เห็นเราเป็นยังไง สองสามวันก่อน ที่มหาลัยมันเกิดเรื่องวุ่นวายนิดหน่อย จากคณะวิทยาศาสตร์ แต่เราก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย ถามคนรู้จักก็ได้เพียงคำตอบสั้นๆ แต่ก็ไปเม้นท์ในเพจของเขาตามที่เขาแชร์โดยไม่คิดอะไร วันถัดมา มีคนมาตอบเม้นท์เราว่า อยากอ่านความเห็นเป็นบทความจากเราจัง เฮ้ย! เดี๋ยว เราจะเขียนยังไงอ่ะ เราไม่รู้เรื่อง สงสัยจะติดใจลีลาการเขียนด่าม.เรื่องน้องแบมก่อนหน้านี้แต่ก็เม้นท์ตอบไปว่า อยากเขียนค่ะ แต่ไม่รู้เรื่องเลย ไม่ถึงสองนาที เจ้าของเพจตอบเม้นท์เราแปะรายละเอียดของปัญหาที่เกิดขึ้นทันที 555 งานเข้าแล้วเรา นี่จะถูกไล่ออกก่อนเพื่อนเลยหรือเปล่าวะ เผือกไปทุกเรื่องจริงๆ เลยว่ะ ตอนกลางคืนก็เขียนร่างไว้แบบง่วงๆ ทีนี้ผลของการตื่นตีห้า เลยลุกมาเขียนให้เป็นเรื่องเป็นราวให้เขาจนเสร็จ แล้วไปรีไรท์อีกรอบที่ทำงานโดยแชทไปถามรายละเอียดเจ้าของเพจ ประโยคแรกเขาบอกว่าพอมีช่องทางช่วยเหลือพวกเรามั้ยครับ 555 โห นี่เราเป็นใครวะ? เขาก็เล่าซีเรียสนะ แต่เราขำจัง ขำที่มีคณบดีบ้าๆ แบบนี้ด้วยเหรอ 555 นี่เราตั้งใจมากกว่าทำงานวิชาการเสียด้วยซ้ำ 5555 แล้วส่งให้น้องอีกคนช่วยอัพลงเพจหนังสือพิมพ์ฝึกปฏิบัติของเด็ก แล้วเย็นนั้นเราขึ้นสเตตัสว่า เราเห็นเป็นยังไงเหรอ ถึงขอความช่วยเหลือทั้งที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน บังเอิญเราก็มีน้ำใจเสียด้วยสิ แล้วคนที่มาขอความช่วยเหลือมาเห็น จึงมาเม้นท์ตอบว่า เห็นเป็นกระบอกเสียงและความหวังของมดงานในสถาบัน 5555 ความหวังเลยเหรอ ซวยแล้วเรา จะทำไงให้เขาสมหวังล่ะทีนี้ แล้วเมื่อคืนเราก็เลยแปะลิงก์ ให้แชร์กันไปเลย ด่าเหมือนตัวเองเดือดร้อนด้วย 5555 สเอาวะ เป็นเช่นไรก็เป็นกัน ตามไปอ่านบทความในบล๊อกงานเขียนได้ค่ะ Create Date : 24 มีนาคม 2561 Last Update : 24 มีนาคม 2561 20:46:37 น. 0 comments Counter : 654 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก