No. 855 แสดงออกถึงความรัก (ตะพาบ) |
(ภาพพี่ชายกับพี่สะไภ้น้องกับหลาน) |
ครั้งที่เป็นเด็กอายุไม่กี่ขวบ เราอพยพจาก อ.ปายมาอยู่เชียงใหม่แม่พาพวกเรา 5 คนเข้าอยู่บ้านเช่า |
ข้างวัดหัวข่วงหรือวัดแสนเมืองมาเป็นบ้านไม้ยกสูงหลังคาใบตองตึง |
ต่อมาแม่ก็ขยับขยายย้ายไปอยู่อีกแห่ง |
|
แม่ก็หาทางเพิ่มรายได้จะเปิดบ้านเป็นหอพักให้ เด็ก อ.ปาย กับ เด็กต่างอำเภอมาพักบ้านที่เช่าอยู่ตรงมุม |
ถนนหลังโรงเรียนยุพราชเป็นบ้านไม้สองชั้นมีบริเวณบ้าน (ปัจจุบันเป็น บริษัทการบินไทย) |
|
จำได้ว่ามีพ่อแม่เด็กพามาพักหลายคน นอนเป็นตับ 555 แม่จะให้เด็กวางที่นอนเดี่ยว วางเรียงสอนการปูผ้าให้ตึง |
มุ้งตะหลบไปทางเดียวกันเด็กหญิงจะอยู่ชั้นที่สาม ผมกับเพื่อนเด็กชายอยู่ชั้นที่สอง |
ชั้นล่างของบ้านยกสูงจากดินพอเดินได้ เป็นพื้นดินค่อนข้างเรียบแม่จะกวาดจนเตียนสะอาด... แม่จะให้พวกเรากวาดถู |
บ้านให้สะอาดมีเวรแต่ละวันตายตัวทำที่นอนสะอาดปูผ้าที่นอนตึง มุ้งตลบเรียบร้อยรวมทั้งผ้าต๊วบ(ผ้าห่ม/นวม) |
ใครทำสะอาดผ้าตึงที่สุดจะได้รับรางวัลเดือนละคน แม่จะมีขนมให้กินเป็นพิเศษสำหรับคนนั้น |
อย่าหัวเราะนะครับเมื่อก่อนไม่มี มันฝรั่งทอด ทุเรียนทอดกรอบหรือ พิซซ่าหรอก 555 บางเดือนแม่จะตั้งรางวัลเป็น สมุดปกแข็ง หรือดินสอใส้นิ่มเขียนออกดี ปากกามีคนใช้คนเรียนสูง ๆ ไกลเกินเอื้อม |
|
มีชื่อติดกระดานดำด้วย |
เด็กทุกคนรวมทั้งผมและพี่น้องต้องกินอยู่กับเด็ก ๆ ต้องซักผ้ารีดผ้าเอง แม่จะสอนการใช้ช้อนซ่อมตักข้าว ใช้ช้อน |
กลางตักอาหารใส่จาน ตักข้าวไม่ให้ช้อนกระทบจานคือไม่ได้ดังที่สำคัญ เคี้ยวอาหารไม่อ้าปาก |
ที่บ้านจะกินข้าวเจ้าสวยตอนเย็น ส่วนเวลาเช้าก่อนไปโรงเรียนที่บ้านจะให้พวกเรากินข้าวเหนียว ทุกคนต้องล้างมือก่อน |
กินและหลังกิน...พ่อแม่เด็ก ตจว.จึงอยากให้ลูกมาพักที่บ้านเราเพราะแม่ฝึกให้ทุกคนช่วยตัวเองได้ |
|
แม่จะสอนอ่านสอนเขียนหนังสือผม ให้พี่สอนน้อง...ส่วนผมเรียนที่โรงเรียนวัดหอพระกลับมาก็ช่วยแม่ |
สอนเด็กเล็กทั้งหญิงชายอ่านหนังสือ ท่องหนังสือ |
|
บ้านพักเราอยู่ติดกับบ้านผู้พิพากษาบ้านท่านบริเวณกว้างและยาวมีต้นลำใยร่มครึ้ม ฤดูแล้งใบจะร่วงท่านเห็นผมแถว |
นั้นคงจะรู้ว่าผมไม่ค่อยมีเงินซื้อขนม เลยเรียกมาช่วยลุงกวาดใบลำใยไปกองไว้ด้วยนะ ผมก็ทำตามจนพื้นที่เกลี้ยง |
ท่านก็ให้เงินเหรียญไปใช้ซื้อขนม |
วันนั้นเป็นวันแรกที่ทำงานโดยมิได้หวังอะไร แต่ได้เงินรางวัลมารู้สึกได้เลยว่า เราทำงานได้เงินแล้วนะมีความสุขที่สุด |
|
มีอยู่วันหนึ่งผมปีนต้นลำใยเก็บกินลำใยที่เหลือ ๆ ตามกิ่งบริเวณบ้านของท่านความที่ผมประมาทเอนพิงกิ่งแล้ว |
ร่วงตกมาใส่กองใบลำใยทั้งเจ็บทั้งจุก....ท่านก็ให้คนอุ้มไปที่บ้านห้องครัวแม่บ้านก็เช็ดตัวใส่ยาแดงให้ |
|
แต่แล้วแม่ก็พาพวกเราไปเช่าบ้านที่ถนนมูลเมือง หน้าบ้านเป็นคูเมืองพื้นที่กว้างกว่าหลังเดิมเป็นบ้านใม้โบราณ |
แม่ยังคงรับนักเรียนมาพักอาศัยเหมือนเดิม จำได้ว่ามีพี่บัวจีน นายมานพ รักเรียน จาก อ.ปายอยู่ด้วย |
เด็กหญิงก็รุ่นเดียวกับผม ชื่อเล่นว่า ดำแต่ตัวขาวจั๋วชื่อจริงสมถวิล อยู่อ.ดอยสะเก็ดก็ไปพักที่บ้านเช่นกัน |
|
หลาย ๆ ปีต่อมาทราบว่าพี่บัวจีนเรียนจบได้กลับไปเป็นครูที่ อ.ปาย |
ที่นั่นแม่สอนให้ผม ปลูกผัก ยามว่างแม่ก็รับเย็บเสื้อผ้าให้คนทั่วไปด้วยผมก็เฝ้ามองแม่เย็บจักรเท้าแม่เหยียบแป้น |
ที่เท้าวงล้อขวามือล่างก็หมุนข้างบนหัวจักรสีดำนิ่งแต่ เข็มเย็บขึ้นลงเร็วบ้างช้าบ้าง มือแม่คอยป้อนผ้าเย็บฝีจักรเรียบ |
ผมดูเพลิน...เมื่อแม่ไม่อยู่ผมก็นำผ้าขาวม้ามาเย็บจักรรอยฝีเจ็บคดไปคดมา ต่อมาก็นำเศษผ้ามาเย็บอีก |
จนเป็น...อะ ๆ อย่าคิดว่าผมจะคิดเป็นช่างเย็บผ้านะเออ |
โน่นครับเรียนหนังสือชั้นมัธยม ก็ไปเป็นนักฟุตบอลแล้วก็ ฝึกชกมวยนักเรียน...แม่กับพี่สาวคนโตทราบเรื่องก็ |
เรียกมาว่าเล่นฟุตบอลไม่ว่า แต่อย่าชกมวยเลยสมองจะกระทบกระเทือนเรียนจะไม่เก่ง |
แต่เมินเสียเถอะ ผมกลับชอบชกมวยเข้าแข่งมวยนักเรียนระหว่างห้องด้วยและชนะนักมวยรุ่นพี่เพราะแหะ ๆ ผม |
ชกมวยสากลผมสูงแขนยาวแย๊ป ๆ ใบหน้าคู่ต่อสู้หงายเก็บคะแนนได้มากกว่า |
เวลาเดินไปไหนไม่มีใครกล้าแกล้ง แถมเห็นสาว ๆ รุ่นพี่เรียน ม.7 มั้งแอบเมียงมอง หมายถึงผมเมียงมองนะ |
|
แม่เห็นผมเดินไปโรงเรียนยุพราชและเห็นผมไปลูบจับ จักรยานของคนอื่นก็รู้ว่าผมอยากได้แม่เลยบอกด้วยความรัก |
ว่าอยากได้รถถีบ ก็เลี้ยงหมูเองแม่จะซื้อลูกหมู ให้ไปเก็บเศษผักที่ผมปลูกไว้ หั่นหยวกกล้วย |
พอหมูโตจะได้ให้ เจ๊ก(คนสมัยก่อนเรียกแบบนั้นมิได้ดูถูกนะครับ) มารับซื้อได้เงินแล้ว จะได้ซื้อจักรยานดีไหม |
ผมก็พยักหน้า ครับแม่ผมจะเลี้ยง ก่อนหน้านั้นผมปลูกผักหลังบ้านไว้เยอะแล้ว |
ผมกับพี่ชายก็ช่วยกัน ตัดไม้ซางเป็นลำยาวมาตัดกั้นเป็นคอกหมูใต้ถุนชาน/ห้องครัวหลังบ้าน เลี้ยงลูกหมูจนโต |
ด้วยเศษอาหารที่บ้านเศษผัก หั่นหยวกกล้วยแม่ให้เงินไปซื้อรำข้าวละเอียดผสมรำหยาบเลี้ยงจนหมูโต |
ขายหมูได้เงินมาแม่เติมให้ส่วนหนึ่งซื้อจักรยานใหม่กับพี่ชายได้คนละคันแบบข้างล่างนี่ใช่เลย |
|
ยังครับติดใจเลี้ยงหมูต่อ เลี้ยงไก่พันธ์โรดไอแลนด์สีแดงเอาไว้กินไข่ กินเนื้อปลูกผักไว้กินทีนี้ก้าวหน้าอีกตอน |
อยากให้หมูโตไวผมก็ ไปเก็บเศษอาหารที่บ้านคุณนายฮ้อ.. |
ผมจะมัดปี๊บไว้ท้ายจักรยานเก็บเศษอาหารทุกวันหลังเลิกเรียน |
ก็เก็บสองสามบ้านที่เขามีเมตตา.... บางวันไปช้าก็ได้รับการต่อว่า ทำไมมาเก็บช้าเหม็นข้าวหมูนะ ผมก็ก้มหน้า |
ครับ พรุ่งนี้ผมจะมาเก็บเร็วครับ |
จำได้ว่าตอนเด็กแม่ให้เหรียญผมไปกินขนมที่โรงเรียน อาหารกลางวันก็ห่อด้วยใบตองกล้วยแห้งหอมแม่ คงรักผม |
กับพี่ ๆ กับน้องสาวแน่นอนแม่ไม่เคยบอกรักพวกเราเลย แต่เราก็รู้ว่าแม่รักพวกเราซิ |
จึงเฝ้ามองส่งเสริมให้เรียนต่อ และสอนให้อ่านหนังสือนิยายที่แม่ซื้อใส่ตู้กระจกเล็กแต่สูงจนผมติดการอ่านหนังสือ |
แม่บอกผมบ้างว่า อยากได้เงินซื้อเสื้อผ้าหรือกินขนมหรืออยากได้อย่างอื่น |
ทำงานแล้วมีเงินน้อยก็กินน้อย มีเงินมากก็กินเท่าเดิมอย่าไปขี้ตามช้าง |
ผมก็งง..อะไรหว่าขี้ตามช้าง แต่พอมองออกว่า ช้างตูดมันบาน (แม่เลี้ยงพวกเราพี่น้อง 5 คนมีงานดี ๆ ทำทุกคน) มานึกได้เมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง หุ หุ ถ่ายมากก็ต้องกินมาก ต้องหาเงินมากินมาซื้อมาแต่งตัว เหนื่อย..ไม่งั้นผอมแย่เลย.. |
|
พอโตมาผมก็ทำงานประจำและ ทำงานอื่นควบคู่ไปด้วยไม่ได้ งก นะเออ..มีโอกาสก็คว้างานไว้ก่อนแต่มิให้งาน |
ประจำเสีย ทำงานหนักไว้นะดีแล้วมีโอกาสสร้างฐานะ |
เรื่องงานนี้แม่ผมทำเป็นตัวอย่าง รับเลี้ยงเด็กให้อยู่หอพัก สอนการปูที่นอน รีดผ้าซักผ้ารีดผ้าเวลาว่างแม่ก็จะ |
ทำอาชีพเสริมคือเย็บผ้าสตรีแม่สอนผมหลายอย่าง ตอนนั้นคิดว่าแม่เรานี้ดุจัง ไม่คิดว่าแม่รัก |
แม่ให้ผมทำหลายอย่าง เสร็จจากนี่ก็ให้ไปทำโน่น |
ผมยอมรับว่าเป็นคนขี้เกียจไม่อยากทำอะไรซ้ำ ๆ บางอย่างก็ไม่อยากทำ |
ตักน้ำใส่โอ่งแล้วยัง |
ยังครับแม่ (คือผมตอบแบบนี้บ่อยมาก ๆ 555) |
แม่เลยล้อว่า ชื่อบุญยังก็แล้วกัน... แม่เป็นคนหน้าเฉย ๆ แต่อารมณ์ขันมีเยอะครับ |
|
ขอขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
L |
st.counter ผู้เข้าชม 1,622,175 |
= |
ขอบคุณเพื่อนผู้คลิกเข้าอ่าน กรุณาเม้นท์นิดหน่อยผมจะได้เข้าไปเยี่ยมได้ถูกคนครับ |
Diarist |
|
เอเล่าเรื่องเก่าทวนความหลังเนี่ย
เขาว่าคนประเภทไหนยังไงนะพี่ไวน์ 55