ถ้า ไม่เกิด ไม่ตาย ได้ ถือว่าพ้นทุกข์ จริงๆนะครับ

คนเรา ต้องผ่าน การ เกิด แก่ เจ็บ ตาย กันทุกคน
ตอนช่วงที่เราเจ็บ ก็ต้องรักษา บางโรครักษาก็ตาย ไม่รักษาก็ตาย
แต่คนเป็นญาติ ทำใจลำบาก ถ้าจะไม่รักษานะครับ
ถ้าคนป่วย ยังมีสติ ก่อนจะเจ็บหนักพูดไม่ได้ นี่ ต้องสั่งเสียไว้ก่อนเลย
ว่าขอบเขตการรักษา จะให้ทำแค่ไหนพอ
ไม่งั้นก็จะเจอค่ารักษา 20 ล้าน แบบที่ อ.เต๊ะ เล่าให้ฟังนี่แหละครับ 555

หวัดดีวันพระคุณก๋า ไม่หมดสุขนะคุณก๋า
พระพุทธเจ้าสอนว่าสุขอื่นนอกจากใจสงบใจนิ่งไม่มี
และพระนิพพานเป็นสุขอย่ายิ่ง นิพพานัง ปรมัง สุขัง จ้า

เป็นสุขอย่างยิ่ง พิมพ์ผิด

สวัสดียามเช้าค่ะก๋า

ตอนนี้พี่ขอแค่ใจสงบค่ะ บางวันก็ทำไม่ค่อยได้

เพราะนี่เลยค่ะ ....


บ่วงกรรม

โซ่ไม่แก้
กุญแจไม่ไข
จะปล่อยวางได้อย่างไร
ถ้าในใจไม่มีธรรม !

ไม่ได้เกิดจากตัวพี่นะคะ
แต่เกิดจาก พ่อ พี่เลยค่ะตอนนี้
ไม่ปล่อยวางเรื่องที่ผ่านมา ความขุ่นข้องหมองใจในอดีต
เก็บเอามาคิด ทำให้ตัวพ่อมีคำพูดที่ไม่น่ารักค่ะ

เราก็ไม่ชอบเวลาได้ยิน
และมันกระทบความสัมพันธุ์ในครอบครัว
บางครั้งพี่ก็เหนื่อยใจค่ะ
ไม่รู้จะพูดยังไงให้พ่อปล่อยเรื่องราวที่ผ่านมาไป

และคนแก่ก็หัวดื้อรั้นเหลือเกินค่ะ
พี่เพิ่งเข้าใจเหตุการณ์ที่คนในครอบครัวที่พูดจาไม่ดีต่อกัน
แล้วมีการลงไม้ลงมือกันหนักๆเลยค่ะ มันคงมาจากเรื่องแบบนี้

พี่รู้สึกเหนื่อยใจมากๆค่ะก๋า กับเรื่องราวแบบนี้


.....

การอยู่รพ.น่าเบื่อจริงๆค่ะ ถ้าไม่มีอะไรรุนแรงก็มาพักที่บ้านสบายใจกว่าเยอะค่ะ
สภาพแวดล้อมดีกว่า น่าจะหายไวกว่าอยู่รพ. ค่ะ
ก๋าเองก็ต้องดูแลตัวเองนะคะ ป้องกันอะไรได้ก็ต้องป้องกันไว้ก่อนค่ะ
พี่นี่ตื่นมาถ้าจะออกหลังบ้านไปซักล้างก็ยังส่แมสเลยค่ะ
แม้จะกันไม่ได้ทั้งหมด ดีกว่ารับมาเต็มๆค่ะ

คุณหอมกรมาแต่เช้าเลยนะคะ

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

บล็อกวันนี้ ยังคงให้แง่คิดในเรื่องการหลุดพ้นจากการเวียน
ว่ายตายเกิด การจะหลุดพ้นจากบ่วงโซ่ตรวน (กิเลส) ไขกุญแจโซ่ตรวนให้ออก (ธรรมที่จะนำไปสู่การหลุดพ้น) ก็ไม่มีใครจะมาไขให้
เราได้ นอกจากตัวเราเองจ้ะ ดังคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ได้กล่าว
ไว้ว่า "ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" นั่นเอง จ้ะ
โหวดหมวด งานเขียน ฯ

สวัสดียามค่ำวันหยุดครับคุณก๋า

แวะมาทักทายครับ ดีใจที่เห็นกลับมาอัพบล็อกครับ
ของผมเองงานยังยุ่งอยู่เลยครับ ไม่ค่อยได้เล่นโซเชียล
ไว้นานๆทีอาจจะอัพบล็อกสั้นๆแชร์เพลงให้เพื่อนฟัง
แต่คงไม่สะดวกร่วมสนุกกับคอนเท้นท์รางวัลอะไรครับ
ชอบทั้งบทกวีและภาพพุทธศิลป์ครับ ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกนะครับ

หมิง ๆ หายดีแล้วใช่ไหมคะ
คุณพ่อ คุณแม่จะได้พัก และเบาใจนะคะ
ช่วงนี้ยุ่ง ๆ คุณพ่อมาอยู่ด้วย เวลาส่วนตัวเลยน้อยลงค่ะ
ไว้แวะมาใหม่ค่ะ

สาธุค่ะ
เชียงใหม่หมอกควันเยอะ ไม่เห็นดอยสุเทพเลยค่ะ
แถวบ้านเย็นพอเริ่มมืด ชาวบ้านเผาบนภูเขากันต่อเนื่อง
ไม่เห็นใครทำอะไรกัน งงมากค่ะ

เกิด ชดใช้กรรมที่เป็นทุกข์จนกว่าจะหมดกรรม พ้นทุกข์
ไม่เกิดอีกแล้ว ก็ต้องอยู่แดนนิพพาน
ต้องวนเวียนกันอีกนานเท่าไร

วันนี้ ค่าฝุ่นเกินไม่มาก วิ่งสักหน่อย กล้ามเนื้อเริ่มขี้เกียจ

สวัสดีค่ะน้องก๋า

สวัสดีค่ะน้องก๋า

ดีใจด้วยค่ะหมิง หมิง กลับบ้านแล้ว
เรื่องไอ ต้องใช้เวลา เวลานอนห้องแอร์ให้หน้าอกอุ่น
และเวลาหายใจอย่าหายใจอากาศเย็นนัก เปิดแอร์อย่าเย็นมากไปด้วยค่ะ

ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ ผมนึกถึงลุงคนนึงนะ เห็นว่ายังอยากกลับมา

ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต ยากเหมือนกันที่จะหมดทั้งสองสิ่งดังกลัว

ไม่สร้างกรรมไม่ผูกเวรผูกกรรมต่อกันดีที่สุดครับ