No. 803 เกือบ..แล้วไหมล่ะ @ Huahin ยืนมอง น้ำ หญ้าเขียวร่มเงาไม้ใหญ่ทำให้ นึกถึงเพื่อนที่เคยทำงานด้วยกันชื่อสมศักดิ์ กับเจ้าไมค์ชื่อยังกับพระเอกหนังไมค์ แฮมเมอร์ บริษัท ส่งพวกเราไปอบรม ที่หัวหินครั้งนั้น 120 ชีวิตเป็น สมุห์บัญชีสาขากับคนที่เตรียมตัวเป็นสมุห์บัญชีต้องไปกินนอนอยู่ที่ นั่น 30 วันบริษัทเช่าบังกาโลริมทะเล หลังหนึ่งมีสองห้องนอน นอนกัน 4 คน บางคนได้นอน ทาวน์เฮ้าส์ ส่วนห้องอบรมเป็น ห้องสัมนาของโรงแรมรูปแบบทรงโบราณที่คลาสสิคให้สี ครีม ตัดน้ำตาลดำ พื้นไม้มันวับ มีแกรนด์เปียโนตั้งอยู่ที่ล๊อบบี้ พวกเราได้ไปเที่ยวพักผ่อน เข้าอบรมตอน 7 โมงเช้า 1 ชม. กับตอนบ่าย 2 - 4 โมงเย็นแค่นั้นเอง แต่ทุกวัน มีวิทยากร อาจารย์จากมหาวิทยาลัย เจ้าหน้าที่อาวุโสของบริษัท ผลัดเปลี่ยนให้ความรู้พวกเรา ผมนอนเตียงเดียวกับ สมศักดิ์สมุห์บัญชีสาขาหาดใหญ่หมอหน้าตาดี คิ้วเข้ม ขี้เล่น นิสัยโอเคเลย สาว ๆ เกี่ยวข้องเยอะ 555 เจ้าไมค์ สมุห์สาขาเพชรบูรณ์ นอนอยู่หลังเดียวอีกห้องกับ ไอ้ลอยด์มันเป็นลูกครึ่งอังกฤษ พวกเราตื่นเช้า มาตี 5 ก็เล่นกีฬาชายหาดเตะบอล จ๊อกกิ้งว่ายน้ำ สนุก ตัวดำเป็นเหนี่ยงร่างกายแข็งแรงขึ้นทุกคน ยกเว้นบางคนแหะ ๆ ยังไงก็ไม่แข็งแรง ตอนกลางคืนชอบหลบไปตีสนุก ดื่มเหล้าเบียร์กัน อ้อลืมบอกไป อบรมที่หัวหินนะครับ เล่นกีฬาจวนจะ 7 โมง ปัดทรายใส่กางเกงขาสั้นใส่เสื้อ ล้างมือหน่อย เข้าอบรมชุดกีฬาก็ได้ คณิตศาสตร์ประกันภัยเกือบทุกวัน ถูกอบรมด้านการจัดการสาขา การเงิน ครบ ชม. ก็เดินไปห้องอาหารของโรงแรม กินกันเต็มที่.....เสร็จแล้วต่างไปพักผ่อนที่บังกาโล หรือไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ แต่ไปไกลไม่ได้มาก ไม่มีรถ เลยเที่ยว ตลาด แหะ ๆ ไปคุยกับสาว ๆ เราไปแบบสุภาพ กลัวเสียชื่อบริษัทนะครับ ใคร ๆ เขาก็ต้อนรับ ตำแหน่งการงานก็ดี บริษัทกำชับพวกเราไว้ด้วย บริษัทสั่งอาหาร ทั้ง 3 มื้อ ที่ห้องอาหารของโรงแรมเป็นแบบบุบเฟต์ มีซอร์ฟดริ๊ง กาแฟบริษัท จ่ายเยอะมาก ไป 5 วันแรก คิดถึงงานที่สาขาบางคนก็คิดถึง ม.สระเอีย ส่วนผมสบาย ๆ ชินซะแล้ว ต้องเดินทางไปตรวจตามสาขาในเขตที่รับผิดชอบในฐานะพี่เลี้ยงสมุห์บัญชี อยู่แล้ว บางทีเราก็เหมารถไปเที่ยวเพชรบุรี ภาพข้างล่างมี เกียรติศักดิ์ ลอยด์ ลูกครึ่ง คนกลาง หน้าจืดสนิท ปัจจุบันผมบาง เหม่ง หุ หุ อีกคน วิรัช ว่างตอนเย็น ก็เตะบอลชายหาด ไปเหล่สาว ๆ กันแถวชายหาดนั่นแหละครับ ได้พบสาว ๆ เยอะแต่ตัวดำ ๆ คงเป็นสาวชาวประมงมั้ง มีอยู่คนหนึ่งนั่งอ่านหนังสือ น่าจะอายุน้อยกว่าผมสักปีผิวสีแทน ไมค์ สะกิดให้ดู ..อืมสวยดี ผิวดำเนียน นัยตากลม ฟันขาวยิ้มสวยเราสองคนเข้าไปทัก น้องชี้ว่าพักแถวบ้านพักของ จนท.โรงแรม คงจะเป็นลูกของพนักงานโรงแรมมั้ง เธอพูดน้อย ยิ้มง่าย แต่ที่สะดุดตา นิ้วเรียว ยาว นาน ๆ เจอกันน้องแนะนำให้ไปฟังเพลงที่ล๊อบบี้โรงแรมมีนักร้องหญิง ชายสองคนเล่นให้ฟังฟรีทุกคืน ก็ไม่ได้สนใจมากนัก มัวไปอยู่โรงสนุกเกอร์ มากกว่า ไม่ได้เล่นนะครับ เล่นไม่เป็นส่วนใหญ่จะดูเพื่อนเล่นแล้วจิบ เบียร์สามสี่ทุ่มก็ เดินลัดเลาะตามถนนเล็ก ๆ กลับบังกาโล นอนหลับ มีอยู่คืนหนึ่ง กำลังจิบเบียร์แล้วลุกไปห้องน้ำ กำลังจะเดินกลับไปดูเพื่อนตีสนุกส์ เห็นนายใหญ่ก็ที่เราเรียกว่า หลักเสี่ย ยืนเท้าสะเอว ด่า ส่งมาอบรม ควรจะอยู่หัองพักอ่านตำรา แต่ไม่รักดี ส่งกลับก่อนดีไหมเพื่อน ๆ ยืนก้มหน๋าจ๋อย กันเป็นแถว ผมยืนหลบริมประตู นายไม่เห็นตัวหรอก หลบแว๊บ ลัดเลาะกลับที่พัก เฮ้อ รอดตัวไปได้ แหะ ๆ ก็เคยถูกหมายหัวไว้ เรื่องขับรถยนต์ชนต้นไม้เสียหายเลย ไม่อยากจะให้นายเห็นนะ คนดวงดี มันห้ามไม่ได้จริง ๆ ตอนกลางคืน นายเขาไม่ให้เที่ยวเล่นสนุกส์ ก็เลยไปที่โรงแรมกับเจ้าไมค์ ที่บริษัทใช้บริการ นักเปียโนชายกำลังเล่น เพลง นักร้องหญิงร้องไพเราะมาก เลยนั่งจิบกาแฟฟังเพลิน นั่งถึง 4 ทุ่ม ได้มั้ง นักเปียโนชาย ลุกเปลี่ยนให้นักเปียโนหญิงเข้าเล่นต่อ เธอใส่เสื้อขาว กระโปรงลายดอกเล็ก เอวเล็กดูพริ้ว วางนิ้วนิ่ง แล้วพริ้วพรมนิ้ว เล่นเพลงบ้านทรายทอง เธอโน้มตัวตามจังหวะ นัยตานิ่ง สวย..จริง เพลงที่สอง เล่นเพลง ฝากรัก เป็นเพลงที่ฝากเนื้อฝากตัวต่อชาย น่ารักมาก ดู ๆ เอ..ใบหน้าคุ้น ๆ เลยแกล้งเดินเฉียดไปชม ใกล้ ๆ จังหวะเดียวที่สาวเธอช้อนตาขึ้นมอง เธอชะงักแล้วยิ้มให้แบบคนคุ้นเคย แล้วเล่นต่อ ใช่เลย โห..จำเกือบไม่ได้ สวยนัยตาคม ผิวสีแทนเข้ากับชุด พบครั้งแรกคิดว่าเป็นลูกพนักงานโรงแรม ที่ไหนได้เป็นนักเปียโนหญิง มิน่า นิ้วเรียวสวย 555 คืนนั้นเลย นั่งฟังเพลง มีความสุขมาก แน่นอนครับ ไมค์ขอเดินไปส่งที่บ้านพักหลังโรงแรม คงกลัวน้องกลับบ้านไม่ถูก หุ หุ เกือบทุกเช้า พวกเราก็ไปเล่นกีฬาที่ชายหาด บางทีตอนเย็นก็เจอน้องนักเปียโน เราสามคนพากันไปเดินเล่นกันไกล ๆ ไปทานส้มตำหรือไม่ก็ไปทานข้าวที่บ้านพัก ได้รู้จักกับครอบครัวด้วย ดูไมค์คงจะชอบน้องเขาจริง ๆ แต่หมอไม่ช่างพูด ไวน์เลยต้องพูดแทน ที่ล๊อบบี้เลยเป็นที่สิงสถิตย์ของหนุ่ม ๆ หลายคน ได้รู้จัก กบาลทะมอ หัวหินทุกซอกทุกมุมก็ว่าได้ ส่วนสมศักดิ์พบปะหญิงสาว 3 คน ดูหมอจะเอาจริงมั้งแต่ไม่รู้คนไหน ตัดสินใจลำบาก อีก 5 วัน จะถูกอบรมเสร็จ เตรียมตัวกลับสาขา ไวน์กำลังนอนหลับคนเดียวในห้อง ค่อนข้างดึกแล้วได้ยินเสียงหลาย หลายคนเดินมา ส่งเสียงค่อนข้างดังคงจะมาหาคน หรือหาเพื่อน นอนฟัง แล้วแอบมองผ่านผ้าบังตา เฮ้ย มีตำรวจมาด้วย 3 คน รีบลดตัวลงกับเตียง เงียบ...ไว้ก่อน หลังนี้คะ ใช่แน่นะหนู ใช่คะ พี่สมศักดิ์อยู่หลังนี้ นายสมศักดิ์ ลงมานี่หน่อย ไม่อยู่ครับ ยังไม่กลับมา ใครพูดนะ เปิดประตูหน่อยซิ อย่าหนีนะ ไม่หนีครับ มีธุระอะไรครับ ลงมาก่อน เดี๋ยวค่อยพูดกัน เลยเปิดประตู ยืนนิ่ง ๆ ดู ๆ แล้วสงสัยจะ เป็นแฟนสมศักดิ์ตาย ห่....มันไปทำอะไรไว้ มีตำรวจ หญิงชาย สูงอายุมาด้วย ใช่แล้วคะคุณตำรวจ คนนี้แหละที่ไปบ้านอิฉันบ่อย เห็นหน้าก็จำได้จับไปเลย ใช่แน่นะ ดูให้ดีซิ ใช่สมศักดิ์หรือเปล่า ไม่ใช่นะแม่ คุณตำรวจขา พี่คนนี้หน้าจืด พี่สมศักดิ์หล่อคมเข้ม เหรอ... งั้นไปตามตัวต่อ เกือบซวยแล้ว เรื่องมันมีอยู่ว่า สมศักดิ์คง ได้เสียกับน้องหญิงคนนี้แล้วจวนจะถึงเวลากลับพลัดจากกัน สาวเจ้าเลย กลัวสมศักดิ์จะหายไปเลย คืนนั้น สมศักดิ์ถูกจับ เข้าห้องขัง เพื่อน ๆ ไปเยี่ยมกันบางคน ส่วนผมเหรอ มะ ไป...กลัวครับ เกือบเที่ยงอีกวัน ทนายความของบริษัทก็ไปประกันตัวสมศักดิ์ออกมาและให้สัญญาจะกลับมาแต่งกับสาวคนนั้น เฮ้อ ผมกับ เพื่อน ๆ เตรียมตัว กลับไปทำงานที่สาขาของตนต่อระรถบัสจะเคลื่อนออก มีสาวหลายคนมาส่งหนุ่ม ๆ ทั้ง สองฝ่ายต่างร่ำลา ทำตาละห้อยกัน หัวหินแห่งนี้ มีคนรักกันหลายคน แต่บางคนก็ต้องจากกันด้วยความอาวรณ์บางคนได้เจอกันอีก
หลายปีต่อมา ต่างคน ต่างมีครอบครัว เจอกัน
VIDEO ได้ แต่มองตา กัน ด้วยสายตา ตัดพ้อ.... ลองคลิ๊กฟังดนตรีไพเรา ะ เนื้อเพลงมีความหมายดี แล้วจะเข้าใจ ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ L 1,518,047 st.ผู้เข้าแวะเยือน 1,516,678 = 1,379 ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน มาเม้นท์ทิ้งร่อยรอยไว้จะได้ไปทักทายครับ 
สวัสดีครับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
คนเล่นเปียโนได้
จะดูมีเสน่ห์มากๆเลยนะครับ
อ่านมาถึงตอนท้าย
มีหักมุมจบด้วย 555