| No. 750 บล๊อกประจำ จันทร์ - พฤหัสบดี |
|
| |
| มีเวลาเตรียมตัวอาทิตย์กว่า ๆ มีคนชวน ไปเที่ยวเมืองที่หนาวมีหิมะ แต่ที่นั่นปีนี้ก็ร้อน |
| ตับแลบ เพื่อน ๆ คงรู้แล้วว่าจะไปไหน |
| |
| เดือนก่อนเพื่อนที่เป็น อดีตแอร์โฮสเตส กับ สามีเป็นสจ๊วต ชวนไป...แบบจริงจัง แต่ผม |
| เกรงใจพวกเขาที่จะไปเที่ยวเป็นแบบครอบครัว เราเป็นติ่งติ๊ดเดียว |
คนเดียวโด่เด่ แชร์ค่าห้องไม่ได้ ต้องอยู่คนเดียวในโฮเต็ล แพงมาก ๆ ไม่ไหวมั้ง 555
|
| เขาขยั้นขะยอ สามครั้ง แต่ต้องปฏิเสธไป เพราะยังเคลียงาน บางอย่างไม่แล้วเสร็จ |
| |
| เพื่อนกลับมา 4 คนพ่อแม่ลูก กลับมาหิ้วของมาฝาก เธอเล่า พลางถามไป หนู เหนื่อยแย่เลย |
| พี่รู้ปะว่าหนูเหนื่อยหนักด้านไหน อิ อิ |
| ช๊อป ใช่ปะ |
| ทำไมรู้ละพี่ |
| หุ หุ สามีเพื่อน ก็เพื่อนผม กระซิบบอกว่า เหนื่อยรากเลือด เดินหน้าลูกเดียว |
| แม่ลูก ซื้อ ๆ ลูกเดียว มันเกินคนละ 20 โลแน่ ดีนะเขาฝากเพื่อนที่เป็นนักบินกลับมาได้ |
| หมดไปแยะซิ |
| ใช่ของแพง แต่ถูกกว่า ในไทย... พี่รู้ปะ รองเท้าผ้าใบคู่นี้เท่าใด |
| ยี่ห้อ รุ่นนี้ น่าจะ 7,000 กว่าบาท |
| เกือบถูก ลูกสาวเขาพาผมไปนั่งในร้าน ให้ พนง.วัดเท้า วางเท้าผมที่แป้นวัด เอารองเท้ามา |
ให้ดู ผมชอบใจคู่นี้ เขาเลยจัดใส่กล่อง ใส่ถูงหูหิ้วให้ ลูกสาวเขาจ่าย
|
| เราออกไปกินอาหารที่ฟู๊ดคอร์ต ระหว่างที่นั่งรออาหารผมก็ ดูบิลค่ารองเท้า อ้าวเฮ้ยคิดเป็นเงินไทย |
| หมื่นบาท...ตาย ๆ คืนไม่ได้ ผมก็บ่นลูกสาวบอกว่า |
| ไม่เป็นไรพ่อ หนูซื้อให้ |
| |
| รองเท้าใส่นุ่มเท้าดีมากเดินไม่เจ็บเท้า เที่ยวครั้งนี้ผมตัวเบาเลยละ สี่แสนกว่า ต้องหาเงินเพิ่ม... ผมงี้เซ็ง |
| พอฟังตัวเลขที่เพื่อน ๆ เที่ยว ผมนับว่าโชคดี ที่ไม่ไป ขนหน้าแข้งที่ไม่ค่อยมี คงเกลี้ยงเกลา |
| แต่ก็ตัดสินใจไปเที่ยว คิดเลยว่า |
| |
| ถ้า ผมไปที่นั่นที่หนาว ๆ กะว่าจะกินอาหารที่มีบริการ ร้านเปิด ต รูด ให้ฉ่ำ ราคาคงไหว กะไม่ซื้อ |
อะไรยกเว้นบางอย่าง หุ หุ แต่จะถ่ายภาพ เก็บไว้ดีที่สุด น่าจะใช้จ่ายน้อยกว่า ไปเที่ยวรัสเซียแน่...
|
ความที่ชอบนิสัยตรงไปตรงมา กับพวกเขาทำงานจริงจัง ที่พอทราบคือ
|
| เพื่อนหญิงมีสามีเป็นชาวญี่ปุ่น รู้จักกันเกือบ 30 ปีแล้วมั้ง ผมเรียกว่าสามีเพื่อนว่า คุณไมด้า |
| จริงแล้วเขาชื่อ มาอิดะ เขาชำนาญด้านปลา หอย ปลาหมึก รู้ว่าญี่ปุ่นต้องการอาหารทะเล |
ไมด้าเลย จัดหาสั่งรับซื้อ หอยเม่น ก็ตัวที่มีหนามแหลม ๆ ดำ ๆ เต็มตัว
กับ ปลิงทะเล |
| จัดส่ง ไปขายที่ญี่ปุ่น คราวละตู้คอนเทนเนอร์ขนาด 20 ฟุตแช่แข็งไป |
|
| ฮ้าจริงเหรอคุณไมด้า |
| จริง.. ที่นั่นบางเขต เขาไม่จับปลา หอยกิน อันตราย เราเลยจัดส่งไปแทน หอยเม่นนี่แหละ |
| เป็นตัวหลักของผม รองลงมาปลิงทะเล |
| |
| ผมไปกินข้าวเขา หลายครั้ง ดูแล้วคุณไมด้า ชำนาญเรื่องแล่ปลามาก ผมมักจะไปจิบน้ำ |
| พรรค์นั้น เพียว ๆ บ่อย..พี่แกก็จะจัดหาปลา โอ มาเช็ดตัว แหะ ๆ หมายถึง เอาปลามาวางบน |
| เชียงไม้เช็ดตัวปลาด้วยผ้าขาว จนสะอาด เตรียมผ้าไว้หลายผืน |
|
| จัดการตัดหัว กรีดสันหลังด้วยมีประจำตัว พี่แกไม่ยอมให้ผมจับมีด..บอกว่า มันคม แล่ไม่กี่ |
ครั้งก็ได้ชิ้นปลาไม่มีก้าง เช็ดทุกครั้งที่แล่ก็ว่าได้ วางชิ้นปลาแล่หนังปลาออก
|
| เช็ดอีกแล้วจนแห้ง วางชิ้นปลาโอแล้ว ใช้มีดกดเบา ๆ ไม่บางไม่หนาวางซ้อน ๆ กัน |
| จนหมดตัว แล้วก็ใส่ถาดไม้ เข้าตู้เย็น ให้มันเย็นแข็งตัวนิด ๆ ก็ยกออก |
| |
| ไม่นาน เพื่อน ๆ ก็มากัน ใช้ตะเกียบไม้ไผ่คีบ วางไว้จานตัวใครตัวมัน ใช้ปลายตะเกียบสะกิด |
วาซาบิสีเขียวไม่เข้ม วางบนชิ้นปลา แล้วคีบจิ้มน้ำจิ้ม เข้าปาก เขาใช้ต้นวาซาบิฝนหยาบ ๆ ฉุนไม่มาก แต่รสดี
|
| อร่อยมาก ไม่มีคาว...เพื่อนบอกว่า เราไม่ให้เนื้อปลาถูกน้ำเด็ดขาดมันจะคาว..อีกอย่างเป็น |
| ปลาสดตัวค่อนข้างโต |
| |
| เพื่อนคนนี้ เป็นคนทำงานจริงจัง ไม่ค่อยยิ้ม แต่ยามใดที่พวกเรากรึ่มกันมาก จะปรบมือ |
ร้องเพลง ที่ฟังไม่ออก 555 นิสัยเปลี่ยนไปมาก
|
| นั่นใช่เลยคนญี่ปุ่น...เขาค่อนข้างเป็นคนไทยไปเยอะ แตกต่างกับคนชาติเดียว พวกผมพา |
| พี่แกไปกินข้าว หรือไปเที่ยวบ่อย.. เลยต้องชวนผมไปกินข้าวที่บ้านตอบแทน |
| |
| ปกติแล้วเท่าที่ทราบ คนญี่ปุ่น ไปไหน ต่างคนต่างจ่าย เหมือนคนอเมริกัน |
| พออยู่กับพวกผม นานเข้า เลยเปลี่ยนนิสัย ไปเยอะ 555 คือยอมจ่าย เลี้ยงตอบ |
| |
| นั่งพิมพ์บล๊อก หลังจากสลึมสลือ ง่วงนอน ยังไม่ได้คัดเลือกภาพ เลยพิมพ์เล่า ๆ ให้ฟัง |
แก้ขัดไปก่อนนะครับ
|
| ผมหวังที่จะไปเที่ยวคราวนี้ ไปดูความสะอาดเป็นระเบียบ คงจะเห็นตึกไม่สูง ถ้าโชคดี |
อาจจะได้ไปเที่ยว หมู่บ้าน valley ก็เมืองเล็ก ๆ ในหุบเขา มีลำธารไปไหลผ่าน
|
| มีนาข้าว ให้เห็น ก็เหมาะเลย ได้แต่หวัง..... |
| |
| แต่เกริ่นไว้หน่อย... ได้ไปจริง แต่ มุดผ่านที่มืด ๆ หลาย ๆ ครั้ง จนน่าทึ่งแต่เชื่อเถอะ |
| ใครมุดเข้าไป แล้วก็ต้องชอบ ไปละครับ ง่วงนอน |
มีภาพที่ผมถ่ายเอง เพียงภาพแรก กับภาพ เมืองในหุบเขาล่างสุด นอกนั้น ยืมเเพือน ๆ มานะครับ
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L 1,418,412 |
| st. ผู้เข้าชม 1,416,694 |
| = 1,728 |
| งานเขียนประเภท Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
คนไทยเราไปเที่ยวเมืองนอก นอกจากจะไปเที่ยวชมเมืองต่างๆแล้ว
สิ่งสำคัญอีกอย่างคือการชอปปิ้ง ของแบรนด์เนมราคาถูก ยิ่งซื้อได้ถูกจะภูมิใจมาก
ของพวกนี้เทียบเป็นเงินไทยก็หลายบาทอยู่
เห็นเนื้อปลาโอสดๆแดงๆ แล้วน้ำลายไหลค่ะ
นึกไปว่ากินคู่กับวาซาบิสดๆ อร่อยสุดๆ
เคยเห็นปลิงทะเลแล้วรู้สึกว่าตัวมันเป็นแท่งๆดุ้นๆ ดำๆ น่ากลัวบอกไม่ถูก
ยังงงอยู่ว่าเค้ากินกันได้ยังไง แถมราคาอย่างโหด
ชอบภาพสุดท้ายค่ะ หมู่บ้านและใบไม้หลากสีในหุบเขา สวยจัง