No. 829 ตามหาไอ่ไข่ ตัวจริง มหาลัย' เหมืองแร่
No. 829 ตามหาไอ่ไข่ ตัวจริง มหาลัย ' เหมืองแร่
หมาป่าเดียวดาย ลาพักร้อนครึ่งเดือน ไป จ.พังงาด้วยจักรยานคนเดียว ค่ำไหนก็นอนนั่นก็ที่โรงแรมหรือโมเต็ล
เพื่อตามหา ตัวละคร มหาลัย เหมืองแร่ของ คุณอาจินต์ ปัญจพรรค์ และเที่ยวแบบติดดิน (ตอนที่ 20)
///////
ข้อความจากในเนตที่ค้นหาดูเขียนโดยผู้ที่รักนิยายเหมืองแร่และออกเดินทางมาตามหาเขาเขียนเล่าว่าตัวจริงของนายไข่ไม่ได้ชื่อไข่ แต่คุณอาจินต์ได้บิดชื่อไปเช่นกัน ตัวจริงของนายไข่ชื่อ แอ้ม ครับ นายแอ้ม ทองสกุล
นั่งนับอายุเทียบกับในหนังสือนี้ลุงแอ้มน่าจะอายุแปดสิบกว่าแล้ว ประมาณแปดสิบเอ็ดนะครับ
อาจินต์เดินไปสมทบกับเพื่อนที่อนามัยตอนปี 2518 แล้วก็ไปตามหาจนเจอนายแอ้มลูกน้องเก่า นายแอ้มยังมีบ้านอยู่แถบนี้ หมาป่าคิดว่าถ้าเริ่มจากคนแถวสถานีอนามัยต้องมีคนเก่าแก่บางคนรู้จักลุงแอ้ม ทองสกุล และชี้ทางหมาป่าให้ไปหาได้แน่นอนครับ
ขี่ข้ามสะพานขึ้นมาไม่นานก็มาถึงสถานีอนามัยตำบลถ้ำ
หมาป่าขี่เลยไปก่อนเพราะอยากไปดูเส้นทางว่าทางลาดยางนี้จะไปถึงตรงไหน เส้นทางตัดขึ้นเขาสลับกับหมู่บ้านและวัด สงบเงียบครับ
มีทางชันบ้างแต่ไม่หนักหนาใช้จานกลางก็ยังไปได้เรื่อย สองข้างทางกลายเป็นสวนยางสวนปาล์มน้ำมันหมดแล้ว
ขี่เข้าไปลึกพอสมควรเริ่มมีภูเขาใหญ่ขึ้นและมีปากทางเข้าสู่นิคมสร้างตนเอง มีอาสาสมัครทำนองอพปร. นั่งคุยกันในเรือนพักทางเข้าหมาป่าถามว่าไปต่ออีกไกลไหม เขาบอกว่าไปได้เรื่อยๆ
บางทีก็มีฝรั่งขี่จักรยานเข้ามาเหมือนกัน แต่หมาป่าพอแล้วล่ะครับ จึงขี่ย้อนกลับไปตั้งต้นตามหาลุงแอ้มที่หน้าอนามัยตำบลถ้ำ
ที่หน้าอนามัยหมาป่าหยุดที่ร้านชำฝั่งตรงข้าม นี้เป็นการแกะรอยคุณอาจินต์เมื่อปี 2518 เพราะท่านเขียนว่าหน้าอนามัยที่สร้างใหม่มีร้านชำ แกสั่งเหล้ามาเลี้ยงเพื่อนๆเก่าที่เคยทำงานด้วยกันในเหมืองที่ร้านนี้ หมาป่าสั่งเบียร์ลีโอทำนองตามรอยให้ใกล้เคียง (จะสั่งสิงห์แต่ร้านเขาไม่ได้สต๊อคไว้)
ถามหนุ่มเจ้าของร้านว่าร้านนี้เปิดมาตั้งแต่ปี 2518 เลยใช่ไหม น้องบอกเพิ่งเปิดมาไม่กี่ปีครับ
อืมม์หมาป่านึกทวนและนึกขึ้นได้ว่าโรงพยาบาลสุขภาพชุมชนหรืออนามัยนี้ก็น่าจะสร้างใหม่ไม่กี่ปีมานี้เช่นกันเพราะทรงตึกยังไม่เก่ามาก มองย้อนลงไปก็เห็นอาคารเล็กที่เป็นอาคารอนามัยตำบลถ้ำที่สร้างขึ้นไม่นานช่วงปี 2518 ตอนนี้เก่าแล้วครับ กระทรวงสาธารณสุขย้ายตัวอนามัยมาสร้างใหม่และใช้อาคารเดิมเป็นที่ทำการอื่นที่มิใช่หมอและพยาบาลนั่งทำงานตรวจคนไข้
นั่นก็แสดงว่าร้านเหล้าเดิมและอนามัยเดิมอยู่ถัดลงไป ร้านเหล้าตอนนี้ไม่มีแล้วล่ะครับ คงเลิกกิจการไป
หมาป่าจิบเบียร์แล้วก็มีคุณลุงคนหนึ่งเข้ามาทักทายคุยด้วย บ้านแกอยู่ติดๆกับร้านชำครับ คุณลุงประสิทธิ์ ฉายแสง
ลุงประสิทธิ์พูดใต้เร็วรัวปรื้ดเหมือนจรวดเลยล่ะครับ สำเนียงใต้ที่เราฟังเวลาเอกชัย ศรีวิชัยพูดบนเวที หรือเวลาตลกเอามาเล่นตามทีวีนั้นถือว่าอ่อนเบามาก เจอของจริงนี้เข้าไปหมาป่าฟังออกสัก 30-40 % เท่านั้นแหละ
ถามแกว่านามสกุลเหมือนฉายแสงนี้เหมือนนักการเมืองแถบจังหวัดฉะเชิงเทรา คุณลุงมีญาติพี่น้องทางนั้นหรือครับ
ลุงบอกว่าปู่หรือพ่อของลุงที่หมาป่าฟังไม่ชัดเป็นคนฉะเชิงเทราแล้วรับราชการทหารย้ายลงมาประจำที่ปักษ์ใต้ จากนั้นก็มีลูกมีเมียตั้งรกรากอยู่ที่พังงานี่ คุยกันเพลินแบบฝ่ายหนึ่งรู้เรื่องสี่สิบเปอร์เซ็นต์แต่ก็หัวเราะกันไปครับ
ถามลุงว่ารู้จักลุงแอ้ม ทองสกุลไหมครับ
ก็ได้การครับ ลุงประสิทธิ์บอกวันก่อนก็ยังเจอกัน ลุงแอ้มยังแข็งแรงดียังเอ่ยปากแซวสาวด้วยกันอยู่เลย บ้านลุงแอ้มอยู่ตรงขุมมุดให้ขี่ลงไปที่สะพานใกล้กับอบต.ถ้ำที่ขี่ขึ้นมาแล้วเลี้ยวขวาเลียบคลองไป มันจะตรงไปขุมมุด ไปถามคนแถวนั้นต่อใครๆก็รู้จักลุงแอ้ม
อาห์ได้การมากเลยครับ หมาป่ารู้สึกว่าภารกิจตามรอยเหมืองแร่วันนี้สมบูรณ์ได้ไม่ยากแน่นอน เบียร์หมดเอ่ยปากลาลุงประสิทธิ์แล้วก็ขี่ลงมาตามลายแทงจากปากลุงครับ
หักขวาก่อนถึงสะพาน (แต่ถ้ามาจากตะกั่วทุ่งนั้นต้องข้ามสะพานแล้วเลี้ยวซ้าย) หมาป่าขี่ไล่เลาะไปเรื่อย ถามทางคนข้างทางว่าขุมมุดไปข้างหน้าก็ขี่ต่อ สักพักก็มาเจอทางบอกเข้าขุมมุด
หมาป่าเบี่ยงขวาขี่เข้าไปในถนนชุมชนผ่านสวนยาง
แป๊บเดียวก็มาโผล่กลางหมู่บ้าน มีบ้านตั้งห่างๆกัน หลังหนึ่งมีช่างก่อสร้างต่อเติม เอ่ยปากถามบ้านลุงแอ้ม เขาบอกเมื่อกี้ยังเดินมาซื้อของแล้วก็ชี้ทางเลี้ยวไปเลี้ยวมา ในที่สุดก็มาถึงบ้านปิดเงียบหลังนี้แหละครับ บ้านนายแอ้ม ทองสกุล หรือไอ้ไข่ลูกน้องอาจินต์ช่างแผนที่ในหนังสือ
หมาป่าด้อมๆมองๆอยู่สักพักก็มีพ่อหนุ่มบ้านข้างๆมาถามว่ามาหาใคร ตอบว่ามาหาลุงแอ้ม
หนุ่มบอกแกออกไปข้างนอกเดี๋ยวคงกลับมา มาหาทำไมหรือครับ?
หมาป่าเลยแถลงว่ามาตามรอยหนังสือ มาหาลูกน้องเก่าอาจินต์คนที่เคยแสดงหนัง
พ่อหนุ่มคงดูแล้วว่าหมาป่าไม่มีพิษมีภัยแน่จึงเดินไปเคาะประตูตะโกนเรียกลุงแอ้ม
ซึ่งที่จริงแกก็นอนพักอยู่หลังบ้านนั่นแหละครับ
มีคนแปลกหน้ามาถามหาคนที่บ้าน พ่อหนุ่มนี่ต้องไว้เชิงมีลีลาตั้งหลักตั้งท่าไว้ก่อน ซึ่งเข้าใจได้ครับ นี่ครับตัวลุงแอ้มกับบ้านลุงแอ้มแบบเห็นเต็มๆหลัง
ลุงแอ้มพอรู้ว่าหมาป่ามาด้วยแรงใจจากหนังสือแกต้อนรับอย่างดี
เรานั่งคุยกันด้วยภาษากลางและภาษาใต้ สปีดภาษาใต้นั้นไม่น้อยหน้าลุงประสิทธิ์ตรงอนามัยเช่นกัน
เอาน้ำเอาท่ามาเลี้ยงดูกัน พ่อหนุ่มที่มาทักมาถามตอนแรกนั้นคือหลานชายลุงแอ้ม
ลุงแอ้มตะโกนให้ลูกชายอีกคนไปหาซื้อเอ็ม 150 มาให้กินเพราะว่าเห็นขี่มาไกลนักหนา
ลุงแอ้มคิดอะไรได้อย่างหนึ่งแล้วแกก็เดินไปเอากระเป๋าสตางค์ในบ้านมาควักนามบัตรอาจินต์ที่คุณอาจินต์ให้ไว้ตอนเจอครั้งหลังสุด แกเก็บติดกระเป๋าไว้ ชวนว่าเราโทรหาอาจินต์กันไหม
หมาป่ายั้งว่าโทรก็ไม่น่าจะเจอครับ เพราะหมาป่าอ่านเฟซบุ๊คคุณอาจินต์ ท่านมักไปใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านไร่ตากอากาศที่ปลูกไว้ที่เมืองกาญจน์เป็นส่วนใหญ่ ไม่ค่อยได้อยู่บ้านกรุงเทพ
คุยกันครึกครื้นแบบหมาป่าเก็ทคำพูดใต้ได้ไม่ทุกคำ ลุงแอ้มเรียกคุณอาจินต์ว่าอาจินต์ ไม่ได้เรียกว่านายช่าง
มีช่วงหนึ่งของชีวิตหลังปี 2518 มาแล้ว ลุงแอ้มป่วยเป็นแผลหรือฝีที่ขาทำท่าจะติดเชื้อลุกลาม
ลุงแอ้มก็ได้อาจินต์ช่วยให้ไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลในกรุงเทพ มาส่งข้าวส่งน้ำตอนอยู่โรงพยาบาลออกค่าใช้จ่ายให้หมด
ลุงแอ้มไปบวชอยู่ช่วงหนึ่งที่วัดกะไหล สึกมาได้สักหกปีกว่า ณ วันที่หมาป่ามาหา
ลุงแอ้มพูดเล่าเรื่องคุณอาจินต์หลายเรื่อง เสียดายหมาป่าฟังไม่ค่อยชัดน่ะครับเลยไม่ค่อยได้เรื่องอะไรเพิ่มเติมจากที่ถูกเขียนในหนังสือ
เมียลุงแอ้มก็ยังมีชีวิตอยู่แต่วันนี้ไปพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลในพังงาเพราะเบาหวานขึ้นตา ลูกๆหลานๆลุงแอ้มก็ปลูกบ้านอยู่ติดๆกัน ตอนนี้มีเหลนซึ่งเป็นลูกพ่อหนุ่มคนที่หมาป่าเจอเป็นคนแรกแล้วด้วยซ้ำ
คุยเรื่องการเมืองที่วุ่นๆกันทางกรุงเทพนิดหน่อย หลานชายถามว่าน้าไปม๊อบมาบ้างหรือเปล่า ผมตีรถขึ้นไปสองครั้งแล้ว หมาป่าไม่ได้ตอบมากครับแค่ปลิ้นนกหวีดที่คล้องติดตัวไว้ออกมาจากคอเสื้อให้ดูก็เป็นอันเข้าใจกัน
ลุงแอ้มชวนหลายครั้งว่าคืนนี้พักค้างคืนที่นี่นะมาตั้งไกล หมาป่าบอกว่าไม่เป็นไรดอกครับ ผมต้องเข้าพังงาตามที่กะไว้บ่ายนี้ เจอลุงนี้ก็ดีใจมากแล้ว
นี้เป็นคลองข้างบ้านลุงแอ้ม แกเล่าว่าเมื่อก่อนเรือขุดก็ขึ้นมาตามแนวคลองนี้ ต่อขึ้นไปบางทราย ชีน้อย ก่อนจะเลิกกิจการไป
คนหนุ่มนั่นคือหลานชาย ผู้หญิงคือลูกสาวคนหนึ่งของลุงแอ้มอุ้มหลานชายลูกของพ่อหนุ่มและเด็กก็เป็นเหลนลุงแอ้ม คลองนี้หน้าน้ำน้ำจะขึ้นสูงกว่านี้มาก ไม่แห้งผากแบบในหน้าแล้งเช่นนี้ครับ
ก่อนร่ำลาลุงแอ้ม หมาป่าถามคำถามสำคัญที่ลุงแอ้มน่าจะตอบได้ดีที่สุด
หมาป่าเล่าว่าขี่ผ่านเมรุมาก็รู้ว่าผ่านบริเวณที่เคยเป็นออฟฟิศและโรงล้างแร่ที่อยู่ต่ำกว่าถนนลงไป ว่าแต่บ้านนายฝรั่งที่อยู่บนเนินนั้นอยู่ช่วงไหนนะ รู้เส้นทางบ้านนายฝรั่งก็พอจะกะสถานที่สำคัญในหนังสือได้เกือบหมด
ลุงแอ้มเฉลยว่าบ้านนายฝรั่งอยู่บนเนินที่ตอนนี้เป็นบ้านพักของตำรวจ สภ. ตะกั่วทุ่งนั่นแหละครับ ตอนนี้พิกัดต่างๆชัดเจนมากแล้วครับ
(ตามภาพบน มีบ้านหลังคายาว ๆ นั่นใช่เลยบ้านพักตำรวจ)
หมาป่าขี่ลาลุงแอ้มและครอบครัวออกมา และคราวนี้ก็มุ่งไปยืนไปเหยียบไปพล็อตจุดตรงทางที่ผ่านมาครับ
(วันนี้เสนอยาวหน่อย เมื่อยสายตาทั้งคนโพสต์คนอ่าน ไว้ติดตามตอนต่อครับ)
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
L 1,577,827
จำนวนครั้งที่ผู้มาเยือนบล๊อก 1,576,867
= 920
ขอบคุณเพื่อนผู้มาเยือน กรุณาเม้นท์นิด ผมจะได้กลับไปเยือนได้ถูกครับ
| Create Date : 08 พฤศจิกายน 2562 |
| Last Update : 11 พฤศจิกายน 2562 5:01:17 น. |
|
16 comments
|
| Counter : 8728 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณmultiple, คุณกะว่าก๋า, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณRananrin, คุณสองแผ่นดิน, คุณตะลีกีปัส, คุณเพรางาย, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณInsignia_Museum, คุณhaiku, คุณKavanich96, คุณtoor36 |
โดย: multiple  วันที่: 8 พฤศจิกายน 2562 เวลา:5:59:52 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 8 พฤศจิกายน 2562 เวลา:6:28:00 น. |
|
|
|
| โดย: Rananrin วันที่: 8 พฤศจิกายน 2562 เวลา:8:23:29 น. |
|
|
|
โดย: สองแผ่นดิน  วันที่: 8 พฤศจิกายน 2562 เวลา:8:29:32 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส  วันที่: 8 พฤศจิกายน 2562 เวลา:8:42:22 น. |
|
|
|
| โดย: เพรางาย วันที่: 8 พฤศจิกายน 2562 เวลา:10:10:12 น. |
|
|
|
| โดย: sawkitty วันที่: 8 พฤศจิกายน 2562 เวลา:12:43:51 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 พฤศจิกายน 2562 เวลา:21:33:45 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 พฤศจิกายน 2562 เวลา:6:34:53 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 พฤศจิกายน 2562 เวลา:19:40:39 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 พฤศจิกายน 2562 เวลา:4:20:38 น. |
|
|
|
โดย: Kavanich96  วันที่: 10 พฤศจิกายน 2562 เวลา:10:05:19 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2562 เวลา:11:40:48 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 พฤศจิกายน 2562 เวลา:20:24:18 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
จำได้ว่าคุณอาจินต์นี่ เขียนบรรยาย บรรยากาศแบบชีวิตคนทำงานได้เห็นภาพ อ่านทีแรกก็เฉยๆ แต่พอติดแล้วนี่ต้องตามอ่านทุกตอนเลยทีเดียวเชียวครับ
ลูกชายคุณพี่นี่ หน้าเหมือนกันเลย ดูแล้วเป็นคนมีความมุ่งมั่นมาก ตามติดชีวิตตัวละคร ในหนังสือนี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ต้องบุกบั่นมานะ อดทนเอามากๆ ถ้าขับรถไปเองก็ว่าไปอย่างนี่ ปั่นจักรยานไปไม่ใช่ใกล้ๆ ต้องนับถือ ยกนิ้วให้เลยนะครับ
ปล.ว่างๆ ไปกินข้าวกัน 2ต่อ 2 อีกนะครับ (อ.เต๊ะ ไม่ละความพยายาม555 ) แต่จะให้ไปวิ่ง หรือขี่จักรยานไกลๆด้วยนี่
อ.เต๊ะ กลัวหัวใจวาย เดือดร้อนคุณพี่ต้องมาผายปอดอีก พูดแล้วเปรี้ยวปากเลย เย้ย 555