No. 819 เที่ยว @ เขาหลัก ไม่น่ากลัวแล้ว....? No.  819  เที่ยว @ เขาหลัก  ไม่น่ากลัวแล้ว…?   บันทึกการเดินทางของ หมาป่าเดียวดาย ลาพักร้อนครึ่งเดือน จากกรุงเทพ  ไป พังงา ด้วยจักรยาน (ตอนที่ 14 ) เข้าสู่ย่านเขาหลัก   ///////   อังคารที่  11  มีนาคม  วันที่สิบสองของการเดินทาง   วันนี้กะระยะทางจากแผนที่ ผมจะขี่เข้าอำเภอ ตะกั่วทุ่ง ที่ตั้งของเหมืองกระโสม ทิน เดรดยิง เหมืองของ อาจินต์ เป็นอีกวันที่รอคอย ถึงจะยังไม่เข้าบริเวณเหมืองแต่ ตัวตะกั่วทุ่งเองก็มีบทบาทเด่นอยู่ในหนังสือชุดเหมืองแร่   เส้นทางตะกั่วป่าจะต้องผ่านย่านเขาหลัก ผ่านอำเภอท้ายเหมือง มุ่งทิศใต้และหักขึ้นขวาตรงแยก ที่มุ่งใต้อีกนิด ก็จะไปจังหวัดภูเก็ต ชื่ออำเภอชื่อจังหวัดเหล่านี้เขียนซ้ำอยู่ในหนังสือที่อ่านจนเป็นชื่อคุ้นชินของหมาป่าครับ   ออกจากย่านยาวตะกั่วป่าเส้นทางเลียบใกล้กับชายทะเลฝั่งอันดามัน บริเวณนี้โดน สึนามิซัดหนักเมื่อปี 2547 เวลาผ่านไปเกือบสิบปี ป้ายเตือนว่าหากมี่คลื่นยักษ์มา ให้วิ่งขึ้นเส้นทางไหนเพื่อหลบภัยมีติดเป็นระยะ   จากระนองมา หมาป่าไม่ค่อยเห็นทะเลเท่าไหร่เพราะว่าทางหลวงนั้น ไม่ได้เลียบทะเลแบบแถว ๆ ระยอง หากแยก จากเพชรเกษมไปตามชายหาดก็ต้องขี่เข้าไปเป็นกิโลกิโล   ผ่านป้ายนึงเขียนว่าหาดบางสัก หมาป่าเลยแวะเข้าไปดูทะเลอันดามันสักหน่อย ขี่เข้าไปจะผ่านทุ่งที่น้ำทะเล เคยกวาดเข้ามา ซากต้นไม้บางต้นที่ตายเพราะแช่น้ำเค็มในทุ่งก็มีให้เห็น จนมาโผล่ที่หาด ทะเลเรียบน้ำสีเขียวดูสบาย ตา ลมรำเพยสบายตัวครับ     ถามหนุ่มคนขับรถตู้ที่มาจอดรอรับแขกตามีสอร์ทว่า สมัยคลื่นมานั้นสูงแค่ไหน น้องเขาบอกว่าก็ครึ่งต้นสนริมหาด แหละครับพี่  ขี่เล่นแถวชายหาดก็พบสถานที่หลบภัยที่ราชการมาสร้างไว้เผื่อในกรณีฉุกเฉินให้คนวิ่งขึ้นไปหลบ   ..... จากหาดบางสัก หมาป่าขี่ต่อมาจนเข้าเขตตำบลเขาหลัก แถบนั้นนักท่องเที่ยวคึกคักโรงแรม รีสอร์ทต่าง ๆ ซ่อมแซม และก่อสร้างใหม่เต็มไปหมด ร้านวัสดุก่อสร้างใหญ่ ๆ เปิดอยู่หลายเจ้า บางเจ้ามีรถพ่วงบรรทุกกระเบื้องปูพื้น ปูผนัง จอดลำเลียงคันเบ่อเริ่ม มันก็บอกได้ว่าคนมั่นใจ และธุรกิจกลับมาเกือบเต็มร้อย หลังจากบาดแผลใหญ่ที่ทิ้งไว้เริ่มรักษา ตัวเองจนเกือบหายสนิท ถนนในตำบลเขาหลักใหญ่ สี่เลน บาร์เบียร์ร้านอาหารมีคึกคักครับ   หมาป่าผ่านอนุสาวรีย์ของเรือตรวจการตำรวจ เรือ ต. 813  ซึ่งถูกพัดมาค้างบนฝั่งห่างจากหาดเป็นกิโลก็แวะเข้าไปชม   มองดูภาพข้างบน ก็คงงั้น ๆ  แต่ถ้าดูภาพข้างล่าง คลื่นซัดเข้าบนฝั่งไกลเพียงใดดูภาพข้างล่างซิครับ ขี่ต่อมาถึงเขาหลัก บนนั้นเห็นทะเลสวยมากครับ เส้นทางกำลังถูกขยายจากเดิม รถบดอัด รถเกรดลูกรังและยางมะตอย ราดใหม่ ๆ  เป็นระยะ หมาป่ามาถึงอำเภอท้ายเหมือง ตอนเที่ยง แวะกินข้าวหมูกรอบกับบะหมี่ที่ร้านหน้า สภ.ท้ายเหมือง นั่งคุยกับคุณลุง คนหนึ่งในร้าน แกถามว่าขี่ทางไกลมาคนเดียวอย่างนี้เป็นตำรวจหรือเปล่า ตลกดีครับหน้าตาเนื้อตัวหมาป่าดูยังไง้ ยังไงก็ไม่น่าจะเหมือนตำรวจ แม้แต่ตำรวจสายสืบนอกเครื่องแบบก็ไม่น่าจะใกล้เคียง   บนเส้นทางจากท้ายเหมือง มุ่งสู่ตะกั่วทุ่งก่อนถึงแยกที่จะลงใต้ต่อไปภูเก็ต เลขไมล์ทริปสะสมของอีเขียวขึ้นแตะ ที่ 1,000  กม.  ก็เลยหยุดถ่ายภาพเป็นที่ระลึก ทศนิยมตำแหน่งที่สองนี่มันเปลี่ยนทุก 10 เมตร เพราะฉะนั้นต้องเล็ง ให้ดี ถ้าเผลอขี่เลยไปนิดเดียวหยุดไม่ทันมันจะเปลี่ยนจาก 999.99 ไปเป็น 0.00  ซึ่งไม่หล่อเลย     จากนั้นก็ถึงแยกที่ด้านซ้ายตัดออกไปตะกั่วทุ่งและพังงา ด้านขวาลงใต้ต่อไปเกาะภูเก็ตครับ   หักซ้ายเข้าทางไปตะกั่วทุ่ง ถนนเพชรเกษมช่วงนี้เป็นสี่เลน เส้นทางเส้นนี้อยู่ในหนังสือเหมืองแร่ที่คนอ่านจะคุ้นชิน อาจินต์นั่งรถนายฝรั่งไปข้ามฟากเรือแพยนต์ เพื่อไปธนาคารในตัวเมืองภูเก็ตก็เส้นนี้ อาจินต์เข้าจังหวัดพังงาก็เส้นนี้ อาจินต์นั่งรถพี่จอนขับไปลืมหมวกและกลับไปเก็บหมวกกันสองคนช่วงยามดึก กับเจ้ร้านขายข้าวต้มที่อำเภอตะกั่วป่า ก็ใช้ทางเส้นนี้ สมัยก่อนเป็นรถเลนสวนทางแคบกว่าสมัยนี้ แต่รถก็น้อยกว่าสมัยนี้มาก   ยิ่งใกล้ตะกั่วทุ่ง และตำบลกระโสม หมาป่าก็ตื่นเต้นขึ้นเรื่อย ๆ ครับ ระหว่างทางเป็นช่วงเวลาโรงเรียนเลิกเด็ก ๆ เดิน กลับบ้านหรือมีพ่อแม่ขี่มอเตอร์ไซค์มารับ บ้างก็นั่งรถมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างเป็นกลุ่ม เด็กทุกคนจะถือลังนมกล่องติดมือกลับบ้าน  หมาป่าจอดถามว่าทำไมมีนมกล่องกันทุกคนเลย เด็กบอกว่าวันนี้เป็นวัน สุดท้ายก่อนปิดเทอมใหญ่ ครูแจกนมโรงเรียนให้กลับไปกินที่บ้านเพราะจะไม่ได้มาโรงเรียนอีกเป็นเดือน   และก็มาเจอป้ายเข้าเขต บ้านกระโสม ตำบลกระโสม อำเภอตะกั่วทุ่งในที่สุด เหมืองกระโสม ทิน เดรดยิง ได้ชื่อที่อิง บ้านนี้แหละครับ   ความสนุกของการตามรอยเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ชีวิตใครคใดคนหนึ่ง หากเจ้าตัวเขาไม่ได้มาอยู่นี้ จุดในที่ ที่เขาเคยอยู่ ตรงนั้นด้วยกัน คือการคาดเดาโดยใช้ข้อมูลที่รวบรวมมาและประมวลเพื่อชั่งใจและปักใจ   จุดพิกัดที่หมาป่าคาดเดา เกิดจากการใช้ข้อมูลทั้งอินเตอร์เนทที่มีคนเคยไปสำรวจสถานที่ตอนถ่ายทำหนัง และหนังสือ ชุดเหมืองแร่ที่ตีพิมพ์ล่าสุดเล่มสอง ตอนท้าย ที่คุณอาจินต์กลับไปหาเหมืองกระโสมเมื่อปี 2518  ในหลายบทที่อยู่ ใต้หัวข้อว่ากลับไปสู่เหมืองแร่ ทำให้หมาป่าเห็นภาพชัดขึ้นในหัว อีกทั้งจุดที่ต้องระวังเทียบเคียงข้อมูลให้ดีดังนี้ครับ   เส้นทางเดิมที่เป็นทางหลวงเพชรเกษมจากตะกั่วป่ามาบรรจบกับทางแยกไปภูเก็ตและตัดวกขึ้นมามุ่งสู่พังงา ที่หมาป่าขี่มานี้สมัยที่เหมืองยังดำเนินการอยู่ในช่วงปี 2492 - 2496  หรือแม้แต่ปี 2518  ยี่สิบสองปีให้หลังที่คุณอาจินต์   กลับลงไปเยี่ยมบริเวณเหมืองและอำเภอตะกั่วทุ่ง ที่เดิมที่เคยมาใช้ชีวิตทำงานอยู่ ทางมันเป็นเส้นเล็กสองเลนสวน และสมัยนั้นทางหลวงจะตัดผ่านดาวน์ทาวน์ที่มีตลาดร้านรวงในอำเภอตะกั่วทุ่งเลย    คราวนี้พอยุคหลังบ้านเมืองเจริญ รถรามีมากขึ้น กรมทางหลวงจะขยายถนนเป็นสี่เลน ไม่ต้องวิ่งสวนกันบนทางแคบ ถนนเส้นใหญ่เหล่านี้จะตัดเบี่ยงออกจากดาวน์ดาวน์ของอำเภอต่าง ๆ เหมือนเป็นทางเลี่ยงเมือง อย่างตะกั่วทุ่งนี้หาก เปิดแผนที่ดู หากเรามุ่งหน้าพังงา ด้านหลังของเราคือภูเก็ต ทางเลี่ยงเมืองมันจะปาดผ่านด้านซ้ายมือของย่านร้านรวง และสถานที่ราชการที่รวมกันเป็นดาวน์ทาวน์   (งานเขียนของ หมาป่าผมอ่านแล้ว เพลิน คงจะลงสลับกับงานเขียน ด้วยตนเองเพราะเพื่อนบางคนเริ่มต่อว่า อู้ ไม่ยอมเขียนเอง 555  )   ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ L                1,559,746 st. ผู้เข้าชม  1,555,911 =                       3,835   ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์นิดจะได้แวะไปเยือนครับ     Create Date : 03 ตุลาคม 2562 28 comments Last Update : 7 ตุลาคม 2562 6:18:34 น. Counter : 2013 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณเริงฤดีนะ, คุณRananrin, คุณสองแผ่นดิน, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณhaiku, คุณKavanich96, คุณJinnyTent, คุณRinsa Yoyolive, คุณก้นกะลา, คุณSai Eeuu, คุณmcayenne94, คุณmariabamboo, คุณเนินน้ำ, คุณtoor36, คุณnewyorknurse

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์ เข้าใจว่าพื้นที่คงได้รับการฟื้นฟูให้ดีขึ้นแล้ว เพราะเรื่องก็ผ่านมาหลายปี ไม่อยกาเฆ็นอุบัติภัยธรรมชาติเกิดขึ้นแบบนี้อีกเลยนะครับ สูญเสียทั้งคน สูญเสียอะไรมากมายจริงๆ   โดย: กะว่าก๋า 3 ตุลาคม 2562 6:33:13 น.

สวัสดีครับ ใช่ครับจริงๆ เขาหลักไม่น่ากลัวเลย หาแสงสีกินดื่มได้ทั้งคืน อาจจะคึกคักกว่าก่อนเกิดสึนามิอีกครับ เรือรบนั่นผมก็ขับรถไปดู ตกใจเหมือนกันว่าเรือหนักเป็นตันถูกซัดมาไกลขนาดนี้ น้ำต้องแรงมากๆ สูงมากๆ และคงเข้าแผ่นดินไปไกลกว่านั้นเยอะ คิดแล้วนั่งแอบดื่มเบียร์ที่หาดไม่ไหว เึกแลเวเนิ่มหวิวๆครับ   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 3 ตุลาคม 2562 6:37:01 น.

ช่วงแรกๆยังไม่ค่อยกล้าไปนะคะ แต่ตอนนี้ถ้ามีโอกาศก็อยากไปค่ะ   โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 3 ตุลาคม 2562 8:03:05 น.

ร้อนหน้า หมายถึงมีนา-เมษา หน้า อ้อว่าจะตามรอยหมาป่า มาเที่ยวเขาหลักดูบ้างค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 3 ตุลาคม 2562 8:25:31 น.

หลังเกิดสึนามิรินไม่ได้ไปแถบนั้นเลยค่ะ พออ่านเรื่องนี้แล้วก็อยากกลับไปเที่ยวอีกจัง   โดย: Rananrin 3 ตุลาคม 2562 8:32:43 น.

ยิ่งอ่านเล่มนี้ ยิ่งรู้สึกเลยครับพี่ไวน์ ว่าผู้นำสอนกันยากนะครับ มันต้องมาจากข้างใน ข้างในเป็นยังไง ก็สาดสะท้อนออกมาเป็นอย่างนั้น 555 เมื่อวานก็ด่านักข่าวไปอีกรอบครับ 555   โดย: กะว่าก๋า 3 ตุลาคม 2562 10:22:55 น.

หนูไม่ได้ไปเขาหลักเลยตั้งแต่สึนามิค่ะพี่ อยากไปอยู่นะคะ แหะๆ แต่ใจหนึ่งก็กลัวๆ รออ่านงานเขียนของพี่ตูนเองนะค้าา   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 3 ตุลาคม 2562 14:50:52 น.

อาคารหลบภัยอยู่ใกล้ทะเล เกิดสึนามิอีกครั้ง มิดหลังคา 999.99 กิโล เยี่ยมยอดมากครับ   โดย: สองแผ่นดิน 3 ตุลาคม 2562 16:29:45 น.

ชอบอ่านเรื่องเล่าของคุณหลานหมาป่าฯมากค่ะ อ่านง่าย ชวนติดตาม แต่ก็ไม่ได้คิดว่า คุณไวน์อู้ เพียงแต่แรกๆโหวตแบบลำบากใจเล็กน้อย เพราะไม่ใช่ทั้งประสบการณ์และงานเขียนของ คุณไวน์เอง โหวตไปเรื่อยๆก็เฉยๆไปแล้วค่ะ เอาที่คุณไวน์สบายใจก็แล้วกันเนอะ พี่ก็อ่านไปเรื่อยๆ ก็ชอบนี่นา   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 3 ตุลาคม 2562 18:18:52 น.

เห็นความสูงของที่หลบภัยก็ยังเกรงๆ ทะเลอยู่ดีครับ ครึ่งต้นสนริมหาดก็มิดหัวเลยครับ อิอิ   โดย: ทนายอ้วน 3 ตุลาคม 2562 21:47:57 น.

ขอบคุณที่แบ่งปัน   โดย: Kavanich96 4 ตุลาคม 2562 4:18:17 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์   โดย: กะว่าก๋า 4 ตุลาคม 2562 6:32:22 น.

สุดยอดความพยามเลยนะครับ สามารถเดินทางด้วยจักรยานได้ขนาดนั้น ผมเองตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ระบบไขข้อมีปัญหานิดหน่อย แต่อยากมีโมเม้นท์แบบนั้นเช่นกัน...รักษาสุขภาพครับ   โดย: wicsir 4 ตุลาคม 2562 9:46:08 น.

นุ้งน่ารัก ผมว่าเขารู้เรื่องมากกว่า คนบางคน อ้าววววว พี่เหรอ กรั่กๆๆๆ โอเชๆๆๆ ใครก็ได้ พี่ก็ว่าตามใจคุณไวน์ พี่ไม่ได้ซีเรียส แค่เล่าให้ฟัง คุณไวน์ไม่แนะนำโหวตก็น่าจะแก้ไขได้แล้ว คือถ้าแนะนำ ก็ต้องเขียนให้เข้าหมวดนั้นๆ นี่ก็จวนหมดปีแล้ว พี่เองก็ยังเขียนไปงั้นๆ โหวตแนะนำก็จริง แต่มันก็ไม่ถูกใจคนโหวต พี่ก็ทำไปให้หมดปีเช่นกันค่ะ   โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า 4 ตุลาคม 2562 16:15:55 น.

เหตุการณ์สึนามิ สะเทือนใจคนทั่วโลกเลยนะเจ้า บะใจ๊ก้าคนไทยเฮา จินยังจำวันแผ่นดินไหววันนั้นได้เจ้า แล้วกะเกิดสึนามิ เป็นอะหยังที่ช็อก ตกตะลึง และบะคาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้น ปัจจุบัน ผู้คนหลายคนตางลืมเลือน คืนวันที่โหดร้ายไปผ่องแล้ว เหลือแต่ความทรงจำตกย้ำเยือนและจัดงานรำลึกทุกปี ขำที่ว่าเหมือนตำรวจลับ อาจจะเหมือนแต้ ๆ กะได้นะเจ้า 555   โดย: JinnyTent 4 ตุลาคม 2562 18:41:34 น.

ท่านตั๊กม้อเป็นชาวอินเดียครับพี่ไวน์ เป็นเชือ้พระวงศ์ด้วยครับ แต่ท่านเดินทางมาจีนเผยแพร่ธรรมะ จนก่อเกิดเป็นนิกายเซนขึ้นที่จีน โดยท่านเป็นสังฆปรินายกองค์ที่ 1 ครับ   โดย: กะว่าก๋า 4 ตุลาคม 2562 21:25:36 น.

พังงาแค่ข้ามสะพานรักสารสินมา ก็ถึงแล้ว แต่มีเรื่องราวที่น่าจดจำ ในคววามทรงจำของคนในพื้นที่จริงๆ ค่า   โดย: Rinsa Yoyolive 4 ตุลาคม 2562 22:56:18 น.

เขาหลัก เหมือนเดิมแล้ว แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ ฝรั่งน้อยลง ซึ่งดีมากๆ เลย สำหรับนักท่องเที่ยวไทยอย่างเรา   โดย: Sai Eeuu 5 ตุลาคม 2562 1:03:11 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์   โดย: กะว่าก๋า 5 ตุลาคม 2562 6:33:45 น.

บ้านเมืองกลับเจริญเกือบเท่าเดิม แต่วิญญาณคงจะเยอะน่าดูค่ะ   โดย: mcayenne94 5 ตุลาคม 2562 13:15:35 น.

ผมตามอ่านข่าวมาเรื่อยๆครับ คิดว่าท่านคงอึดอัดใจไม่แพ้กรณีคุณสืบเลยครับ อำนาจที่ไม่เป็นธรรม กำลังรังแกคนที่รักความยุติธรรมครับ   โดย: กะว่าก๋า 5 ตุลาคม 2562 20:40:43 น.

ตอนสึนามิโดนหนักเลยครับ แต่เพิ่งขับผ่านรอบไปกระบี่ 4-5 ปีก่อน คนคึกคักมากเลย   โดย: ชีริว 5 ตุลาคม 2562 21:21:56 น.

คงต้องอีกสักพักใหญ่ๆละครับ พี่ไวน์ หลอนมากจริงๆครับ พรรคพวกบอกมาอีกทีนะครับ จริงไม่จริงก็ไม่รู้เหมือนกันครับ...   โดย: พายุสุริยะ 5 ตุลาคม 2562 21:55:27 น.

ไวน์กับสายน้ำ Diarist นับถือในความใจ ๆ ค่ะพี่ไวน์ ใจรัก ใจสู้ ใจทน คืนนี้พี่ไวน์หลับฝันดีนะคะ ไม่ได้แวะมาทักนานค่ะ งานยุ่งมากเลยค่ะ   โดย: mariabamboo 5 ตุลาคม 2562 22:43:21 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์   โดย: กะว่าก๋า 6 ตุลาคม 2562 6:29:15 น.

เลขไมล์สะสมหล่อมากค่ะพี่ นึกถึงสึนามิที่เขาหลักตอนนั้นน่ากลัวมากนะคะ เวลาช่วยเยียวยาให้เขาหลักกลับมาคึกคักอีกครั้งค่ะ   โดย: เนินน้ำ 6 ตุลาคม 2562 18:35:38 น.

ความยุติธรรม ที่ตัดสินโดยความอยุติธรรม ยังไงก็ไม่อาจเป็นความยุติธรรมที่แท้จริงได้นะครับ สิ่งที่น่ากลัวมากๆ คือการกุมอำนาจไว้ในมือ แล้วนำอำนาจนั้นมาใช้อย่างไม่สนใจ ว่ามันจะยุติธรรมหรือไม่ อำนาจนั้นนอกจากไม่ยุติธรรม ผมว่ามันจะนำไปสู่ความรุนแรงไม่รู้จบด้วยครับ   โดย: กะว่าก๋า 6 ตุลาคม 2562 19:47:58 น.

ตอนสึนามิถล่มเป็นเรื่องใหญ่มาก จากแผนที่คุณไวน์พูดถึง มันก็ซัดมาได้ขนาดนั้นเลย แสดงให้เห็นถึงความรุนแรงของมันได้เป็นอย่างดี พักพาสิ่งต่างๆ ไปไกลมากๆ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 6 ตุลาคม 2562 22:24:47 น.