No. 830 ชื่อแปลก จากพิดโลก สุรินทร์ อุบล (ตะพาบ) |
|
เห็นหัวข้อเรื่องที่จะเขียน แล้วเสียว ไม่พ้นความเห็นขัดแย้งคนตั้งชื่อ แปลกกว่าคนอื่น ถ้าเขียนถึงมาก |
จะกลายเป็นล้อเลียนงั้นเขียนเบา ๆ ป้องกันเจอสากกระเบือบินปลิวถูกหัว หุ หุ |
|
งั้นย้อนหลังเมื่อขอย้ายจากสาขา จันทบุรีไปอยู่สาขาภาคเหนือ ให้ใกล้บ้านหน่อย อยากไปเชียงใหม่แต่ |
ไม่มีตำแหน่งลูกพี่ที่สำนักงานใหญ่ แนะนำว่าย้ายไปอยู่สาขา พิษณุโลกซิเป็นสาขาดาวรุ่งมาแรง |
แต่เป็นศูนย์กลางของภาคเหนือตอนล่างมีแนวโน้มว่า จะเป็นสาขาที่เติบโตเร็ว ผจก.สาขาเก่ง หาคนมาทำงานเยอะ |
เลยตกลงไปอยู่ ปีนั้นไม่บอกหรอกว่าปี พศ.ใด แหะ ๆ ชักอาย ขึ้นรถไฟจากหัวลำโพง แบบรถไฟธรรมดานี่แหละ |
ไปถึงสถานีพิษณุโลก ตอนกลางคืนดึกเลยแหละ |
หิ้วกระเป๋าลงจากขบวนรถ |
สามล้อเปล่าพี่ |
รู้จักบริษัทนี่เปล่า.........อยู่แถวโรงเรียนจีนซิ่นหมิน |
รู้จักดีครับ ไกลหน่อย มะเอากระเป๋ามาผมจะหิ้วให้ ว่าแล้วสามล้อหนุ่มก็รับกระเป๋าไปถือแทน |
ผมเลยเดินตามไปขึ้นสามล้อ ขึ้นสามล้อแล้วก็ต้องก้มหัว หุ หุ หลังคามันเตี้ย ก็ไม่เป็นไรดึกแล้วก็ง่วงนอนจัด |
สามล้อขึ้นถีบโยกขึ้นโยกลง ชนิดบิด ต รูดไปมา 555 ผ่านตึกแถวที่สว่างด้วยแสงไฟจากเสาไฟฟ้า บางทีก็มึดนั่ง |
ไปนานมาก แล้วก็พาไปจอดที่ตึกแถวสองชั้น มีชื่อบริษัทที่ผมทำงาน |
เท่าไรน้อง |
15 บาทครับพี่ (ตอนนั้นข้าวสารถังละ 25 บาท) |
อืม แพงนะเนี่ย เอ้าไม่เป็นไร ว่าแล้วผมก็ควักจ่ายกดกริ่งบริษัท หนุ่มสามล้อหิ้วกระเปายืนรอส่งจนมีคนเปิด |
ประตูรับเลยขึ้นไปชั้นบน พนง.บริษัทพาไปชี้เตียงนอนที่ว่างห้องนั้นมี 4 เตียง |
เช้ามา ผจก.สาขากับน้อง ๆ พนักงานพามากินกาแฟ สอบถามเรืองงานของสาขาอื่น |
สมุห์นั่งสามล้อ จ่ายค่าสามล้อไปเท่าใด |
15 บาท |
โหทำไมมันเรียกแพงขนาดนั้นปกติ 5 บาทก็แพงแล้ว สถานีรถไฟอยู่ไกลจากนี่ไม่ถึง กิโลเดียว |
มิน่าสามล้อคงพาวนทั่วเมือง ผมก็ ง่วงด้วยชั่งมัน |
ถูกสามล้อหลอก ตอนนั้นน้ำมันเบ็นซินลิตรไม่ถึง 3 บาท......ครึ่งปีต่อมาบริษัทให้เพิ่มพนง.ได้เพราะปริมาณเพิ่มมาก |
มีคนมาสมัครงานเป็น พนง.ที่เราประกาศรับสมัครหลายคน ก็เรียกมาคุยแล้ว 3 คนคนที่ 4 |
ผมเรียกตัวมาสัมภาษณ์เป็นคนแต่งตัวดีไว้ผมหวีเรียบยังกะ เอลวิส เพรสลีย์ พอเห็นหน้าผมมันสะดุ้ง |
สุดตัวหน้าซีด |
ผมขอโทษ ท่าน เอ้ย สมุห์ที่เรียกค่าสามล้อแพง คือ ๆ |
อ๋อ เรานี่เอง ชื่อไรนะเรา |
สมบัติ มี....... เดิมใช้แซ่..... ครับพี่ |
ชื่อมันแปลกดี 555 สัมภาษณ์แล้วรู้ว่า ถีบสามล้อเลี้ยงแม่อยู่บ้านเช่าเรียนจบชั้นมัธยมไหวพริบดีมาก ๆเลยรับเป็น พนง. |
พิมพ์ดีดกับเก็บเอกสารลูกค้า(หวังว่า คนนี้จะมีสมบัติมากขึ้น) |
อยู่ไปอยู่มา สาขาพิษณุโลกผลงานดี งานใหม่ลูกค้าใหม่เพิ่มเป็นอันหนึ่งของภาคเหนือทั้งหมด เราต้องส่งคนไป |
เก็บเงินทุกเดือน ในสถานที่ต่าง ๆ เจ้าสมบัติกับ พนง.พิมพ์บิลไว้ล่วงหน้าก็เรียงตามหมายเลข |
ผมว่างช่วยตรวจความถูกต้องวัน ๆ มากกว่า 200 ราย |
สมบัติ มานี่ซิ พิมพ์ชื่อลูกค้า ผิดไปมั้ง ชื่อ นางขยับ พุ่ม….. น่าจะชื่อ นางขยัน นะผมว่า |
ชื่อแปลกจริงครับสมุห์ ชื่อนางขยับ นี่ไงครับการ์ดประวัติเป็นลูกค้าเก่ามากว่า 5 ปีแล้ว |
พอดูการ์ด อืมม์... ชื่อแปลกดี 555 |
พนักงานคนนี้ปัจจุบัน ฐานะดีมาก ๆ แต่ไม่ได้เจอกันหลายปีแล้วครับ |
แต่ด้วยการตัดสินของตนเองที่ ทำเพื่อเพื่อนฟูงและเพื่อส่วนรวมเลย ลาออกจากบริษัทเดิมที่ ผู้บริหารหาทางตัด |
รายได้เราคือ แกล้งว่างั้นเถอะ ไปทำงานบริษัทใหม่ในกรุงเทพแต่บริษัทส่งไปอยู่ สุรินทร์ |
|
ไปเช่าบ้านอยู่ในตัวเมืองสุรินทร์ ที่มีชาวไทยสุรินทร์ ชาวจีน ชาวส่วย ชาวเขมรแท้(เขมรล่าง พื้นที่อยู่ล่าง)ที่แอบเข้ามา |
ไทยก็ว่าได้ ทั้งจังหวัดพูดเขมรเป็นส่วนใหญ่ |
เป็นบ้านไม้หลังใหญ่สร้างไม่ถึง 2 ปีอยู่ในซอย ปรอยปริง แปลกดีแปลเป็นไทยคือ ซอยต้นตะขบ |
|
ผมไปซื้อของร้านคนจีนหน้าสถานีรถไฟ มะพร้าวลูกเท่าไรเฮีย |
อ๋อ แพโด่งลูก ปะรำบาท เลยควักเงินให้เฮียแกหยิบเองก็แปลไม่ออก ( 5 บาท) |
สวาย ขายยังไง แม่ค้า มะม่วงขาย กก.ละ 2 บาท เอ้าเข้าไป |
ทำเอา งง... คือคนขายคิดว่าผมคงรู้ว่าพูดเขมรไม่ได้ไปใหม่อึดอัดใจมากฟังเขาพูดไม่ค่อยออกเลยขอให้ |
เพื่อนที่เป็น ผู้ใหญ่บ้านชื่อเบียน ต.นอกเมืองสอนภาษาสุรินทร์(เขมรบน)ให้ |
วันหนึ่งผมหยุดงานผู้ใหญ่เบียนพาไปดู เขาขายประกันชีวิตให้ครูใหญ่ ทั้งสองรู้ว่าผมฟังภาษาเขมร(บน) ไม่ค่อยออก |
เลยพูดปน ๆ กันสองภาษา |
ถ้าครูทำประกันมะเพยชะนำ แต่ออยสตางค์บริษัท ด๊อบปะรำบาท ครบสัญญาบริษัท ออยสตางค์ครู 5 หมื่นบาท |
(ผมเดาเอานะครับ ครูทำประกัน 20 ปีจ่ายเงินให้บริษัท 15 ปีครบสัญญาบริษัทจ่ายให้ 5 หมื่นบาท) |
|
ผิดถูกอย่าว่ากันนะครับ โดยเฉพาะ คุณสายหมอกฯ(คุณหนู) บล๊อกเกอร์ของ BG คุณหนูเคยไปเรียนอยู่ที่นั่นด้วย |
เหนียง(เรียกเด็กสาวว่า หนู ) อย่าว่ากันนะครับ ตอนนี้คุณหนูไม่เปิดกล่องเม้นท์ ต้องถามว่า เหนียงเต่ยนา.. หมายถึง หนูไปไหน....? |
ไปอยู่สุรินทร์ปีนั้นปลอดภัยมาก ๆ ไม่มีคนร้ายลักโขมยหรือปล้นฆ่ากันเลยผมเลยจอดรถเวสป้าในตลาดไม่ต้อง |
ล๊อคกุญแจยังไงก็ไม่หายพาครอบครัวไปอยู่ด้วยกันที่สุรินทร์ และใช้รถเวสป้าคันข้างล่างนี้่ ใบหน้าเลยดำ แห้ง 555 |
|
เวสป้าคันนี้ผมขายไปหลายปี เพิ่งไปพิษณุโลกเจอที่เคยใช้ ตอนนั้นเป็นสีขาว เลยขออนุญาตเจ้าของใหม่ถ่ายภาพเมื่อ 3 ปีมานี้ เพราะจังหวัดสุรินทร์ มีท่านผู้ว่าราชการเข้มแข็ง ใจเด็ดมากใครทำผิดจับได้จัดการ ดำเนินคดีหมด(ถ้าทัน) |
|
แต่ก็มีข่าวว่า มีคนกลุ่มหนึ่งถ้ารู้ว่า ใครเป็นโจรปล้นหรือลักโขมยจะ แอบจับตัวไปยิงทิ้งที่ชายแดน แล้วถีบร่างลง |
เขมร (ล่าง) คนเลยกลัวหาศพไม่เจอ 555 |
|
แล้วอีกปีต่อมา บริษัทให้กลับไปทำงานที่อุบลราชธานี ที่นั่นน่าอยู่อาหารไม่แพงชาวบ้านใจดี เวลาผมไปไหน |
จะขี่เวสป้าตะโกนทักทายคนที่เคยเห็นหน้าด้วยภาษาอุบลสั้น แหะ ๆ พูดยาวไม่ได้ก็พูดไม่เป็น |
เขาตอบถามมายาวเร็ว มึนครับ |
|
ผมชอบไปกินข้าวต้มฝั่ง อ.วารินชำราบ ร้านข้าวต้มลูกค้ามาก ผมจำชื่อร้านไม่ได้ คนเรียกว่า ข้าวต้มประสาท |
เจ้าของร้านเห็นใครสั่งมาก หรือสั่งซ้ำ ๆ มักจะพูดว่า "อย่างแหลกมากให้คงอื่น แหลกมั่ง" |
|
บางทีก็ไปกินก๋วยเตี๋ยว ถนนไปบ้านโนนโหนน ก็ฝั่งวารินเหมือนกัน มีชื่อหมู่บ้านแบบพื้นบ้าน ข้าราชการคิดว่าไม่เพราะ |
เลยตั้งชื่อหมู่บ้านเป็นเป็นทางการบันทึกว่า บ้านศรีษะกระบือ |
มันก็น่าเปลี่ยนชื่อเหมือนกัน ชาวบ้านเขาเรียกว่าจนชินว่า บ้านหัวควาย สั้น ๆ ตามสำเนียงอุบลโบราณ |
|
ว่า.......... แหะ ๆ เว้าบ่ ด้ายเด้อ ข้อยเขินเหมียนกัน เดี๋ยวพี่หนูหล่อจะว่าอีตาไวน์ พูดคำหยาบ |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
L 1,579,198 |
st.ผู้เข้าแวะเยือน 1,577,827 |
= 1,371 |
|
ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน มาเม้นท์ทิ้งร่อยรอยไว้จะได้ไปทักทายครับ |
|
บ้านหัวควาย พอพูดด้วยสำเนียงอิสาน
ก็ฮากันทันทีนะครับ 555
ตอนผมไปอยุ่จังหวัดเลยใหม่ๆ
ก็ขำเวลาเพื่อนเรียกควายกันนี่ล่ะครับ 555
กับเวลามีผู้ใหญ่มาเรียกผมว่า บัก Hum หน้อย 555
สามล้อคนนี้แสบน่าดูเลเยนะครับพี่
แถมตอนหลังยังรวยด้วย
แสดงว่าเป็นคนเอาตัวรอดเก่ง มีไหวพริบครับ 555