Bloggang.com : whiteuniform : ชี วิ ต ที่ ไ ม่ อ ย า ก เ เ ต่ ง กั บ ง า น

ชี วิ ต ที่ ไ ม่ อ ย า ก เ เ ต่ ง กั บ ง า น

I must admit that in recent years I have been one of those workaholics who always work straight late in the evening on weekdays and spend weekends at work as well.

Until a few months ago, I was completely drained, having lost both much energy and emotion from vigorous work.

I then asked myself what lied behind my work addiction and I could easily say that was not all about money.

Perhaps the joy of living for the sake of keep working until getting exhausted could be my reason.

Or, I was a sad person who discovered a way to avoid feeling down by working nonstop.

Not so long ago, I was also questioned by some of my patients, 'Da, you look fatigued and unhappy. Are you okay?'.

This raised my awareness that I was trapped into a vicious circle of work overload without knowing it.

I know I can blame circumstances such as lack of money or an uncomfortable living but it is truly just a matter of choosing whether I want to bring joy into my life or not.

In the end, I just do not want to marry my work for sure.

ฉันต้องขอยอมรับว่า ในหลายปีหลังๆนี้ ฉันเป็นหนึ่งในบรรดาพวกคนบ้างานเหล่านั้นผู้ซึ่งทำงานยาวล่วงเลยไปจนถึงช่วงเย็นมากๆเสมอมาในวันธรรมดาและก็ได้ใช้วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ทำงานด้วยเช่นกัน

จนกระทั่งสองสามเดือนที่ผ่านมา ฉันรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างสิ้นเชิงสูญเสียทั้งพลังงานและอารมณ์อย่างมากมายจากงานที่ต้องใช้พลังมาก

ฉันครั้นแล้วได้ถามตัวเองว่า อะไรที่อยู่เบื้องหลังของความบ้างานของฉัน และฉันก็สามารถที่จะบอกได้อย่างง่ายๆว่าไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินเสียทั้งหมด

บางที ความสุขที่ทำให้ใช้ชีวิตอยู่ได้ก็เพื่อเห็นแก่การยังคงได้ทำงานไปจนกระทั่งได้รับความเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าอาจเป็นเหตุผลของฉันก็ได้

หรือว่า ฉันอาจเป็นคนเศร้าๆผู้ซึ่งค้นพบวิธีหลีกเลี่ยงความรู้สึกซึมเศร้าโดยการทำงานอย่างไม่หยุดหย่อนก็ได้

เมื่อไม่นานนัก ฉันได้ถูกไต่ถามโดยคนไข้บางคนของฉันด้วยเช่นกันว่า 'ดา, เธอดูล้าๆและไม่มีความสุขนะ เธอสบายดีหรือเปล่า?'

สิ่งนี้ได้มากระตุ้นความตระหนักรับรู้ของฉันว่า ฉันได้ถูกกับดักของสถานการณ์ที่แย่ๆของการทำงานเกินกำลังไปโดยไม่รู้ตัว

ฉันรู้ว่าฉันสามารถที่จะตำหนิกล่าวโทษสถานการณ์ต่างๆได้ เช่น การขาดแคลนเงิน หรือ การมีชีวิตที่ไม่สะดวกสบาย แต่จริงๆแล้วมันก็แค่การให้ความสำคัญของการเลือกที่ว่า ฉันต้องการนำความสุขเข้ามาสู่ชีวิตของฉันหรือไม่นั่นเอง

ท้ายที่สุด ฉันก็แค่ไม่ต้องการที่จะแต่งกับงานของฉันอย่างแน่นอน

Create Date : 23 มีนาคม 2555

Last Update : 23 มีนาคม 2555 5:23:02 น.

2 comments

Counter : 1290 Pageviews.

we should enjoy life as much as possible regardless having a ton of responsibilities and commitments.

โดย: kris IP: 10.179.255.114, 194.176.105.138 วันที่: 23 มีนาคม 2555 เวลา:15:44:07 น.

ขอให้มีความสุขมากๆๆน่ะครับ
power acoustik ptid-8920

โดย: ratone

วันที่: 23 มีนาคม 2555 เวลา:23:10:35 น.