|
วอลเดน ~ บันทึกธรรมชาติ บันทึกแห่งชีวิต
|
ขออนุญาตเกริ่นกล่าว...
จขบ.เป็นคนชอบเขียนบันทึก แล้วก็ชอบอ่านบันทึกของผู้อื่น...(หรือถ้าเป็นนวนิยาย ก็ชอบอ่านสไตล์การเขียนที่เป็นการบันทึกเรื่องราว จดหมายหรือเรื่องเล่า...)
ดูเหมือนจะเป็นคนชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องของชาวบ้านยังไงไม่รู้เนอะ...
ก็อาจจะคล้าย ๆ จะอย่างนั้นมั๊ง...
แต่จริง ๆ แล้วเราชอบเรียนรู้ชีวิตน่ะ...การอ่านบันทึกของคนอื่นก็ถือได้ว่าเป็นการเรียนรู้ชีวิตผ่านชีวิต ผ่านวิธีคิด วิธีแสดงออกของคน...
โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากเป็นบันทึกประจำวัน เราจะได้มองเห็นถึงความสดใหม่ของแง่คิด มุมมองและปฏิกิริยาตอบสนองต่อเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เข้ามากระทบ...
นอกจากนี้เรายังจะได้เห็นถึงวิธีเผชิญหน้า วิธีตั้งรับและวิธีแก้ปัญหาต่าง ๆ ที่แต่ละชีวิตจะต้องเจอะเจอ หนักบ้างเบาบ้างก็สุดแท้แต่ชะตากรรมของแต่ละคน...
ซึ่งเมื่ออ่านแล้วเราก็ต้องเอามาย่อย เอามาประยุกต์อีกทีหากคิดจะนำมาใช้กับชีวิตของตนเอง...
บันทึกบางเล่มก็บอกเล่าถึงประวัติศาสตร์ ของบุคคล ของสถานที่ที่เจ้าของบันทึกนั้น ๆ เกี่ยวข้อง...บางแง่มุมอาจจะไม่มีปรากฏในเอกสารหรือจารึกใดอื่น นอกจากในบันทึกนั้น ๆ
พูดออกตัวมาซะยืดยาว ทั้ง ๆ ที่...จริง ๆ แล้วการอ่านสมุดบันทึกของผู้อื่นที่เจ้าของเขาเต็มใจให้อ่านมันก็ไม่ได้ผิดบาปอะไรมากมายจนต้องมานั่งพร่ำพรรณาเสียเป็นวรรคเป็นเวร..ฮ่า...
ขอประเดิมบันทึกเล่มแรกในหน้านี้ด้วยบันทึกที่ว่าด้วยการแสวงหาชีวิตด้านในด้วยวิถีแห่งธรรมชาติ...
วอลเดน
เฮนรี่ เดวิด ธอโร
แปลโดยนักแปลภาษาสวย สุริยฉัตร ชัยมงคล
เป็นบันทึกที่บอกเล่าถึงความรู้สึกนึกคิดของเจ้าของบันทึก...เฮนรี่ เดวิด ธอโร...
เมื่อได้ทดลองใช้ชีวิตแบบแนบชิดกับธรรมชาติ อยู่กับธรรมชาติอย่างเป็นหนึ่งเดียวกัน...
ด้วยภาษาที่เรียบง่าย ผสานกับสำนวนแปลที่เรียบลื่นทำให้อ่านหนังสือเล่มนี้ได้อย่างเข้าอกเข้าใจ
และสัมผัสได้ถึงธรรมชาติของสิ่งต่าง ๆ รอบตัวเรา ...
เกิดแรงบันดาลใจในอันที่จะค้นหาจิตวิญญาณของตนเองผ่านวิถีแห่งธรรมชาติบ้าง...
บางช่วงบางตอน...
"...มนุษย์ทุกคนเป็นผู้สร้างโบสถ์หลังหนึ่ง, นั่นคือร่างกายของเขาเอง,
อุทิศแด่พระเจ้าที่เขาสักการะบูชา, ตามรูปแบบที่เป็นของเขาเองโดยแท้,
ทั้งยังมิอาจเลี่ยงโดยออกไปทุบหินอ่อนแทนได้ด้วย เราทั้งมวลคือประติมากรและจิตรกร,
และวัตถุดิบของเราก็คือเน้ือหนังและเลือดและกระดูกของเรานั่นเอง
ความดีงามใดๆ ก็ตามจะเร่ิมขัดเกลารูปลักษณ์ของคนคนนั้นให้งดงามขึ้นในทันที,
ความต่ำทรามหรือโลกียรสใดๆ ก็ทำให้รูปลักษณ์นั้นหยาบเถื่อนลงเช่นกัน..."
และ...
"...มนุษย์คือสัตว์สังคม คือเผ่าพันธุ์แห่งการเอาเยี่ยงอย่าง และ ลอกเลียนแบบ
มนุษย์มักรู้สึกกลัวที่ไม่ได้เป็นเหมือนคนอื่น
ทว่ามีเพียงน้อยคนเท่านั้นที่จะสามารถเอาชนะความกลัวภายในตนเอง
กล้าที่จะหลุดพ้นออกไปจากกรอบอันเท็จเทียมของสังคม
และพบกฎเบื้องสูงภายในตัวเอง
จนสามารถฟังเสียงแห่งมโนธรรมเบื้องสูงนั้น
มีเพียงจิตใจอันสูงส่งบางดวงเท่านั้นที่สามารถ
และคนเช่นนี้เอง ย่อมกลายเป็นคนแปลกหน้าของเพื่อนมนุษย์
เป็นแกะดำในสังคมแกะขาว
จงซื่อสัตย์กับความรู้สึกของหัวใจตัวเอง..."
"...หากบุคคลหนึ่งก้าวไปข้างหน้าอย่างเชื่อมั่นตามทิศทางแห่งความฝันของเขา,
และมุ่งมั่นในการใช้ชีวิตอย่างที่ตนใฝ่ฝันนั้น,
เขาจะประสบความสำเร็จอย่างชนิดที่ไม่อาจคาดหวังได้ในยามสามัญ.
เขาจะละบางสิ่งไว้ข้างหลัง, จะล่วงผ่านพรมแดนที่มองไม่เห็นไป;
กฎใหม่ๆ ซึ่งเป็นสากลและเสรีกว่าเดิมจะเริ่มตั้งมั่นขึ้นรอบๆ และภายในตัวเขา;
หรือกฎเก่าๆ จะแผ่ขยายออก, และถูกตีความในความหมายที่เสรีขึ้นกว่าเดิม,
และเขาจะอยู่ด้วยสิทธิแห่งกฎระเบียบขั้นสูงแห่งชีวิต.
ยิ่งเขาทำให้ชีวิตเรียบง่ายเท่าใด, กฎแห่งจักวาลก็ยิ่งซับซ้อนน้อยลงเท่านั้น,
และความสันโดษก็จะมิใช่ความสันโดษ,
ความยากจนมิใช่ความยากจน,
ความอ่อนแอ มิใช่อ่อนแอ.
หากคุณสร้างวิมานในอากาศ,งานของคุณไม่จำเป็นต้องสูญเปล่า;
เพราะนั่นคือแห่งหนที่มันควรจะอยู่.
บัดนี้จงสร้างฐานขึ้นข้างใต้มันเพื่อรองรับ..."
***หนังสือเล่มนี้จัดพิมพ์โดยโครงการจัดพิมพ์คบไฟค่ะ
|
| Create Date : 04 พฤศจิกายน 2550 | | |
| Last Update : 20 มิถุนายน 2556 10:11:10 น. |
| Counter : 4536 Pageviews. |
| |
|
| |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
