| No. 853 เยือนอุบลแล้วไปสวรรค์ 555 |
|
| กลับจากเที่ยวริมน้ำโขงก็กลับมาเที่ยวในเมืองอุบลต่อ อยากดูการเปลี่ยนแปลงของตัวเมืองว่าแตกต่างกับ |
| ครั้งที่มาทำงานเมื่อหลาย ๆ ปีก่อนมากเพียงใด |
| ปกติทำงานที่บริษัทหรือจังหวัดไหนมักจะพบความสำเร็จและเป็นไปตามที่บริษัทคาดหวัง แต่จังหวัดนี้ผมทำงาน |
ไม่ได้ตามเป้าพบปัญหามากมาย แต่ชอบน้ำใสใจคอของคนเมืองอุบลไม่ว่าในเมือง กม.0 บ้านเหล่าเสือโก๊ก
|
| แจระแม เพื่อนแถวถนนผาแดง ฝั่งวารินบ้านศรีษะกระบือ บุ่งกระแทว อ.ม่วงสามสิบ บ้านหัวเรือ เยอะมาก ๆ |
| วันนี้ได้พาครอบครัวกลับมาเที่ยวเมืองอุบล เห็นซุ้มประตูวัดหลวงก็พอจำได้ แหะ ๆ |
|
| เมื่อก่อนไม่เข้าวัดเลยเลยไม่รู้ว่า ในวัดเขาเอ้ยภิกษุท่านทำอะไรบ้างนี่เรื่องจริง |
| ครั้งที่ทำงานบริษัทอยู่ถนนพรหมเทพที่วัดตั้งอยู่ เราอยู่ถัดไปนิดเดียว เป็นตึก 3 คูหาเพดานสูงผมพักอยู่บ้านบน |
| สุดของอาคารเป็นเรือนไม้บนดาดฟ้า ฤดูร้อน ๆ มากแต่ฤดูหนาวหนาวสุด ๆ เช่นกัน |
| |
ระยะนั้นชีวิตมีแต่งาน ได้พักบ้างมีที่เที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ ก็ลุยน้ำมูลที่ลดต่ำมีหาดทรายกลางน้ำวัดใต้
|
 |
| |
| เมื่อก่อนไม่มีสะพานข้ามแบบข้างบน หนุ่มสาวจะไปเล่นน้ำ สั่งอาหารส้มตำที่แม่ค้าตำให้เห็น ๆ ผมก็ชอบกิน |
 |
| |
| แม่ค้าใส่ปูนาดองตัวสีแดงเรื่อ ๆ โขลกดังโฉะเฉะช้อนกลีบกระเทียมในโหลดองใส่ ปาดมะเขือเทศเปรี้ยวตาม |
| หยิบมะละกอเติมกลิ่นพริกขี้หนูฟุ้งผสมกลิ่นมะขามเปรี้ยวยังไม่พอปาดมะกอกพื้นบ้านตาม |
| แน่นอนมะกอกค่อนข้างสุกแม่ค้าใช้สากบดเม็ดโตของมะกอกไปมาใช้นิ้วชี้จิ้มชิมแล้วกระฉอกน้ำปลาใส่อีกหน่อย |
| คลุกเคล้าแล้วตักใส่ใส่จานมาให้ เขียนไปก็น้ำลายสออยากกินแบบเดิมอีก (ภาพแทนนะครับ) |
ไปอุบลคราวนี้ สั่งส้มตำกิน เป็นร้านอาหารใหญ่ เขาไม่มีมะกอกบ้านใส่ก็เหมือน ๆ ส้มตำในกรุงเทพนี่แหละ เสียดายจัง....เลย
|
| ผมไม่ได้ไปทำงานหรือไปเที่ยวอุบลหลายปีมาก ๆ เลยจอดรถแอบไว้ถนนซอยเล็กข้างวัดหลวงแล้วเดินดูถนน |
ที่เคยเป็นที่ตั้งบริษัทที่ทำงาน
|
 |
| |
| ตึกหรืออาคารที่เคยอยู่ รื้อและสร้างอาคารใหม่ขึ้นมาแต่สภาพถนนยังเหมือนเดิมเลยเดินไปที่ตลาดริมน้ำ |
| |
 |
ครั้งที่อยู่เคยเดินเข้าตลาดไม่เกิน 5 ครั้งแต่ยังจำได้ว่า ตลาดแห่งนี้เป็นตลาดใหญ่มีผัก ปลา หมูไก่เยอะมาก |
| ส่วนใหญ่ ลูกสาวแม่ยายจะมาจ่ายตลาดที่นี่ แล้วนำไปปรุงอาหารให้กินอยู่กท.นึกถึงอุบลที่ไรผมนึกถึงนี่ครับ |
...
 |
| |
| เดินดูตลาด กว้างขวางได้รับการปรับปรุงเยอะขึ้นน่าเดินกว่าเดิมเยอะ แล้วเราก็กลับไปที่จอดรถซึ่งถนนแถวนั้น |
| หาที่จอดยากเดินผ่านวัดหลวง เมียงมองเข้าไปหน่อยเห็นต้นไม้เขียวเลยพากันเดินเข้าไปดู |
ทั้งที่เมื่อก่อนไม่เคยเดินเข้าวัดนี้เลยเป็นคนไกลวัดแต่ไหนแต่ไรมา 555
|
 |
...
....
 |
...
....
....
...
...
...
...
ภาพข้างล่างเป็น วิหารไม้ ดูเรียบง่าย
ภาพพระประธานใน วิหาร งดงาม...แต่ผมถ่ายภาพเอียงนิด แหะ ๆ คือผมประมาทไปไม่ถ่ายสำรองไว้เลย
 |
....
...
เดินดูในวัดแล้ว สงบ สะอาดรื่นรมย์ ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้เข้าวัดมานานแล้วเสียดายจัง ไม่รู้อะไรทำให้ไม่ได้มอง |
| หรือเห็นวัด น่าจะ งาน + ขวดน้ำพรรค์นั้นมากกว่า |
|
| เข้าไปกราบนมัสการพระพุทธรูปเสร็จก็พากันเดินกลับมาที่จอดรถ ก็จอดแนบกำแพงวัดด้านนอก หุ หุ ก็ไม่รู้ |
นี่ครับว่าในวัดมีที่จอดรถมากและจอดสบาย ๆ
หลังวัดมีถนนกว้างโล่งเคียงคู่ไปกับ ลำน้ำมูล
|
| เมียงมองดูตึกอาคารที่เคยทำงานอยู่ รื้อไปและสร้างใหม่เป็นอาคารพาณิชย์แบบใหม่ส่วนบริษัทเดิมที่เคยทำงาน |
น่าจะย้ายสาขาไปอยู่บริเวณอื่นแล้วผมลาออกไปทำงานที่อื่นนาน ๆมาก
|
 |
นึกถึงภาพเก่า ๆ ก็เห็นภาพผักกาดดองที่มีเม็ดข้าวปน ไปใหม่ ๆ ไม่กล้ากินคิดว่า เม็ดข้าวตกใส่เป็นของเก่า หุ หุ
ไม่ใช่ครับเขาดองด้วยน้ำสุกกับข้าวสุก ดองได้สักสองวันก็นำมาขาย มากินผักยังเขียว เหม็นเขียวนิด ๆ แต่เวลาเคี้ยวกลับอร่อย
|
ผักกาดดองแบบเดิมแบบชาวบ้าน หายาก...ส่วนใหญ่ไม่ว่าที่ กท.หรือจังหวัดอื่น ก่อนซื้อผมจะดมดู ถ้าได้กลิ่นสารเคมีจะไม่ซื้อ
ถ้าไปกินข้าวขาหมู ก็ดมผักดองได้กลิ่นสารเคมี คีบทิ้งไปเลยไม่กล้ากิน
แต่ที่อุบลเมื่อก่อนกินสบายใจ เขาดองแบบดั้งเดิม
|
| เห็นอาคารที่เคยอยู่ติดกันกับบริษัท เป็นตึกกว้างสูงเคยเป็นร้านอาหารจีนที่คนเข้าไปทานอาหารกันเยอะมากปัจจุบันไม่ขายแล้ว |
| เจ๊เจ้าของร้านสนิทกัน เราแบ่งปันอาหารพื้นเมืองกันบ่อยและ เจ๊สนิทกับ ลูกสาวแม่ยายมากกว่าผม |
นึกถึงการสนทนาของ ลูกสาวแม่ยายครั้งที่ผมย้ายไปอยู่ใกล้กันใหม่ ๆ
 |
เอาผักเสี้ยนดองมาฝาก กินเป็นเปล่า |
| ของชอบเลยขอบคุณนะเจ๊ กินกับน้ำพริกกะปิอร่อย |
| ทั้งสองพูดคุยกันยามที่ลูกค้าน้อยลงหลัง หรือปิดร้านปล่อยลูกน้องเก็บทำความสะอาดร้าน |
| วันหนึ่งลูกสาวแม่ยายผมถาม |
| เจ๊..เฮียผู้ชายไปไหนไม่เคยเห็นเลย |
| อ๋อ..เฮียไปอยู่สะหวันนานแล้ว |
โถ ๆ สงสารจังเฮียไปอยู่สวรรค์เสียแล้วไม่เป็นไรนะเจ๊เก่งอยู่แล้ว
|
| ลูกสาวแม่ยายของผมก็เอามือแตะมือเจ๊เบา ๆ ปลอบใจ |
| อาเจ๊มองหน้า งง...คงคิดอะไรว้า..แล้วแกก็เล่าต่อไปว่า เฮียไปขายของอยู่ที่ สะหวันเขตลาวไม่ได้ตายนะ |
| เดือนหนึ่งกลับมาอุบลมาดูเจ๊กับลูก ๆ ต่างคนต่างผลัดกันไปดูร้านฝั่งไทย ลาว |
| เลยถึง บางอ้อ 555 |
| ทีนี้คนที่อายม้วนก็ลูกสาวแม่ยายผมเอง เขาไม่คุ้นสำเนียงอีสานเท่าใดอีกอย่างไม่เคยไป อ.มุกดาหาร |
ส่วนผมนั่งเรือข้ามฝั่งไป สะหวันเขตลาว ສະຫວັນນະເຂດ หลายครั้ง
ไปกินเบียร์สิงห์ขวดละ 11 บาท(ไทยผลิตส่งไปขาย ตปท.คงได้ลดภาษี |
| ติดป้ายที่ขวดว่า foreign) เพราะในเขตไทยกับอุบลขายขวดละ 15 บาทนั่น กาลครั้งหนึ่งนะครับ |
| |
| ขอขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L |
| st.counter ผู้เข้าชม 1,618,462 |
| = |
| ขอบคุณเพื่อนผู้คลิกเข้าอ่าน กรุณาเม้นท์นิดหน่อยผมจะได้เข้าไปเยี่ยมได้ถูกคนครับ |
| Diarist |
| |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [
ตามมาเที่ยวอุบลด้วย
เห็นปู้ตัวแดงๆแล้วคิดฮอดตำบักหุงเช่นนั้นจังค่ะ
ผักดอง ผักเสี้ยนดอง
โอ๊ย!! น้ำลายหยด
ต้องเข้าวัดกราบพระระงับกิเลส
สาธุ สาธุ สาธุ