ไม่ต้องเก่ง แค่กล้า

เราค้นพบอย่างหนึ่งในการดำเนินชีวิตมาถึงวัยนี้และวันนี้ว่า คนเราใช้ชีวิตแบบผ่านไปได้แต่ละวันไม่จำเป็นต้องใช้ความเก่งเลย แค่ใช้ความกล้าเท่านั้น

หลังจากเราพับโครงการหมูย่างเงินล้านไปแล้ว เพราะอุปสรรคการทำอาหารมันยากเกินกว่าผู้หญิงที่ไม่เคยทำอาหารจริงๆ จะทำขายได้ จึงคิดว่า “งั้นเราลองเปลี่ยนมาใช้ชีวิตให้มันง่ายขึ้นดีไหม ในเมื่อมีคนที่ทำอาหารอร่อย เราก็เอาอาหารนั้นมาแบ่งปันให้คนอื่นกินด้วยสิ”

จุดเริ่มต้นของการขาย “ปลาร้าบอง” หรือ “แจ่วบอง” ก็เกิดขึ้น

สมัยที่อยู่อีสานเราชอบกินแจ่วบองอยู่แล้ว เป็นอาหารที่กินง่ายและกินได้ทุกวัน แถมยังช่วยเจริญอาหารอีกด้วย แต่ก็ไม่ใช่ทุกร้านที่จะถูกปาก พอกลับมาอยู่ใต้ หาแจ่วบองอร่อยๆ ไม่ได้เลย ไม่มั่นใจในฝีมือเท่าต้นตำรับ จึงลองถามชาวนาที่ปลูกขาย Magnolia’s Rice ดูว่าทำขายหรือไม่

ราวกับเนื้อคู่ ชาวนาทำขายแถวบ้านอยู่แล้ว เข้าทางเราสิ ไม่ต้องลองผิดลองถูกอีกต่อไป สั่งมากินเลย และเป็นรสชาติถูกปากเราเสียด้วยสิ จึงเป็นที่มาของ “แจ่วบองเสือหิว”

ระหว่างนั้นก็ออกแบบโปสเตอร์ง่ายๆ โดยไม่รู้ว่าจะขายเมื่อไร เล่าให้เพื่อนสนิทฟังถึงโปรเจกต์นี้ ทุกคนบอกลุย! แค่คิดก็สนุกแล้ว แล้วเราจะปล่อยโอกาสนั้นได้อย่างไร ต่อให้ขายไม่ได้ แต่กินเองได้ มันก็จบมิใช่หรือ

พอได้แจ่วบองที่ส่งตรงมาจากมหาสารคาม เรานำมาแบ่งบรรจุใส่กระปุกเล็กๆ ทันที เขียนป้ายด้วยลายมือสมัยประถม เตรียมการภายในวันเดียวเงียบๆ คนเดียวในวันอาทิตย์ เช้าวันจันทร์ที่ 7 เมษายน ไม่ต้องดูฤกษ์ยาม เพราะเวลาเหลือน้อย คิดแล้วต้องทำทันที

อาบน้ำแต่งตัวแต่เช้าออกมาจัดวางของหน้าบ้าน ไม่มีการซ้อมจัดวางแต่อย่างใด ชนิดที่แม่งงไปเลยว่าเราทำอะไรไม่บอกล่วงหน้า เพราะถ้าบอกล่วงหน้าเราจะไม่ได้ทำ
เราเองมองดูร้านเล็กๆ ของเรา ดูเหมือนจัดฉากร้านค้าในหนังสั้นนักเรียนยังไงยังงั้น แต่นี่คือร้านจริงๆ ไม่ใช่ร้านขายของหรือร้านในหนังสั้น

นั่งไปสักพักก็คิดได้ว่าวันนี้วันหยุดราชการ มิน่าล่ะ คนเงียบๆ มองไปตลาดเช้าข้างๆ บ้านก็เงียบเหมือนกัน ไม่นานก็เหมือนนางฟ้ามาโปรด เพื่อนสาวสมัย ม.ปลาย ซึ่งไม่เคยเจอกันหน้าบ้านเลย เดินผ่านหน้าบ้านพอดี ก็เลยช่วยประเดิมไป 1 กระปุก สักพักพี่ข้างบ้านกำลังจะออกไปเยี่ยมญาติก็ช่วยซื้อไปอีก 2 กระปุก

สองชั่วโมงกับ 3 กระปุก ถือว่าเกินคาดแล้ว เพราะเราคาดว่าขายไม่ได้สักกระปุกด้วยซ้ำ และไม่เสียใจด้วย เพราะไม่ใช่ทุกคนจะเริ่มต้นไปได้สวย จากนั้นสิบโมงเช้าปิดร้านเก็บข้าวของถือเป็นอันเสร็จงานในบทบาทแม่ค้าในวันแรก ฟีดแบคจากเพื่อน ม.ปลาย ผู้ประเดิมคนแรก ออกมาดีอีกต่างหาก

เพียงเท่านี้เราก็ถือว่าเรากล้าก้าวได้อีกหนึ่งเส้นทางแล้ว ไม่รู้จะไปสุดที่จุดไหน แต่เราอยากบอกกับทุกคนที่กำลังคิดจะลงทำอะไรสักอย่าง ไม่ต้องใช้ความเก่งเสมอไป ลองใช้ความกล้าก่อน

กล้าที่จะทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ กล้าคิดให้รอบด้านแล้วทำเลย กล้าเปลี่ยนแปลง กล้ายอมรับการเปลี่ยนแปลง กล้าตัดสินใจด้วยตนเอง กล้าเอาชนะความกลัว กล้าทำลายอุปสรรคจากคำคน กล้ายอมรับความผิดหวัง

ในโลกความจริงไม่มีใครสนใจชีวิตเราเท่าตัวเราเองหรอก แต่หากเราใช้ชีวิตแล้วยังในสายตาพวกเขาอยู่ นั่นหมายถึงเรากล้าที่จะทำในสิ่งที่คนอื่นไม่คิดว่าเราจะทำได้


 

Create Date : 09 เมษายน 2568		0 comments
Last Update : 9 เมษายน 2568 15:10:34 น.
Counter : 538 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet