ที่ทางสุดท้าย
นั่งคุยกับตัวเอง : ที่ทางสุดท้าย เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 16 กรกฏาคม 2550
เธอหลับนอนกับฉัน ฉันหลับนอนกับเธอ .....ชีวิตครอบครัว
เธอหลับนอนกับฉัน ฉันหลับนอนกับเธอ ฉันหลับนอนกับหญิงอื่น ......นอกใจ
เธอหลับนอนกับฉัน ฉันหลับนอนกับเธอ เธอหลับนอนกับเขา .......ส่ำส่อน
เธอหลับนอนกับฉัน ฉันหลับนอนกับเธอ เธอหลับนอนกับเขา ฉันหลับนอนกับหญิงอื่น ........มั่ว
ชีวิตครอบครัวที่นอกใจ ส่ำส่อน และมั่ว โรคร้าย.....ความตาย
เธอกับฉัน.... โรคร้าย
เธอกับฉัน..... ตาย.
19 มกราคม 2543
…………………………………..
ช่วงปี 2543 -2545 เป็นสองปีที่คนใกล้ชิดพากันจากไปด้วยโรคฮิต “โรคเอดส์”..... ครั้งหนึ่งผมไปบ้านเพื่อน ทั้งหมู่บ้านแทบไม่เหลือชายหนุ่มหลงเหลือ มีเพียงเด็กหนุ่มสองคนที่เหลืออยู่ คือ เพื่อนของผม ทั้งสองคนลงไปเรียนต่อที่กรุงเทพ นอกนั้นผู้ชายเกือบทั้งหมู่บ้านพากันทยอยตายทีละคน ทีละบ้าน หลายสิบคน
เหตุเริ่มต้นจากผู้ใหญ่บ้านนำหญิงสาวแปลกหน้าเข้ามาสู่หมู่บ้าน แล้วเปิดซ่องให้ชายอารมณ์เปลี่ยวทั้งหลายปลดปล่อยความสุขชั่วคราว ชายหนุ่มในหมู่บ้านผลัดกันเปลี่ยนหน้าเวียนวนกับร่างกายของสองสาว สุดท้ายไม่รู้เริ่มต้นที่ใครก่อน แต่รู้แน่ว่าจุดสุดท้ายทุกคนที่หลับนอนกับเธอ เป็นเอดส์.... แถมยังแพร่เชื้อโรคร้ายจากตนเอง ไปสู่เมีย และลูกน้อย
.....................................
เพื่อนว่าเมรุเผาศพของวัดถึงกับแตก เนื่องจากไม่อาจทนความร้อนที่ใช้เผาศพแล้วศพเล่าตลอดแทบทั้งวัน นอกจากปัญหาที่เกิดจากการตายของคนเหล่านี้ ปัญหาที่หนักหน่วงกว่าคือ สายตาเพื่อนบ้านที่มีต่อผู้ป่วย ความเข้าใจในเรื่องโรคเอดส์มีน้อยเกินกว่าความหวาดกลัวที่มีต่อกัน คนที่มีอาการป่วย เริ่มถูกรังเกียจเดียดฉันท์ ถูกกีดกันออกจากสังคมที่ตัวเองเคยอยู่อาศัยมาทั้งชีวิต ลูกเมียต้องมารับบาปกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ โรคร้ายสั่นคลอนความสัมพันธ์ที่มนุษย์มีต่อกันโดยสิ้นเชิง
........................................
ผมต้องใช้เวลาพอสมควร ในการปรับเปลี่ยนทัศนคติที่เพื่อนร่วมงานมีต่อผู้ป่วยโรคเอดส์ หลังพบว่าในบริษัทตนเอง ระหว่างเพื่อนร่วมงานเริ่มหวาดระแวงกัน ว่าคนนี้เป็นเอดส์ คนนั้นเป็นเอดส์ ผมตัดสินใจเรียกประชุม ชี้แจงสร้างความเข้าใจให้กับพนักงานทุกคน ว่าเอดส์เป็นแค่โรค....เหมือนโรคมะเร็ง โรคหัวใจ โรคเบาหวาน ถึงแม้จะเป็นโรคติดต่อ แต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันง่ายขนาดหายใจรดกันแล้วติด เพียงแต่เราต้องดูแลเรื่องความสะอาด ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวก็ดูแลให้เป็นสัดเป็นส่วน ทานข้าวด้วยกันได้ ทำงานร่วมกันได้ จับเนื้อต้องตัวกันก็ไม่เป็นไร แค่ระวังอย่าให้มีบาดแผลและสัมผัสเลือดของผู้ป่วย หลังการประชุม ใช้เวลาอีกสักระยะ ทุกคนเริ่มปรับทัศนคติได้ และอยู่ร่วมกับพนักงานที่ป่วย จนถึงวันที่เขาจากโลกไป
.........................................
กว่าจะเริ่มตระหนักถึงความน่ากลัวของโรคนี้ ที่บริษัทก็ต้องสูญเสียพนักงานไปสองสามคน ส่วนใหญ่ติดจากสามีที่ส่ำส่อน เที่ยวผู้หญิงแล้วติดโรคร้าย ก่อนนำมาสู่ลูกและเมีย
…………………………….
ที่ทางของทุกคน สิ้นสุดที่ความตาย เพียงแต่ความตายสำหรับบางคนดูเหมือนว่าเร็วเกินไป แถมยังเป็นปลายเหตุที่ตนเองไม่ได้ร่วมก่ออีกต่างหาก.
Create Date : 16 กรกฎาคม 2550 |
|
46 comments |
Last Update : 16 กรกฎาคม 2550 7:15:17 น. |
Counter : 1068 Pageviews. |
|
|
ฉันหลับนอนกับเธอ
..........................
เขาหลับนอนกัน
........................
แต่ฉัน......ไม่ค่อยได้น๊อน
เช้านี้ ง่วงมากค่ะ...สวัสดีวันหวยออกค่ะ ..