มูมมาม

วันศุกร์มาถึงสักที สอนเสร็จแล้วก็ชวนน้องออกไปกินข้าวเที่ยงกัน ลังเลว่าจะกินร้านไหนกันดี เน้นถูกและอิ่ม สุดท้ายก็ลงเอยที่ร้านคุ้นแคย ก่อนลงรถ หันไปถามกันว่าจะกินอะไรดี เอามูมมามหรือปกติ เราว่าเดี๋ยวให้พ่อครัวแนะนำดีกว่า

เราไม่ได้มานานแล้ว เพราะหลังๆ เห็นว่าคนเยอะเลยไม่อยากมานั่งรอ เราไปถึงก็ทักทายพ่อครัวว่า "ช่วงนี้ขายดีนะคะเห็นลูกค้าเต็มทุกวัน" แกว่า "ก็ใครล่ะทำให้เต็ม" แกยิ้ม---หมายถึงเราที่ช่วยโปรโมทลงนิตยสาร(เล่มแรกและเล่มเดียว 555) เรากำลังจะอ้าปากสั่งอาหาร แกว่า "ไม่ต้องสั่ง นั่งเฉยๆ เดี๋ยวทำให้กินเอง" เอ้า! อย่างนี้ก็มีด้วยแฮะ ทำยังกะคนรู้ใจ ไอ้เราก็ไม่อิดออด เพราะขี้เกียจใช้สมองอยู่แล้ว

แกและเมียกระตือรือร้นทำใหญ่เลย โชคดีที่ไม่ค่อยมีลูกค้า แกจัดมาสามอย่างเต็มๆ อย่างกับรู้ว่าอีสองตัวนี้มูมมามแน่นอน



วันนี้หิวจัด ที่แกทำมาให้สามอย่างก็ซัดเรียบ ทั้งซี่โครงหมูผัดพริกแกงใส่สะตอ ไก่ย่างบาบีคิว และต้มยำน้ำข้นทะเล เหมือนกับอดอยากปากแห้งมาจากไหน คงเครียดมาก...สอนหนักมาทั้งสัปดาห์

พอกินเสร็จ จะจ่ายเงิน พ่อครัวบอกว่า "มื้อนี้ไม่คิดเงิน เลี้ยงอาจารย์" เราว่า "เอ้า มันเยอะนะคะเนี่ย" แกว่า "ไม่เอาๆ ถ้าจ่ายเงินโกรธกันเลย" เมียแกก็มาช่วยพูดอีก แกพูดต่ออีกว่า "บอกลูกศิษย์อาจารย์ไปอยู่ว่าถ้าเจออาจารย์บอกให้มาหน่อย ไม่เห็นมาตั้งนานแล้ว" แต่เด็กไม่เคยบอกเราเลย 555

น้ำตาจะไหล แกใจดีจัง (คนหาเช้ากินค่ำใจดี แต่คนที่ใจร้ายมักเป็นพวกมีการศึกษา---ดราม่านิดนึง) นี่ถ้าเราต้องจ่าย เงินก็ไม่พอจ่ายนะ เพราะเพิ่งเห็นในกระเป๋าตังค์มีอยู่ร้อยกว่าบาท 5555 เอาไปซื้อมังคุดอีก 40 บาท เหลือ 70 บาท ตอนเย็นก็ลืมกดตังค์ ไปตลาดทั้งที่มีอยู่ 70 บาทนั่นแหละ ดีนะที่นี่อาหารถูก เหลือกลับมาบ้านอีก 20 บาทแน่ะ

ซ้อมไว้เพราะเขาจะตัดเงินเดือนเร็วๆ นี้ ตามด้วยเชิญออกในที่สุด 555

Create Date : 19 สิงหาคม 2559		0 comments
Last Update : 19 สิงหาคม 2559 21:25:11 น.
Counter : 2008 Pageviews.
Share Tweet