(วี่)แววนักเขียน

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการไปอบรมนักเขียนนวนิยายอาชีพ (มีอาชีพเป็นนักเขียน---คือมีรายได้หลักจากการเขียนนวนิยาย) วิทยากรสั่งการบ้านคราวที่แล้วให้แก้ของเก่าทำให้เราได้เครียดอยู่สองสามวัน พอเขียนเท่าที่พอจะเขียนได้ส่งไปแล้ว ก็ไม่กลับมาแตะอีกเลย

ช่วงเช้าวิทยากรหยิบงานขึ้นมาวิจารณ์ เราคิดว่ารอบนี้คงไม่โดนอีกแล้วนะ เพราะคราวก่อนโดนเต็มๆ เอาเป็นตัวอย่าง (ที่ผิด) ให้เพื่อนๆ ดูด้วย แต่ที่ไหนได้ วิทยากรบอกว่าให้ทุกคนอ่านเรื่องเรา เรานั่งก้มหน้า เอาอีกแล้ว...โดนอีกแล้ว แต่เมื่อเงยหน้ามองเห็นวิทยากร ท่านยิ้มให้และบอกว่า “ดี”

เพื่อนที่ร่วมอบรมก็บอกว่าน่าติดตาม ไม่มีใครติเหมือนคราวก่อนเลย มีน้องอีกคนบอกว่า “อ่านแล้วอยากอ่านต่อ” น้ำตาจะไหลอ่ะ เราคิดได้เท่านี้จริงๆ ไม่คิดว่ามันจะทำให้หลายๆ คนรู้สึกสนุกตามไปด้วย


มีปรับแก้นิดหน่อยให้สมบูรณ์และเข้าใจง่ายยิ่งขึ้น โดยเฉพาะเรื่อง Point of View

หลังจากพักเบรกแล้ว คุณกนกวลีเดินมาบอกเราอีกว่า “อาจารย์เขียนเล่าเรื่องได้น่ากลัว” เรารีบตอบ “จริงเหรอคะ หนูยังกลัวที่หนูเขียนเองเลยค่ะ” วิทยากรบอกว่า “นั่นแหละดี แสดงว่าตัวละครเรามีชีวิต แก้วเกล้าก็กลัว ต้องเขียนก่อนหกโมงเย็น พี่ก็กลัว ต้องไปบอกให้ปิดประตูหน้าต่างให้หมด” เราหัวเราะชอบใจ เออ...แสดงว่ามีวิสัยปกติของนักเขียนนะเนี่ย

“อาจารย์อย่าทิ้งนะ เขียนต่อให้จบ พล๊อตเรื่องดี” วิทยากรย้ำ ฟังดูจะมีกำลังใจนะคะที่นักเขียนชม และเชื่อมั่นว่าทำได้ แต่มันไม่ง่ายเลยค่ะ นักเขียนอาชีพต้องละเอียดมากๆ ไม่ใช่ทำงานเร็วแต่ลวกอย่างเรา อิอิอิ

นึกถึงเมื่อวานนี้เจอเพื่อนเก่า และเพื่อนก็มีน้องที่ร่วมงานด้วยมาอีกคน เพื่อนเราแนะนำเราให้น้องคนนั้นรู้จัก น้องถามเราว่า “พี่เป็นนักเขียนหรือเปล่า” เราทำท่าจะปฏิเสธ แต่เพื่อนเราชิงตอบก่อน “ใช่ๆ มันเป็นนักเขียน” เพื่อนเรามันเป็นคนสุดท้ายที่เหมานิยายที่เหลือห้าเล่ม “ว่าแล้ว...พี่เขาดูเหมือนนักเขียนมาก” โว๊ะ!!! อาชีพมันแสดงออกด้านหน้าตาท่าทางกันเลยหรือนี่ 5555

“พี่ใช้นามปากกาว่าไร” น้องยังไม่เลิก เพื่อนเราก็ไม่เลิกเช่นกัน “มันใช้ชื่อจริงเลย” “ พี่เขียนเรื่องอะไรบ้าง” น้องไปกันใหญ่แล้ว เราตอบไม่ถูกอ่ะ มันอาย เพราะเพิ่งเขียนไปได้เรื่องเดียว ทำเอง ขายเองอีกต่างหาก เลยตอบไปว่า “เพิ่งเขียนไปเรื่องเดียวเอง”

“มันเขียนเรื่องเด็ก” เพื่อนตอบให้เคลียร์ขึ้น เรารีบบอกว่า “อย่าไปฟังมาก มันชอบใส่สีสัน เติมให้เวอร์ๆ”

อายจังแฮะเนี่ย.. นักเขียนจริงๆ ก็ไม่ใช่ แถมเป็นครูก็ยังดูไม่ออกอีก---อย่างนี้เขาเรียกว่า มีแววแล้วหรือยัง?

Create Date : 30 มีนาคม 2556		0 comments
Last Update : 30 มีนาคม 2556 22:06:59 น.
Counter : 1802 Pageviews.
Share Tweet