No. 743 บล๊อกประจำ จันทร์ - พฤหัสบดี |
|
|
|
พี่เส ตื่นเตอะ เย็นแล้ว จะได้กิ๋นข้าวแลง. เสียงเด็กก่ำร้องปลุก |
ลืมตาดูแสงแดดค่อย ๆ ลับสันดอยข้างล่าง. พี่พะก่อยืนเช็ดเหงื่อข้างลำห้วย ตัวผมเองรู้สึก |
ปวดร้าวไปทั้งตัว พี่พะก่อครับ เราอยู่ไกลจากเมืองเท่าใดครับพี่ เราอยู่ชายแดนไทย พม่า เป็นป่าลึกไม่มีคนอยู่แถวนี้ ถ้าจะเข้าเมือง เดินตัดตรงไม่ได้ แถวนั้นมี คนเผ่าอื่น มีปืน
พวกเขาทำอะไรบางอย่าง เราเข้าใกล้ไม่ได้ จะถูกยิง เลยต้องเดินอ้อมนะ เส..ถ้าเส เดินคงใช้เวลา 2 วันมั้ง |
น้องเส... มาอาบน้ำก่อน กินข้าว จะได้สบายเนื้อสบายตัว |
|
หลังอาบน้ำ ผลัดเสื้อผ้า มานั่งกินข้าวเย็นบนแคร่ |
พี่เส... วันนี้กิ๋นกันง่าย เน่อ... มีผักหละ(ชะอม) ลวกกับ ถั่วเน่าเปอะ(ถั่วเหลืองหมักจนนิ่ม |
หลายวัน ผสมเกลือ พริกชี้ฟ้าตำแล้วห่อด้วยใบตองกล้วหลายชั้น ปิ้งไฟอ่อนจนสุก)
|
|
|
ตักข้าวใส่จานพูน ตักถั่วเน่าเปอะ ปิ้ง ใส่จาน คลุกกับข้าว ใช้มือจับข้าวสาย จีบนิ้วชี้ นิ้วกลาง |
ดันหัวแม่มือ ป้อนข้าวสายเข้าปากเคี้ยว ตามด้วยผักชะอมลวกสุกสีเขียว |
ถั่วเน่าปิ้งหอม รสมันนิด มีความเค็มนิดหนึ่ง อร่อยสุด ๆ |
|
พี่พะก่อ กับ ก่ำ กินข้าวด้วยมือ คงเห็นผมใช้นิ้วจีบเลยลองทำแบบเดียวกับผมบ้าง มือนิ้วเลย |
ไม่มีเม็ดข้าวติดเลย. เย็นนั้นสามคนกินข้าวจนหมดหม้อ |
ตามด้วยน้ำเย็น ในหม้อดินข้างบ้าน |
|
เส...กินข้าวเสร็จ แล้วนั่งพักก่อน เอาน้ำมันหมีทาให้ทั่วไหล่ แล้วเข้านอนเลยเน่อ แต่กินน้ำ |
ยามในชาม ที่พี่เตรียมไว้นะ. จะช่วยอาการช้ำในดีขึ้น |
ครับพี่.... |
โอ้โห้ มันขมมาก....พี่. |
|
บ่าลำกา...(ไม่อร่อยเหรอ) พี่เส น้องก่ำถามพลางหัวเราะ. |
บ่าลำแต้ ๆ(ไม่อร่อยจริง ๆ) ผมตอบก่ำ. ใจมาเป็นกอง เด็กก่ำเปลี่ยนเรียกผมจาก |
น้าเป็นพี่แล้ว 555 |
พอล้มตัวนอน....เจ็บบ่า เจ็บน่อง เจ็บขา เจ็บ ชายโครง โอ้ยเจ็บไปทั่วตัว ความร้อนจากน้ำมัน |
น้ำมันหมีผสมยากพื้นบ้าน แผ่สร้านไปทั่ว ช่วยได้มาก ๆ |
|
ไม่นานนัก.....ได้ยินเสียงน้ำในลำห้วย ไหลจุ๋ง จิ๋ง...แผ่วเบาไป |
ก็ผลอยหลับ........ไป. |
|
วันรุ่งขึ้น กับอีก สามวัน เราช่วยกัน ขนข้าวลงไว้ที่ลานจนหมดอาการเจ็บบ่า ค่อย ๆ หายไป |
ในวันที่สี่. เหลือเพียงแต่น่อง ขาตึงเปรี๊ยะ คงมาจากเดินขึ้นเนินดอยวันหลายเที่ยว |
|
อาหารการกิน ของเราสามคน จะหมุนเวียนเปลี่ยน แกงไก่ป่าใส่ผัก แกงผักกูด แกงผักเสี้ยว |
(ยอดชงโค)ผักฮ้วนหมูที่ขมนิด ๆ แกงสะแลเป็นดอกของต้นไม้ยืนต้น ดอกเป็นตุ่มเกาะตัว |
เป็นพวง.ใส่ปลาย่างรมควัน แกงต้นคูนใส่ปลาสด บางวันแกงผักใส่เนื้อกวางย่างแห้ง |
|
ผมกับพี่พะก่อ จะผลัดกันแกง ส่วนผมจะดูวิธีทำแล้วฝึกทำบ้าง |
|
ส่วนหุงข้าว เด็กชายก่ำจะหุง ส่วนผมเคยหุงแต่แฉะกินไม่อร่อย ข้าวหุงค่อนข้างยาก ใส่นำมาก |
ก็แฉะ น้ำน้อยก็แข็ง |
|
ก่ำ....พี่ว่าเมื่อตอน(กลางวัน) กินข้าวกับส้มตำกัน |
อะหยัง พี่เส ส้มตำ |
ก็ เอามะละกอมาสับ ใส่พริกในครกแล้วก็ตำไง |
อ๋อ เปิ้นฮ้องว่า ตำส้มมะก๊วยเต็ด. พี่รอก่อนเน่อก่ำไปเก็บมะก๊วยเต็ด มะนาว พริกแต้(พริกขี้หนู) |
|
ได้มะละกอมาก็ใช้มีดบางปอกเปลือกข้างลำห้วยล้างยาง เอามีดบางสับละเอียดแล้วฝานให้ |
บาง ได้มะละกอสับเกือบเต็มหม้อดิน
|
|
ผมเอาหอมขาว(กระเทียม) ปาดจุกกับหัวทิ้งโขลกกับ เกลือในครกไม้ขนาดเขื่อง ตามด้วย |
|
พริกแต้(พริกขี้หนู) ห้าเม็ด โขลกแป๊บเดียวกลิ่นหอม พริกฉุน |
|
พี่เส รอก่อนนะ ก่ำโยนถั่วดิน(ลิสง)แห้งทั้งเปลือกใส่ตรงขี้เถ้ามีถ่านไฟแดงนิดหน่อย พักเดียว |
ก็สุก ใช้อุ้งมือ บดให้เปลือกแตก เก็บเม็ดถั่วไว้ |
|
พี่เส เฮาใส่ปูดองต๋วยเน่อ มันจะลำขนาด(อร่อย) ก่ำจับปูดอยสีดำดอง ในไหเล็ก ใส่หม้อดินที่ร้อน |
เติมน้ำเปล่านิดหน่อย ครู่เดียวกระดองปู 6 ตัวเริ่มเป็นสีแดงอมชมภู กลิ่นหอม
ใช้มีดปาด มะเขือส้ม (มะเขือเทศลูกเล็ก) ใส่ครก ใช้สาก บด ๆ
|
ก่ำใช้ป๊าก(ทัพพี) ตักปูดอยดองสีแดงสุกใส่ครก โขลกพอแหลก น้ำปูออกปนกับ |
พริกเกลือ กระเทียม หอมจนปวดกราม
|
ผมโปรยถั่วดิน(ลิสง) อบร้อนทั้งที่มีเยื่อสีน้ำตาลลงครกไม้ โขลกพอแหลก ขะยุ้มมะละกอสับ |
ค่อย ๆ ลงครก โขลกดังโฉะเฉ๊ะ น้ำมะละกอเริ่มออก ปาดมะนาวบีบลงไป 2 ใบ |
กลิ่นเปรี้ยวมะนาวผสมกลิ่นผิว หอม |
ใช้ป๊ากไม้(ทัพพี) ตักใส่ชามใบโต ยกไปวางบนแคร่ ใต้ต้นไม้สัก หน้าบ้าน มีลำห้วย |
ไหลดังริก ๆ
|
เราสามคนกินส้มตำ กับข้าวสวย เผ็ดพอประมาณ รสหวานมะละกอดิบ |
เค็มหน่อย หอมปูดอยดองต้ม ผสมพริกขี้หนู กระเทียม จนหมดเกลี่ยง ใช้กระบวยตักน้ำที่หม้อดิน |
หน้าตูบกระท่อม นั่งดูน้ำลำห้วยไหล ฟังเสียงน้ำไหลริก ๆ |
|
ชีวิตแบบชาวบ้านป่า เป็นไปอย่างช้า ๆ ยามบ่ายอากาศร้อนนิด ๆ บ่ายคล้อย ตะวันคล้อยต่ำ |
เคลื่อนตัวลับ ทิวไม้บนยอดดอย.....ความมืดโรยตัวครอบคลุมไปทั่วหุบเขา... |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
L 1,406,528 |
st. ผู้เข้าชม 1,404,922 |
= 1,606 |
งานเขียนประเภท Diarist |
|
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
เรื่องเล่าของพี่ไวน์
ทำให้นึกถึงบรรยากาศก่อนเก่าในป่า
นึกถึงน้ำใจไมตรีของผู้คนบนดอย
ซึ่งตอนนี้นับวันจะหายากขึ้นๆทุกวันนะครับ
โหวตครับพี่