เพราะความอยากรู้อยากเห็น เราเป็นคนอยากรู้อยากเห็น (ไม่ใช่สอดรู้สอดเห็น) ขี้สงสัยในเรื่องของคนรอบข้าง วันดีคืนดีก็เรียกเด็กมาสัมภาษณ์รายคนเพื่อถามคำถามง่ายๆ ที่เกี่ยวกับพวกเขาเอง ใช้เวลาสองวัน สัมภาษณ์ไป 60 กว่าคน (เกือบแย่เหมือนกัน---ไม่น่าเลยเรา) แต่มันทำให้เราได้รู้จักเด็กแต่ละคนมากขึ้น พอได้พูดคุยคนละ 5 นาที หลายคนมีสิ่งที่อยากบอก มีความลับ มีความฝัน มีความในใจ บางคนทำให้เราหัวเราะ บางคนทำให้เราเข้าใจโลก บางคนทำให้เราอึ้ง ทศพร เป็นกู้ภัยมาตั้งแต่อยู่ม.3 ทั้งที่ตัวเองเป็นคนกลัวเลือดมาก เห็นครั้งแรกร้องไห้เลย แต่ทุกวันนี้เขาภูมิใจเพราะเขาได้ช่วยเหลือคนโดยไม่หวังอะไรตอบแทนเลย เราถามว่ามีเหตุการณ์อะไรที่เขาจดจำมากที่สุด ทศพรบอกว่า เป็นเหตุการณ์รถชนที่เขาไปช่วยคนขับไม่ทัน ทำให้คนขับเสียชีวิตในวันเกิดของคนขับเอง ปิโยรส เคยคิดจะเรียนเอกวิทยุโทรทัศน์ แต่พอไม่ได้เรียน เพราะสอบเข้าไม่ได้ จึงได้เรียนประชาสัมพันธ์ แม่ด่าและบอกให้ลาออก แต่สุดท้ายเธอก็เรียนมาจนทุกวันนี้ และตั้งใจว่าจะกลับไปช่วยแม่ทำกิจกรรมขายเสื้อผ้าที่บ้านต่อ เพราะพี่ชายเรียนไม่เอาไหน จึงไม่สามารถช่วยอะไรที่บ้านได้ จิตรลดา เป็นดาวมหาวิทยาลัยเมื่อสามปีที่แล้ว ถามว่าเธอภูมิใจมั้ย เธอบอกว่าไม่เลย ไม่เคยคิดอยากจะเป็น และที่เป็นนั้นก็ไม่ใช่ตัวเธอเลย เธอประกวดและทำตามที่รุ่นพี่บอกให้ทำแต่จริงๆ แล้วเธอไม่ได้มีความสามารถอย่างที่บอกเลย นอกจากเป็นนักกีฬา เธอไปเล่าให้เพื่อนๆ พ่อแม่ฟัง ก็ไม่มีใครอยากจะเชื่อ และถ้าย้อนเวลาได้ เธอไม่อยากเป็นดาวมหาวิทยาลัย! ปิยณัฐ เด็กเกรียนประจำห้อง เขาบอกว่าเขาเป็น ร็อค คอมเมดี้ คือเป็นนักดนตรีร็อก แต่มีความตลกอยู่ในตัวเอง ผมยาวรุงรัง ใส่กางเกงขาลีบๆ พอถามว่าจบแล้วจะไปทำงานด้านไหน เขากลับตอบว่ากลับไปช่วยงานโรงสีที่บ้าน เพราะไม่มีใครดูแลต่อ แม่ก็หันหน้าเข้าวัด ส่วนพ่อก็ไม่มี เพราะพ่อกลายเป็นพระไปเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากธุรกิจเคยล้มละลาย สุภศิต กะเทยหน้าขาวแต่ไม่แต่งหญิง ถามว่าทำไมไม่แต่งเขาบอกว่าแต่งแล้วคงดูไม่ดี จึงแต่งแบบนี้ดีกว่า เมื่อถามว่า เป็นแบบนี้สนุกมั้ย เธอตอบว่าสนุก ดีใจที่ได้เป็นแบบนี้ ถ้าไม่เป็นแบบนี้ป่านนี้คงกินเหล้าขาว เรียนไม่จบ ได้เมียไปนานแล้ว จึงึคิดว่าโชคดีที่ตัวเองเป็นกะเทย กฤติพัชญ์กร เราถามว่าชื่อแปลว่าอะไร เขาตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน เมื่อก่อนชื่ออรรถชัย แต่เห็นว่าไม่มีความหมาย ที่บ้านก็เลยพากันเปลี่ยนชื่อทั้งบ้าน ทุกวันนี้จำชื่อพ่อแม่และพี่น้องไม่ได้เลย ชื่อยากทุกคน เขียนก็ไม่ถูก และไม่คิดจะจำ วีรพงษ์ เป็นคนบุคลิกแปลกๆ ซิ่วมาจากวิทยาการคอมพิวเตอร์ เขาบอกว่าเรียนที่เดิมมันเครียด ต้องอยู่หน้าจอเขียนโปรแกรมทั้งวัน เราถามว่าแล้วทำไมถึงมาเรียนประชาสัมพันธ์ เขาตอบว่า อยากเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ที่ตัวเองไม่เคยรู้จักและไม่ถนัด! เราจึงถามต่อว่าแล้วทุกวันนี้ถนัดหรือยัง เขาตอบว่า ไม่ถนัดเลย!!! สุดารัตน์ เคยเรียนการโรงแรมมาก่อน แต่อกหักเพราะพบว่าแฟนเป็นเกย์ จึงประชดด้วยการมาสมัครเรียนที่นี่ ไม่ได้คิดจะเรียนจริงจัง กะว่าอีกเทอมจะกลับไปเรียนที่เดิม ปรากฏว่าลืมรักษาสภาพจึงต้องเรียนที่นี่ต่อไป อภิษฎา เป็นกะเทยแต่งหญิงจัดๆ เราถามว่าเดิมชื่ออะไร เธอตอบว่ารู้อย่างไรว่าหนูเปลี่ยนชื่อมา เราว่า ใครจะเชื่อว่าเกิดมาชื่ออภิษฎาเลยล่ะ เธอเลยมองซ้ายมองขวากลัวคนได้ยิน “เอาจริงๆ เหรอคะ อุ๊ย หนูเก็บความลับมานานเจ็ดปีแล้วนะคะ ไม่มีใครรู้” สรุปว่าชื่อ “สุริยัน” ถามว่าทำไมถึงเปลี่ยน เพราะเธอนามสกุล กะตะศิลา แถมเป็นคนศรีสะเกษ จึงถูกเพื่อนล้อว่าเป็นญาติสุริยะใสแน่ๆ ฯลฯ ผลของการอยากรู้อยากเห็น ก็ได้รู้ได้เห็นซะมึนไปเลย... Create Date : 14 กุมภาพันธ์ 2556 Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2556 16:14:15 น. 0 comments Counter : 1662 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก