| No. 757 บล๊อกประจำ 21 จันทร์ พศ. 2562 |
|
| |
| ตอนเป็นเด็ก กลัวฤดูที่ ดอกงิ้วสีส้มแดง ร่วงที่สุด แม้จะมองว่าทั้งต้นออกดองสีแดง |
| ยามลมมาแรง ดอกจะร่วงพริ้วสู่ดิน ใต้ต้นดารดาษไปด้วยสีส้ม ปนหญ้าเขียว |
ดูสวย แต่ใจเต้น วิตก
|
| เพราะเป็นฤดูนักเรียนต้อง สอบไล่ สมัยนั้นต้องสอบได้คะแนน กึ่งหนึ่งคือ 50 % จึงจะมี |
| สิทธิ์ขึ้นไปชั้นบน แหะ ๆ.... คนไหนสอบแล้วตอบไม่ได้ทุกวิชา จะต้องอยู่ซ้ำชั้น |
| เรียนใหม่ เอ้ยเก่า ซ้ำ น่ากลัวที่สุด แต่หาทางเอาตัวรอด สอบได้ที่ 1-3 จากท้ายห้องนะครับ |
คะแนน 50.20 ประมาณนี้แหละ ทนทุกข์ใจ 5 ปีได้มั้ง ครูเขาคงเตะขึ้นชั้นบน เหม็นขี้หน้า..หรือไม่ก็กลัวถูก อ.ใหญ่ว่า
อะไร สอนเด็กหัวทึ่ม ไม่ได้ ครูไร้ความสามารถ 555 |
|
| ต่อมาเข้าเรียนต่อในชั้นต่าง และได้เป็นนักฉึกฉา กะเขาบ้าง |
| สอบภาคแรก เพื่อน ๆ นักศึกษาเขา สอบผ่านเกือบหมด ยกเว้นผม... ต้องสอบซ่อมวิชาหลัก |
ตอนนั้นสมองคงยังไม่ปัตตะนา เท่าใด หุ หุ พอปีต่อ ๆมา
|
| ผ่านฉลุย แต่วิตกอีกแหละ.... ถ้าเรียนจบ จะไปอยู่ที่ไหน จะให้อยู่บ้าน หรืออยู่กับครอบครัว |
| ไปเลี้ยงไก่ กับ กลิ้งถังน้ำมันสองร้อยลิตรขึ้นรถบันทุก.. (ที่บ้านเป็นคลังน้ำมันหล่อลื่นภาคกลาง)ไม่ไหวมั้ง |
| |
| แต่ก็โชคดีที่ อาจารย์เห็นนั่งหน้าจ๋อยบ่อย เลยเรียกไปคุย ว่าทำงานไปด้วยเรียนด้วย เอาปะ |
| จะฝาก เข้าทำงานบริษัทแห่งหนึ่ง |
เอาครับอาจารย์ เลยหลุดพ้นความทุกข์ไปได้ ไม่ต้องถูกไล่ไปไหนอีก
|
หลังจากนั้น ได้ทำงานกับอีก 3 บริษัท เวลาต่างกันนะครับ
|
| ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านควันพิษ ในกรุงเทพ รถติด ๆๆๆๆๆ แต่ก็ทำงานด้วยความมุ่งหมั่น |
| ทำงานพิเศษ วิเคราะห์การเงินของรัฐวิสาหกิจ 2 แห่งที่ พณฯ รัฐมนตรีท่านหนึ่งที่ดูแลกำกับ |
| เรียกว่าตีโจทย์กระจุย โชคดีแถวนั้น ดูหรือวิเคราะห์ งบไม่เป็น มีผมคนเดียวมั้ง เลยถูกทาบทามให้ ทำงานรัฐวิสาหกิจ |
| เลยโอเค ทำซิครับ |
| ดูดีเนาะ ไปติดต่อกระทรวงหรือที่อื่นใช้รถส่วนกลางมีคนขับรถพาไป ที่ทำงานที่เย็นฉ่ำ กับเย็นที่สุด |
| |
| เพราะทำงานกึ่งการเมือง มีปฏิวัติ รัฐมนตรี กับทีมงาน ก็ถูกไล่ออก ก็ตกงาน..เขารู้แล้วว่าพวกเรารู้ พวกเขานั่งทับอึไว้เยอะมาก |
เอาไว้ไม่ได้ เดี๋ยวมันปากโป้ง นั่นหลายสิบปีแล้วนะครับ
|
| ชีวิตวนเวียนต่อสู้ ไต่ระดับล่างสู้ระดับบน ได้เพราะทำงานไม่เรียกร้องอะไร ทำงานเกินหน้าที่ |
ไม่ดูดาย และรู้ว่ากิจการเขาขาดอะไร
|
| ทำงานหลายแห่ง ใครจ้างก็ไป แม้จะจากไปจากกิจการเดิม เจ้าของกิจการมิได้โกรธเพราะรู้ |
| ว่า ไปดีมั้ง...แม้ผ่านมาหลายสิบปี เขาก็ยังเรียกใช้ทำงานให้ |
| |
| มีกิจการของตนเอง ควบคู่กันไปกับงานประจำ ด้วยความที่ช่างสังเกต วิเคราะห์งาน |
| กับหาช่องว่างของกฏหมาย..... ไม่ผิดกฏหมายอะไร เห็นช่องว่างก็ทำไป เพื่อลูกค้า เลยเป็นที่เกลียดชัง |
ของเจ้าหน้าที่รัฐ เขาก็รู้ว่าที่ทำ ไม่ผิดกฏหมาย แต่เขาไม่ชอบ เรารู้มากไปมั้ง
|
| เขาจึงหาทาง ไล่...ให้จน ยังไงก็ไม่จน 555 ถ้าลูกค้าทำพลาด และผิดจริงก็ หาทางออก |
| ให้ถูกปรับหรือลงโทษน้อยที่สุด |
| ยอมรับว่า เหนื่อยจากการ ถูกไล่ บี้.. ได้เงินก็จริง แต่ทุกข์เพราะต้องต่อสู้จากจิตของคน |
| อยู่ในวงการที่ว่ายี่สิบกว่าปี เวลานี้ไม่เอาแล้วยอมทิ้งสายอาชีพนั้นแล้ว |
| |
| มีกิจการหนึ่งก่อตั้งมาด้วยความมุ่งมั่น..แต่เวลาทำงานไม่มี เลยจ้างคนทำหน้าที่หนึ่ง |
| เป็นงานบริการ ดูดี.. รายได้เลี้ยงกิจการได้ดี คอยดูแลห่าง ๆ ทำกว่า 4 ปี ลูกจ้างคงคิดว่า |
| ไอ้บ้ามังม่ายรู้เรื่อง ชักชวนลูกค้า ไล่ เจ้าของคือผมออก |
ทั้งที่ผมลงทุน จัดการทุกอย่าง
|
| เขาผู้นันคิดว่า ถ้าทำเอง จะได้มากกว่าที่ผมจ้างเดือนละ หลายบาทคือจะฮุบกิจการ |
| มีประชุมกรรมการ ทีมงานช่วยอัดเสียงการโจมตีไว้ หลายครั้ง เรียกคนเนรคุณตักเตือน 2 ครั้งก็ |
| ไม่ยอม คนนั้นบอกว่า จะทำ จะทำไม..ผมเลยสั่งปลดกลางที่ประชุมทันที ห้ามเข้าอาคารโดยเด็ดขาด |
| |
| ได้เข้าทำงานกิจการหนึ่ง ได้เป็น ผจก.การเงิน ทำไปทำมา เขามองเห็นแวว มั้งหรือไม่ก็ไม่มี |
| เงินจ้างคนอื่น คณะกรรมการบริหารทาบถาม ขอให้เป็น ผจก.โรงงานอีกตำแหน่ง |
| เพราะบริษัทจะเพิ่มทีมงานขายใหม่ ยอดขายจะได้เพิ่ม |
| |
| จัดการการวางแผนผลิตสินค้า เพราะเคยทำจากโรงงานผ่านด้วยดี เพราะ |
| เป็นลูกกระเป๋งคนอื่นมาก่อน แต่งานที่ต้องสวมหมวกอีกใบ คือกำกับดูแลการเงินบริษัทด้วย |
มีการจ่ายเงินนอกงบประมาณหลายครั้งเป็นยอดเงินเกือบล้าน เลยทักท้วงคนสั่งจ่ายว่า เงินจากขาดมือนะครับ หมุนเวียนไม่ทัน
|
| ทำความไม่พอใจทีมงานใหม่ พวกเขา 8 คนเลยหาทาง ไล่ผมให้พ้นทางจนได้ |
| มีคำสั่งให้ ไปนั่งตบแปะ อยู่โชว์รูมสินค้าที่ เวิร์ลเทรดเซ็นเตอร์ประมาณ 2 เดือนกว่า ก็วิตกตามปกติ |
กลุ้มเหมือนกัน ตอนนั้นยัง ไม่สนใจ เรื่องทำบุญสมาธิ เลย เข้าสู่ด้านธรรมมะ อีกหลายปีต่อมา
|
| เลยเดินดูสาว ๆ ไปก่อน หุ หุ กับไปงานโชว์สินค้าในที่ต่าง ๆ ได้พบเพื่อนในวงการ |
ไม่นานเลย แล้วก็ถูกขอร้องกลับไปทำงานที่โรงงาน ในฐานะ ผจก.โรงงานตามเดิมเพราะ
|
| ขาดคนจัดการ ก็กลับไปทำให้เขา แต่ก็รำคาญงานเข้าน้อย เลยติดต่อเพื่อนโบรคเกอร์ที่หาสินค้าส่ง ตปท. |
| กับโรงงานต่าง ๆ ของานไปลงที่โรงงานเพื่อน ๆ ใจดี บริษัทญี่ปุ่น มอบงานให้ชนิดเปิด แอลซี |
| เซ็นสัญญาเป็นปีหลายบริษัท |
| |
| ทำความไม่พอใจทีมขายเดิมที่เคยเคี๊ยะผม เอาอีกแล้ว หาทางไล่ผมอีกเวรกรรมซะจริง |
| กล่าวหาว่าผลิตสินค้าได้น้อย ขอให้ปรับปรุงประสิทธิภาพในการผลิต |
| |
| แต่ก็โชคดี ผมทำงานเป็นทีม ทั้งฝ่ายผลิต ฝ่ายบัญชี เลยให้สมุห์เตรียมเอกสารไว้เงียบ ๆ |
| เมื่อเข้าประชุม นายใหญ่พอใจ ยอดขายสินค้า แต่สงสัยว่า ระบุคนขายว่า "โรงงาน" ที่ขายได้ 80 % |
| คือใคร |
| ไอ้แม้ว(สมุห์หญิง) บอกว่า ของ พี่ไวน์ |
| นายใหญ่ร้อง คำเดียว อ้าว.. |
| ยอดขายที่ผม ขายไปเรื่อย ๆ กลายเป็นตัวเลขนำหน้า ฉีกหน้าพวกร้องจากที่พวกเขา ที่มีเจตนา |
จะไล่ผม ออก.. พวกเขาเลยหนี กันกระจุย โทษผมไม่ได้นะ อยากรื้อฝอย กรรมตามทัน
ผลงานปรากฏชัดเจน พวกเขาคงจะละอาย |
| เลยทะยอยลาออกในวันรุ่งกันวันถัดไปทั้งชุด |
| บริษัทก็หาทีมงานขายชุดใหม่มา ทีนี้เลยสบาย งานขาย งานผลิตไปด้วยกันได้ดี |
ส่วนผมระยะเวลานั้น กำลังสนุกเขียนบล๊อกแก็งด้วย แต่นั้นเมื่อ 9 ปีที่แล้วมา 555
|
| เรื่องนี้ ในชุดนี้ รวบรวมการ ถูกไล่ และ การไล่คนอื่น ชาตินี้ช่วยคนไว้เยอะ แต่ชาติก่อนคงทำบาปไว้เยอะมั้งเลยถูกไล่บี้ |
| เป็นเรื่องเก่า ที่เคยเล่า นำมารวบรวมเป็นหมวดหมู่ ชีวิตต้องสู้ น่าจะเป็นแนวทางในการทำงาน บางท่านได้ครับ |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L |
| st. ผู้เข้าชม 1,433,645 |
| = |
| งานเขียนประเภท Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
ประสบการณ์ไล่ออกตรึมเลย
เป็นอ้อคงจะท้อแท้มากๆ
แต่พี่ไวน์สุดยอด
สร้างแรงผลักดันให้เราเดินหน้าต่อไป
จนประสบความสำเร็จ