No. 869 เครียดแล้ว มาดูขำ ขำ |
|
นั่งดูข่าวทางทีวี ยูทูป เฟซบุ๊คเรื่องที่ฮิตในระยะนี้มีข่าวการเมืองเรื่องไวรัส...หนักแต่ การโกงกินน้อยลงคือเห็นน้อยลง |
มีภาพเคลื่อนไหว เสียงจริงจากสายข่าวประชาชน แต่ก็ยังไม่อาจจะเชื่อถืออะไรได้มากนัก |
เพราะ มีการตัดต่อหรือดูดเสียงหรือใบหน้าของคนในข่าว |
|
แต่ผมว่าดีนะทำให้เรารู้ข่าวเร็วขึ้นเพียงแต่วิเคราะห์ให้ดีเท่านั้นว่าค่อยกรองชั่งน้ำหนักว่า จริงหรือไม่ |
แต่ทางทีวีบางช่องนั่งฟังแล้วรู้เลยว่า เอียงหรือรับจ้างด่าหรือไม่ก็แลกการไม่ดำเนินคดี พวกเราก็คลิ๊กหนี |
แต่ก็เห็นผู้เสนอข่าวบางคนหายหน้าไปจากจอ เราก็เสียดายเพราะที่ผ่านมา เขาเสนอตรงไปตรงมา |
|
บางคนเราก็ลุ้นว่าผู้สือข่าว เมื่อไรหนอเธอหรือเขาจะ พ้นวงจรไปจากที่ทำงานเดิมเสียทีเพราะดูจะฝืนความรู้สึก |
และแล้วก็เห็นย้ายไปอยู่อีกช่อง ต้องพูดว่าโล่งอกแทน |
|
ก่อนที่พวกเราจะถูกขอร้องปนห้ามมิให้เดินทางไป ตจว.หรือนอกบ้านจากรัฐบาล |
ได้เดินทางไปอยู่บ้านต่างจังหวัดครั้งละหลายวันเลยเห็นสภาพที่แท้จริงของ คนพื้นบ้านเขายังคงไปทำงาน |
ตามปกติเพียงแต่ นักท่องเที่ยวตปท.และไทยลดน้อยลงมาก ร้านอาหารซีฟู๊ดขายได้แต่ก็ยอดขายลดลง |
ห้างสรรพสินค้าจังหวัดที่เราไปเยือนยังรีรอ และแล้วก็ต้องหยุดให้ร้านค้าหยุดขายชั่วคราวแต่ให้ร้านอาหารขายได้ |
เฉพาะสั่งไปบ้าน กับร้านขายยาธนาคาร นี่เพียงจังหวัดเดียว |
|
ดูแล้วน่าจะแรงกว่า ต้มยำกุ้งมากมายตอนนั้นบริษัทยังต้องเลิกจ้าง พนักงานช่างเกือบหมดโรงงาน |
|
แล้วครั้งนี้ยังใจหาย คงต้องหยุดทำงานไปจนกว่าจะผลิตสินค้า ขายสินค้าได้ |
|
ครั้งก่อนโน้นก็ต้องเดินทางไป เก็บตัวที่ต่างจังหวัด บุกเบิกทำที่ว่างเปล่าเป็น สวนผลไม้ ต้องใช้เงินเยอะมาก |
|
ยังมีแรงก็สู้กันไป |
|
ระหว่างนั้น ก็ปลูกผักเป็นพืชล้มลุก มีอายุสั้นไม่กี่เดือนก็เก็บกินได้ |
|
แต่ไม่น่าเชื่อทีแรกคิดว่าง่าย เม็ดข้าวโพดถูกสัตว์คาบไปกินเหลือนิดเดียว ต้นหญ้าก็คอยงอกงามขึ้นมาแทน |
|
ต้องเรียนรู้ใหม่ ไม่เหมือนครั้งที่เป็นเด็ก ณ เชียงใหม่ ครั้งนั้นใช้เพียงขีั้หมูขี้ไก่เป็นปุ๋ย ก็โตแล้วสัตรูพืชมีน้อย |
|
โรงงานก็ต้องดูรอวันที่จะเปิดอีกครั้ง พอว่างมากก็ไปบุกเบิกทำสวนผลไม้ ปลูกผักไว้กินเองทำตัวให้ลงต่ำสุด ๆ |
รู้ทั้งรู้ว่าต้องใช้เงินที่เก็บไว้ใช้เท่าที่จำเป็นเพราะอีกอย่างน้อย 4 ปีจึงจะมีรายได้ |
|
แล้วก็มีการเปลี่ยนแปลงของชีวิตอย่างไม่น่าเชื่อจากผู้นำของประเทศ ค่อย ๆ ทำให้การค้าดีขึ้นตามลำดับในเวลา |
น่าจะไม่เกิน 3 ปี สำนักงานบัญชีส่วนตัวที่ปิดลงเริ่มมีงานเข้าส่วนโรงงานที่ดูแล ก็ให้บริษัทอื่นเช่า |
ทั้งหมดบริษัทเลยได้ค่าเช่าอีกหลายสิบล้านมาจ่ายหนี้บรรษัทได้เฮ้อโล่งอก |
|
ในปัจจุบันการค้าการดำรงชีพของพวกเรา เริ่มจะลำบากเข้าทุกวันนึกขึ้นได้ว่าครั้งที่ต้มยำกุ้งระบาดเราทำตัวให้ติดดิน |
กินอยู่กันง่าย ๆ เสื้อผ้าหรืออย่างอื่นงดซื้อ |
และรู้ว่าคนเราจะขาดอาหารไม่ได้ทุกคนต้องกิน และกินแล้วก็ต้องถ่ายออกแล้วก็ต้องกินใหม่ทุกวัน |
จึงเห็นอีกอาชีพหนึ่งจากการ |
ขับรถไปหลายตำบลของหัวหินเห็นคนไปตลาดนัดที่ คนทำงานไปซื้อหลังเลิกงานมีหลายตลาดนัด |
บางหมู่บ้านมีร้านขายของชำอยู่ผมว่าดีนะเป็นอีกอาชีพน่าจะอยู่ได้เพราะครั้งวิกฤติต้มยำกุ้งหลายคนใช้วิธีนี้ |
คือขายสินค้า ส่วนเราก็ซื้อของจากพวกเขาไม่ว่าจะอยู่ในกรุงเทพหรือ ตามต่างจังหวัด |
|
ใช่แล้วรถพุ่มพวงขาย ราคาชาวบ้าน |
อย่าได้ดูถูกนะครับ คน ตปท.ยังนำแนวคิดไปลองทำ แต่ก็ถูกต่อต้าน |
|
คนไหนกินกาแฟ สำเร็จรูปหรือทรีอินวันไม่ได้หรือไม่ชอบ ก็ลองกินบดคั่วแบบนี้ก็ได้ หรือไม่ก็ซื้อเครื่องชงอัดความดันไว้ที่บ้าน ก็ได้เพราะเขาคงห้ามมิให้นั่งแช่ที่ร้านหรือนั่งเขี่ยโทรศัพท์ |
ชาวสวน ที่เคยปลูกผลไม้ขายเองไม่ค่อยเป็น ลองตั้้งโต๊ะไว้หน้าสวนก็ยังดีกว่า...ปล่อยทิ้งคาต้น แบบข้างล่างนี้เห็น ตามต่างจังหวัด ตามอำเภอต่าง ๆ ทำมาหลายปีแล้ว ข้างล่่างนี้คือรถพุ่มพวงที่แท้จริง เริ่มแรกมากขึ้นตั้งแต่ปี พศ. 2542 พวกเขาไปซื้อของมาใส่ถุงแขวนวิ่งไปขายตามซอยหรือในหมู่บ้าน ผมเองยังชอบเลย เคยซื้อตามห้างหรือร้านค้าในซอย ข้าวโพดต้มฝักละ 20 บาทแต่รถพุ่มพวง 2 ฝัก 10 บาท นั่งอัพบล๊อกเริ่มรำคาญ เส้นผมที่เคลียใบหูคอ...ไปตัดผมก็ไม่ได้ร้านปิดเพราะเขากลัวไวรัสในร้านติดแอร์ ถ้าไปตัดแบบร้าน ลมโชยน่าจะได้นะครับ แหะ ๆ เคยตัดแถวร้านริมทุ่งศรีเมือง อุบลมาแล้ว (เมื่อก่อน) เอะ เริ่มเมื่อย...จะไปร้านนวดคนตาบอด เขาก็ปิดตามคำสั่ง กทม. ทำไงดี นั่งใช้หัวแม่มือรูดตรงเส้นสันหน้าแข้งให้เส้นหลังคลาย ไม่ตึทำก็เบื่อ อยากให้หมอนวดกดเส้นทำไงดี จะไปหาหมอนวดตามบ้านใน ตจว.ดีไหมเอ่ย กะว่าจะไปนวดแบบนี้ หึ หึ ระยะห่างจากหมอ กับเราเกิน 1 เมตรเราแต่งตัวใส่เสื้อผ้านอนนวดเรียบร้อย หมอนวดคงจะร้อนเนาะ ลมไม่โกรก กลัวเจอหมอพื้นบ้านลมพัดโกรกดี แต่คงจะร้อนจากหมอใช้เท้าชุบน้ำมันลนไฟแล้วมาเหยียบเราเห็นสายดำๆ พันตัวไม่ใช่สาย สิญจ์นะเออ ดูแล้วเป็นสายกล้องถ่ายภาพ หรือไปหาหมอนวดธรรมดาเป็นหญิงชาวบ้าน คงเจอฝ่าเท้าตรงต้นคออีกคือมอง ๆ แล้วก็คิด ๆ ไว้ก่อนมันยากจริงเนาะชีวิตเรา แต่กลัวหมอนวดใช้เท้่าแบบนี้ครับ 555 ไม่แน่นะนอนถูกนวดเพลิน เอะอะไรมาเหยียบใบหน้า อย่าคิดอะไรมากเลยครับ นำภาพมาให้ดูขำ ขำกัน นำภาพแกงฮังเล กับซีฟู๊ดมาให้ดูต่อไปนี้คงต้อง กินให้น้อยลงเพราะไปออกกำลังกายไม่ได้อีกอย่างซีฟู๊ดราคาสูง พุงเริ่มสะสม.. 555 ขอขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
L |
st.counter ผู้เข้าชม 1,644,475 |
= |
ขอบคุณเพื่อนผู้คลิกเข้าอ่าน กรุณาเม้นท์นิดหน่อยผมจะได้เข้าไปเยี่ยมได้ถูกคนครับ |
Diarist |