No. 835 เที่ยวพัทลุง (หมาป่า)
No. 835 เที่ยวพัทลุง (หมาป่า)
หมาป่าเดียวดาย ลาพักร้อนครึ่งเดือนจากกรุงเทพด้วยจักรยานคนเดียว
เพื่อตามหา ตัวละคร มหาลัย เหมืองแร่ของ คุณอาจินต์ ปัญจพรรค์ได้พบแล้ว แต่ตอนนี้ เข้าสู่ ตรัง กำลังจะไปพัทลุง เป็นตอนสุดท้ายของทริปนี้
(ตอนที่ 22)
///////
แหมมันเป็นถนนสายสงบงดงามอีกสายหนึ่งครับ บ้านเรือนมีสวนเขียวตลอดทาง หมาป่าไม่เคยมาพัทลุง มาครั้งนี้ครั้งแรกก็จับใจว่าบ้านเมืองดูอุดมสมบูรณ์ดีจริงๆ ขี่วันไม่มีฝนก็คงดี แต่ขี่วันฟ้าฉ่ำฝนนี้ก็เยี่ยมครับ บางช่วงฝนหยุดหมาป่าก็หยุดกดภาพ เห็นเมฆที่เคลียภูเขานั่นไหมครับ ง้ามงาม
ถนนไม่เปลี่ยวมากนักนะครับ มีบ้านเรือนคลออยู่ตลอดทาง ช่วงไหนเป็นเขตชุมชนถนนก็กว้างหน่อย ช่วงไหนบ้านเรือนห่างถนนมันก็แคบ
ที่ว่าไม่เปลี่ยวเพราะพอหมาป่าขี่ตากฝนมาไกลอากาศเย็นก็เริ่มปวดปัสสาวะ จำได้ว่าหาที่หยุดปัสสาวะข้างทางยากมาก ด้วยพอเลยบ้านริมถนนฝั่งซ้าย จะแวะลงป่ายืนแอ่น
ก็จะเหลือบเห็นบ้านด้านขวาตั้งอยู่ในสายตา พอจะแอ่นด้านขวา ก็เห็นบ้านอยู่เฉียงทางซ้าย เป็นอย่างนี้สลับซ้ายขวาไปเรื่อย จนท้องน้อยเริ่มปวดแล้วล่ะครับ แหมกว่าจะหาที่ที่ไม่มีบ้านมาตั้งวางสนุ๊กได้นี่ก็ต้องขี่ไกลมากครับ
ฝนพร่ำฉ่ำตลอด ไม่หนักเหมือนบนเขาพับผ้า แต่ก็ไม่ซาถึงขั้นว่าตกหยิมๆ หมาป่ายังเปียกไปทั้งตัวอยู่ครับ ผ่านทางเข้าน้ำตกมาสองสามแห่ง คิดว่าฝนแรกอย่างนี้เข้าไปคงไม่มีน้ำ
แต่พอมาถามครูหมูตอนคืนนั้นครูหมูบอกว่าทางใต้นี้เขาเที่ยวน้ำตกหน้าแล้งกัน เข้าไปเหอะมีน้ำงดงามตาทุกแห่งแหละ หน้าฝนจัดๆเขาจะไม่เที่ยวกันเพราะมีโอกาสเจอน้ำป่า
ขี่มาเรื่อยแวะจิบน้ำเกลือแร่บ้าง ช่วงหลังบ้านเรือนเริ่มห่างกันขึ้นครับ เลยกงหรามาแล้วก็ขี่ต่อไปเรื่อยตามที่ครูหมูบอกทิศทางให้ไว้ ไปถึงแยกโหล๊ะจังกระ ตรงจุดนี้แหละครับหมาป่าหลง
หยุดรถเปิดโทรศัพท์เห็นมิสส์คอลล์ของครูหมู โทรกลับถามครู ครูบอกผมรออยู่ที่บ้านนี่แหละถึงไหนแล้ว หมาป่าบอกจวนแล้วเห็นป้ายบอกทางไปตะโหมด กับแม่ขรีข้างหน้าแล้ว เดี๋ยวขี่เข้าไปหา ครูหมูบอกมามาเข้ามาเลยรออยู่ ครูหมูบอกว่าเข้ามาสัก 300 เมตรจะเห็นบ้านครูหมูอยู่ขวามือ
หมาป่าขี่เข้าไปตั้งไกลก็ไม่เห็นบ้านไหนจะใกล้เคียงบ้านครูหมูเลยครับ ขี่เข้าขี่ออก ช่วงที่เข้าไปลึกที่สุดนั้นร่วมสักสองกิโลเห็นจะได้ มีเห็นบ้านนึงที่ดูใกล้เคียงที่สุดจากภาพโปรไฟล์ของครูในเวป
หมาป่าเข้าไปในบ้านชั้นล่างไม่มีคน ต้องตะโกนถาม แต่ก็เอะใจว่าเอเห็นครูหมูบอกว่าตัวเองเป็นคนอีสาน แต่ในบ้านมีภาพประดับเป็นภาษาอารบิกแบบข้อเขียนในพระคัมภีร์กุรอ่าน
อืมม์คนอีสานส่วนใหญ่ที่เจอไม่เคยมีใครนับถือศาสนาอิสลาม เอ๊ะหรือเมียครูหมูเป็นมุสลิมหว่า ตะโกนจนเจ้าบ้านออกมาถามว่าบ้านครูหมูหรือเปล่า เขาบอกไม่ใช่และไม่รู้จักครูหมูด้วยครับ
จนโทรถามอีกรอบ ครูหมูบอกว่ากลับไปรอตรงแยกแหละเดี๋ยวจะขับปิคอัพมารับ รออยู่นานพอควรเกินกว่าที่คาดไว้ จนเห็นครูหมูขับรถมาและขนจักรยานขึ้นรถท้ายรถ
ตอนแรกหมาป่าจะขอขี่ตามครูหมูไป แบบว่าขี่มาตลอดทางแล้วก็อยากขี่เข้าบ้านครูหมูให้โอ่อ่าสมศักดิ์ศรี ไหนๆฟ้าท่านก็เซตซีนส่งฝนมาทำให้การเดินทางมาอลังการในความรู้สึกมากแล้ว ครูหมูบอกว่าเอาเหอะน่าอย่าไปถือเรื่องพรรค์อย่างนี้เลย จักรยานคือยานพาหนะ ปิคอัพก็คือพาหนะ นั่งอะไรไปก็ถึงเหมือนกัน
นั่งรถไปเรื่อยๆก็ร่วมสิบกิโลนะครับ ก่อนจะไปหักขวาเข้าบ้านครูหมู หมาป่าออกจะเริ่มเห็นงามกับครูหมูว่าถ้าจะขี่ตามรถมาคงอีกร่วมครึ่งค่อนชั่วโมง แถมเหนื่อยและเย็นอย่างนี้คงลำบาก
คือหมาป่ากะพิกัดผิดน่ะครับ เหมือนกับว่าถ้าเราขี่มาตามเส้น 4122 มันจะมาเจอถุงกาแฟข้างหน้า แยกที่หมาป่าหลงเข้าไปนั่นเป็นปลายขอบปากถุงกาแฟข้างหนึ่ง
ก้นถุงกาแฟคือตะโหมด แต่เส้นที่ที่ครูพาหมาป่านั่งปิคอัพบรรทุกจักรยานไปนั้นมันจะเลาะตรงปากถุง และเมื่อถึงบ้านครูหมูก็จะเป็นปลายขอบปากถุงกาแฟอีกข้างหนึ่ง
ถึงบ้านครูหมูเย็นมากแล้วครับ ฝนหยุดสนิทอากาศค่อนข้างเย็น ขนรถขึ้นบนบ้าน
บ้านครูหมูอยู่กันสี่คนคือครูหมู และแฟนครูหมูชื่อครูเกียบ พ่อและแม่ครูเกียบ มีบ้านน้องสาวและน้องเขยครูเกียบอยู่ติดในบริเวณเดียวกัน ครูหมูกับแฟนไม่มีลูกครับ
ครอบครัวครูจัดเตรียมผ้าเช็ดตัวและน้ำอุ่นในห้องน้ำให้หมาป่าเข้าไปสระสรงล้างกรวดตามเนื้อตามตัวจากที่โดนฝนมาจากเขาพับผ้าและตลอดบ่ายวันนี้
ครูบอกให้ถอดเสื้อผ้าและเอาของที่ต้องการซักออกมาให้หมด จะเข้าเครื่องซักและเข้าเครื่องอบผ้าให้คืนนี้เลย พรุ่งนี้เช้าสบายเพราะว่าเครื่องอบผ้าอบผ้าแห้งผากไม่ต้องตาก
จังหวัดฝนชุกอย่างพัทลุงนี้มีเครื่องอบผ้าแล้วสบายใจครับ ส่วนรองเท้านี้ต้องถอดกองไว้นอกบ้านและใส่รองเท้าแตะแทนครับ เข้าเครื่องไม่ได้ หมาป่าต้องห่อใส่ถุงพลาสติกกลับมา ถึงกรุงเทพความชื้นฝนที่หมมมาก็กลิ่นเน่าโชยครับ
ครูหมูกับครูเกียบพาหมาป่ามาเลี้ยงข้าวเย็นที่ในตัวตำบลแม่ขรี โรงเรียนที่ครูหมูสอนก็อยู่ที่นี่ครับ มื้อค่ำอาหารถูกปาก วันนี้หมาป่างดเบียร์แต่รับบรั่นดีรีเยนซี
ที่ครูหมูหอบติดมือมาผสมกับโซดาแทน นั่งฟังครูหมูเล่าให้ฟังถึงชีวิตวัยเด็ก ความรักดนตรี พี่สาวที่ส่งเสริมให้เรียนดนตรี จนสอบติดที่หนึ่งครูดนตรีของประเทศ
เรื่องคุณแม่ที่เลี้ยงลูกมาสี่คนหลังจากคุณพ่อครูหมูเสียตั้งแต่ครูหมูอายุแค่ 6 ขวบ เรื่องครูหมูเจอกับครูเกียบที่อีสานและแต่งงานกัน ครูหมูย้ายจากอีสานมาตั้งครอบครัวอยู่กับบ้านครูเกียบที่พัทลุงนี่
ครูหมูเป็น handyman ครับ ชอบซ่อมชอบประกอบเครื่องยนต์กลไกต่างๆ จักรยาน หรือแม้แต่รถยนต์ครูหมูก็ลงแรงซ่อมเอง อันนี้ครูหมูเป็นคนละไฟลั่มกับหมาป่าครับ เพราะหมาป่านั้นแค่ปรับจูนเกียร์จักรยานเองก็ทำไม่ได้เสียแล้ว
สามทุ่มกว่าเราก็กลับบ้านกันครับ นั่งคุยกันสักพัก งัดอุปกรณ์ติดตัวที่เปียกน้ำฝนระหว่างทางแต่ธรรมชาติไม่ชอบความชื้นออกมาเช็ด หมาป่าก็ต้องขอน้ำมันของครูมาชะโลม สักพักก็ง่วง ครูหมูจัดให้หมาป่านอนในห้องรับแขกเลย อากาศเย็นสบาย นี้เป็นความอารีย์ของมิตรบนเวป ที่หมาป่าได้มารู้จักตัวจริงหลังจากคุยกันแต่ตัวหนังสือมาหลายปี
อาทิตย์ที่ 16 มีนาคม 2557 วันที่สิบเจ็ด วันปิดทริปเพื่อขึ้นรถไฟกลับกรุงเทพ
หมาป่าตื่นมาจิบกาแฟที่ครูหมูเตรียมไว้ให้แต่เช้า นั่งคุยกันและกินข้าวเช้าที่ครูเกียบเตรียมไว้ให้เช่นกัน อาหารใต้และผักหลายเมนูครับ นี้รูปครูหมูบนระเบียงหน้าบ้านยามเช้า
เสร็จข้าวเช้าแล้ว ครูเกียบจะขับรถปิคอัพพาคุณพ่อเข้าไปฟอกไตที่ต้องฟอกประจำที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัดพัทลุง หมาป่าจะติดรถไปลงที่โรงพยาบาลและแยกกันตอนสาย ช่วงบ่ายนั้นจะเที่ยวเล่นอยู่ในเมืองพัทลุงรอรถไฟเที่ยวค่ำกลับกรุงเทพ ครูหมูมาร่ำลาส่งหน้าบ้าน ขอบคุณนะครับครูหมูและครอบครัว ขอบคุณอีกครั้ง ณ ที่นี้ ขอบคุณครับที่ต้อนรับหมาป่าเป็นอย่างดี
แยกจากครูเกียบและคุณพ่อที่โรงพยาบาล หมาป่ามีเวลาอีกตั้งแต่สายถึงเย็นน่ะครับ ครูหมูแนะว่าควรไปขี่รถเล่นที่หาดแสนสุขลำปำ หาดใกล้เมืองที่คนพัทลุงชอบไปเที่ยวรับลมกัน หมาป่าขี่เข้าไปที่หาดห่างจากเมืองราว 8 กม.
ก่อนถึงหาดมีวัดเก่าวัดหนึ่งชื่อวัดวิหารเบิกสร้างมาตั้งแต่ปี 2353 สองร้อยกว่าปีแล้ว สัดส่วนและลวดลายปูนปั้นของโบสถ์เก่าของวัดนี้สวยงามมากครับ
ขี่ต่อเข้าไปถึงหาดลำปำ วันนี้ลมแรงมากครับ น้ำทะเลฝั่งอ่าวไทยออกสีขุ่นใกล้สีโคลนเลยครับ ลมพัดฝอยน้ำปลิวขึ้นมาถึงบนเขื่อนเลย เห็นไปไกลๆในทะเลนั้นเป็นสะพานยาวไปในทะเลของวัดป่าลิไลย์ที่อยู่ติดๆกับเขื่อนของหาด
จากเขื่อนริมหาดหมาป่าเลยขี่เข้าไปในวัดป่าลิไลย์ วัดนี้เน้นต้นไม้สงบร่มเย็นมากครับ
เข้าวัดมาก็กะจะมาดูสะพานที่ทอดยาวไปในทะเลที่เห็นจากริมเขื่อนไกลๆครับ บนกระเบื้องหลังคาต้นทางสะพานเขียนว่าสร้างเป็นที่ระลึกเมื่อคราวในหลวงมีพระชนมายุ 72 พรรษา
ศาลาปลายสะพานมีพระพุทธรูปประดิษฐานอยู่ คนน้อยครับ มีหนุ่มสาวมานั่งดูทะเลกันอยู่หนึ่งคู่เท่านั้น รวมกับหมาป่าก็เป็นแค่สามคนในช่วงเวลานั้น กันสาดศาลาโดนคลื่นลมซัดเปิดหมดอาจจะดูไม่ค่อยงามตาเท่าไหร่นะครับ
เสร็จจากสะพานวัดป่าลิไลย์หมาป่าขี่มาหาข้าวทานตรงร้านแถวแนวเขื่อน
กินรอเวลาให้บ่ายแก่ๆหน่อยแล้วหมาป่าก็ลาจากหาดลำปำขี่เข้าตัวเมืองพัทลุง
ยามบ่ายนี้ก็ไม่ค่อยมีอะไรทำแล้วล่ะครับ ขี่ชมเมืองแล้วก็มานั่งจิบกาแฟรอแถวสถานี วนไปดูในเมืองอีกรอบ
เห็นมีห้างชื่อโคลีเซียม แล้วพอใกล้ๆห้าโมงหมาป่าก็พาอีเขียวมาซื้อตั๋วสัมภาระให้ตัวอีเขียวเพื่อเอาขึ้นตู้สัมภาระกลับกรุงเทพด้วยกัน ตั๋วอีเขียวราคา 146 บาทครับ
รถไฟไม่ได้เริ่มต้นออกเดินทางจากพัทลุงแต่จะวิ่งขึ้นมาจากสุไหงโกลก กำหนดนั้นจะถึงพัทลุงตอนทุ่มกว่า หมาป่าซื้อเบียร์มาจิบรอตรงชานชาลา จิบเบียร์ก็ปวดห้องน้ำเข้าห้องน้ำอยู่ 5 รอบกว่ารถไฟจะมา รถเสียเวลาไปราวๆสองชั่วโมงน่ะครับ กว่าจะเข้าชานชาลาจริงๆก็ร่วมสามทุ่มกว่า
ตอนที่มาอยู่บนชานชาลาหมาป่าถ่ายรูปไมล์อีเขียวเอาไว้ เลขขึ้น 423 กม. รวมกับที่ขึ้น 1,000 กม. ตรงก่อนเข้าตะกั่วทุ่ง ทริปนี้หมาป่าขี่ไป 1,423 กม.ครับ
......
หมาป่าถ่ายรูปถุงมือไว้เป็นรูปปิดท้ายของทริปนี้ ถุงมือนี้ใส่มาตั้งแต่เริ่มหัดขี่จักรยาน ไปกับหมาป่ามาทุกทริปทางไกล ความจริงตอนนี้มีสำรองอีกคู่หนึ่งใส่สลับกันเวลาขี่ไปทำงานในกรุงเทพ
แต่เจ้าเพื่อนยากชิ้นเก่านี้ขึ้นเหนือไปเชียงใหม่มาด้วยกัน เลยเอามาใช้กับทริปลงใต้ด้วยเพื่อให้ได้ชื่อว่า ขึ้นเหนือล่องใต้ถึงไหนถึงกัน จบทริป
นี้ก็ต้องปลดระวางเอาเก็บไว้ลูบคลำเป็นที่ระลึก สภาพนั้นเหมือนทหารผ่านศึกมีบาดแผลรอบกายครับ
หมาป่ากลับถึงกรุงเทพตอนใกล้เที่ยงวันรุ่งขึ้น มีสวัสดิภาพมานั่งเขียนสรุปทริปนี้ให้อ่านกัน เป็นสรุปทริปที่ยาวมากกว่าที่เคยเขียนมา ยาวกว่ามากจริงๆ ขอบคุณทุกท่านที่อุตส่าห์อ่านมาถึงตรงนี้ คงมีหลายท่านเลิกกลางทางไปเสียก่อน เพราะฉะนั้นท่านที่อดทนอ่านมาจนจบหมาป่าขอขอบคุณอีกครั้งครับ
ท้ายสุดหากจะมีเพื่อนนักจักรยานท่านใดที่ไม่เคยอ่านหนังสือชุดเหมืองแร่ หรือไม่เคยดูหนังมหา’ลัยเหมืองแร่ แต่หลังจากอ่านสรุปทริปนี้แล้วไปหยิบหามาลองอ่าน
ลองดูจนติดใจเหมือนกับที่หมาป่าเคยเป็นและยังเป็นอยู่
กลายเป็นอีกคนที่ประทับใจกับเหล่าชีวิตในเหมืองกระโสม ทิน เดรดยิง
และงานหนังสืออันยิ่งใหญ่ของลูกผู้ชายชื่ออาจินต์ ปัญจพรรค์....แม้สักแค่ท่านเดียว...นี้หมาป่าก็จะดีใจเป็นที่สุดครับ
แต่เดี๋ยวก่อน 555 เลียนแบบโฆษณาขายเห็ดหลินจือซะหน่อย ที่เพื่อนหลายคนคิดว่า หมาป่าคือ ไวน์กับสายน้ำนี่ครับ
หมาป่านั่งใส่แว่นตาคนที่สองจากล่าง กับยืนเดี่ยวขวามือใส่สูทใช่เลยครับกาลเวลาทำให้สีผมเปลี่ยน 555
บล๊อกแก๊ง No. 799 หมาป่าเดียวดาย บรรยายไว้ว่า
ท่องเที่ยวด้วยจักรยานจะจบลงในตอนนี้ หมาป่าเดียวดายเขียนไว้เมื่อ พศ. 2557
ทำให้นำมาลงในบล๊อก ไวน์กับสายน้ำเลย อู้ เขียนมา 22 ตอน
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
L 1,586,553
st.Counter ผู้เข้ามาชม 1,584,872
= 1,681
ขอบคุณเพื่อนผู้เข้ามาชม กรุณาเม้นท์สักนิด จะได้กลับไปเยือนครับ
| Create Date : 29 พฤศจิกายน 2562 |
| Last Update : 2 ธันวาคม 2562 9:20:59 น. |
|
25 comments
|
| Counter : 1982 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณเริงฤดีนะ, คุณSweet_pills, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณสองแผ่นดิน, คุณหอมกร, คุณตะลีกีปัส, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณkatoy, คุณJinnyTent, คุณtoor36, คุณRananrin, คุณtuk-tuk@korat, คุณnewyorknurse, คุณทนายอ้วน, คุณKavanich96, คุณhaiku, คุณกาปอมซ่า, คุณเนินน้ำ, คุณพันคม |
| โดย: สมยศ แก้วภูทอง IP: 58.11.26.217 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:7:43:11 น. |
|
|
|
| โดย: แมกไม้ปลายนา IP: 182.232.126.114 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:7:46:31 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร   วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:9:09:46 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส  วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:9:45:14 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:11:41:15 น. |
|
|
|
| โดย: a lone wolf IP: 203.209.93.114 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:15:00:32 น. |
|
|
|
| โดย: a lone wolf IP: 203.209.93.114 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:15:07:03 น. |
|
|
|
โดย: JinnyTent  วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:16:23:36 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:16:28:00 น. |
|
|
|
| โดย: sawkitty วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:21:29:54 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน  วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:22:15:30 น. |
|
|
|
| โดย: Rananrin วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:22:19:13 น. |
|
|
|
โดย: Kavanich96  วันที่: 30 พฤศจิกายน 2562 เวลา:3:56:42 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 30 พฤศจิกายน 2562 เวลา:9:58:31 น. |
|
|
|
| โดย: กาปอมซ่า วันที่: 30 พฤศจิกายน 2562 เวลา:20:00:50 น. |
|
|
|
โดย: เนินน้ำ  วันที่: 30 พฤศจิกายน 2562 เวลา:20:06:20 น. |
|
|
|
| โดย: พันคม วันที่: 1 ธันวาคม 2562 เวลา:20:30:45 น. |
|
|
|
| โดย: Sweet_pills วันที่: 1 ธันวาคม 2562 เวลา:23:28:08 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
