No. 850 อรุณทอแสง @ โขงเจียม
|
ลูกสาวแม่ยาย กับหลานชายแม่ยายตื่นมายามเช้าหน้ารีสอร์ท
|
| เราจากสามพันโบกมุ่งสู่ อ.โขงเจียมใช้ถนนหมายเลข 2112 จะไปกินอาหารเย็นที่ร้อน ๆ 555 |
| ริมแม่น้ำโขง ก่อนที่จะเข้าพักรีสอร์ทแห่งหนึ่ง |
| |
| ถนนเส้นนี้เป็นถนนสองเลนวิ่งสวนที่น่าแปลกใจ ดูร่มรื่นเขียวมากกว่าเส้นทางอื่นถนนเป็นเนินบ้างสองข้างมีต้นไม้ |
บางชวงมีต้นไม้สูงให้ร่มเงาน่าจะเรียกว่าอุโมงต้นไม้ก็ว่าได้
|
หลายสิบกิโลเมตรนะครับ เพลินดีผ่านทางเข้าผาแต้มเราไม่แวะ เราจะไปพักผ่อน
|
กินอาหารที่ริมโขง ขับตามคำแนะนำของจีพีเอส เลียนแบบขอคำแนะนำจาก กฤษฏีกาแบบคนอื่นเขาทำ 555 ได้มาแล้วต้องใช้
ให้คุ้ม เข้าสู่ชุมชนชาวบ้านมีบ้านเรียงรายสองข้างทาง เงียบสงบส่วนใหญ่เป็นบ้านไม้
|
| แต่หาร้านครัวโขงเจียมไม่เจอ อ้าวนั่นเป็นซอยแคบรถเราเข้าคงพอได้ แต่น่าจะลำบาก |
|
| โทรหาร้านที่ว่า เขาบอกว่าขับเลยไปนิดจะเห็น ทิวธงพาดไปมาบนถนนหมู่บ้านจะเห็นถนนลงริมน้ำโขง |
เจอแยกซ้ายมืออ้อ ถนนคอนกรีต
ขับลงไปนิดเดียวก็เจอถนนเลียบยาวริมโขง
 |
จอดรถหน้าร้านขึ้นไปชั้นบน เห็นลูกค้าคนอื่นนั่งกินอยู่สองตามโต๊ะเลยเลือกโต๊ะชมวิวสั่งอาหารมาหลายอย่าง |
| อาหารอร่อยดีโดยเฉพาะน้ำยำมะม่วงเปรี้ยวกินกับปลาทอดกรอบนอกนุ่มใน |
ที่เห็นภาพงอ ๆ คล้ายเครื่องในวัวไม่ใช่นะครับ เป็นปลาคังต้มยำ สดอร่อย
ภาพไม่สวย ก็ถ่ายกันตนเองลืม ตามประสาคนหนุ่มว่ากินอะไรบ้าง แหะ ๆ อีกอย่างเห็น จานถ้วยชามช้อน แล้วนึกถึงชามงานบุญ
แห่งหนึ่งเอ้ยหลายแห่ง แต่ก็ลืมถ่ายอาหารอีกสองอย่างที่หม่ำจนหมดไปแล้วอย่างรวดเร็ว ของสดราคายุติธรรม
ถ้าไปกับสายรีวิวร้านอาหารโรงแรม ผมคงได้เป็นเพียงคนยกขากล้อง รีเฟล็กซ์ ทำงานหนักเป็นหลัก
จัดมุมกล้องไม่เป็น จัดแสงก็ไม่เป็น
|
| ร้านนี้สะดวกที่จะรับค่าอาหารเป็นเงินสด หุ หุ เดานะว่าคงกลัวคนทำบัญชียุ่งยากแหะ ๆ หรือ |
| ไม่ก็ไม่อยากเสียค่าธรรมเนียมให้กิจการบัตรเครดิต |
| แล้วขับรถย้อนกลับมาทางผาแต้มเลี้ยวเข้าสู่หมู่บ้านเล็ก ๆ คดเคี้ยวลดระดับลงเรื่อย ๆ แล้วก็สู่พิศมัยริเวอร์ไซค์ |
| |
 |
ที่นี่บรรยากาศดีโปร่งโล่งสะบาย
 |
| |
| ดูแล้วอาบน้ำนอนพักซักหน่อยดีกว่า กะไว้ว่าตอนเช้ามืดจะเดินลงสู่แก่งที่กว้างมาก ๆ |
เรือนพักที่เราจองไว้ เป็นเรือนพักสองห้องนอน มีห้องรับรองพักผ่อนอยู่ตรงกลางดูข้างในดูดี 3,000 บาทต่อคืน
|
| ก็โอเครวมอาหารเช้า อันดับแรกนำโน๊ตบุคออกมาเช็คว่า อินเตอร์เน็ตที่นี่ใช้ได้หรือไม่คือ |
| สงสัยนิด ๆ เห็นเลขอินเตอร์เน็ตเป็นเบอร์มือถือน่าจะมีปัญหาในการแชร์แล้วก็จริง ใช้ไม่ค่อยได้คงใช้ร่วมกัน |
หลายหลังแย่งกันใช้ว่างั้นเถอะ ยกหูโทรศัพท์ไปอ้าวไม่มีสัญญาอีกเลยใช้โทรศัพท์ส่วนตัว ๆ ไปหาเคาเตอร์
|
| ปรากฏว่าครู่เดียว ผจก.หรือเจ้าของกับช่างมาถึงตรวจดูแล้วแก้ไขไม่ได้สัญญานเน็ตอ่อน |
เลยต้องยอมรับสภาพงั้นใช้เน็ตมือถือเราเองต่อฮอตสปอตเช็คข่าวแทน
|
| คืนนั้นนอนหลับไปเมื่อไรไม่รู้ แต่นอนสบายเตียงนุ่มแข็งพอดี ไม่ได้ถ่ายภาพห้องนอนสวยหรือแม้แต่เตียงนอน |
| เอาผ้าขนหนูม้วนพัน ๆ บิดเป็นรูปอะไรดูไม่ค่อยออกแหะ ๆ ไว้ดูภาพหลังจากไปเดินบนแก่งพิศมัยหน้าเรือนพัก |
| ก็แล้วกันว่าดูดีเพียงใด |
| |
| ตื่นมาตี 5 ใส่รองเท้าคว้ากล้องถ่ายรูปไปยืนที่ระเบียงเริ่มสว่างเห็นแม่น้ำเลือนลางอยู่ข้างหน้าเดินลงไปที่ |
| สนามหญ้ากว้างกะจะลงไปแก่งหินริมแม่น้ำโขง อืม...มันเย็นเลยกลับขึ้นบ้านคว้าแจ๊กเก็ตมาใส่อบอุ่นดี |
| หันไปมองเรือนพัก กับเรือนพักที่เรียงรายยังไม่มีแสงไฟแสดงว่ายังไม่ตื่น |
| |
 |
เดินลงไปข้างล่างที่นั่นเป็นแก่งหิน ลานหินแม่น้ำโขงฝั่งตรงข้าม ใช่เลย ลาว เดินข้ามไม่ได้ครับมีร่องน้ำลึกขวางกั้น
ข้ามสะพานไปหัน กลับไปมองที่พัก เป็นบ้านโครงเหล็กผนังคงเป็นวัสดุบางสองชั้น ไม่สวยเท่าบ้านพักสามหลังติดกัน
ราคาที่เราพัก น่าจะมากกว่านิดหน่อยมังครับ ชมวิวได้มากกว่าคนอื่น นี่เรื่องจริงเพราะตื่นเช้ากว่าคนอื่น หุ หุ
หันไปมองลานหินหรือเกาะกลางน้ำที่กว้างใหญ่ ตรงนี้ ตอนกลางคืนเห็นคนฉายไฟฉายไปมาอยู่ 3 คนคงจะหาสัตว์อะไรสัก
อย่างคงได้หลายตัว
ถ่ายภาพไปเรื่อย ๆ ใกล้ฝั่งไทยชาวบ้านกำลังลอยเรือ หาปลา
บริเวณที่เดิน เป็นหิน กับดินละเอียดจับตัวเป็นแผ่น
หันไปมองยอดเขาฝั่งลาว แสงแรกของวันค่อย ๆ มาเยือน
ลองส่องกล้องไปใกล้หินที่เป็นแผ่นดูไม่ชัดเพราะยังมืด ลองปรับหน้ากล้อง เห็นชัดขึ้นใจยังคิดเลยว่า
ต่อไปคนเรา คงมีเครื่องปรับนัยตาให้ชัดขึ้นแบบอนาล๊อคหรือใช้ความคิดในสมอง แค่คิดก็ดึงความชัดเข้ามาได้ แหะ ๆ จินตนาการไปไกลเริ่มเพ้อ ดูต่อดีกว่า
นั่นไง แสงแรกของวันก็มาถึง
,มองไปฝั่งไทย เห็นหน้าผากว้างเป็น ส่วนหนึ่งของผาแต้ม
สองภาพนี้ถ่าย บนแก่งหินกลางลำน้ำโขง ดูก็รู้ว่าน้ำโขงกว้างผมยืนอยู่ตรงกลางซ้ายมือเป็นฝั่งไทย
ขวามือเป็นฝั่งลาวซึ่งห่างไกลกว่า 200 เมตรนะผมว่า
ยามพระอาทิตย์ทอแสงแรก หันไปมองเห็นนักท่องเที่ยวมาสองคน เขาเดินไปไกลคงไปดูลำน้ำโขงที่ไหล
เดินกลางมาใกล้บ้านพัก
....
ภาพข้างล่างที่เราพักกัน 4 คน เรือนพักไม่สวยดูก๊องแก๊ง แต่เดินไม่ดังก๊อบแก๊บนะครับมั่นคง นอนบนเตียงนุ่ม อากาศเย็นสบาย
ปรับแอร์ได้ตรงตามที่เราต้องการ เป็นเรือนพัก สองห้องนอน สองห้องน้ำ หนึ่งห้องโถงอยู่ตรงกลาง
หน้าบ้านมีสนามหญ้า สปริงเกลอร์กำลังทำงานน้ำคงดูดมาจากน้ำโขง
ยืนอยู่ตรงนี้อากาศเย็น ดีที่ใส่แจ๊คเก็ต..
ภาพข้างล่างเป็นส่วนหนึ่งของ ที่ทานอาหารเช้า มีเรือนพักหนึ่งหลังกั้นเรือนพักที่เราพัก
อาหารเช้าผมไม่ได้ถ่ายมา เป็นอาหารตามมาตรฐานทั่วไป ขนมปัง ใส้กรอกใข่ดาว แฮม กาแฟ น้ำส้มหอมแต่คงเทียม
มีข้าวต้มพรรค์นั้นแหละครับ ก็โอเค รวมอยู่ในค่าบริหารห้องพัก
ภาพข้างบน เป็นส่วนหนึ่งของ เรือนพักที่เห็นไกล ๆ เขาทำเป็นที่พักแบ่งเป็นห้อง ๆ ชั้นบนชั้นล่าง คง
เหมาะสำหรับคนไปพักคราวละหลายคน สัมนา
...
....
....
นั่งอยูระเบียงหน้าบ้านพัก ยอมรับเลยว่าอากาศเย็นสบาย บรรยากาศดี...
....
...
มาให้ดูภาพห้องนอน ที่นอนแล้วนะครับ 555 ตอนที่เข้ามาเขา ปูเตียงคลุมเตียงสวยมีผ้าเช็ดตัว
ขาวสะอาดม้วนเป็น หงส์ขาวคอยาว แต่ตอนนี้ ดูไม่จืด จริงแล้วลืมถ่ายตอนที่สวย ๆ มิได้
รีวิวห้องพักนี่นา แหะ ๆ แซวเพื่อนบล๊อกเกอร์หน่อย
นี่แหละชุดนอน กับชุดตอนเช้าที่เดินไปบนเกาะแก่งลำน้ำโขง
|
| ดูเวลาแล้ว อาบน้ำแพล๊บจะได้ไปเที่ยวต่อ |
เขินภาพตนเอง เลยให้ดูแค่มือกับแขนเหี่ยวไม่เป็บซี่เลย 555
ผมชื่นชมคำว่า อรุณทอแสงซึ่งเป็นเพลงที่ พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ใช้เป็นเพลงที่พวกเราลูกศิษย์ใช้
ร้องร่วมกันเลยขอนำมาแทนภาพที่เห็น เพราะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ
|
| ขอขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
| L |
| st.counter ผู้เข้าชม 1,612,962 |
| = |
| ขอบคุณเพื่อนผู้คลิกเข้าอ่าน กรุณาเม้นท์นิดหน่อยผมจะได้เข้าไปเยี่ยมได้ถูกคนครับ |
| Diarist |
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [
จองที่ก่อน
เดี๋ยวมานะคะ