อรุณสวัสดิืครับ... ผมยังอยู่หัวหินยังไม่เสร็จงาน ห่วงบ้าน
ที่ กท. เหมือนกันห่าง 10 กม. โทรสอบถามว่าเห็นควันลอย
สูงมิได้ปกคลุม เบาใจลงหน่อย

แถวบ้านเขาบอกว่าไม่ได้กลิ่น

ใช่เลยคุณก๋าเขาบอกไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เรามาเจอกับใคร
เหมือนอย่างที่เราต้องมาเจอกับนายกแก่ๆ นี่แหละ
ป.ล. ซีรีย์ที่แนะนำสนุกมากหนังจีน
เขาพยายามเผยแพร่ด้านสว่างของมนุษย์
ไม่เหมือนหนังตะวันตกชอบเผยด้านมืดจ้า

จากที่บล็อก


เรื่องสีของบันได - พระที่นั่งอภิรมย์ฤดี องค์ที่มีทางเดินเชื่อมไปถึงสร้างแบบขนมปังขิง ทาสีเขียวครับ ก็เลยทาสีเขียวให้เหมือนองค์พระที่นั่งมั๊งครับ ฮ่าๆๆๆๆ


ไม่ได้ถ่ายรูปพระที่นั่งพิมานปฐม กับ พระที่นั่งอภิรมย์ฤดีมาฝากครับ เพราะตอนที่ไปถ่ายรูปกำลังปิดซ่อมแซม


กลับไปเที่ยวสนามจันทร์อีกครั้งนึงพระที่นั่งพืมานปฐมเปิดให้เข้าชมแล้วแต่ไม่ได่ถ่ายรูปด้านใน เสียดายครับ สวยมากๆ โดยเฉพาะ "ห้องพระเจ้า" หรือ ห้องพระ บนชั้น 2 ของพระที่นั่ง มีภาพเขียนเทพชุมนุมสวยมากๆ เป็นจิตรกรรมสมัย ร.6 ที่เริ่มเขียนภาพเสมือนจริง รูปเทวดา ก็เหมือนคนจริงๆ มีกล้ามเนื้อ มีแสง เงา


ผู้นำชมยังชี้ให้ดูว่าถ้าขีดเส้นตรงจากห้องพระเจ้าจะผ่านเทวาลัยพิคเนศวร อันเป็นเทวาลัยสำคัญกลางพระราชวังสนามจันทร์ และเส้นตรงยังพุ่งตรงไปถึงพระปฐมเจดีย์ด้วยครับ น่าอัศจรรย์มากๆ

สวัสดีค่ะคุณก๋า..

ยังต๊กใจเครื่องระเบิดที่โรงงานโฟมไม่หาย

น่ากลัวจริงๆ..ถ้าแม้ไฟจะดับแล้ว..

แต่อากาศรอบๆ มีสารเคมีทำให้ก่อมะเร็ง

ยิ่งแล้วใหญ่คะ..

อสรมณืของผู้คนตอนนี้หลายๆ คนอยากจะจากลาโลกนี้แล้วครับ ไวรัสระบาด โรงงานสารเคมีไฟไหม้ กว่าจะดับได้ใช้เวลานานโข

วันนี้ชีวิตวุ่นวายแต่ตีสามเลยค่ะ แม่ล้มหัวแตกตาเขียว รถเสียพาไปฟอกไตไม่ได้ ซ้อนสามแบบทุลักทุเล อารมณ์แตกสลายกระจุย

มันอาจเป็นพรหมลิขิต..
ที่ทำให้เรา าเจอกัน..จากกัน

สวัสดีครับพี่อ้อ

พบเจอแล้วจากลา
ชีวิตคนเราเป็นเช่นนั้นจริงๆครับพี่อ้อ

จากแล้วก่ยังผูกพันเน่อเจ้า

ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - พระที่นั่งวัชรีรมยา พระราชวังสนามจันทร์ ด้วยครับ

ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากสร้างรอยแตกค่ะ ไม่อยากกลายเป็นคนที่เคยรู้จัก ไม่อยากกลายเป็นคนที่เคยถูกรัก ไม่อยากกลับมาพบเจออีกครั้งแล้วไม่เหมือนเดิม

มานั่งคิดๆ
ในชีวิตนี้ มีการพบกัน และจากลากับผู้คน
หลายคนอยู่เหมือนกันเน๊าะ

วันนี้กรุงเทพฯ ข่าวไฟไหม้โรงงาน กลบข่าวโควิดไปได้วันนึงนะครับ 555
ผมว่าจะดูบอลคู่ อิตาลี - สเปน คืนนี้ ไม่รู้จะไหวป่าว

อ่านบล็อกคุณก๋า
พร้อมกับนึกถึงเพลงที่บล็อกคุณต่อ
...ไม่เหลืออะไรเลย

สวัสดี จ้ะ น้องก๋า

ดูเหมือนเมื่อวาน ก๋าจะเข้าบล็อกครูตอนดึก (ครูมาเปิดดูตอน
เช้า เมื่อวานเราเลย พรากจากกัน 1 วัน อิอิ )

เช้านี้ ก็มีกิจธุระต้องออกจากบ้านแต่เช้า ไม่ได้เปิดคอมฯเลย
กลับมาเย็นก็หลับสักชั่วโมง เพิ่งมาเปิดคอมฯนี่แหละจ้ะ

ทางพุทธเรา เชื่อว่า การพบกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเรื่องของการมีกรรมที่เคยทำร่วมกัน ก็น่าจะเป็นเช่นนั้นเนาะ เมื่อ
กรรมที่เคยมีต่อกันหมดเมื่อไร ก็ต้องพรากจากกัน ทั้งจากเป็นและ
จากตาย น่ะนะ

ชอบข้อเขียนตอนจบ "ผ่านพบเพื่อผูกพัน แล้วมันก็จบ
พลันเมื่อจากกัน" ดังนั้น ความผูกพันนี่แหละ ตัวสำคัญที่ทำให้
การหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดยาก ไง อิอิ

โหวดหมวด งานเขียนฯ

ผ่านพบเพื่อผูกพัน
เริ่ดมากกกกกกกกจ๊ะน้อง

วันจากลา แม้ไม่อยากให้มาถึงก็หนีไม่พ้นนะคะคุณก๋า

.................

ถ้าปาร์ตี้บล็อกแก๊งค์เกิดขึ้นจริงอาหารคงละลานตา
แค่คิดก็น่าสนุกแล้วค่ะ
ขอบคุณคุณก๋ามากนะคะสำหรับกำลังใจ
ฝันดีค่ะ

สวัสดีค่ะน้องก๋า

ถนนสายชีวิต เจอกัน ไม่เจอกัน แล้วแต่วาสนาครับ
แต่ต้องทำวาสนาให้เป็นจริง

ฝนตกหนักช่วงบ่ายๆบริเวณที่ทำงาน แต่กลับถึงบ้านไม่มีตกเลยครับ