วินัยเกิดจากการ “เริ่ม”

ไม่ได้เกิดจากการ “รอ”

ความสำเร็จไม่ได้เกิดจากการ “ขอ”

แต่เกิดจากการ “ลงมือทำ”

เริ่ม...รอขอให้ลงมือทำ

Life goes on..
ชีวิตไม่สิ้นต้องดิ้น..
ต้องก้าวเดิน...ต่อไป

ชีวิตคือการเดินทางไกลในวัฏฏสงสารนะคุณก๋า

สวัสดีครับคุณก๋า

ไม่ได้เข้ามาทักทายซะนานเลย
การเดินทางที่มองไม่เห็นจุดหมาย
ทำให้ใจยิ่งล้า และท้อ นะครับ
แต่เดินต่อ ก็ย่อมดีกว่าหยุดแน่นอนครับ

สวัสดีครับพี่อ้อ

ขอให้หายป่วยเร็วๆนะครับพี่

จากที่บล็อก


จริงๆบอกชอบกินขนมแบบนี้แต่ไม่ชอบไข่เค็มครับ ขนมเปี๊ยะก็ไม่ชอบไข่เค็ม ... เป็นโรคจิตครับ


คือเวลาที่บ้านซื้อขนมเปี๊ยะมาจะมีมือดีควักไข่เค็มกินไปก่อน ทีนี้ก็ไม่มีใครอยากกินขนมเปี๊ยะนั่นแล้ว บอลเลยประกาศว่า "ไม่ชอบกินไข่เค็มในขนมเปี๊ยะ" ไปๆมาๆ ก็ไม่ชอบจริงๆครับ เจอแล้วต้องเขี่ยทิ้ง อิอิอิ


บอกสั่งขนมเปี๊ยะแบบไม่มีไข่เค็มจองยี่ห้อนี้มาอีก 3 ไส้ กำลังกินทีละไส้เหลือไส้ฟัก + ถั่ว ยังไม่ได้เปิดกล่องถ่ายรูปครับ

สวัสดี ยามสาย จ้ะ น้องก๋า

"ชีวิตช่างคล้ายหมอกควัน" เธอคงหมายถึงชีวิตในขณะนี้มั้ง
เฮ้อ ！ หมอกควันเหล่านี้ เมื่อไหร่จะจางหายไปได้ เนาะ ตอนนี้กรุง
เทพฯ ก็ลำบาก ออกไปไหนก็น่ากลัวไปหมด ใช่ว่า ฉีดวัคซีนแล้วจะ
ไม่ติดโรค ครูได้คิวฉีดวันที่ 9 นี้ จ้ะ ของเธอล่ะ ได้คิววันไหน หรือ
ได้ฉีดวัคซีนไปแล้ว

โหวดหมวด งานเขียน

เป้าหมายของชีวิตตอนนี้ มีเพียงเรื่องเดียว
คือ เลี้ยงลูกให้เติบโตไปอย่างมีคุณภาพ เป็นคนดีของสังคม

พรุ่งนี้ผมจะได้ฉีดวัคซีนละครับ หลังจากใช้เวลารอมานานเกือบ 4 เดือน

ยังไงก็ต้องเดินต่อไป แม้จะมองไม่เห็นทางข้างหน้า ชีวิตมันไม่มีปุ่ม pause ให้กดเพื่อหยุดชั่วคราวด้วยนี่สิ

จากที่บล็อก


ขนมเปี๊ยะที่ใส่ไข่แบบธรรมดาๆ นี่อร่อยที่สุดแล้วครับ เดี็ยวนี้เค้ามีไส้ไข่ทะละก 5-6 ใบ อิอิ


ขอบคุณสำหรับกำลังใจให้บล็อก - ขนมลูกเต๋าธัญพืช ส.บุญยะวรรณ ด้วยครับ

สวัสดีมีสุขค่ะ

แม้จะกลัวก็ต้องก้าวต่อไป
หยุดไม่ได้ค่ะ เพราะไม่รู้อะไรจะมาปะทะ
ในความมืดมัวสลัวหมอก นะคะ

เดินคนเดียว เกิดไปผิดทาง ก็หลงเลย
ถ้ามีเพื่อนเดินไปด้วยกัน ถ้าเพื่อนโง่ ก็หลงทั้งคู่
ถ้าไปหลายๆคนละ ยิ่งทะเลาะกัน แยกกันต่างคนต่างหลงนะครับ
หรือไม่งั้น ความเห็นตรงกัน แต่พากันลงเหวก็แยะนะครับ 555

ปล.ช่วงนี้ พริกที่บ้าน อ.เต๊ะ งามมากเลยครับ แต่ไม่ใช่ต้นที่ปลูกในกระถางนะครับ ต้นที่กินส้มตำ แล้วสาดไปบนพื้นปูนข้างรั้ว ดินก็ไม่มี ดันงามลูกดกซะงั้น 555

ขอบคุณครับคุณก๋า

ความทรงจำเกี่ยวกับห้องสมุดของผม ตอนประถม มัธยม ถ้าเทียบกับที่อื่นคงจัดว่าน้อย ยิ่งพอเรียนอาชีวะ ยิ่งรู้สึกว่าน้อยเข้าไปอีก พอเข้ามหาลัยนี่เห็นห้องสมุดแล้วชอบใจมากครับ หนังสือเยอะ นอกจากวิชาการก็มีอ่านเล่นอยู่ด้วย(ถึงจะไม่เยอะ)
ตอนอยู่ปี1 ที่งานเรียนยังไม่เยอะ วันศุกร์นี่ไปเลือกยืมอ่านกลับบ้านได้เยอะเลยครับ นึกอะไรไม่ออกก็เดินเข้าห้องสมุด หานู่นหานี่อ่าน หนังสือภาพก็เยอะครับ แต่พอจบไปแล้วก็แทบไม่ได้แวะไปเลย ถ้าไม่มีเหตุที่ต้องค้นคว้า เพราะบ้านไกลด้วยครับ
.
เดี๋ยวนี้ โลกเปลี่ยนไป เด็กๆ คงได้หาข้อมูลต่างๆ ทางอินเตอร์เน็ตมากขึ้น แต่เอาเข้าจริงหนังสือเป็นแหล่งอ้างอิงความรู้ได้ดีมากครับ


คำว่า สื่อรัก น่าจะทำให้รู้สึกเป็นรักวัยรุ่น ในทางบวก
ส่วนตำนานรัก อาจจะรู้สึกดูขลังไปหน่อยใช่ไหมครับ

สวัสดีค่ะคุณก๋า..

จุดมุ่งหมายของอ้อมแอ้มไม่มีอะไรมาก..

แค่ทำในสิ่งที่เราทำได้ มีประโยชน์ต่อสังคม

ก็มีความสุขแล้วคะ..

ชีวิตถ้ากลัวโน่นนี่ ก็ไปไม่ถึงไหนจริงๆครับ
ถึงกลัวโควิด ก็ต้องก้าวเดินต่อไป


ช่วงเย็นฝนตกหนักครับ

เส้นทางชีวิต กลัวแค่ไหนก็ต้องไปต่อนะคะ

ฝันดีค่ะคุณก๋า

สวัสดีค่ะน้องก๋า

เรื่องตัดผม ใหม่ชาวนิวยอร์ก็ตัดกันเอง
อีกอย่างไม่ได้ไปไหน และเวลาไปก็ใส่หมวก
ไม่มีคนเห็นผมอีกด้วย

แต่ช่างทำผมตามร้านก็พยายามทำห้องกั้นใส่หน้ากาก
ตอนแรกๆต้องปิดร้าน ระยะหลังๆเริ่มให้เปิดบ้าง หรือ
บางร้านก็ออกมาตัดนอกร้าน คนก็ชอบกัน เพราะไม่อยาก
เข้าไปในร้าน ส่วนมากเป็นร้านตัดผมผู้ชาย
ระยะนี้เริ่มเปิดเต็มที่แล้ว แต่ก็มีการป้องกันและ
เว้นระยะห่าง ไม่ให้คนรอในร้าน ส่วนมากรอข้างนอก
หรือรอในรถ