|
รักหลงฤดู
ผู้เขียน : ฮายาชิ คิซาระ
ผู้พิมพ์ : สนพ.พิมพ์คำ (ก.ค. 54)
543 หน้า ราคา 300 บาท
จากปกหลัง :
จะรู้สึกยังไง ถ้าวันหนึ่งมีใครสักคนบอกว่าชอบเราที่หน้าตา
แถมใครคนนั้นยังเป็นหนุ่มหล่อ รวย มาดดี ครบเครื่อง...
ชนิดที่ชวนให้สาวหลง
"ฮารุเนะ" สาวแว่นรักสันโดษ ผู้มีใจมุ่งมั่นกับความฝันที่จะเป็นนักวาดการ์ตูน
ถึงกับอึ้งไป เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์ดังว่า
ชีวิตสงบราบเรียบที่ดำเนินมานานปีมีอันต้องสั่นไหว
ความฝันที่วาดไว้สั่นคลอน... เมื่อ "เขา" ก้าวเข้ามาใกล้
อยากจะเชื่อแล้วกระโจนเข้าใส่ หากก็ยังลังเลใจ...ว่ามันจะจริงหรือ
และถึงมันจริง...แต่ยิ่งใกล้เขา...ฝันของเธอก็ยิ่งไกลออกไปทุกที
หญิงสาวจะทำเช่นไร...
เลือกเดินตามฝัน มุ่งมั่นต่อไป แล้วปล่อยให้ใครต่อใครมา 'โฉบ' เขาไปต่อหน้า
หรือจะเอื้อมมือคว้าไว้...ทั้งๆ ที่ก็ไม่แน่ใจว่าเป็นแค่ 'ภาพลวงตา' หรือเปล่า
หลังอ่าน...
อ่านจบด้วยความเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อย ฮ่า ๆ
เหนื่อยกับการกระชากวัย ย้อนไปไกลลิบ...
ถึงแม้เรื่องนี้จะเป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ของหนุ่มสาววัยทำงาน
แต่โทนของเรื่องมันออกแนวกุ๊กกิ๊กจุ๊กจิ๊กอยู่ตลอดเวลา...
เริ่มตั้งแต่สาว ๆ ร่วมบ้านเช่าของนางเอกที่วัน ๆ หมกมุ่นอยู่แต่การหาแฟน
กับการประกวดประชันกันเรื่องขนาดของหน้าอก...บลา ๆ ๆ
คนอ่านวัยป้าเลยออกอาการ...เหนื่อย
แต่ที่อ่านได้อ่านดี อ่านได้ตลอดรอดฝั่งก็ด้วย"พระ"เอกของเรื่องนั่นเลยค่ะ
นิยายเรื่องนี้มีความน่าสนใจอยางยิ่งตรงที่...พระเอกมีอาชีพเป็น"พระ"ค่ะ
แถมเป็นพระในระดับรองเจ้าอาวาสอีกต่างหาก...!!!
แต่...อยางเพิ่งตกใจไปค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในญี่ปุ่นทั้งหมด
ทั้งฉาก ทั้งตัวละครก็เป็นญี่ปุ่นทั้งสิ้น ไม่มีคนไทยปะปนเลย...
ดังนั้น...พระที่ว่าก็เป็นพระในพุทธศาสนานิกายหนึ่งของญี่ปุ่นทีอนุญาตให้แตงงาน
มีทายาทสืบสกุลได้...
ตามที่พระเอกได้อธิบายให้แม่นางเอกฟังง่าย ๆ ว่า...
"ผู้ก่อตั้งนิกายโจโดชินชู
เป็นพระรูปแรกที่เริมการทานเนื้อสัตว์หรือดื่มพวกเหล้าสาเก รวมถึงแต่งงานมีบุตร...
ต้องการแสดงออกว่าคนธรรมดาก็สามารถที่จะนับถือศาสนาพุทธได้น่ะครับ
นักบวชเองก็ไม่ได้อยู่ในสถานะที่แตกต่างจากคนทัวไป
เพียงแตเราเชื่อมั่นในคำสอน ทำตัวให้อยู่ในศีลในธรรม
ใคร ๆ ก็สามารถที่จะนับถือศาสนาพุทธได้น่ะครับ..." (หน้า 388)
ส่วนนางเอกเป็นอดีตเชฟสาวที่มีเสน่ห์ปลายจวักเป็นเลิศ แต่ก็ต้องผันตัวมาทำตามความฝัน
ของน้องสาวทีรักมากที่เสียชีวิตไป นั่นคือการเป็นนักวาดการ์ตูนที่มีผลงานเป็นรูปเล่ม...
ทำให้เธอต้องทุ่มเทความพยายามมากกว่าธรรมดาเป็นเท่าตัว...
เมื่อมี"พระ"ระดับรองเจ้าอาวาส(ที่เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าอาวาสในอนาคต)
เข้ามารุกเร้าตามจีบ เธอจึงเกิดอาการลังเล...
ปิ๊งเขาก็ปิ๊งหรอก เพราะจะว่าไปเขาก็ออกจะเพียบพร้อม
ทั้งดูดีมีศีลธรรม ทั้งรูปหล่อโรแมนติค...
แต่ความฝันของเธอก็สำคัญ หากจะให้เธอรับปากยอมคบกับเขา
ก็ต้องอยู่ภายใต้เงือนไขบางอย่างที่เธอกำหนดขึ้น...
แตเอาเข้าจริง...กลับกลายเป็นเธอเสียเองที่ทำท่าว่าอยากจะละเมิดข้อกำหนดของตัวเอง...
เรื่องนี้นางเอกรั่วมาก...รั่วพอ ๆ กับพระเอกหื่นเลยทีเดียว ฮ่า ๆ
(อยาได้คิดเชียวว่าคนเป็น"พระ"(เอก)จะต้องชาเย็น ชวนนางเอกศึกษาพระธรรมนั่งสมาธิอย่างเดียว
เหอ ๆ... "พระ"(เอก)เรื่องนี้เค้าทวนกระแสค่ะ
จ้องแต่จะชวนนางเอกผลิตทายาทไว้สืบทอดกิจการวัดอยู่นั่นแล้ว
ก็...อ่านสนุกดี(ในระดับหนึ่ง)นะคะ
แต่สาเหตุอีกประการหนึงที่ทำให้รู้สึกเหนื่อยในขณะอ่านก็คือเรื่องของสำนวนภาษาคนเขียนน่ะค่ะ
บอกตามตรงว่าเวียนหัวมากกับสำนวนประเภท...คนผมดำ คนผมดัด คนผมหยิก คนผมยาว ฯลฯ
แถมด้วยคนตัวเล็ก คนใส่แว่น...บลา ๆ ๆ ๆ มันมึนอ่ะ ไม่รู้ใครเป็นใคร ทำไมไม่เรียกชื่อไปตรง ๆ ก็ไม่รู้
หรืออาจจะเป็นเพราะเราไม่คุ้นกับวิธีเขียนแบบนี้
เพราะไม่ค่อยได้อ่านนิยาย(หรือการ์ตูน)แนวๆ ญีปุ่นเท่าไหร่
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
