ภาระผูกพันทางใจ เคยซื้อของเพราะเกรงใจแม่ค้ากันมั้ยคะ??? เรานี่แหละคนหนึ่ง รู้สึกว่าเคยเขียนเรื่องทำนองนี้มาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ขอเขียนอีกทีเหอะ เราตั้งใจจะเลิกกินนมแล้ว และไม่ได้แตะมาร่วมเดือนได้แล้วมั้ง เพราะคิดว่า เราไม่เหมาะที่จะดื่มนมอีกต่อไป ด้วยปัจจัยหลายอย่าง แต่มีแม่ค้านมสดที่ตลาดแกชอบเรามาก เราเป็นลูกค้าประจำแกมาหกปีแล้ว ซื้อกันเกือบทุกวันที่เราไปตลาดคราวละสองถุง พอปิดเทอมที่ผ่านมา แกไม่มาขาย เราเองเลยถือโอกาสเลิกถาวรเลย แต่เมื่อคืนหิวตอนดึก เลยนึกถึงแกขึ้นมา วันนี้ตอนเย็นเลยคิดว่าเอาวะ กินสักถุงสองถุงคงไม่ตายหรอก พอเดินไปเจอหน้าแกเท่านั้นแหละ แกดีใจเหมือนเจอดารา ฮ่าๆๆ (ว่าไปโน่น) “อาจารย์มาแล้ว” เสียงสดใสของแกทักทายพร้อมรอยยิ้มจริงใจ เรายิ้มตอบ “อาจารย์เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย” แกเอ่ยถาม “สบายดีค่ะ เป็นไงบ้างล่ะคะ” เราถามกลับ (ไม่รู้จะแทนสรรพนามแกว่าไรดี จะเรียกป้าก็เกรงใจ เพราะแกเองชอบแทนตัวเองว่าหนูกับเรา) เราไม่ต้องสั่งเลย แกรู้ว่าเราต้องการอะไร ตักให้เลย “หนูยังขายไม่ดีหรอก เด็กยังไม่รู้ เปิดเทอมใหม่ๆ แถมให้อาจารย์เยอะๆ เลย” โห ป้าแกทำเราเกรงใจอ่ะ ให้เยอะทำไม เรากะจะไม่กินแล้วนะเนี่ย แบบนี้จะตัดใจจากป้ายังไงดีล่ะ พอเราจ่ายเงินให้แก แกบอกว่า “หนูคิดถึงอาจารย์นะ หนูยังถามหาอาจารย์อยู่เลย” ฟังแล้วน้ำตาจะไหล คนที่คิดถึงเรา ไม่ใช่คนที่เรารัก แต่กลับเป็นแม่ค้าที่เราผูกพันด้วยการซื้อครั้งละยี่สิบบาทเท่านั้น นี่ถ้าเราจะตาย เราคงต้องมาลาตายกับแกด้วย ไม่งั้นถามหาเราแย่เลยนะ Create Date : 07 มิถุนายน 2556 Last Update : 7 มิถุนายน 2556 20:50:22 น. 0 comments Counter : 1655 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก