ความสุข...คือความสำเร็จของชีวิต ในความคิดของผู้หญิงมีฝัน

           แววตาบนใบหน้าที่เปื้อนยิ้มชวนเป็นมิตรของสาวอีสานหน้าหวานดูคุ้นตาใครหลายคน…
ใช่แล้ว! เธอคือหนึ่งในผู้เข้าแข่งขันรายการนางฟ้าติดปีก season 1 แม้ไม่ใช่ผู้ชนะในเกมแต่เธอก็ชนะใจผู้ชมมากมายที่ติดตามการแข่งขันตั้งแต่รอบแรก คลิปแนะนำตัวในคราวนั้นถูกแชร์หลายพันครั้ง เพราะความใส ซื่อ จริงใจ มองโลกในแง่ดี และมุ่งมั่นตามฝัน จึงทำให้วันนี้ “มด”  วิริญญา ขันสิงห์ ได้สวมเครื่องแบบแอร์โฮสเตสสีเหลืองสดอย่างภาคภูมิ

อะไรที่ทำให้คุณมายืน ณ จุดๆ นี้ได้
           มดว่าความพยายามค่ะ มดเป็นเด็กอีสานเป็นลูกชาวนาธรรมดาๆ คนหนึ่ง มดคิดว่าทุกคนมีความฝัน ตอนเป็นเด็กมดก็มีความฝันเหมือนกัน ฝันสูงด้วย อยากเป็นแอร์โฮสเตส เพื่อนบางคนก็จะบอกว่า “ดำขี่หมี่ปานนิสิไปเป็นแอร์ได่จั่งได๋” บางทีก็บอกว่า “ปึกปานนิ” สมัยตอนเป็นเด็กเรียนปึกมากสอบไล่ได้ที่เกือบสุดท้ายของห้องตลอด แต่มดก็ไม่เคยเอาคำพูดของคนอื่นมาทำให้มดท้อหรือคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ จริงๆแล้วก็มีหลายครั้งนะคะที่คิดว่ามันคงจะเป็นไปไม่ได้เหมือนที่เขาว่าแหละ แต่มดก็จะพยายามบอกกับตัวเองว่า งั้นจะต้องทำยังไงล่ะให้มันเป็นไปได้ เพื่อนบอกว่าแอร์ฯ ต้องขาว มดก็ไปขัดผิว ขัดจนขนขาด(ทำท่าประกอบพร้อมหัวเราะ)
 
เพื่อนบอกว่าแอร์ต้องฉลาด มดก็ตั้งใจเรียนจนสอบไล่มาอันดับที่ 9 จากรองอันดับสุดท้ายของห้องภายในเทอมเดียว พอเรียนจบนิเทศมดก็ไปทำงานตามสายที่เรียนมา แต่ก็แอบคิดว่า อย่างเราจะเป็นแอร์ได้จริงๆหรอ จนมีรายการ “นางฟ้าติดปีก” แม่ก็บอกว่า “ไปลองสมัครแหมะ รายการแอร์โฮสสะเตสแหมห่าได้เป็นแอร์ฯ นำเขา” แต่มดก็ไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่ามดจะมีอะไรไปสู้เขา เดินเข้าไปสัมภาษณ์แบบธรรมดาที่สายการบินดีกว่า พอดีเพื่อนสนิทสนใจรายการด้วยเหมือนกัน เขาก็ชวนมดไปด้วย ก็เลยคิดว่าถ้าไม่ลองก็ไม่รู้เก็บไว้เป็นประสบการณ์ก็ได้ เลยไปสมัครรายการและก็ผ่านเข้ารอบรายการคะ ไม่คิดว่าตนเองจะเข้าไปได้ถึงรอบไฟนอลของรายการ ตอนกรรมการบอกมดว่า มดไม่ได้ดำ มดสวย มดมีคุณสมบัติที่จะเป็นแอร์และได้สามผ่านจากกรรมการ มดดีใจมากๆค่ะ มดภูมิใจที่มดเป็นคนอีสาน เกิดที่อีสานและก็ไม่เคยอายใครที่พ่อแม่เป็นชาวนาธรรมดาๆ
 
          แข่งขันในรายการว่ายากแล้ว หลังจบรายการยากกว่าอีกค่ะก่อนที่มดจะเป็นแอร์โฮสเตสได้ มดต้องสอบ TOEIC ให้ผ่านค่ะ ต้องผ่านคะแนน 600 ขึ้นไป ตอนนั้นเครียดมากค่ะ เรียกได้ว่าล้มลุกคลุกคลานเลย มดต้องหาเงินมาสอบค่าสอบแต่ละครั้งก็แพง ต้องหาเงินจ้างครูมาติว มดสอบไปเกือบ 20 ครั้ง มดสอบไม่ผ่านเลยเทรนด์พร้อมกับเพื่อนในรายการไม่ได้ แต่ทางนกแอร์ก็ไม่ทอดทิ้งมดนะคะ นกแอร์ให้โอกาสมดทำงานเป็นกราวด์สตาฟรอจนกว่าจะมีคะแนน TOEIC  แล้วค่อยเข้าเทรนด์พร้อมกับรุ่นถัดไป มดทำงานหนักมากค่ะ มีเวลาพักแค่ไม่มีกี่ชั่วโมงมดต้องอ่านหนังสือ เตรียมสอบ วันหยุดต้องทำงานพิเศษและก็สอบไปด้วย มันเป็นช่วงที่ลำบากมากๆ มดท้อหลายครั้งเลยค่ะ แต่พอนึกถึงว่ากว่าจะถึงจุดนี้ต้องแข่งขันมาเท่าไหร่ มดยังมีโอกาสมากกว่าคนอื่นๆอีก เหลือแค่คะแนนทำไมจะทำไม่ได้ มันก็เลยทำให้มดมีแรงสู้ให้ถึงที่สุด มีคนมากมายที่คอยช่วยเหลือสนับสนุนมดมาตลอด มีแม่ที่ต้องดูแลเลยท้อไม่ได้ ถ้าไม่มีมีพวกเขามดคงไม่มาอยู่จุดนี้ได้ สอบแล้วสอบอีกจนในที่สุดมดก็สอบผ่านแล้วก็ยื่นคะแนนทันรุ่นถัดไปได้ ในวันสุดท้ายของการยื่นคะแนนพอดี กดดันมากเวลาสอบแต่ละครั้ง มดจึงได้เรียนรู้ว่าไม่มีอะไรที่จะสำเร็จไม่ได้ถ้าเราพยายามอย่างถึงที่สุดค่ะ
  
มองภาพของตัวเองเมื่อได้สวมเครื่องแบบของแอร์โฮสเตสและได้ทำหน้าที่นี้ครั้งแรกอย่างไรบ้าง
             เป็นวันที่ภูมิใจกับตัวเองแล้วก็นึกขอบคุณหลายๆคนที่ช่วยให้มดมาถึงวันนี้ วันแรกที่ทำงาน บอกได้คำเดียวว่า งง ค่ะ อากาศข้างล่างกับข้างบนต่างกันมาก เวลาเจออากาศไม่ดีมดอ้วกเลยค่ะ ฮ่าๆ (หัวเราะเสียงดัง) เหนื่อยมาก มดเคยขึ้นเครื่องบินแค่ครั้งเดียวก่อนที่จะมาทำงาน ทุกๆอย่างมันใหม่สำหรับมดมากๆ มีอะไรให้ต้องจำเยอะไปหมด มดเวียนหัวเมาเครื่องตลอดจนต้องพกปลาร้าสับขึ้นไปบนเครื่องด้วยค่ะ ฮ่าๆๆ (หัวเราะสนุกสนานจนทีมงานก็หัวเราะตามไปด้วย) พอได้กินปลาร้าสับกับข้าวเหนียวแค่นั้นแหละ หายเมาเลย ทำงานได้สบายมาก ฮ่าๆ พอมาทำงานจริงๆถึงได้รู้ว่างานที่เราทำมันสำคัญมากๆ ทุกๆอย่างคือความปลอดภัย เจอผู้คนมากมาย ได้ไปที่ใหม่ๆ สนุกและก็เครียดด้วยในเวลาเดียวกันเลยค่ะ
 
คุณยังคงความเป็นอีสานไว้ในตัวเองอยู่ถึงปัจจุบัน เพราะอะไร
            เพราะมดเป็นคนอีสานค่ะ ฮ่าๆๆ (หัวเราะชอบใจ) สำเนียงมดก็อีสานเวลาพูดภาษากลางยังเป็นภาษาอีสานเลย หน้าตาก็อีสาน มดชอบหน้าตาตัวเองนะคะ มดว่ามดสวยในแบบของมด (ยิ้มกว้าง) เรื่องสีผิวก็เหมือนกันค่ะ เคยคิดอยากขาวมากค่ะ เพราะคิดว่าคนขาวคือคนสวย แต่มดว่าผิวแบบมดก็สวยได้ค่ะ ฮ่าๆ มดชอบทุกอย่างที่ตัวเองมีค่ะ และมดก็คิดว่าหลายคนก็ชอบมดเพราะมดเป็นมดค่ะ มดภูมิใจที่ตัวเองมีความเป็นอีสาน
 
 
คิดอย่างไรกับการที่คุณได้กลายเป็นไอดอลให้วัยรุ่นในอีสานหลายๆ คนที่รู้จักคุณ
            พอหลังจากหลายการก็มีคนมาทักเยอะมากค่ะ บางทีก็มีน้องมาทักว่าเราเป็นแรงบันดาลใจให้กับเขา มดก็ดีใจนะคะ ที่มดเป็นแรงบันดาลใจให้หลายๆคนได้ มดคิดแค่ว่า ดีใจที่ตัวเองไม่ทิ้งฝัน และกล้าก้าวเดินออกมาจากกรอบที่คนอื่นตีไว้ให้ว่าเราเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก  เอามาแก้ไขตัวเรา แล้วก็พยายามอย่าล้มเลิกความตั้งใจ
 
มดคิดว่ามดแค่ได้พิสูจน์ให้คนอีสานและคนจังหวัดอื่นๆ เห็นว่าสาวอีสานก็เป็นนางฟ้าได้ค่ะ ฮ่าๆ (หัวเราะเสียงสดใส) หน้าตาแบบอีสานสำเนียง ผิวพรรณแบบอีสานก็เป็นแอร์โฮสเตสได้ค่ะ แค่เราต้องพยายาม ท้อได้แต่ก็อย่าหยุด ไม่ว่าเราจะอยู่จังหวัดอะไรภาคไหน หน้าตาสำเนียงเราเป็นแบบไหน เราก็ทำฝันให้เป็นจริงได้ค่ะ มีน้องคนหนึ่งทักแชทมาหามด น้องบอกว่ามดเป็นไอดอลของน้อง มดทำให้น้องเห็นว่าน้องทำตามฝันได้ ไม่หยุดฝัน ไม่ท้อกับคำพูดของคนอื่น เอามันมาแก้ไขตัวเองแทนที่จะเอามันมาบั่นทอนตัวเอง น้องบอกว่าดูรายการเสร็จน้องก็เตรียมอ่านหนังสือสอบ TOEIC เตรียมเรื่องภาษา แล้วก็เชื่อว่าตัวเองทำได้ มดก็บอกน้องว่า มดทำได้น้องก็ทำได้ มดไม่ได้มีมากไปกว่าที่น้องมีตอนนี้เลยมดยังทำได้ ทำไมน้องจะทำไม่ได้ แค่นั้นน้องก็ตั้งใจอ่านหนังสือแล้วก็ไปสอบ TOEIC แล้วก็ได้คะแนนตั้ง 700 ค่ะ แต่น้องกำลังเรียนอยู่มดเชื่อว่าเรียนจบน้องต้องได้เป็นแอร์ฯ ตามฝันแน่นอน 
 
คุณเรียนจบนิเทศศาสตร์ เห็นภาพลักษณ์ของคนอีสานที่นำเสนอผ่านสื่ออย่างไรบ้าง
            มดว่าภาพลักษณ์ของคนอีสานที่ถูกนำเสนอผ่านสื่อ มันทำให้คนอีสานถูกมองว่า เป็นคนจน หน้าตาบ้านๆ ตัวดำ ดั่งแหมบ มีความเป็นอยู่กับท้องไร่ท้องนา ห่างไกลความเจริญ แล้งกันดาร ไม่ค่อยได้รับการศึกษา ซึ่งบางอย่างก็เป็นเรื่องจริงนะคะ ฮ่าๆๆ (หัวเราะอารมณ์ดี) แต่ก็ถูกนำเสนออีกบางมุมว่าคนอีสานเป็นคนน่ารัก จริงใจ ซื่อๆ ตลก รักครอบครัวเพื่อนบ้านพี่น้อง ก็อาจจะมีบางครั้งที่คนอีสานอาจจะถูกดูถูกเหมือนกันค่ะ มดว่าที่มดมายืนจุดๆ นี้ได้มันพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าสิ่งที่สื่อนำเสนอออกมา มันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เห็นทั้งหมด คนอีสานก็เป็นแอร์โฮสเตสอาชีพที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝันได้เหมือนกัน 
 
อยากให้สื่อเปลี่ยนมุมมองหรือทัศนคติต่อคนอีสานอย่างไรบ้าง
            มดอยากให้สื่อนำเสนอมุมมองอื่นบ้างค่ะ อย่างเรามีความสุขในแบบของเรานะคะ อีสานไม่ได้แร้นแค้นยากจนขนาดนั้น มดว่าคนอีสานเกิดมาโชคดีนะมีที่ดินนาไร่เป็นของตัวเองตั้งหลายไร่แน่ะ มีบ้านเป็นของตัวเอง หากินก็ง่าย ผักหญ้าก็มีเต็มนา หน้าฝนก็มีปลา หน้าหนาวก็มีหนูนา หน้าร้อนก็มีเห็ด หากินสบายๆ ไม่ต้องไปซื้อกิน และคนอีสานก็ไม่ได้โง่หรือไม่มีการศึกษา เด็กอีสานมีห้องเรียนเล็กๆ บางโรงเรียนมีนักเรียนไม่กี่คน แต่ครูทุกคนก็ยังคงสอนและตั้งใจสอน มดว่าเหมือนเรียนแบบส่วนตัวเลยค่ะ ไม่ต้องไปแออัดเรียนในโรงเรียนใหญ่ๆ ครูดูแลทั่วถึงทุกคน นี่ไม่ต้องจ่ายเป็นแสนก็ได้ห้องเรียนกว้างนักเรียนแค่ไม่กี่สิบคนมดว่าหาไม่ได้ที่ไหนนะคะ ฮ่าๆ (หัวเราะเสียงใส)

จากการติดตามเรื่องราวในเฟซบุคของคุณ ถ้าว่างจากงานคุณจะกลับไปช่วยทำนา คุณมาถึงจุดๆ นี้แล้วทำไมถึงยังไม่เลิกทำนา หรือย้ายครอบครัวไปอยู่กรุงเทพฯ ด้วยกัน
           ถ้าช่วงที่มดกลับบ้านที่อาจสามารถ จังหวัดร้อยเอ็ด เป็นช่วงทำนามดก็จะช่วยทำคะ ตอนนี้นามดแม่เขาจ้างรถเกี่ยวจ้างพี่น้องทำให้หมดเลย เพราะแม่ตัวคนเดียวไม่มีใครช่วยทำ แต่ล่าสุดที่ลงไปทำเป็นนาของญาติคะไปช่วยเขาเกี่ยวข้าว ทำไมมดถึงไม่เลิกทำนา เพราะว่ามดมีที่นาค่ะ มดมีที่ดินเป็นของตัวเองถ้ามดคิดจะทำอย่างอื่นแบบขายเสื้อผ้าทำธุรกิจแบบอื่นมดต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ แต่ถ้ามดเริ่มจากสิ่งที่มดมีอยู่แล้วมันจะไม่ดีกว่าเหรอคะ และไม่อยากย้ายครอบครัวมาอยู่ที่กรุงเทพค่ะ มดว่าไม่มีที่ไหนที่สงบแล้วก็ปลอดภัยเท่าบ้านเรา คนอีสานดูแลกัน คอยช่วยเหลือกัน ตีหนึ่งตีสองก็เรียกหากันได้ง่ายๆเวลามีเรื่องเดือดร้อน ถ้ามดอยากให้ครอบครัวได้อยู่ที่ดีๆ มดว่าบ้านเราแหละดีที่สุดแล้วค่ะ
 
แล้วจะทำให้ครอบครัวของคุณหรือชาวนาคนอื่นๆ หมดหนี้สินและลืมตาอ้าปากได้อย่างไร
          มดอยากทำนาค่ะ มีนาก็ต้องทำนา มดอยากทำนาให้ได้กำไรเยอะๆ ทุกวันนี้ทำไมเราชาวนาขาดทุนไม่ค่อยได้กำไรจากข้าวเลยเพราะว่าชาวนาใช้สารเคมีเยอะไปค่ะ ปุยเคมีแพงมากพอใช้แล้วก็หยุดใช้ไม่ได้ แรกก็ข้าวสวยเม็ดใหญ่พอหลายปีเข้า ข้าวลีบแบน หญ้าก็ขึ้นแล้วชาวบ้านก็ต้องพึ่งยาฆ่าหญ้า ยาฆ่าแมลง ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มสูงขึ้นๆจากที่ก็ไม่ค่อยได้กำไรจากข้าวอยู่แล้วก็ยิ่งขาดทุนเข้าไปอีก มดเลยคิดว่าอยากเพิ่มมูลค่าให้กับข้าว อยากทำไร่ข้าวออแกนิคที่บ้านค่ะ ถ้ามดทำได้กำไรดีคนอื่นๆ ในหมู่บ้านก็จะทำตามเอง กำลังศึกษาวิธีปลูกข้าวแบบอื่นๆ อยู่ค่ะมันมีหลายวิธีมากๆ มดอยากเก็บเงินสักก้อนแล้วก็เริ่มทำจริงๆ จังๆ ที่บ้านอยากทำเป็นธุรกิจเลยค่ะ เป็นแอร์ไปด้วย ทำนาที่บ้านไปด้วยก็ได้
 
          แม้ชื่อเสียงจากการออกรายการจะค่อยๆ เลือนไปตามกาลเวลา แต่สิ่งที่ยังคงอยู่ในตัวผู้หญิงคนนี้คือ ความจริงใจ และการมองโลกในแง่ดีของเธอ รวมทั้งสำนึกรักบ้านเกิดที่อยู่ในสายเลือดลูกอีสานไม่เปลี่ยนแปลง
         “บ้านเฮามีนา มีข้าว เฮาเกิดมาโชคดีคะนาด ภูมิใจในบ้านของเฮา คนอีสานกะบ่ได้
ขี่ฮ่ายไปกว่าคนบ้านอื่น เฮากะมีดีคือกัน เฮ็ดให้คนเห็นว่าคนอีสานเก่งซำได๋เด้อพี่น้อง”

ขอบคุณภาพจาก FB : Lucy Kansing (Wirinya Kansing)

สัมภาษณ์เมื่อปี 2560 

Create Date : 23 เมษายน 2564		0 comments
Last Update : 23 เมษายน 2564 15:22:03 น.
Counter : 4468 Pageviews.
Share Tweet