~ เก็บรัก...Hopelessly in Love : แล้วความรักจะเยียวยาหัวใจทุกดวง โดย"มาภา" ~
 | |  | | |
Hopelessly in Love...เก็บรัก
ผู้เขียน : มาภา
ผู้พิมพ์ : สนพ.อรุณ(พิมพ์ครั้งแรก ต.ค. ๒๕๕๗)
๕๘๓ หน้า ราคา ๓๖๕ บาท
โปรยปกหลัง :
หนึ่งชีวิตของคนอาจผ่านความรักมาไม่รู้กี่ครั้ง
แต่ความรักครั้งใดกัน ที่จะได้อยู่กับเรา
ตราบจนนาทีสุดท้ายของลมหายใจ
รพี มัทนภิรมย์ วิศวกรหนุ่มผู้มีชีวิตเรียบง่าย มั่นคง
เพิ่งจะขอ ดุจฤทัย แต่งงานหลังจากคบกันมาสิบสามปี
แต่แล้วโชคชะตากลับมาพลิกผัน เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งก้าวเข้ามา
ในค่ำคืนแห่งความฝัน อันลึกซึ้ง รพีไม่รู้ว่าเธอคือใคร
รู้เพียงศรัทธาที่เขาเคยมีต่อหัวใจกำลังสั่นคลอน
ขวัญชนก หญิงสาวผู้เคยเป็นอิสระ มองโลกในแง่ดี
ก่อนที่ใครคนหนึ่งจะเปลี่ยนวิถีของเธออย่างไม่อาจย้อนคืน
เขาทำให้เธอได้รู้จักกับความรัก ได้สัมผัสความอ่อนโยน
และได้รู้ซึ้งถึงการเสียสละ เมื่อวันที่เธอ...ไม่ได้มี หัวใจ แค่เพียงหนึ่งดวง
แล้วเธอจะรักษา หัวใจอีกดวงนี้ ไว้ได้หรือไม่
หรือเธอจะทำให้ความรักของใครต้องจบลง
เก็บรัก คือหนึ่งคำตอบสำหรับทุกหัวใจที่เคยต้องเลือก
ระหว่างเหตุผลกับความรัก หรือเคยต้องอ้างว้างอยู่บนเส้นขนาน
ที่ไม่มีวันมาบรรจบกัน แต่ไม่ว่าปลายทางจะเป็นเช่นไร
ความรักจะดูแลทุกหัวใจที่สัมผัสถึงความอบอุ่นเมื่อครั้งวันวาน
หลังอ่าน...
อิ่มค่ะ...บอกได้คำเดียวว่า 'อิ่ม'จริง ๆ สำหรับนิยายแนวที่ชอบ ที่ใช่สำหรับตัวเองเรื่องนี้
กับความหนาเกือบ ๆ 600 หน้า แต่หนังสือเล่มนี้ก็สามารถดึงดูดให้เราจ่อมจมอยู่กับมันได้
จนกาลเวลาล่วงเลยผ่านไปโดยแทบไม่รู้ตัว ด้วยไม่อยากพลาดแม้เพียงตัวอักษรเดียว
ทั้ง ๆ ที่...จะว่าไปก็เป็นนิยายรักธรรมดา ๆ เหมือนกับนิยายรักอีกร้อยแปดพันเก้าเรื่องที่เคยอ่านผ่านมาในอดีต
เป็นเรื่องเล่าของความรักที่ซ้อนซ่อนอยู่ภายใต้ความสัมพันธ์อันวูบไหว ทว่าลึกซึ้ง...
เป็นความรักที่ต้องถูกกดเก็บไว้ด้วยคำว่า สามัญสำนึก...หน้าที่ และความรับผิดชอบ
หากอ่านจากโปรยปก คนอ่านอาจจะคาดหวังเรื่องรักดราม่าน้ำตาริน
หรือไม่ก็สะท้อนสะเทือนซางอย่างเจ็บปวด แถมด้วยปมอิจฉาริษยา ชิงรักหักสวาทอะไรไปโน่น...
ตอนแรก ๆ ส่วนตัวก็คิดว่าน่าจะเป็นเช่นนั้น...อุตส่าห์เงื้อง่ารอตบยุงที่อาจจะบินมาหึ่ง ๆ ข้างหูแล้วเชียว
(แต่ที่เลือกหยิบมาอ่านก็เพราะยังติดใจในฝีไม้ลายมือของนักเขียนใหม่นามนี้
จากนิยายเล่มก่อนของเธอ..."หนาวหวาน" ที่อ่านแล้วอบอุ่นละมุนอารมณ์ดีเหลือเกิน)
ด้วยนิยายเปิดตัวมาด้วยฉากการขอแต่งงานของพระเอก...
กับคนรักของเขา...ดุจฤทัยสถาปนิกสาวช่างฝัน ที่รักกันมั่นคงมาเนิ่นนานกว่าสิบปี
ผู้เขียนเล่าเรื่องด้วยโทนเสียงที่เรียบเรื่อย
ทว่าตอกย้ำให้ผู้อ่านได้มองเห็นภาพความสัมพันธ์อันหยั่งรากลึก
ที่ไม่น่าจะมีสิ่งใดมาโยกไหวสั่นคลอนได้ของคู่รักทั้งสอง
แต่จากเรื่องย่อที่ปกหลังระบุชัดว่าดุจฤทัยไม่ใช่นางเอก...
แม้เธอจะแสนดี แสนเก่งและรักพระเอกมากมาย (และพระเอกก็รักเธอมากเช่นกัน)...
แต่เธอก็ไม่ใช่นางเอก
แล้วนางเอกของเราจะเข้าไปแทรกกลางระหว่างเขาสองคนได้ตอนไหน อย่างไร...?
คนที่โผล่เข้ามาเป็นมือที่สาม ทำให้ความสัมพันธ์อันมั่นคงของคู่รักคู่หนึ่ง
ต้องสิ้นสุดลงยังจะคู่ควรเป็นนางเอกอยู่หรือ...?
ประเด็นนี้อ่อนไหวค่ะ ถ้าผู้เขียนมือไม่ถึงอาจต้องมีอันต้องตกม้าตายได้ง่าย ๆ
แต่ผู้เขียนเรื่องนี้เธอเอาอยู่ค่ะ...
เรียกได้ว่าเก่งเลยทีเดียวที่สามารถทำให้เราเข้าอกเข้าใจ เห็นใจในทางที่ต้องเลือก
และการตัดสินใจของตัวละครทุกตัว...
ไม่ว่าจะเป็น...
รพี ชายหนุ่มแสนดีที่แม้จะได้ชื่อว่าเป็นลูกคนกลาง
แต่ไม่ยักกะมีปมเวนสฺเดย์ไชล์ดอย่างคนอื่น รักพี่รักน้อง รักครอบครัว
อดทนเสียสละกระทั่งยอมเปลี่ยนเส้นทางชีวิตของตนเองเพื่อผู้อื่น
กับคนรักเขาก็เป็นสุภาพบุรุษที่แสนจะอบอุ่น อ่อนโยน เอาอกเอาใจ ตามใจเสียทุกอย่าง
ทั้งยังทะนุถนอม ให้เกียรติเธอเสมอต้นเสมอปลาย ไม่ชิงสุกก่อนห่าม ไม่ฉวยโอกาส...
เช่นนี้แล้ว เขาคงต้องเจ็บปวดมากมายหากท้ายที่สุดแล้ว
เขาจะต้องเป็นผู้สะบั้นสายใยความผูกพันนั้นด้วยมือของเขาเอง...
เมื่อพบว่าผู้หญิงที่เขาเผลอไผลไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งในค่ำคืนหนึ่ง
ในสภาวะกึ่งจริงกึ่งฝันนั้น เป็นเพียงผู้บริสุทธิ์คนหนึ่ง หาใช่คนรักดังที่เขาเข้าใจขณะอยู่ในภวังค์
จิตใต้สำนึกและความรู้สึกผิด...
รวมทั้งความรู้สึกวูบไหวในอกเมื่อย้อนรำลึกถึงความสัมพันธ์ครั้งนั้นทำให้เขาต้องเลือก...
..........
ขวัญชนก...หญิงสาวผู้เติบโตขึ้นมาภายใต้การเลี้ยงดูอย่างรักถนอมของพ่อเลี้ยงเดี่ยว
ผู้เป็นศิลปินอิสระที่เข้าใจโลกและชีวิตมากพอที่จะกล่อมเกลาให้เธอเป็นหญิงสาวที่รักอิสระ
เข้มแข็งมั่นคง และมองโลกในแง่ดี
แม้เมื่อต้องเผชิญปัญหาที่นับว่าร้ายแรงสุด ๆ ของลูกผู้หญิงคนหนึ่ง เธอก็หาทางออกอย่างมีสติ
ไม่กลัวจนลนลาน ไม่โวยวายเรียกร้องหาความรับผิดชอบจากใคร...
แม้ในใจลึก ๆ จะแอบ"เก็บรัก"เขาไว้อย่างมิดเม้นก็ตามที
ในเมื่อเขามีเจ้าของที่ครองรักกันมาเนิ่นนาน
ต่อให้รักแสนรักเธอก็ไม่อาจทำตัวเป็นมือที่สามของใครโดยเด็ดขาด
............
ดุจฤทัย...หญิงสาวที่น่าเห็นใจที่สุดในเรื่อง เธอมีคนรักเป็นชายหนุ่มที่แสนดี
เธอกับเขากำลังวางแผนจะสร้างครอบครัวร่วมกัน หลังจากคบหากันมานานถึงสิบสามปี
ความฝันอันแสนหวานนั้นกำลังอยู่แค่เอื้อมแท้ ๆ ...
แต่จู่ ๆ ผู้ชายของเธอก็เดินเข้ามาบอกเธอว่าเขาไม่สามารถแต่งงานกับเธอได้แล้ว
เพราะเขาต้องรับผิดชอบผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่เขาพลั้งเผลอไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วย...
สำหรับเธอ มันยิ่งกว่าฟ้าผ่ากลางวันแสก ๆ โดยไร้เมฆฝน
และยิ่งกว่าแผ่นดินไหวสะเทือนที่ทำให้เรือนหอในฝันของเธอพังทลายลงในพริบตา
โอ้ววว...พล็อตยากนะคะนั่น
แต่ก็อย่างที่บอก คนเขียนเธอสามารถค่ะ
เธอสร้างสรรค์ตัวละครได้อย่างมีที่มาที่ไป สมเหตุสมผล
ตัวละครแม้จะเยอะ แต่ทุกตัวก็มีความสัมพันธ์โยงใยกัน
มีบทบาทที่จำเป็นต่อการดำเนินเรื่องมากน้อยเฉลี่ย ๆ กันไป
ส่วนตัวชอบที่สุดก็มีอยู่สองคนค่ะ
คนแรก เพื่อนชายใจหญิง(งาม)อย่างปฏิพัทธ์ หรือแพตตี้ เพื่อนรักเพื่อนซี้ของขวัญชนก
ผู้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเพื่อนสาวมาตั้งแต่ต้น
เขาร่วมทุกข์ร่วมปลุกปลอบให้กำลังใจในยามที่เธอพลาดพลั้ง
ช่วยเก็บงำความลับและเคารพการตัดสินใจของเพื่อนโดยไม่ชี้นำ ไม่ล้ำเส้น...
ชอบค่ะ ในชีวิตหนึ่งมีเพื่อนดี ๆ แบบนี้แค่คนเดียวก็เกินพอ
ตัวละครสำคัญอีกตัวที่ชื่นชอบก็คือศิลปินหนุ่มใหญ่ พ่อต้อม-คะนึงของนางเอกค่ะ
คุณพ่อช่างเป็นพ่อในฝันของใครต่อใครหลายคนเลยนะคะเนี่ย...
เมื่อลูกสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจเดินมาบอกว่า...เธอท้อง !
ปฏิกิริยาของคนเป็นพ่อคือ...
มีเพียงรอยยิ้มที่แย้มออกมาอย่างอ่อนจาง...
"อืม...ตั้งใจมีหรือว่าพลาด"
และเมื่อเขาได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและการตัดสินใจของลูกสาว...
"พ่อไม่ว่าขวัญใช่ไหมที่ขวัญตัดสินใจแบบนี้ พ่อโกรธขวัญรึเปล่า"
"ขวัญชนก" ผู้เป็นพ่อเอ่ยเสียงขรึม "ชื่อของขวัญเป็นคำตอบของทุกคำถามแล้วนะ".........
การผูกปมของเรื่องเธอก็ทำได้อย่างแนบเนียน ละเอียดลออ ถี่ถ้วน
และทีสำคัญ...อย่างระมัดระวัง...
โดยเฉพาะปมความสัมพันธ์อันผิดพลาดอันเป็นต้นเหตุแห่งความพลิกผันทั้งหมด
เธอสามารถทำให้คนอ่านอ่านแล้วเชื่อได้ อินได้ว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันมีความเป็นไปได้
และไม่อาจโทษใครได้เลย ไม่ว่าจะเป็นรพีหรือขวัญชนก...
(ฉากนี้ต้องอ่านเองค่ะ สปอยล์ไม่ได้เลย!)
เสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้ ส่วนตัวคิดว่าอยู่ที่เรื่องราวความรัก...
ความสัมพันธ์และทัศนคติในการมองโลกมองชีวิตของตัวละครทุกตัวในเรื่องค่ะ
ไม่ว่าจะเป็นความรักที่สั่งสมเนิ่นนานจนกลายเป็นความผูกพัน ความปรารถนาดีต่อกัน
ระหว่างอดีตคู่รักอย่างพ่อและแม่(หรือกระทั่งอย่างรพีกับดุจฤทัย)
ความรักที่ค่อย ๆ ก่อเกิด ค่อย ๆ เรียนรู้ปรับตัวเข้าหากันและกันระหว่างรพีกับขวัญชนก
ความรักของคนในครอบครัว...
ความรักของคู่รักเพศเดียวกัน ความรักระหว่างเพื่อน ฯลฯ
ผู้เขียนเธอช่างร้อยเรียง เล่าเรื่องราวได้ลื่นไหล ด้วยสำนวนภาษาที่ละเมียดละไม
อ่านแล้วให้ความรู้สึกอุ่นอวลในอารมณ์
ขออนุญาตโควตถ้อยคำของพ่อที่พูดถึงแม่ให้ขวัญชนกฟัง...
'ดวงจันทร์มันงดงามอยู่บนฟ้า ไม่ใช่ในถังน้ำผุๆ พังๆ
พ่อทำใจให้มีความสุขไม่ได้ ถ้าต้องเป็นต้นเหตุของการเปลี่ยนแปลงในชีวิตแม่
พ่อเคยมองพระจันทร์ดวงเดิมที่มุมไหน ก็จะขอมองมันอย่างนั้นเรื่อยไป
แค่ได้เป็นคนครอบครองหัวใจของแม่ทั้งดวง เหมือนที่แม่ได้ไปจากพ่อทั้งดวง...ก็พอแล้ว
เรามีความสุขแบบนี้มากกว่า มันไม่ใช่เพราะ'เรากลับมาอยู่ด้วยกันไม่ได้'
แต่เรา'ไม่ได้อยากกลับมาอยู่ด้วยกัน' เราคุยกันแล้ว'
ความรักของพ่อช่างงดงาม...
.
.
.
ประเดี๋ยวจะมีคนหาว่าอวยเว่อร์...
ขอแถมท้ายด้วยข้อติงนิด ๆ ละกันค่ะ
ถึงแม้จะบอกว่าผู้เขียนใช้สำนวนภาษาที่ลื่นไหล ละเมียดละไม แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีจุดสะดุดเอาเสียเลย
นิยายเล่มหนาขนาดนี้ อ่าน ๆ ไปมันก็ต้องมีบ้างแหละค่ะ
นั่นก็คือเการเลือกใช้สรรพนามเรียกตัวละคร
กับคำว่า ร่างเล็ก ร่างบาง อะไรพวกนี้ส่วนตัวทำใจแล้วค่ะว่าต้องเจอบ่อย ๆ
แต่ในเรื่องนี้ คำที่เจอบ่อยมาก บ่อยจนเกินควรก็คือคำว่า"ว่าที่คุณแม่ - ว่าที่คุณพ่อ"
มันเยอะมากอะ
กับอีกจุดหนึ่ง...คือมุก"บังเอิญ"แบบละครหลังข่าวก็มีให้เห็นอยู่ประปราย
เช่นตอนที่พระเอกเก็บภาพอัลตร้าซาวนด์ของนางเอกได้...
ฉากการคุยกันของพี่น้องและนางเอกมาได้ยินเข้า...
ข้อความใน sms ที่ดุจฤทัยส่งถึงพระเอก...
บลา...บลา...บลา...
ก็เป็นเพียงจุดสะดุดเพียงเล็กน้อยที่อาจจะถูกกลบเกลื่อนลบเลือนไปได้
ด้วยความดีงามส่วนใหญ่ของนิยายเล่มนี้
ที่อ่านจบแล้วอิ่มเอมในอารมณ์จนต้องรีบมาเขียนบล็อก
ชวนและเชียร์ให้อ่านกันวันนี้ค่า...
 แล้วความรักจะเยียวยาหัวใจทุกดวง
| |  | |  |
| Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2558 |
| Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2558 14:29:07 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 3821 Pageviews. |
 |
|
|
แล้วความรักจะเยียวยาหัวใจทุกดวง 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 182 คน [
อาจจะถอย E-Book มาอ่าน เป็นการหลอกตัวเองไปวัน ๆ ว่ามันไม่หนาหรอ ไม่เยอะหรอก 5555
ขอบคุณสำหรับรีวิวค่ะ แปะใจประจำวันให้หนึ่งเมล็ด
ดวงสุดท้ายพอดีเลย