วันไหว้ครู’56 วันนี้มหาวิทยาลัยจัดพิธีไหว้ครู แน่นอนเราก็ไม่ได้เข้า เหตุผลสั้นๆ คือ ขี้เกียจ โดยเฉพาะพิธีการ แต่ตอนเย็นเด็กๆ ทั้งสี่ชั้นปีในสาขาก็เชิญไปรับพานไหว้ครู ปีสองปีที่ผ่านมาไม่ได้ให้ความสำคัญ ปีนี้ยอมเสียหน่อย เพราะอาจจะเป็นปีสุดท้ายแล้วก็ได้ (ถ้าไม่ลาออก ก็ตาย) เรากะว่าคงจะไม่หลั่งน้ำตาแล้วล่ะ เพราะไม่มีปัจจัยอะไรที่ต้องร้องแล้ว หลังจากรับพานไหว้ครู ก็ถึงเวลาที่เด็กๆ แต่ละคนเข้ามาให้ผูกข้อไม้ข้อมือ และเจิมหน้าผาก คนสองคนแรกก็อวยพรปกติ พอคนต่อมา เป็นนิสิตผู้หญิงปีสาม เอกวารสารศาสตร์ นางน้ำตาคลอมาก่อนแล้ว บอกว่าขอโทษที่เคยล่วงเกิน เราบอกรีบบอกก่อนเลยว่า “อย่าร้องไห้นะ เดี๋ยวครูร้องตาม” ไม่ทันขาดคำ---ข้าพเจ้าปากเบี้ยว หน้าเบ้ไปแล้วจ้า น้ำตาร่วง เด็กคนอื่นๆ มองด้วยความงง อ้าว อีครูนี่น้ำตาแตกไปซะแล้ว 555 แล้วนิสิตคนอื่นๆ ที่เป็นรุ่นเดียวกันในเอกนี้ คลานเข้าแถวเรียงตัวมา พอเห็นหน้าเราแล้วขอโทษ ขออโหสิกรรมทุกราย แน่นอนว่าเราก็ร้องทุกรายเช่นกัน พวกเขาคงสำนึกผิดตั้งแต่มีปัญหากันในเฟซบุ๊คเมื่อต้นปีที่ผ่านมา ซึ่งอันที่จริงเราไม่ได้คิดอะไรตั้งแต่ลบข้อความทิ้งไปหมดแล้ว ไม่ได้เอามาเป็นสาระในชีวิตอีกเลย ถึงเวลาให้โอวาท เราบอกเด็กๆ ทุกชั้นปีว่า “พวกคุณบาปนะนี่ ทำให้ครูร้องไห้ (มีร้องอยู่คนเดียว) จริงๆ แล้วไม่ต้องขอโทษครูหรอก ไม่ได้ถือโทษโกรธอะไร เพราะครูมาอยู่ตรงนี้ เจอทุกปี มีภูมิคุ้มกันแล้ว วันนี้อยากให้มีแต่พรที่มอบให้กันมากกว่า และสิ่งดีๆ ที่ทุกคนทำในวันนี้ ก็ให้เกิดผลแห่งการกระทำในอนาคตต่อไป ทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น ทำดีก็ได้ดี” ดูเป็นนางเอกเชียวนะเรา อิอิ ร้องไห้ตาบวมเลย :P ขอปิดท้ายด้วยความประทับใจในวันไหว้ครูอีกหนึ่งประโยคจากเด็กปีสามรายหนึ่ง มากระซิบบอกเราว่า “อาจารย์เป็นคนที่ตั้งใจสอนที่สุดตั้งแต่หนูเรียนมา แม้ว่าจะสอนไม่รู้เรื่องก็ตาม” Create Date : 11 กรกฎาคม 2556 Last Update : 11 กรกฎาคม 2556 22:07:28 น. 0 comments Counter : 1454 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก