| No. 766 บล็อก Literture งานเรื่องสั้น |
| |
 |
| |
| หลายคนกำลังปวดหัว เรื่องเสียภาษีสิ้นปี บางคนก็พยายามมิให้ ต้องแจ้งสินทรัพย์ที่มี |
| สันนิษฐานว่า กลัวคนเห็นการเปลี่ยนแปลง ว่าทำงานแบบนั้นทำไมรวยจัง |
| มีหลายคนที่ริเริ่มทำการค้า ที่น่าจะทำเงินได้ดีกว่าทีทำประจำเลยรวบรวมเพื่อนที่ซี้กัน ขาย |
| เหล้าเบียร์ ขายอาหาร ไม่ใช่ขายอาหารตามสั่ง หรือขายเหล้าตวงนะเออ |
| |
| เปิดผับ บาร์ ภัตตาคาร ค่อนข้างใหญ่ มีลูกค้าเยอะมาก แต่เขากลัวเรื่องการยื่นว่ามีรายได้เท่าใด |
| หุ หุ..ช่างเหมือนกับคนบางกลุ่มซะจริงเลย |
| |
| บังเอิญผมโชคดีได้ รับงานดูเรื่องภาษี กับบัญชีให้ กลุ่มน้ำเมา และกลุ่มภัตตาคาร เจอเพื่อน |
| ทำงานในนั้น ทุกระดับ ตั้งแต่บาร์เทนเดอร์ บ๋อย เสริฟ นักดนตรี นักร้อง |
เมาซิครับ....
 |
| |
| จนท.เรียกตรวจสอบกิจการ ก็ต้องดูว่า เขาจะตรวจตรงจุดไหน แล้วเจออะไรบ้าง หุ หุ |
| เตรียมเอกสารไปชี้แจง กว่าจะเสร็จ ทำเอาเครียดติดต่อ เกือบ 18 ปี |
| |
| เพื่อนๆ ที่สนิทกัน เรียกผมว่า ทำงานสีเทา ก็ต้องยอมรับว่า เราใ่ส่เสื้อสีขาวไปบ้างย่อมเจอหลายอย่าง |
| แถว ถ.เพชรบุรี ริมน้ำเจ้าพระยา อาร์ซีเอ สุขุม 31 ทองหล่อ เอกมัย ซ.มหาดไทย |
| แถวตลาด JJ หรือแม้แต่ รัชดาซอย 4 ย่อมจะแปดเปื้อนฝุ่นผงเป็นสีเทา 555 เห็นคนดื่มสุรา |
หัวเราะอย่างมีความสุขผ่อนคลายจากงานที่หนัก ก็ดีใจแทน เพื่อนกลุ่มนี้เป็นคนน่ารักน่าคบหา
ภายหลังเข้าผมเลยใส่เสื้อยืดดำ กางเกงดำ ไปให้กลมกลืนกับคนอื่นเท่านั้น หุ หุ |
| |
| วันหนึ่งไปเที่ยววัดพระรามเก้า เห็นเขาไปปฏิบัติธรรม ก็ขอเข้าร่วมด้วยชนิดไปเช้า |
| เย็นกลับเขามองหน้า ได้คะ เลยไปติด ๆ กัน 3 วัน |
| กลับมาแล้ว จิตสงบ มีสติ คิดอะไร ก็มีทางออกที่นุ่มนวล คลายเครียดได้ดีมาก ๆ |
| |
| เลยทำตัวเป็นแก้วน้ำที่พร่องน้ำ พร้อมที่จะรับน้ำเพิ่ม ลองศึกษาวิชาที่คนทั่วไปเรียกว่า คร่ำครึ |
คือ วิชาสมาธิ เข้าไปศึกษาปฏิบัติตามคนอื่น ชักติดใจ
|
| เลยไปสมัครเรียนขั้นต้นและสูงขึ้นขั้น ที่สถาบันพลังจิตตานุภาพ วัดธรรมมงคล สุขุมวิท 101 |
| เรียนแล้ว จิตใจสงบมีความสุข มีปัญหาเรื่องงานก็แก้ได้ง่าย ๆ |
| เลยตัดสินใจ สมัครเรียนเป็นครูสมาธิที่วัดธรรมมงคล เรียนวันจันทร์ ถึงวันศุกร์ วันละ 2 ชั่วโมง |
| ครึ่ง หลักสูตรใช้เวลาประมาณ ครึ่งปี..แต่มิได้หวังจะเป็นครูนะครับ อยากจะเรียนรู้ให้ลึก.เข้าไป |
| แล้วนำมาปฏิบัติกับตนเอง อีกอย่าง |
| เมื่อสอบทฤษฎี สอบภาคปฏิบัติผ่าน ทำเวลาหรือชั่วโมงเรียนครบ จะต้องออกภาคสนามเดินขึ้น |
ดอยอินทนนท์ กินนอนในป่าหลายวัน จะได้รู้ว่า เดินธุดงค์คืออะไร
 |
| |
| สมัครเรียนแล้ว เลยต้องปรับแผนการทำงาน |
| |
| ตี 4 - 6 โมงตื่นขึ้นทำงานเช็คบัญชีที่ พนง.ที่บ้านทำไว้ในคอมพิวเตอร์ |
| 6 โมง..อาบน้ำแต่งตัวขับรถไปทำงาน ที่สีลม บ่าย 4 โมงขับรถไปวัดธรรมมงคลเรียนต่อ ใช้ปาก |
| งับ ๆ อาหารเซเว่น หรือไม่ก็กินอาหารแคนทีน/กาแฟที่วัด ค่าย่อมเยามาก ๆ |
| 6 โมงเย็น เรียนสมาธิ ถึง 2 ทุ่มครึ่ง กลับบ้านมีเพื่อนหญิง 3 คนนั่งรถกลับ แวะส่ง |
รายทาง....ถึงบ้านพักก็อาบน้ำดูทีวีต่อนิดแล้วเข้านอน
|
| วันเสาร์อาทิตย์ไปปั่นจักรยานออกกำลังกายสวนสาธารณะ กลับไปทำงานต่อ ตอนเย็นไป |
| เยี่ยมเพื่อนเก่าที่ทำงานกลางคืน ตามผับบาร์ ภัตตาคาร กลับไม่ดึกครับ 4 ทุ่ม..นอน.. |
| อันนี้ต้องไป แฮ่..ลูกค้าเจ้าของกิจการ เขาจ่ายเงินเดือนให้ทุกเดือนนี่นา |
| |
| เรียนเป็นครูสมาธิต้องพบ |
| เจอเพื่อนใหม่ 200 กว่าคน ได้พูดคุยกันบ้างนิดหน่อยทุกคนดูสงบ ยิ้มเรียบร้อยจังคือทุกคน |
| ถอดหัวโขนออก ทำตัวเป็นแก้วที่พร่องน้ำ แต่เพื่อน ๆ กับสถาบันกลัวพวกเรา 4 คนเหงาเลย โหวตสวมหัวโขนให้เพื่อ |
จัดการงานขณะเรียนไปด้วย ก็ต้องรับ ภูมิใจนิด ๆ
 |
ประธานนักศึกษา คุณแต๋ม (หญิง) |
| รองประธานคนที่ 1 - 3 อีตาไวน์ คุณโกศล คุณแดกซ์ เรียงตามลำดับ แต่ไม่ให้เห็นภาพนะครับ เขาหล่อกว่าผมนี่นา |
| ขณะเรียนค่อย ๆ ทราบว่าเพื่อนใหม่แต่ละคน มีอาชีพ |
| เป็นไกด์หญิง ผู้กำกับตร.หญิง ครู อาจารย์ พนง.บริษัท หมอฟัน นายทหาร นายตำรวจนอกราช |
| ราชการ ดารานักแสดง แม่บ้าน ทนายความ อัยการ บางคนก็ว่างงานเพราะแหะ ๆ เขามีฐานะ |
| ค่อนข้างดี นักประพันธ์หญิง ดอกเตอร์หญิงก็มี แต่ไม่ยักมีนักการเมือง หุ หุ |
| |
| เรียนจบแล้วมิได้ทิ้งวงการนะครับ เป็นพี่เลี้ยงให้นักศึกษารุ่นน้องต่อ รวมเวลาอยู่วัดเป็นเกือบ |
สองปี เพื่อน ๆรุ่นเดียวนัดกินข้าวพบกันทุกวันที่ 29 ของเดือนที่วัด(รุ่น 29) ติด ๆ กันหลายเดือน
|
| ขณะอยู่ด้วยกัน คุณแต๋ม ประธานนักศึกษา เป็นนักเขียนแต่ผมไม่เคยเฉลียวใจเลยว่า ทำไม |
| เธอจึงเขียนธรรมนิยายได้ดี เพิ่งทราบไม่กี่วันมานี้ เธอเป็นลูกสาวนักประพันธ์ นักเขียนบทละคร |
| ทีวี คุณสุภาว์ เทวกุลนั่นเอง |
| อีกคนรู้งี้ตีสนิทไว้ก็ดีคุณอ้อย เธอเป็นน้องของนักร้อง ชัยรัตน์ เทียบเทียมที่ร้องเพลง น่ารัก |
| สุขาอยู่หนไหน กับคุณสุภาภรณ์ เทียบเทียม ที่ร้องเพลง ระทมรัก..ผมชอบนักร้องคู่นี้ |
| อีกคนคุณยุ้ย ปัจจุบันมุ่งสู่การเป็นภิกษุณี ที่ศรีลังกาใส่ชุดสีกรัก อนุโมทนาบุญครับ |
|
| อีกคนผมไม่ค่อยชอบหน้าเลย หุ หุ นักร้องนักแสดง เจสัน ยัง..555 คนอะไรหน้าตาดีไปไหน |
| มีทั้งสาว แกร่ ต้อนรับ แต่ก็ต้องเจอกันบ้าง ขณะขึ้นร้องเพลง วงตำรวจ สน.อุดมสุขด้วยกัน |
เราทำงานกุศลด้านร้องเพลงให้คนป่วยรวมทั้งญาติฟัง
วันก่อน ไปร่วมสวดมนต์ ปุริสาสมาธิ |
| รอบบ่ายสองโมงที่วัดธรรมมงคล ที่เดิมนั่นใช่เลย |
| |
| เพื่อนหญิงเขาดูแลหลักสูตร ปุริสา เห็นปั๊บ... เฮ้.. นี่พวกเรา พี่ไวน์ รุ่นพี่ที่เคยเป็นพี่เลี้ยงมา |
| ทีนี้คนที่นั่งรอต่างยกมือไหว้กันพรึบพับ...ปลื้มครับที่มีคนจำได้ แต่ |
| แหม..พี่ไวน์หายไปนานเลยนะ ไม่ยอมกลับมาวัดเลย |
| |
| เพื่อนรุ่นพี่ อดีด ผกก.แซว คุณไวน์ไปเป็นหัวหน้าวง.. แล้วลืมวัดนะซิ |
ดีนะที่ไม่บอกว่า คุณไวน์เป็น เจ้ามือยี่อิด
|
| จากเพื่อนรุ่นพี่ เพื่อนรุ่นน้อง ที่เป็นเพื่อนใหม่ กลับกลายเป็นเพื่อนเก่าเป็นคนน้ำพร่องแก้ว |
มีความสุข สงบพอสมควร
อยู่กับเพื่อนน้ำเมา มีคนเติมน้ำให้เต็มแก้ว ส่วนเพื่อนกลุ่มหลัง เป็นแก้วที่พร่องน้ำ ยินดีรับน้ำสะอาด(บ้าง หุ หุ)
ยกเว้นบางคน รับบ้างไม่รับบ้างก็มีเช่น แหะ ๆ... ผ..ม
ใครสนใจเรียนสมาธิไปได้นะครับเรียนฟรี มี 100 กว่าสาขาทั่วประเทศ |
เขียนครั้งนี้เพื่อโฆษณาประชาสัมพันธ์โดยตรง..(เรียนเฉพาะ เสาร์ อาทิตย์ก็มีวันละหลาย ชม.หน่อย)
ภาพแรกเป็น เดินธุดงค์รุ่นน้อง คงเจอแต่ความหนาวเย็นตลอด รุ่นผมเจอฝน แดดร้อน และความหนาวเย็นครบเลย
ยังจำนอนในเต็นท์เล็ก พื้นเป็นหินปุ่มป่ำเจ็บหลังอยู่ พื้นเอียงด้วย 555
|
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ/และเพื่อนที่แวะมาเยือนทิ้งร่องรอยไว้ |
| L 1,450,280 |
| st. ผู้เข้าชม 1,449.061 |
| = 1,219 |
| จะโหวตหรือไม่โหวต ไม่เป็นไรครับ เพียงแวะมาเยือนก็ขอบพระคุณ.. |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
รู้จักการเดินธุงดงค์และปฏิบัติสมาธิที่อินทนนท์
จากบล็อกพี่ไวน์นี่ล่ะครับ
จากนั้นจึงทราบว่าเพื่อนบล็อกอีกท่านที่ไปเรียนจนกลายเป็นครูสอนสมาธิ
คือพี่กิ่ง
วันนี้ได้ทราบอีกข้อมูลจากบล็อกพี่ไวน์
ว่าตอนนี้มีถึง 100 สาขาแล้ว
ถือว่าเยอะมากเลยนะครับ
แสดงว่าทางสถาบันสามารถผลิตบุคลากรได้เพียงพอ
ต่อการเรียนการสอนด้านสมาธิ
เห็นด้วยกับลพี่ไวน์ในเรื่อ
การทำตนให้เป็นน้ำพร่องแก้วครับ
มีที่ว่างเหลือบ้าง ย่อมสามารถเติมความรู้ใหม่ๆลงไปได้เสมอ