|
หัวใจซ่อนกล ผู้เขียน : ติญญา ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(ครั้งแรก /ส.ค. ๒๕๕๕) ๓๐๓ หน้า ราคา ๒๒๕ บาท
โปรยปก :
เมื่อวันหนึ่งความรู้สึกจาก เพื่อนรัก เป็น รักเพื่อน แล้วต้องทำอย่างไรให้คน ใกล้กาย กลายเป็น คนใกล้ใจ
.........
"ฉันว่า...เราห่าง ๆ กันสักพักน่าจะดีกว่านะ" "คนที่รู้สึกต่อกันแค่เพื่อน เขาไม่พูดกันแบบนี้หรอกนะ"
...........
ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนของ'ริษา'กับ'ทะเล' ที่มีต่อกันมาเนิ่นนานมีอันต้องสั่นคลอน เมื่อ'หยาดรุ้ง'ก้าวเข้ามาคั่นกลางระหว่างคนทั้งคู่
กับการที่ทะเลจะมีแฟน ริษาคงไม่คิดอะไรสักนิด...ก็เขาและเธอเป็นเพื่อนกันนี่นา
แต่แล้วแม่ของเขากลับยื่นข้อเสนอขอซื้อ'มิตรภาพ' บีบให้เธอเลิกคบกัน ด้วยไม่ไว้ใจในความสัมพันธ์ของพวกเขา
แม้ไม่ร่ำรวย หญิงสาวก็มีศักดิ์ศรี และไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเหยียบย่ำความรู้สึกได้ง่าย ๆ
รอยร้าวเริ่มปรากฏบนเส้นทางสายมิตรภาพ...เมื่อทะเลกับริษาต่างยึดถือทิฐิ
จากเรื่องเล็ก ๆ จึงบานปลาย จนกลายเป็นความบาดหมางที่มองหน้ากันไม่ติด ทว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น กลับไปสะกิดหัวใจของคนเป็นเพื่อน ให้รับรู้ถึงความรู้สึกบางอย่างที่ต่างไม่เคยสังเกต ...จนเป็นเหตุให้เกิดความสัมพันธ์ลึกซึ้งในค่ำคืนหนึ่ง และเปลี่ยนสถานะความเป็นเพื่อนให้กลายเป็นอื่น
ริษากับทะเลจะจัดการกับความรู้สึกใหม่ที่เกิดขึ้นอย่างไร คงต้องตามไปลุ้นกันใน'หัวใจซ่อนกล'
หลังอ่าน... เรื่องย่อ ๆ ก็ตามข้างบนนั่นเลยค่ะ เรื่องราวความรักระหว่าง เพื่อน กับ เพื่อน ที่ขณะอ่านเหมือนจะแว่วเสียงเพลง"หนึ่งมิตรชิดใกล้"คลออยู่ข้างหูตลอดเวลา โดยเฉพาะท่อนนี้...
'...เริ่มแต่วันที่เราคบกันคล้ายเพื่อน แต่ดูเหมือนมีสิ่งเร้าใจไหวหวั่น ปล่อยให้รุมสุมทรวงนานวัน เปลี่ยนเป็นฉันรักเธอ
ไม่เคยเผยความในใจ หากวันใดเผยใจ กลัวเก้อ เฝ้าคอยแต่หลงละเมอ ยามเมื่อเธอห่างไป ...'
......
ดราม่าสะเทือนอารมณ์พอสมควรทีเดียวค่ะ แม้จะเป็นนักเขียนนามใหม่ แต่สำนวนภาษาเรียบลื่น อ่านเพลินๆ ได้ไม่สะดุด
นิยายให้โทนเหงา ๆ แต่ก็อบอุ่น ละมุนละไม บทบรรยายอารมณ์ความรู้สึกก็ซาบซึ้งสะเทือนใจ(ประมาณหนึ่ง) บทรักก็หวาน ๆ เจือขมปร่าเล็กน้อย...มีเลิฟซีนหวิว ๆ ประปราย ไม่มากไม่น้อย บทกุ๊กกิ๊กแง่งอน ก็น่ารักน่าเอ็นดู...
แต่...แต่...แต่... บทแม่พระเอกหวงลูกชายและจับคู่ให้...พร้อมกีดกันนางเอกทุกวิถีทาง บทมือที่สามที่สี่ที่เข้ามาแทรกกลางระหว่างสองเรา... กับบทประชดประชัน เชือดเฉือน(แบบงี่เง่า ๆ )ของพระเอกนี่...
ไม่ไหวอ่ะ เหมือนดูละครหลังข่าวยังไงยังงั้น...
อ่านแล้วคลับคล้ายคลับคลาว่า... เหมือนจะได้กลิ่นอาย(นิด ๆ)ของนิยายแนวชีวิตหนัก ๆ ของนักเขียนรุ่นเก่าท่านหนึ่ง... (แต่ไม่เครียดหรือหนักเท่า) ไม่ได้หมายความว่าจะนำนักเขียนใหม่ไปเทียบชั้นหรือคิดว่าเธอลอกเลียนหรอกนะคะ เพียงแต่ความรู้สึกขณะอ่านมันให้กลิ่นอายอย่างนั้นเท่านั้นเอง
โดยรวมแล้วถือว่าเป็นนิยายรักที่น่าอ่านแหละค่ะ ส่วนตัวถือว่านักเขียนใหม่นามนี้สอบผ่านในระดับหนึ่ง และเป็นกำลังใจให้เธอพัฒนาฝีมือและสร้างสรรค์ผลงานดี ๆ ออกมาใหม่เรื่อย ๆ นะคะ
หยิบมาชวนอ่านกันในวันที่รอฝนพรำค่ะ
|