| No. 804 เรื่องสนุก ๆ ก่อนเข้า ป่า |
|
| ชีวิตวนเวียนบนตู้สะเบียงรถไฟ ไม่บอกหรอกว่าที่ไหน เขียนจากเรื่องจริงเลยต้องเปลี่ยนชื่อ |
| ตัวละครหน่อย |
| บนตู้เสบียงดูแข็งแรงภายในทาสีเหลืองแก่ ที่นั่งเป็นไม้แท้แข็ง..มีผู้โดยสารไม่มากถ้าตู้โดยสารอื่น |
| แต่ละคนนั่งมองนอกรถ บางคนก็นั่งพิงหลับน้ำลายไหลยืด บางคนก็นอนราบบนที่นั่งโดยสาร |
| |
| ทำงานตู้สะเบียง รถไฟมาหลายปี พอเลี้ยงชีพได้ มีข้าวกินทุกมื้อ สาว ๆ |
| ก็เยอะ แหะ ๆ ใครบ้างไม่ชอบ |
| รถจอดสถานีไหน ไม่ต้องขายของบนรถหรอกครับ มันขายไม่ได้ มีแต่ข้าวผัด โอเลี้ยง |
| ชงสีดำเข็ม หวานเจี๊ยบแหะ ๆ ไม่หวานได้ไงใส่สารขัณฑสกร(saccharin)ผสมน้ำตาลบ้าง แน่ะเด็กตู้สะเบียงรู้ปะกิดด้วย |
แหม..ก็ได้เรียนหนังสือกะเขาเหมือนกันนี่... คนทั่วไปมักจะซื้อไก่ปิ้ง ซาลาเปา ทอดมันปลาใส่กระทงที่มาขายข้างตู้มากกว่า
|
| ตกดึกกลางคืนปิดประตูห้องครัวสี่เหลี่ยมเล็ก ถอดกางเกงเสื้อตักน้ำในถังราดตัว ถูขึ้ไคลไปมา |
| ราดอีกสามสี่ขัน ก็เย็นสบายหายเหนียวตัว เอาผ้าขนหนูโชคดี |
| เช็ดหน้าหน้าก่อน แล้วค่อยลงล่างตามลำดับ บิดปึ๊ด นุ่งกุงเกงตัวเก่านั่นแหละก่อนเปิด |
| เปิดประตู มองเห็นหยดน้ำติดถังโอเลี้ยงที่วางข้างล่าง กับหม้อข้าว แถมกระเด็นถูกไข่ดาวเอา |
| ผ้าขนหนูผืน เช็ดปัด ๆ ให้แห้งหน่อยใช้ได้แล้ว 55 |
ภาพแทนนะครับ ใช้พาดนอนจนมัน....เรียบบางกว่านี้
|
| ล้วงไปใต้โต๊ะนั่งที่แขกนั่งกิน เอาไม้สักกว้างฟุต ยาวสองเมตรกว่า พาดบนพนักพิงสองตัว 2 แผ่น |
ปูผ้าขาวม้า หยิบหมอนอิฐดำ ๆ หน่อย วางไปทางด้านหัวรถไฟ ปีนขึ้นนอนสบาย ตู้สะเบียงไม่สวยแบบนี้
นะครับ รก ๆ มีแต่กล่องใต้เก้าอี้นั่ง
 |
ลูกพี่ใหญ่ ไปอยู่โน่นตู้การ์ด ไปเขย่ากระดูกดิ้นได้ สูงต่ำพวกนี้แหละกับใคร |
ไม่บอกหรอก รู้ ๆ กันอยู่
|
| พี่มุ้ย กุ๊กครัวรถสะเบียง คนนี้ใจดี ไว้หนวดเฟิ้ม เอาผ้าขนหนูพาดบ่า นั่งกินเบียร์อ่านหนังสือ |
| ล่องป่าล่องไพร แงซายระพินทร์ ไพรวัล พวกนััน เป็นประจำไม่รู้ชอบอะไรนักหนา เดี๋ยวคงขึ้นนอนแบบผมนะแหละ ชีวิตพวกเรา |
| ตีสี่กว่า ม้นรู้สึกตัวโดยอัตโนมัติก็ปวดฉี่ เดินไปอีกโบกี้จัดการธุระส่วนตัว เอามือซ้ายกดน้ำแช่ |
| มือขวารองน้ำล้างขี้ตา อมน้ำบ้านปากขลุกขลัก นิ้วมือถู ๆ บ้วนทิ้ง ใช้ได้แล้ว |
| |
| เก็บแผ่นไม้สักสองแผ่นกลับไปเก็บไว้ใต้ม้านั่งในตู้สะเบียง ติดเตาไฟเอาข้าวสารเทใส่ |
| หม้อ ตักน้ำที่เคยจ้วงอาบอย่าแหวะเลย ใส่น้ำท่วมสูงกว่าหลังมือนิด ตั้งเตาปิดฝารอให้ข้าวมัน |
สุก คงสงสัยว่าทำไมถึงไม่ซาวข้าวใช่เปล่า ไม่ต้องหรอกครับของอร่อยอยู่ตรงฝุ่นข้าว 555
|
อีกอย่างพี่มุ้ยกุ๊กไม่เห็นหรอก ถ้าเห็นเหรอ
|
| ตบกระโหลกหลังจากนั้นเหรอ ล้างจาน แก้วน้ำที่ค้างทิ้งเมื่อคืนด้วยน้ำแฟ๊บ จนเกือบสะอาด |
| จ้วงน้ำราดพรวดลงไป ยกจานไปวางบนตะแกรงจนหมด ส่วนแก้วไม่ยากจับตรงตูดแก้วที่หนา |
| ขึ้นไปคว่ำตรงกะบะที่วางแก้ว คว่ำแก้วลง รถไฟเลื่อนไปมามันก็ไม่ไหลกระทบกัน |
| |
| เช็ดโต๊ะ ปลุกขี้เมานั่งหลับให้กลับไปนั่งที่ ก่อนปลุกดูก่อนว่าเขาทำตังค์ตกไว้เปล่าถ้าเจอก็ |
| อิ๊บไว้ซะ เพราะไม่รู้ใครทำตก คิดว่าเป็นค่าติ๊บค่าปลุกก็แล้วกัน หุ หุ |
| |
| พี่มุ้ยหั่นหมูลงผัด ใส่เครื่องปรุงเคาะกะทะดัง ไฟลุกฟู่ ทำไว้เป็นหม้อเลยไข่เจียวทำเยอะมาก |
| ไข่ที่เหลือจากเมื่อคืน เอาวางไว้บนไข่ดาวที่ใหม่เอาใบร้อนวางทับอีกทีแค่นี้ก็ร้อนทั่วกัน |
เวลาลูกค้าสั่งประเดิมก็ได้ใข่ร้อน ๆ แต่เก่าหน่อย
|
|
| ผมต้มกาแฟเป็นหม้อใหญ่ เดือดคลั๊ก ๆ สีดำกรองด้วยกระชอนอลูมีเนียมเอาผ้า |
| เกือบขาวรองเทใส่หม้อกาแฟใหญ่ เทน้ำตาลเทียม ทรายแดงบ้าง ลงไปคน ๆ ๆ จนได้ที่เอานมขนพวก |
| ปีกนำนะแหละเทใส่หลายกระป๋องคนจนได้ที่ เทใส่ถ้วยแก้วตูดหนา วางเรียงบนถาดแล้วก็ |
| ออกเดินไปตามโบกี้รถ แฟร้อน ๆ ครับ แฟร้อน ๆ โอเลี้ยงเย็นเจี๊ยบ.. |
|
| อ้อลืมไป เฮียหมานเจ้าของสัมปทาน ตู้สะเบียง เขานับดูว่าเอาไปกี่แก้ว ขากลับจะได้คิดตังค์ |
| ผมถูกไม่งั้นเหรอ ก็มีบ้างแหละ เลี้ยงช้างไม่กินขี้ช้าง |
| แล้วผมจะเอาเงินไหนไปเที่ยวกับสาว ๆ เนาะ |
| |
| แต่ละเที่ยวขาย ข้าวผัด ข้าวราดหน้า โอเลี้ยง น้ำสีดำเยอะเดินส่งข้าวแต่ละขา ต้องใส่จานบน |
| แขนมากจานหน่อยขี้เกียจเดิน ใช้จานหนาหนักเพราะเวลาวางให้ลูกค้ารถไฟเบรคมันจะไม่เลื่อน |
| ต้องหนักไว้ก่อน |
| |
| ก่อนสว่าง รถจากเมืองเหนือ จะเข้าจอดเมืองใหญ่ ผมไม่ขายอาหาร เอาไม้สักแผ่นหนา 1 นิ้ว |
กว้างฟุต ยาวสองเมตรหลายแผ่นออกมาจากใต้ที่นั่งรถจอดใกล้ดงกล้วยโยนไม้ลงข้างทาง
|
| มีพรรคพวกมั้ง รอขนเข้าไปเก็บไว้ในดงกล้วย เที่ยว ๆ เยอะเหมือนกัน บางทีก็เป็นบานหน้าต่าง |
ประตูไม้สัก ลูกพี่เขาบอกว่า ไม่รู้ว่าใครสอดใต้ที่นั่งเอากล่องกระดาษงวางทับตอนที่เราไม่เห็น ขนโยน ๆ ไม่ใช่ของเรา
|
| |
| เห็นลูกพี่เขาว่า ไม้มันสด ต้องขนลงก่อนถึงสถานีแดดมันร้อน กลัวไม้แผ่นมันร้อน หุ หุ เอาไปหลบ |
| ใต้กอ กล้วยก่อน ไอ้ผมก็ซื่อ ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกคิดว่าไม้จะบิดงอแหะ ๆ พูดแบบนี้มีคนเชื่อ |
ไหมเนี๊ยะ เชื่อหน่อยนะ...
|
| เอ ผมว่าจะเล่าชีวิตในป่าดงดิบ ไม่ใช่ดงสุก ไหง มาเล่าชีวิตบนรถไฟชั้นสามก็ไม่รู้ กลัวท่านผู้ |
| จะไม่รู้จัก ผมชื่อเสรี นามสกุลขอสงวนไว้ ตามจรรยาบรรณ คนตู้สะเบียงเกี่ยวข้องกับไม้ตลอด |
| แม่เล่าให้ฟังว่า ร้องอุแว้แรก หมอตำแย ก็วางไว้บนแคร่ไม้ไผ่ อยู่บ้านไม้ บนรถไฟก็ที่นั่งเป็น |
| ไม้ มีงานพิเศษขนไม้สักทอง เกี่ยวกับ ทอง ๆ ทั้งนั้น |
| |
| บนรถไฟ เราจะขายสุราได้มาก โซดานิดหน่อย ลูกค้านั่งรถพอห่างเมียก็ดื่มแก้เซ็งคงจะเหงาหู |
| ไม่ได้ยินเมียบ่น ขอประทานโทษไม่ได้ค่าโฆษณานะ มีแต่แม่โขงนับว่าเป็นสุราชั้นดีทีเดียว |
| น้องโขงกลม โซดา 2 |
| ครับพี่ รับยำเนื้อแซบ ๆ สักจานดีไหมครับ |
| เออ ดีเอามาเลยไว ๆ นะเปรี้ยวปาก |
| |
| บรรดาคอสุราทั้งหลายจะชอบ แหนมสด ยำ ถั่วลิสงคั่วยำเนื้อ ยำกุนเชียงนั่งรถจนรากงอก คอ |
| งอกแงก ไปตามเรื่องมีอยู่วันขายดีแม่โขงหมดไม่เหลือในสต๊อค ลูกค้าเมาได้ระดับสั่งเหล้าเพิ่ม |
| น้อง โขงแบน เร็ว ๆ นะ |
| รอซักครู่ครับพี่ |
| |
| รถจอดสถานีรอสับหลีก รีบวิ่งไปซื้อที่ร้านค้ามาได้แต่เหล้ากวางทอง เห็นไหมผมมันถูกโฉลก |
| ไม้สักทอง สาลิกาลิ้นทอง บานประตูไม้สักทอง ฟันท้อง เอ้ยทองเพื่อนทำนะครับ ไม่ใช่ เส.. |
| เค้าเด็กดีจะตายไป |
เฮียหมาน มีแต่กวางทองได้มา 3 ขวดทำไงดี (สุราทำให้ร่างกายทรุดโทรมไม่ควรดื่มมากนะครับ)
 |
เปิดขวดเทใส่ขวดแม่โขงแบน แล้วไปเซิร์ฟเลย |
| เอาละซี...ลูกพี่สั่งให้ทำ เกิดลูกค้าก็ จ่าทหารเขาจับได้ จะถูกตึ๊บไหม...เนี๊ยะ รออ่านตอนต่อ |
| |
| ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L 1,519,308 |
| st ผู้เข้าชม 1,518,047 |
| = 1,261 |
| ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์นิด ผมจะได้กลับไปเยี่ยมตอบแทนถูกครับ |
อ่านสนุกจัง ชีวิตบนรถไฟตู้เสบียงแบบนี้ไม่เคยรู้เลย อืม.... !!!?
ไม่มียิ่งหย่อนไปกว่ากัน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
ผมยังทันได้นั่งรถไฟชั้นสามแบบเส้นทางไกลๆ
ได้บรรยกาาศเหมือนที่พี่ไวน์เขียนไว้ในบล้อกเลยครับ 555