~ ประดับไว้ในวงวรรณ...'คุณย่า บ.ก. กับนักเขียนตัวเล็กๆ' โดย สิริมา อภิจาริน ~ 'คุณย่า บ.ก. กับนักเขียนตัวเล็กๆ' ผู้เขียน: สิริมา อภิจาริน ผู้พิมพ์: สำนักพิมพ์ป้อนคำ(สิงหาคม ๒๕๕๙) ๒๓๙ หน้า ราคา ๒๙๕ บาท คำโปรย 'สตรีสาร' คือตำนานแห่งวงการนิตยสารเล่มหนึ่ง เปรียบเสมือนสถาบันอันทรงคุณค่าที่สร้างนักเขียน ประดับไว้ในวงการวรรณกรรมอย่างมากมาย ทั้งยังเป็นสื่อสัมพันธ์อันดีระหว่างนักเขียนกับนักอ่าน และผู้คนในสังคมอย่างต่อเนื่องยาวนาน คุณนิลวรรณ ปิ่นทอง บรรณาธิการผู้เปี่ยมไปด้วยเมตตา ผู้สรรค์สร้าง'สตรีสาร' ด้วยความเอาใจใส่ในทุกพื้นที่ของหน้านิตยสาร ให้พรั่งพร้อมด้วยสาระและความบันเทิงแก่ทุกคนในครอบครัวนักอ่าน พร้อมกับเปิดโอกาสแก่นักเขียนหน้าใหม่ คนแล้วคนเล่า ด้วยใจที่เปี่ยมไปด้วยเมตตาธรรม สิริมา อภิจาริน ในวัยเพียงสิบเก้าปี ได้ก้าวสู้สถานะความเป็นนักเขียนที่'สตรีสาร' และได้รับความเมตตาจากบรรณาธิการอย่างต่อเนื่อง จึงก่อเป็นสายสัมพันธ์อันงดงามอย่างยิ่ง ระหว่างบรรณาธิการผู้เปี่ยมคุณธรรมกับนักเขียนตัวเล็กๆ คนหนึ่ง หนังสือเล่มเล็ก ๆ เล่มนี้เป็นเรื่องเล่าเชิงบันทึกของ"สิริมา อภิจาริน" ที่ตั้งใจจดจารจารึกความทรงจำอันงดงามที่มีต่อ"คุณย่าบ.ก.นิลวรรณ ปิ่นทอง" ที่เธอยกย่องบูชาและนับถือเสมอญาติผู้ใหญ่ ในวาระที่คุณย่าบ.ก.มีอายุล่วงเข้า ๑๐๐ ปี ในปีพ.ศ. ๒๕๕๘ เรื่องเล่าของเธออ่านเพลินและน่าประทับใจมาก ด้วยสำนวนภาษาและลีลาการเขียนที่นุ่มนวลและอ่อนโยน คนอ่านสามารถสัมผัสได้ถึงสายใยความผูกพันอันลึกซึ้ง ที่บ.ก.อาวุโสกับนักเขียนคนหนึงมีต่อกัน แม้เรื่องเล่าของเธอจะมุ่งเน้นเฉพาะส่วนที่เป็นความสัมพันธ์ระหว่างคุณย่าบ.ก.กับตัวเธอเสียเป็นส่วนใหญ่ โดยบอกเล่าถึงความเป็นไปเป็นมาของการเริ่มต้นชีวิตการเป็นนักเขียนของตัวเธอเอง ที่เริ่มต้นครั้งแรกในหน้านิตยสาร"สตรีสาร" ที่มีคุณย่าบ.ก.เป็นผู้เมตตาเอื้อโอกาสให้ รวมถึงถ้อยคำชี้แนะ ความคิดความเห็นต่าง ๆ ที่คุณย่าบ.ก.กรุณามอบแก่เธอเมื่อได้อ่านต้นฉบับของเธอแต่ละชิ้น แต่ในส่วนรายละเอียดของทุกบททุกตอน เธอได้สอดแทรกคำสอน แง่คิดมุมมอง และทัศนคติที่มีต่อโลกและสังคมของคุณย่าบ.ก.ไว้อย่างนุ่มนวล ทั้งในบางบทบางตอนยังอาจสามารถจดจารจารึก เป็นบันทึกประวัติศาสตร์แห่งวงวรรณกรรมได้อีกด้วย... อ่านแล้วซาบซึ้ง ดึ่มด่ำและประทับใจค่ะ ขออนุญาตหยิบยกคำกล่าวตอนหนึ่งของคุณย่าบ.ก. ที่ส่วนตัวประทับใจเป็นพิเศษมาประกอบบทรีวิว โดยเฉพาะในวาระแห่งการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในแผ่นดินไทยช่วงนี้... "ผู้ที่อยู่ในยุคสมัยที่มีสิ่งเปลี่ยนแปลงจะต้องมีหลัก และทำความเข้าใจว่าอะไรที่เปลี่ยน เหตุใดจึงเปลี่ยน เปลี่ยนไปในทางดีขึ้นหรือเสื่อมลง หรือเป็นกลางๆ ถ้ารู้แล้วทำใจได้ ก็เป็นผู้ดูหรือผู้สังเกตความเปลี่ยนแปลงได้อย่างดี ไม่หวั่นไหวอย่างที่ท่านว่า...'อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด'... ระลึกถึงความไม่เที่ยงไว้เสมอ ดังคำพระท่านว่า คือไม่ประมาท จะทำให้บุคคลคุมสติและระลึกถึงความจริงได้ ประสบการณ์ชีวิตแง่มุมต่างๆช่วยให้บุคคลได้รู้คิด". บ.ก.นิลวรรณ ปิ่นทอง จาก "คุณย่าบ.ก.กับนักเขียนตัวเล็กๆ". หน้า ๙๙ "คุณย่าบ.ก.ได้จากบรรณพิภพ และ โลกนี้ไป ในวันจันทร์ที่ 7 กุมภาพันธ์ 2560 สิริรวมอายุ ๑๐๑ ปี ๒ เดือน ๑ วัน ขอน้อมคารวาลัย   Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2560     Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2560 15:38:04 น. Counter : 3320 Pageviews.   0 comment Share Tweet

~ปากไก่ลายทอง : ตอน 'ม.ล.ศรีฟ้า มหาวรรณ ผู้ระบาย"สีฟ้า"ในวงวรรณ' ~ ปากไก่ลายทอง สัมภาษณ์และเรียบเรียง โดย ไพลิน รุ้งรัตน์ พิมพ์โดย สนพ.ดับเบิ้ลนายน์ (๒๕๔๓) ๑๘๘ หน้า ราคา ๑๕๐ บาท ก่อนอื่น...ขอพูดถึงภาพรวมของหนังสือเล่มนี้ก่อนนะคะ "ปากไก่ลายทอง"เป็นหนังสือรวมบทสัมภาษณ์นักเขียนรุ่นใหญ่หลายท่านที่อ่านเพลิน ด้วยการเรียบเรียงอย่างละเมียดละไมโดยคุณไพลิน รุ้งรัตน์ ในบทชีวิตของนักเขียนอาวุโสแต่ละท่าน เราจะได้รับและเรียนรู้ ถึงแง่คิดมุมมองในการใช้ชีวิตอันน่าทึ่งรวมทั้งเกร็ดประวัติเล็กๆน้อยๆที่น่ารู้ ในเล่มประกอบด้วยบทสัมภาษณ์ ของนักเขียนทั้งหมด ๑๕ ท่าน คือ 'กรุณา-เรืองอุไร กุศลาสัย' - - คู่ชีวิต ผู้ถึงพร้อมชีวิต 'กฤษณา อโศกสิน' - - จำหลักแล้วในแผ่นดินวรรณกรรม 'กาญจนา นาคนันทน์' - - หัวใจที่ไม่เคยหยุดรัก และมือที่ไม่เคยหยุดเขียน 'คุณหญิงกุลทรัพย์ เกษแม่นกิจ - - ชีวิตนี้อุทิศให้แก่การงาน 'ชอุ่ม ปัญจพรรค์' - - นักเขียนหญิงผู้ยิ่งใหญ่ในโลกสีชมพู 'ชูวงศ์ ฉายะจินดา' - - ครั้งหนึ่งเธอเคยเป็นราชินีแห่งนิยายพาฝัน 'นราวดี' - - แรงรักจากภายนอกสู่ภายใน 'ประยอม และ ม.ร.ว.อรฉัตร ซองทอง - - คู่ขวัญฝนซา ฟ้าใสในฟากฟ้าวรรณกรรม 'ดร.คุณหญิงวินิตา ดิถียนต์(ว.วินิจฉัยกุล)' - -ในโลกตัวอักษรที่มีแม่เป็นผู้ปลุกปั้น 'นิตยา นาฎยะสุนทร และวิลาศ มณีวัต' - - คู่แท้ปากกาทองส่องธรรม 'ม.ล.ศรีฟ้า มหาวรรณ' - - ผู้ระบาย"สีฟ้า"ในวงวรรณ และ... 'โสภาค สุวรรณ' - - ครอบครัวคือบ้าน เบิกบานคืองานเขียน สืบเนื่องมาจากข่าวการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ของวงวรรณกรรมไทยเมื่อสัปดาห์ก่อน นั่นคือข่าวการถึงแก่กรรมของหม่อมหลวงศรีฟ้า (ลดาวัลย์)มหาวรรณ เจ้าของนามปากกา สีฟ้า, ศรีฟ้า ลดาวัลย์, จุลลดา ภักดีภูมินทร์ จขบ.ก็เป็นนักอ่านคนหนึ่งที่ชื่นชอบในงานเขียนของท่านเป็นอย่างยิ่ง เมื่อได้รับทราบข่าวนี้ก็นึกถึงบทสัมภาษณ์ท่านในหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา จึงขออนุญาตหยิบยกบางช่วงบางตอนมาบันทึกไว้ตรงนี้เพื่อเป็นการไว้อาลัยท่าน ด้วยความเคารพอย่างสูง อนึ่ง คิดว่าในแง่ประวัติชีวิตส่วนตัวและคำประกาศเกียรติคุณต่าง ๆ ของท่านคงมีผู้ถ่ายทอด เผยแพร่ไว้เยอะแล้ว ในส่วนของบทสัมภาษณ์นี้ท่านได้เน้นบอกเล่าเฉพาะแนวคิด แรงบันดาลใจและความประทับใจในการเขียนนิยายหลากหลายแนว ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่ได้อ่าน...โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักอ่านผู้มีความฝันที่จะเป็นนักอยากเขียนทั้งหลาย (ภาพจาก internet) 'ม.ล.ศรีฟ้า มหาวรรณ' - - ผู้ระบาย"สีฟ้า"ในวงวรรณ ผู้สัมภาษณ์ได้แบ่งบทสัมภาษณ์ออกเป็นสองตอน ตอนที่ ๑. ให้ชื่อว่า "จากโลกฝันสีชมพูสู่โลกจริงหลากสี" กล่าวถึงงานเขียนในยุคแรก ๆ ของท่าน... ท่านเล่าเรื่องโลกสีชมพูในวงวรรณกรรมให้ฟังว่า... "ตอนเขียน'ปราสาทมืด'เป็นเรื่องแรก แหม...ตอนนั้นยังไม่แต่งงานนะ ฝันใหญ่เลย เป็นเรื่องที่เรายังไม่รู้อะไรเลยนะ รู้สึกในระยะนั้นความรู้สึกนึกคิดจะสะอาด บริสุทธิ์สดใส มาอ่านเดี๋ยวนี้ไม่ได้แล้วนะ ขนลุกซู่ ๆ ... เรื่องแรกนี่นะ ปนกันอุตลุดเลย ยำมาจากหลายเรื่อง รีเบคก้า เจนแอร์ เคหาสน์สีแดง โอย คนติดกันเกรียว ตอนนั้นลงในศรีสัปดาห์... พอมาถึงเรื่องที่สอง'ลางรัก'คนไม่ติดแล้ว..." "เวลาเขียนเรื่องมันเขียนหลายอย่างหลายแนว เพราะฉะนั้น ที่ว่ามีจุดมุ่งหมายอะไรนี่ มันตอบไม่ได้ จุดมุ่งหมายมันมีในแต่ละเรื่อง บางทีก็ประทับใจ สะเทือนใจ สะดุดใจ บางทีก็อยากจะพูดแทนคนที่ไม่มีโอกาสจะพูด อย่าง'ข้าวนอกนา' แทนพวกลูกครึ่ง จีไอ หรือ 'เกิดแล้วเป็นคน'พูดแทนคนที่เป็นโรคเรื้อน 'หัวใจดวงน้อย'เขียนแทนเด็กเล็ก ๆ " "...การเขียนเรื่องของดิฉันเหมือนคนชอบเล่นละคร คือเมื่อจะเขียนถึงบทของใครก็ต้องพยายามเป็นคนคนนั้น คนคนนั้นเป็นนักเลงจะไปพูดสุภาพก็ไม่ได้ ต้องพูดแบบนักเลง พูดถึงคนแบบผู้ดี ก็ต้องพูดแบบผู้ดี..." จากนั้นท่านก็เล่าถึงการพบรักและแต่งงานกับคุณบุญทัศน์ มหาวรรณ(เสียชีวิตแล้ว) ซึ่งมีตระกูลเป็นคนค้าขายอยู่แถวเชียงราย ลำปาง... "...ได้รับข้อมูลใหม่ ๆ ก็เรียกว่าออกมาสู่โลกภายนอก พอแต่งงานแล้ว เรื่องแรกที่เขียนคือเรื่อง'คนบาป' ซึ่งมีบ่อนการพนันอะไรพวกนี้ ก็ต้องกระซิบให้เขาพาไปดู... เขาเป็นคนช่างเล่า ชอบพาไปเที่ยวต่างจังหวัด เวลาไปก็ไปทางเหนือ เรามีหน้าที่คุย หน้าที่ซัก เงียบไม่ได้นะ เพราะเงียบแล้วจะง่วง เขาก็เล่าไปเรื่อย... เรียกว่ามีแหล่งข้อมูลติดตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องทางเหนือ" เวลาเขียนทีตัวเองเป็นนางเอกไหม "ไม่เคยเป็นเต็มตัวหรอก แต่มันต้องมีนิดมีหน่อย มีความรู้สึกว่าตัวเข้าแทรกไปเป็นนางเอกนิด ๆ หน่อย ๆ อยู่ในเรื่องแรก ๆ เผลอ ๆ ไผล ๆ แต่เรื่องหลังๆ ไม่เผลอแล้ว เพราะมันออกไปนอกตัวแล้ว" ......... เรื่องผีเรื่องจิตมายังไง "ก็เขียนอยู่แค่สามเรื่องเอง คือ หลอน บ่วง และเรือนแรม เรื่องหลังนี้ขอรับว่าเสียดายมากเลย เสียดายเพราะเราลงความคิดความอ่าน ค้นหนังสือตั้งมากมาย เรื่องวิญญาณความเชื่อกับไม่เชื่อ คนติดมากตอนลงในสตรีสาร แต่พอเป็นละครแล้วมันเละไปหมด..." ....... เขียนเรื่องย้อนยุคไว้หลายเรื่อง "ใช่ แต่น้อยใจอยู่เรื่องหนึ่ง คืองานเขียนนวนิยายย้อนยุคนั้น ต้องประณีตในเรื่องสำนวนโวหารของผู้คนแต่ละยุค จะเห็นความแตกต่างได้ชัดในเรื่อง,'พิกุลแกมเกดแก้ว' กับ'โสนบานเช้า คัดเค้าบานเย็น' แต่คนอ่านที่เป็นหนุ่มน้อยสาวน้อยและหนุ่มใหญ่สาวใหญ่อายุ ๓๐-๕๐ คงไม่'ซาบซึ้ง' จึงมักเพ่งเล็งกันแต่'ข้อเท็จจริง'แบบสารคดี มากกว่าจะดูในแง่นวนิยาย ซึ่งต้องให้เป็นไปตามความสมจริงของยุคสมัย โดยเฉพาะสภาพสังคมและสำนวนโวหารในการพูดจา..." "เวลาถูกวิจารณ์ บางเรื่องก็ขัน ขันตัวเองก็มี ไม่โกรธไม่อะไรทั้งนั้นแหละ เฉย ๆ คือเมื่อมันออกไปเป็นงานสาธารณะ เขาก็มีสิทธิ์จะวิจารณ์ ไม่ชอบก็วิจารณ์..." ตอนที่ ๒.ของบทสัมภาษณ์ ว่าด้วย... "สู่โลกการเมืองแบบ'สีฟ้า' : แบบชาวบ้านถึงชาวบ้าน ที่มาของนามปากกา'สีฟ้า' บางคนบอกว่ามาจาก'ศรีฟ้า'พ้องเสียง "ไม่ใช่หรอก มาจากคุณมานิต ศรีสาคร คือแต่แรกเขียนอยู่ศรีสัปดาห์ ใช้ชื่อว่าจุลลดา ภักดีภูมินทร์ ตอนนั้นก็มีนิยายเรื่องหนึ่ง คือเรื่องเจ้าหล่อน ศรีสัปดาห์บอกว่าแนวนี้หนักไป ก็เลยจะเอาไปลงเดลิเมล์วันจันทร์ คุณมานิตบอกว่าผมชอบ...แต่ไม่เอาจุลลดา ภักดีภูมินทร์ ศรีฟ้า ลดาวัลย์ก็ไม่เอา ผมจะให้ใช้สีฟ้า ขะได้คล้องกับสีน้ำ(นามปากกาของคุณมานิต-จขบ.) เรื่องแรกที่ใช้นามปากกาสีฟ้าก็เลยเป็นเจ้าหล่อนนี่แหละ... นามปากกานี้เลยใช้สำหรับเรื่องแนวการเมือง เรื่องสังคมค่อนข้างหนัก" "เริ่มแรกที่เขียนเรื่องการ เมืองนี่ไม่ได้ตั้งใจจะขียน แต่มันแทรกเข้าไปในเรื่องเอง... คือระยะนั้นการเมืองกำลังเปลี่ยนแปลง การเมืองเปลี่ยนแปลง สังคมมันก็เปลี่ยนแปลงด้วย ทีนี้เรื่องต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในสังคมในครอบครัวก็ตามมันก็มักจะมีการเมืองเข้ามาเกี่ยวข้อง .....นวนิยายที่เขียนในระยะแรก ๆ ก็มีการเมืองแทรกเข้ามาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ต่อมาได้เริ่มเขียนเรื่องการเมืองเพราะมีความรู้สึกว่าการเมืองจริง ๆ มันเปลี่ยนแปลงอะไร ๆ หลาย ๆ อย่าง แล้วก็อีกอย่างหนึ่ง นวนิยายคือเรื่องราวที่เกี่ยวกับชีวิตคน การเมืองมันก็เกี่ยวกับชีวิตคน... การเมืองมันเกี่ยวข้องกับชีวิตเราตลอดเวลา" "...เริ่มเขียนเพราะเห็นความแตกแยกทางการเมือง แต่พอเขียนแล้วก็เกิดสนุก เขียนมาตั้งแต่การเมืองยุคทหารมีอำนาจ ยุคแตกแยกทางความคิด และยุคการเมืองที่เริ่มมีธุรกิจเข้ามาแทรก เรียกว่าเห็นทั้งสามช่วง..." ชอบตอนที่ท่านสรุปตอนท้ายมาก... "...จะไม่มีคนอ่าน จะได้ค่าเรื่องถูกแพงกว่าใครก็ไม่สนใจ ที่เขียนมาเรื่อยนี้ก็ด้วยความหวังว่า สักวันหนึ่งเมื่อเราไม่มีชีวิตแล้ว คนจะหันกลับมาดูงานของเรา เป็นความหวังว่าไม่อยากให้งานมันตาย อย่างเรื่องการเมืองเรื่องสังคม ถ้าคนมาอ่านก็จะได้รู้ว่า การเมืองหรือชีวิตในสังคมตอนนั้น ๆ มันเป็นอย่างไร ถือว่าเป็นบันทึกสังคมในรูปของนวนิยาย" ยิ่งได้อ่านความคิดความเห็นและหลักการในการสร้างสรรค์งานของท่าน ในฐานะนักเขียนที่มีผลงานอันทรงคุณค่าหลากหลายแนวแล้วยิ่งรู้สึกเสียดาย แต่ก็ต้องยอมรับว่านี่คือวิถีแห่งโลก... ได้แต่ตั้งปณิธานไว้กับตัวเองว่า จะพยายามสรรหางานของท่านมาอ่าน เพื่อเสพทั้งสาระความรู้กับรสทางวรรณศิลป์ที่ผู้เขียนบรรจงสอดร้อยเข้าด้วยกันไว้อย่างสวยสดงดงามและกลมกลืน ทั้งเพื่อสนองเจตนารมณ์ในการรังสรรค์งานของท่าน ดังที่ได้หยิบยกมาบอกกล่าวแล้วข้างต้น และนี่คือรายชื่อนวนิยายของท่านที่จขบ.ได้อ่านแล้ว เขียนเล่าไว้ในบล็อก ยังมีอีกหลายต่อหลายเล่มที่เคยอ่านเมื่อนานมากแล้วแล้วไม่ได้หยิบยกมาเล่าต่อ (เพราะหาตัวหนังสือไม่เจอแล้ว) และยังมีอีกหลายเล่มมาก ๆ ที่อยากอ่านแต่ยังไม่มีโอกาส นามปากกา "จุลลดา ภักดีภูมินทร์" "เรือนแรม" "บ้านโลกย์" นามปากกา "ศรีฟ้า ลดาวัลย์" "กนกลายโบตั๋น" "รักเร่เร่ร้างรัก" "ความเอย...ความรัก" "บุญบรรพ์ บรรพ ๑ +๒" "วันหนึ่ง" นามปากกา "สีฟ้า" "อีสา & รวีช่วงโชติ" "เปลือก & โอ้มาดา" *คลิกที่ชื่อนิยายเพื่ออ่านรีวิวได้ค่ะ ท้ายนี้ ขออนุญาตจบบล็อกด้วยบทสรุปของผู้สัมภาษณ์ค่ะ... "หม่อมหลวงศรีฟ้า (ลดาวัลย์)มหาวรรณ บรรจงลงสีฟ้าอันแน่นหนักลงบนผืนผ้าใบวรณกรรม ด้วยความรักและความผูกพันอย่างลึกซึ้ง จิตใจอันมุ่งมั่นและสงบนิ่งตามวัย ยิ่งทำให้ผลงานที่ปรากฏแก่ตาคนอ่านงดงามขึ้นทุกขณะ รางวัลวรรณกรรมต่าง ๆ และเกียรติคุณความเป็น"สีฟ้า"นี้ จึงเป็น"ศรี"แก่ฟ้าวงวรรณกรรมโดยแท้จริง"   Create Date : 30 เมษายน 2556     Last Update : 30 เมษายน 2556 21:30:37 น. Counter : 5167 Pageviews.   15 comment Share Tweet

~ จากต้นสู่ปลาย :ขนบแห่งชีวิต โดย โรเบิร์ต ฟูลกัม ~ จากต้นสู่ปลาย :ขนบแห่งชีวิต From Beginning to End: Ihe Rituals of Our Lives ผู้เขียน: โรเบิร์ต ฟูลกัม ผู้แปล : สมพร วรรธนะสาร-วาร์นาโด ผู้พิมพ์ : มติชน (พิมพ์ครั้งแรก ส.ค. ๒๕๔๓) ๓๐๑ หน้า ราคา ๑๙๐ บาท โปรกปกหลัง (บางส่วนจากคำนำโดย"วงศ์ทนง ชัยวรสิงห์") : ...วิธีเล่าเรื่องของฟูลกัมเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่น่าประทับใจ คุณลุงคนนี้ฉลาดลึกในการถ่ายทอดประสบการณ์ความรู้สึก เมื่ออ่านเรื่องของแกจบ คุณจะไม่ถึงกับช็อก หรือมีความรู้สึกเหมือนถูกฟาดด้วยไม่หน้าสาม แต่จะคล้ายโดนเข็มเล็กๆ จิ้มที่สะโพก ไม่เจ็บปวด แต่สะดุ้ง และอาจทำให้คุณต้องกลับไปอ่านเรื่องที่เพิ่งอ่านจบนั้นซ้ำอีกครั้ง เพื่อจะปิดหนังสือลงพร้อมรอยยิ้ม... หรือไม่ก็น้ำตาที่ซึมเอ่อออกมาโดยไม่รู้ตัว ขอแหวกขนบของตัวเองจากการรวิวนิย๊าย - นิยายมาบอกเล่าถึงหนังสือประทับใจเล่มที่เพิ่งอ่านจบไปเล่มนี้หน่อย หนังสือเล่มนี้ได้รับเป็นของขวัญวันเกิดจากน้องสาวคนหนึ่งเมื่อสิบปีก่อน... เพราะคนให้เขารู้ว่าคนอ่านเป็นแฟนของตาลุงฟูลกัม... แบ่งปันกันอ่านมาตั้งแต่ "ธรรมดาที่ไม่ธรรมดา" และ "รักแท้" ที่ออกมาก่อนหน้านี้แล้ว... ซึ่งทั้งสองเล่มนั้นคนเขียนเขียนถึงมุมมองที่แตกต่างของตัวเองที่มีต่อสิ่งต่าง ๆ รอบตัวได้อย่างน่าสนใจ ชวนให้ฉุกคิดแถมยังอ่านสนุก อ่านเพลินอีกต่างหาก ด้วยสำนวนภาษา คารมคมคายและอารมณ์ขันอันรุ่มรวย ลุ่มลึกทว่าอบอุ่นอ่อนโยน เห็นปกเล่มนี้ทีแรกก็คาดหวังอารมณ์เดียวกันกับสองเล่มดังกล่าว แต่พอเปิดอ่านไปได้เพียงครึ่งค่อนหน้าก็ตระหนักได้ว่า...ผิดคาด เนื้อในหนังสือเล่มนี้ไม่ใช่อาหารย่อยง่ายอย่างที่คิดเสียแล้ว แม้ผู้เขียนจะรักษาโทนเสียงในการเล่าเรื่อง ในการเกริ่นกล่าว ชักจูงเข้าสู่เรื่องที่ตนต้องการจะสื่อได้ในระดับที่ใกล้เคียง... คือเหมือนเป็นการพูดคุยสนทนาแบบสบาย ๆ ในวงน้ำชายามบ่ายกระนั้น... ทว่า...หัวข้อหรือประเด็นที่พูดคุยกลับไม่ใช่เรื่องเล่าเล่น ๆ เพลิน ๆ อีกต่อไปแล้ว หากแต่เป็นเรื่องราวของชีวิตที่ผู้เขียนร้อยเรียงจากประสบการณ์ และการเฝ้ามองและสังเกตความเป็นไปของชีวิตที่หลากหลาย ซึ่งต่างแหล่งกำเนิด ต่างปูมหลัง และต่างวัฒนธรรม... ขนบแห่งชีวิตของแต่ละชีวิตล้วนแตกต่าง ขึ้นอยู่กับธรรมเนียมปฏิบัติและประเพณีที่สืบทอดกันมาของแต่ละท้องถิ่น... ทว่า...ทุกชีวิตก็มีจุดร่วมเดียวกัน... นั่นก็คือทุกชีวิตต้องผ่านจุดเริ่มต้นจุดเดียวกัน นั่นคือการถือกำเนิดมาสู่โลก... ผ่านการเติบโตขึ้นมาในแต่ละช่วงวัย... และล้วนต้องพบพานจุดจบเดียวกันทั้งหมดไม่มียกเว้น จะว่าไป...นั่นก็คือหลักสังสารวัฏ...การเวียนว่ายตายเกิด...ที่เราเคยเรียนรู้กันในพุทธศาสนาเรานี่เอง... นั่นจึงเป็นข้อพิสูจน์ว่า...ธรรมะที่แท้(สัจธรรม)ย่อมเป็นสากล... ทุกชีวิตที่เกิดมาในหล้าโลกล้วนต้องผ่านขนบเหล่านี้โดยทั่วกัน เพียงแต่เรื่องราวที่ฟูลกัมบอกกับเราผ่านหนังสือเล่มนี้นั้น เขาได้เจาะลึกลงไปในรายละเอียดของขนบแห่งชีวิตในหลากหลายวัฒนธรรม ผ่านพิธีกรรมต่าง ๆ อันเกี่ยวข้องกับชีวิต... เช่นพิธีกรรมการเฉลิมฉลองต้อนรับทารกน้อยในวันแรกเกิด... พิธีกรรมการสมรส...พิธีกรรมในงานศพเป็นต้น... ซึ่งก็เป็นขนบที่เป็นไปในช่วงชีวิต ๆ หนึ่งนับแต่อุบัติขึ้นในโลกนั่นเอง ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ทั้งในฐานะปัจเจกชนและในฐานะชีวิตโดยรวม ไม่รู้จะ"รีวิว"ยังไงกับหนังสือดีเล่มนี้ ขอยกเอาบางส่วนจากคำนำสำนักพิมพ์มาสรุปเนื้อหาโดยย่นย่อก็แล้วกัน... "...จากต้นสู่ปลายเล่มนี้ ฟูลกัม พาเรานิราศผ่านแต่ละวันวัยของชีวิต ขนบ ประเพณี พิธีกรรมต่างๆ ในมุมมองที่เป็นแก่นแท้ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ลืมตาดูโลก และสูดลมหายใจกลายเป็นชีวิตเล็ก ๆ โลดแล่นบนโลกใบนี้ ไปสู่วัยเด็ก วัยรุ่น การแต่งงานการเป็นพ่อแม่ ฯลฯ จวบจนกระทั่งพิธีกรรมอำลาเมื่อลมหายใจสุดท้ายมาถึง..." แต่บอกเล่าได้ถึงแรงจูงใจที่หยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่าน และอ่านจนจบ... อย่างที่เล่าไปในตอนต้นว่าได้รับหนังสือเล่มนี้มาเมื่อราว ๆ สิบปีก่อน... เปิดอ่านได้ไม่กี่หน้าก็วางไป ด้วยรู้สึกผิดคาดในเนื้อหาที่ค่อนข้างหนักหน่วง... แต่ก็พอจะรู้ ๆ แนวแล้วล่ะ รับรู้คร่าว ๆ ถึงสาส์นสาระที่ผู้เขียนตั้งใจจะสื่อแล้วในระดับหนึ่ง... แต่ก็ผัดผ่อนไปเรื่อย ๆ ว่าเดี๋ยวอ่าน ๆ รอให้มีสมาธิมั่นคงกว่านี้ เถอะ... แต่ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา หลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตผันแปรและเปลี่ยนแปลงมากมายเหลือเกิน มีทุกข์-มีสุข มีพบ-มีพราก มีผิดหวัง-มีสมหวัง ฯลฯ สารพัดสารพันเท่าที่ชีวิต ๆ หนึ่งพึงประสบ หลายต่อหลายครั้งที่หยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่าน บางบทบางตอน... ก็พบว่า...จริง ๆ แล้ว เราไม่จำเป็นต้องรอให้มีสมาธิก่อนถึงจะอ่านหนังสือเล่มนี้ให้รู้เรื่อง... กลับกลายเป็นว่า เมื่อได้ลงมืออ่าน ...สมาธิมันเกิดขึ้นมาเองจากการอ่าน... พอรับรู้อย่างนี้แล้วจึงค่อย ๆ และเล็มอ่านทีละหน้าสองหน้าอย่างตั้งใจแต่ไม่รีบเร่งผลีผลาม ซึมซับสาระและความเข้าใจในชีวิตผ่านเรื่องเล่า ผ่านเรื่องราวหลากหลายชีวิตที่แตกต่าง... ทว่าคล้ายคลึง กับวังวนชีวิตเราได้อย่างสอดคล้องและสมเหตุสมผล... อ่านจบแล้วก็ได้ข้อสรุปสั้น ๆ ง่าย ๆ ของตัวเองว่า... ขนบแห่งชีวิตของเราเป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาเอง...คนทุกคนก็มีขนบของตัวเอง หากเมื่อเรามาเกี่ยวข้องสัมพันธ์กัน ในแง่ใดแง่หนึ่ง ทุกคนก็ต้องบริหารจัดการกับขนบของตัวเองในส่วนที่จะต้องไปเกี่ยวข้องกับผู้อื่น... โดยไม่ให้เสียความเป็นตัวของตัวเองและไม่ละเมิดขนบของผู้อื่นไปพร้อม ๆ กัน... หรือถ้าจะว่ากันตามประสาชาวพุทธก็คือ... แค่เรารักษากาย-ใจของเราให้เป็นปกติ ตามหลักเบญจศีล นั่นก็คือเราได้รักษาขนบของตัวเองและของผู้อื่นได้พร้อมกันแล้วนั่นเอง สิ่งที่จะดำเนินไปในโลกนั้นให้เป็นเรื่องของกรรมและธรรมะจัดสรรก็แล้วกัน บล็อกนี้อาจจะเวิ่นเว้อ ยืดยาวไปหน่อย... ก็แค่พักนี้ไม่มีนิยายถูกใจให้อ่านเท่าไหร่ เลยหันมาหาหนังสือแนวปรัชญาชีวิตที่อ่านได้ไม่ยากเกิน อ่านแล้วก็หยิบมาบอกต่อนี่แหละค่ะ   Create Date : 25 มิถุนายน 2555     Last Update : 25 มิถุนายน 2555 11:35:04 น. Counter : 2634 Pageviews.   4 comment Share Tweet

~ ร่มเรือนกาแล : รวมบทความล้านนาคดีโดย มาลา คำจันทร์ ~ ร่มเรือนกาแล ผู้เขียน : มาลา คำจันทร์ ผู้พิมพ์ : ริช พับลิชชิ่ง(ครั้งแรก ๒๕๕๑) ๑๘๔ หน้า ราคา ๑๔๐ บาท โปรยปก : (จากผู้เขียน) ...เป็นผลงานที่เขียนสนุก สบาย ผ่อนคลายและเป็นสุขมากที่สุดชุดหนึ่ง เหมือนกับการถอดตัวตนออกมาวาง บอกเล่าสบาย ๆ คล้ายการเล่าเรื่องให้ลูกหลานหรือเพื่อนสนิทฟัง ใต้ร่มเรือนกาแล... วันนี้ขออนุญาตแหวกกองนิยายมาบอกเล่าถึงหนังสือ(ที่ไม่ใช่นิยาย)เล่มที่เพิ่งอ่านจบไปหน่อยค่ะ "ร่มเรือนกาแล" เป็นกึ่ง ๆ บทความ กึ่ง ๆ เรื่องเล่า ที่เล่าถึงสิ่งละอันพันละน้อยเกี่ยวกับสังคมและวัฒนธรรมล้านนา ที่ผู้เขียน ซึ่งมีดีกรีเป็นถึงนักเขียนรางวัลซีไรท์ และเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์แห่งภูมิปัญญาล้านนา ได้เก็บเล็กผสมน้อยมาจากสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัว... ผ่านการเฝ้ามอง สังเกต กลั่นกรองและตกผลึกเป็นบทความสั้น ๆ แต่อ่านแล้วสะกิดใจ ฉุกใจ ให้คนรุ่นหลังได้ย้อนมองอดีตแล้วเก็บมาเทียบเคียงกับสิ่งที่เป็นไปในปัจจุบัน มีการสอดแทรกข้อคิดทางธรรมะไว้ในเรื่องเล่าแทบทุกบททุกตอน แต่เป็นเหมือนการบอกเล่าพูดคุยมากกว่าจะเป็นการสอนแบบยัดเยียด ขออนุญาตยกตัวอย่างตอนที่ชอบมาก ๆ มาสักตอนหนึ่งแล้วกัน... ตอน "ร้านน้ำหน้าบ้าน" "ไปตามบ้านนอกบ้านนา เสน่ห์อย่างหนึ่งที่พบเห็น คือ ร้านน้ำหน้าบ้าน ร้านน้ำหน้าบ้าน ท่านตั้งไว้เพื่อให้เป็นทานแก่คนสัญจรร่อนเร่หรือคนผ่านทางทั้งหลาย หากกระหายเดือดร้อนก็แวะกินแวะดื่มได้ ไม่ต้องเข้าไปเคาะประตูแล้วบอกว่าขอกินน้ำสักกระบวยเถอะ... .......... ร้านน้ำหน้าบ้านเป็นช่องทางอันหนึ่งที่เราจะได้บุญ เป็นบุญกิริยาวัตถุที่ง่ายที่สุด สะดวกที่สุด กว้างขวางที่สุด เด็ก ๆ เดินได้สะดวกกว่าเส้นทางอื่น..." .......... ตอนคนอ่านยังเด็ก ๆ อยู่ ที่หน้าบ้านก็มีร้านน้ำตั้งอยู่เหมือนกัน แต่พอโตขึ้นมา ร้านน้ำมันหายไปไหน เมื่อไหร่จำไม่ได้เสียแล้ว และก็ไม่ได้ฉุกใจถามไถ่ถึงเลย... มาอ่านเจอบทความนี้ มันเกิดรำลึกได้ หวนหาอาลัยขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่ถ้าจะลุกขึ้นมาทำร้านน้ำไว้หน้าบ้านในตอนนี้...สงสัยใครต่อใครคงหาว่าเราเพี้ยนแน่ ๆ มีอีกหลายบทหลายตอนมากที่อ่านแล้วสะดุดใจและได้คิด... หนังสือเล่มนี้อ่านแล้วเกิดความรู้สึก(เฉพาะต่อตัวจขบ.)อย่างหนึ่งคือ... ความรักความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมและภูมิปัญญาของล้านนาชนที่บรรพบุรุษท่านได้ปลูกฝังไว้... อย่างที่อาจารย์ท่านบอกไว้ว่า... ภูมิปัญญาไม่ได้เกิดขึ้นลอย ๆ เกิดจากการทดลองปฏิบัติจนลงตัว... อีกหนึ่งเล่มที่อ่านจบไปแล้วอยากหยิบมาเล่าต่อ...ชวนอ่านกันค่ะ   Create Date : 29 พฤษภาคม 2555     Last Update : 29 พฤษภาคม 2555 21:22:35 น. Counter : 3333 Pageviews.   4 comment Share Tweet

~ เปิด ห่อ คำ ยาย ~ ความเรียงเรื่องชีวิต โดย ขนิษฐา ขนิษฐานันท์ “เปิด ห่อ คำ ยาย” ผู้เขียน ขนิษฐา ขนิษฐานันท์ ผู้พิมพ์ สนพ.มติชน (ครั้งแรก ส.ค. ๒๕๔๔) บางส่วนจากสนพ.: “ห่อคำยาย” ที่บรรจุในหีบใบนี้ ถ่ายทอดเรื่องราวที่เป็นประโยชน์ ต่อการดำเนินชีวิตจากคุณยายแท้ ๆ ของผู้เขียนตั้งแต่ในวัยเยาว์ ซึ่งในยามนั้น คำของยายอาจถูกห่อเก็บนิ่งไว้ในใจ แต่เมื่อกาลเวลาดำเนินไป ล่วงถึงวัยที่ต้องก้าวเข้าสู่วังวนแห่งสังคมอันร้อนรุ่ม และความไม่เที่ยง คำยายที่ห่อเก็บไว้จึงถูกเปิดออกมา เพื่อเตือนสติและทักท้วง หรือชี้นำให้ไตร่ตรอง คิด ทำในสิ่งอันควร... ***** หนังสือเล่มนี้เป็นรวมบทความ ที่พิมพ์เป็นตอน ๆ ในนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ ในช่วงประมาณกว่าสิบปีที่แล้ว ผู้เขียนเป็นครีเอทิฟโฆษณาที่มีชื่อเสียงคนหนึ่งในวงการ เธอเรียงร้อยประสบการณ์ต่าง ๆ ที่เธอพบผ่านในชีวิตประจำวัน แล้วนำไปโยงเข้ากับถ้อยคำของคุณยายของเธอที่เดิมทีเธออาจจะไม่ได้ใส่ใจนัก หากเมื่อสะดุดเข้ากับเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งนั่นแหละ “คำ”ของยายก็จะผุดโพลงขึ้นในใจ เป็นประหนึ่งบังเหียนที่ช่วยชะลอการก้าวเดินไปในเส้นทางชีวิตให้กับเธอ อ่านแล้วชอบมาก ผู้เขียนมีสำนวนภาษาที่ชวนอ่าน ชวนคิดและคล้อยตาม แทรกเจือด้วยอารมณ์ขันที่อ่านแล้วต้องอมยิ้มอยู่หลายตอนทีเดียว ขอยกตัวอย่างไว้ที่นี่เป็นบางบทบางตอนนะคะ อย่างบทแรกเลย...ผู้เขียนไปเดินดูต้นไม้ที่ร้านขายต้นไม้ริมคลอง พบกับผู้ขายใจดีที่อธิบายถึงธรรมชาติของไม้ดอกไม้ประดับบางชนิดให้เธอฟัง... สังคมสมัยใหม่ทำให้เธอเกิดความระแวงและถือดีขึ้นในแว่บแรก... เมื่อเขาซักถามเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมของไม้หอมที่บ้านของเธอ เธอมองว่าเป็นการละลาบละล้วง... หากเมื่อได้ฟังต่อไป...ห่อคำของยายห่อหนึ่งก็คลี่เปิดออกในใจ... ยายบอกว่า... ”สามคนเดินมา หนึ่งในนั้นคือครูของเรา” นั่นทำให้เธอลดละความถือดีลงและได้รับความรู้ในเรื่องการปลูกต้นไม้อย่างเต็มที่... โดยมีหนุ่มคนขายต้นไม้คนนั้นเป็นครู... อีกบทที่ชอบมาก... “เมื่อเวลามาถึง ดอกไม้จะบานเอง” ผู้เขียนเล่าถึงบรรยากาศในบ้านของเธอเอง ที่แม้จะอยู่ในเมืองและเป็นตึกแถว แต่ก็ปลูกไม้ดอกไม้ประดับไว้เขียวขจีเต็มดาดฟ้า... เธอเล่าว่าเธอมีต้นกระบองเพชรต้นหนึ่งที่เธอเฝ้ารอให้ดอกมันบาน ถึงขั้นไปแงะกลีบดอกให้แบะออกมา ยายจึงดุว่า ”เด็กโง่...เมื่อเวลามาถึง ดอกไม้จะบานเอง” แล้วยายก็สัญญาว่าเมื่อดอกกระบองเพชรบานจะเรียกให้เธอไปดู... “ยายบอกว่า ถ้ายังไม่ถึงเวลา ต่อให้ไปบังคับอย่างไรดอกไม้ก็ไม่บานหรอก และบอกให้ฉันจำไว้ว่า เรื่องต่าง ๆ ในชีวิตคนก็เหมือนกับดอกไม้ หลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่างเราไม่สามารถฝืนหรือบังคับได้ อย่างเช่นเรื่องคู่ครองเรื่องความรัก เป็นเรื่องที่ต้องใจเย็น ๆ รอให้เวลามาถึง อย่าไปเร่งชิงสุกก่อนห่าม ...... ยายบอกว่าถ้าฉันเข้าใจ(และยอมรับ)ธรรมชาติข้อนี้ ชีวิตก็จะมีความสุข ไม่กระวนกระวาย และมีความอดทนที่จะรอเรื่องต่าง ๆ ในชีวิตได้” ในหนังสือเล่มนี้ประกอบไปด้วยเรื่องเล่า มุมมองต่อการดำเนินชีวิตในทางที่ถูกที่ควรถึง ๒๒ เรื่องแน่ะค่ะ ส่วนตัวได้รับหนังสือเล่มนี้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อหลายปีก่อน หยิบมาอ่านทีละบทสองบท อ่านทีไรก็ได้แง่คิด คติเตือนใจใหม่ ๆ ทุกครั้งทุกคราไป... ผู้เขียนลงท้ายข้อเขียนของเธอได้อย่างน่ารักว่า... ”ฉันจะขอบคุณยายและแม่ในใจเสมอ คำพูดของยายที่ฉันห่อเก็บไว้ในใจ มีอิทธิพลอย่างมากต่อความรู้สึกอิสระและมั่นใจในตัวเองของฉัน ที่จะคิด ที่จะใช้ชีวิต ที่จะประกอบอาชีพ คิดถึงตรงนี้ฉันก็อดขำไม่ได้อีกแล้ว เพราะป่านนี้พ่อคงกำลังเถียงกับยายและแม่บนสวรรค์ว่า เห็นไหม ให้มันเรียนสูง ๆ ดูซิ ป่านนี้ยังไม่มีใครแต่งงานด้วยเลย...” *หนังสือเล่มนี้หยิบมาอ่านตอนเล่นเกม"เหมันต์ขยันอ่าน"ซีซั่นล่าสุด เพื่อตอบโจทย์... "5-14.อ่านหนังสือที่มีชื่อลำดับของเครือญาติ, บุคคลในครอบครัวอยู่ในชื่อหนังสือ" ค่ะ ***เชิญเลือกอ่านหนังสือเล่มอื่น ๆ ในบล็อกนี้ได้ที่... ~ สารบัญหนังสือในบล็อก ~ ค่ะ   Create Date : 18 มีนาคม 2554     Last Update : 18 มีนาคม 2554 11:14:34 น. Counter : 2441 Pageviews.   8 comment Share Tweet

• ชวนศึกษา(ธรรมะ)
• ชวนปฏิบัติ(ธรรม)
• เปิดบ้านแม่ไก่-ทักทายกันหน่อย
• หนังสือเก่า...อยากเล่าต่อ
• นิย๊าย ~ นิยาย
• นิย๊าย-นิยาย(๒)
• นิยายฝาหรั่ง & หนังสือแปล
• นิยายสายจีน
• วรรณกรรมเยาวชน
• สาระ(ค)ดี-ดี (Non-fiction)
• อ่านตามเกม
• ชวนดู(K)ซีรี่ยส์
• ฅนเมือง อู้กำเมือง
• เรื่องเล่าจากหลังดอย
• ปกิณกะ ซะป๊ะ ~ ซะเป้ส
• บทกวีที่ผูกพัน
• เดินทางไกลกับ"ไซอิ๋ว"
• บ่นบ้า' ตามอารมณ์ '
• สารบัญหนังสือในบล็อก

• เมณี
• บังอร-บังเอิญ
• โมกสีเงิน
• ป้ามด
• แม่เฮือน
• ปลิวตามลม
• นวลกนก
• January Friend
• ดอกเสี้ยวขาว
• อั๊งอังอา
• กวินทรากร
• Zhivago
• BoOKend
• ทิวาจรดราตรี
• นัทธ์
• nikanda
• โสดในซอย
• นายแจม
• narumol_tama
• Chulapinan
• แพนด้ามหาภัย
• beer87
• yjam
• วินนี่ย์หมีพูห์
• เจ๋วะรัฐถะ
• ammataya
• ลูกปัดแก้ว
• กะว่าก๋า
• นิงัย
• ร่มไม้เย็น
• แก้วกังไส
• พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
• ศรีสุรางค์
• แพรจารุ
• last_tibetstone
• malarn cha
• หอมกร
• JewNid
• กิ่งไม้ไทย
• หวานเย็นผสมโซดา
• komyooth
• PTNCenter
• rngja
• dream-devil
• เหมือนพระจันทร์
• kangsadal
• PhueJa
• ปลายทางของสายรุ้ง
• ปลาทองแก้มยุ้ย
• Pribtaa
• วิรตี
• Friday Story
• อุ้มสม
• ~:พุดน้ำบุศย์:~
• สามปอยหลวง
• ดอยสะเก็ด
• lovereason
• คนสวยที่ไม่เคยสวย
• PZOBRIAN
• ออโอ
• เรียวรุ้ง
• Webmaster - BlogGang

• olddreamz
• เมืองแจ๋ม
• เปิดโลกลำปาง
• ฅนเมือง
• โลกล้านนา
• ธรรมะดอทคอม
• Yahoo !
• Google
• คนเมืองฟังกำเมือง
• คำไท - คำถิ่น
• คลังภาพ
• BlogGang.com