อกหัก พักตรงนี้ เมื่อเช้าเราเองก็นั่งน้ำตาร่วงเบาๆ ไปสองสามหยด ช่วงนี้ฮอร์โมนในร่างกายเปลี่ยน อารมณ์ก็เลยอ่อนไหวเป็นธรรมดา มาทำงานเงียบๆ เหงาๆ ไม่มีใครมาสักคน จนสิบโมงครึ่ง น้องคนหนึ่งก็มา ชวนไปกินข้าวเพราะหิวแล้ว เราบอกว่า "กินป่านนี้เลยเหรอ เร็วไปมั้ย?" ต่างคนก็เลยต่างนั่งเงียบๆ กันไป เราก็ทำเป็นทำงานสักนิด เพื่อให้รู้สึกว่าชีวิตยังมีค่าสักหน่อย เงยหน้าดูน้องอีกที วิ่งไปสั่งขี้มูกแล้วกลับมาที่โต๊ะ หูหน้าตาแดงหมดแล้ว เราถามว่า "เป็นอะไรอ่ะ?" น้องตอบว่า "เขาแต่งงานแล้วอ่ะ!!" เราอึ้ง เดินเข้าไปกอดน้องด้วยความเห็นใจ เธอร้องไห้ฟูมฟาย "ไม่น่าเข้าไปดูเลย..." ดีนะที่ไม่มีใครเข้ามาตอนนั้น ไม่งั้นคงวงแตก เราลูบศีรษะเบาๆ น้องรำพึงว่า "ทำไมต้องร้องไห้ด้วยก็ไม่รู้" ได้แต่บอกว่า "พี่เข้าใจ..." เราไม่ได้ห้ามไม่ให้ร้อง เพราะตอนนั้นเราเองก็จะร้องตามไปอยู่แล้ว พยายามกลั้นไว้ ถ้าเราร้องด้วย คงไปกันใหญ่ "ไปกินข้าวกันไป..." เราชวน น้องบอกว่า "ไม่หิว" เราเลยบอกว่า "ไปดูพี่กินก็ได้ อย่านั่งอยู่เลย" เราไม่รู้จะปลอบใจอย่างไรเช่นกัน ได้แต่ยกกรณีของตัวเองมาพูดว่าเราก็เป็นแบบนี้แหละ โรคจิตชอบทำร้ายจิตใจตัวเอง เห็นแล้วมันเจ็บดี บางทีพระเจ้าก็ชี้ทางสว่างให้พวกเราเหมือนกัน อะไรที่ไม่คิดจะทำ มันจะทำไปโดยไม่รู้ตัว---ว่าไปนั่น น้องบอกว่า "นี่ขนาดยังไม่เห็นหน้าเจ้าสาวนะ" เราบอกว่า "ไม่ต้องดูแล้ว" พอมากลับที่ทำงาน เธอไม่แล้วใจเพราะยังไม่บรรลุ ก็แอบเปิดเข้าไปดูอีก คราวนี้เห็นรูปเจ้าสาว แล้วเธอก็หัวเราะก่อนจะหันมาบอกว่า "สบายใจแล้ว หนูสวยกว่า" "ยิ้มออกพี่ก็ดีใจด้วย" แต่พี่สิ---ยังยิ้มไม่ออกเลยอ่ะ Create Date : 22 พฤศจิกายน 2555 Last Update : 22 พฤศจิกายน 2555 13:33:52 น. 0 comments Counter : 1976 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก