อยากร้องไห้แต่ทำไมร้องไม่ออก
ไม่รู้จะว่าไงดีกับชีวิตช่วงอาทิตย์สองอาทิตย์นี้ หดหู่กับชีวิตมากๆ ไม่มีพลังบวกเลยในแต่ละวัน (ถ้าถูกหวยบ้างอาจจะเป็นพลังบวก) ทำอะไรซ้ำๆ เดิมๆ ไม่มีเพื่อนจะคุยด้วยเพราะไม่มีใครมาทำงาน เราทำงาน กับคุยไลน์เล่นๆ ไป กับเพื่อนที่อยู่เมกา ดูจะว่างที่สุดที่จะคุยกับเราแล้ว
เราก็บ่นความทุกข์ที่แสนสาหัสของเรา ปัญหางาน บวกอาการอกหักซ้ำซาก อาการเบื่อชีวิต เบื่ออาชีพมาหมด สงสารเพื่อนเหมือนกันที่ต้องทนอ่านอะไรแบบนี้ จนเพื่อนก็ไม่รู้จะปลอบยังไง คงรำคาญเหมือนกันแหละ ไม่อยากบ่นให้เพื่อนฟังมากแล้ว เกรงใจ บางคนเข้าใจ บางคนพูดซ้ำๆ อย่าเศร้าเลย รักตัวเอง โวะ พูดง่ายแต่ทำไม่ได้โว้ย
อยากจะเดินทาง อยากเปลี่ยนบรรยากาศจากเดิมๆ พยายามจะหาอะไรทำไม่ให้ว่างก็แล้ว ไม่ได้อยู่นิ่งๆ ไปซื้อของบ้างก็แล้ว แต่มันไม่มีความสนุกหรืออารมณ์ดีขึ้นเลย เหมือนจมดิ่งอย่างเดียว
ตอนเย็นกลับมาห้อง พยายามมากๆๆๆ พยายามจะร้องไห้ บอกตัวเองร้องออกมาเหอะ ไม่ไหวแล้ว มันไม่มีอะไรดีขึ้นก็ต้องร้องไห้แล้วล่ะ แต่เปล่า น้ำตาออกหยดเดียวจริงๆ อะไรวะ นี่น้ำตามันหมดแล้วจริงๆ เหรอ เราได้ใช้มันเปลืองจนหมดโควต้าไปแล้วเหรอ เกิดอะไรขึ้นทำไมเราไม่ร้องไห้ เราเศร้ามากนะเว้ย ไม่มีความสุขเลยสักวัน
แค่ปริ่มๆ แล้วก็หายไป เราอยากร้องไห้โฮ...ทำยังไงดี ให้เราดูละครเศร้าเราก็ไม่ดูละครอีก เพลงเศร้าก็ได้แค่อารมณ์เศร้าหม่นหมอง แต่ไม่ปล่อยโฮสักที มันอึดอัดนะ ขอสักทีเหอะ แล้วจะส่วงแน่นอน
เชื่ออย่างนั้นนะ
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [