ซึ้งเลย เราไม่ค่อยชอบขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ด้วยความเกรงใจ มักจะทำอะไรเองเสมอ และรู้สึกว่าเป็นการรบกวน และที่สำคัญก็เพราะว่าเวลาคนอื่นไม่ทำอะไรให้มันจะเปลี่ยนทัศนคติในการมองคนๆนั้นไปน่ะสิคะ เรื่องของเรื่องคือ เรามีปัญหาเรื่องการใช้โปรแกรม SPSS ซึ่งเราแก่เกินเรียนรู้เองแล้ว จึงขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมงาน เพราะเธอโฆษณาตัวเองว่าเธอทำได้ และบอกว่าจะสอน ซึ่งพูดมาราวสามเดือนแล้ว พอเอาเข้าจริงถึงเวลาที่เราต้องการให้สอน และใช้งานแล้ว เราก็รบเร้าเธอก่อนปีใหม่ เธอลืมบ้างไรบ้าง (แต่เราคาดว่าเธอน่าจะแกล้งลืม) คนบ้าอะไรวะ มันจะลืมง่ายขนาดนั้น ถามทุกวัน เห็นหน้ากันก็น่าจะนึกได้ จนพี่อีกคนบอกว่าช่วยเราหน่อย เพราะเราบอกว่าเราอยากทำตอนช่วงวันหยุดปีใหม่ เธอจึงเอาแผ่นมาให้ แค่นั้น...แล้วไงวะ แค่ลงโปรแกรมแล้วจะทำเป็นเลยเหรอ??? เราเริ่มรู้แล้วว่าเธอคนนี้ ไม่อยากสอน หยุดปีใหม่ไปหลายวัน เธอไปราชการต่อ เราเจอเธอใน msn จึงบอกว่าเรามีปัญหาทำไม่ได้ เธอเสมือนว่าเข้าใจปัญหาเรา รับปากว่าจะช่วย (อีกแล้วว่ะ) พอเธอกลับมา (ซึ่งปาเข้าไปครึ่งเดือนแล้ว ยังไม่ได้ทำไรสักอย่าง) เธอทำเฉยค่ะ เราทักเธอทุกวัน ถามว่าเธอว่างเมื่อไหร่ ช่วยแวะมาหน่อยนะ เธอก็ค่ะๆๆ แล้วพอลับตา ก็จะหนีกลับไปซะงั้น เวร(กรรมของกู) ผ่านไปอีกอาทิตย์ จนวันศุกร์ เราถามเธอว่าวันนี้มีสอนมั้ย เธอบอกว่ามีบ่าย เราจึงบอกว่าขอเวลาสักครึ่งชม.ได้มั้ย เธอบอกว่าขอเย็บข้อสอบก่อน โอเค ได้ สักพัก เธอหายไป พร้อมกับเอาหนังสือมาให้ บอกว่าเอาไปอ่านก่อน เรานั่งอ่านอยู่พักหนึ่ง ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มจากบทไหน มันสับสนไปหมด มันไม่ยักกะเหมือนโปรแกรมแชท หรือโปรแกรมกราฟฟิกเลยที่เข้าใจง่ายกว่าเยอะ เราเลยไปบอกเธอว่าเราอ่านไม่รู้เรื่อง ช่วยเริ่มให้หน่อยเหอะ เธอหัวเราะประมาณสมน้ำหน้าหรือเห็นใจไม่ทราบ เราถามอีกว่าวันเสาร์เข้ามามั้ย มากี่โมง เธอบอกว่าบ่ายๆ เราไปรอเธอตั้งแต่เที่ยง จนบ่ายสาม เธอเข้ามาค่ะ แต่เธอไม่เข้าห้อง เธอมีเจตนาไม่เข้าห้อง ตลกดีนะคะ ที่เธอจะเลี่ยงที่จะเจอเรา เธอให้นิสิตมาหยิบแจ็กเก๊ตไปให้ (ที่ไหนไม่รู้) เรารู้สึกได้ทันทีเลยว่านี่คือการเลี่ยงไม่เจอกับเรา และไม่เต็มใจที่จะช่วย เราสังเกตตั้งแต่จะให้เธอสอนถ่ายรูปแล้ว โอเค ซึ้งค่ะ คนเราถ้าไม่คิดจะช่วยแต่แรกก็อย่ามาให้ความหวัง เพราะมันเสียเวลาคนอื่นมาก ถ้าตัวเองมีความรู้และไม่อยากถ่ายทอด เค้าเรียกว่าหวงความรู้ แต่ถ้าไม่รู้แล้วอวดว่าตัวเองรู้ แต่กลัวคนอื่นจะรู้ว่าจริงๆ ไม่รู้ นั่นเรียกว่าขี้ขลาดที่ไม่ยอมรับความจริง เราไม่รู้ว่าเธอเป็นแบบไหนกันแน่ คุยกันตรงๆก็ได้ว่าไม่สามารถสอนได้ ไม่ใช้รับปากไปเรื่อย ทำเหมือนเด็กๆ น่าเบื่อมากค่ะคนแบบนี้ เราโชคไม่ค่อยดีที่เจอคนประเภทนี้บ่อย คือรับปากแล้วทำไม่ได้ จนทำให้รู้สึกไม่ดี และมีทัศนคติที่เป็นลบไปโดยปริยาย ก็ดีค่ะ จะได้รู้กันไปว่าน้ำใจมีให้กันเฉพาะคนสนิทกันเท่านั้น เพราะฉะนั้นอย่าไปคาดหวังอะไรกับคนพรรค์นี้เลย ต่างคนต่างมีภาระ ทำเรื่องของตัวเองด้วยตัวเองดีกว่า มีเงินก็จ้างเค้าทำซะ ไม่มีก็ต้องจ้าง เพราะไม่มีปัญญาทำเองจริงๆ เสียเวลากับยัยนี่อยู่เป็นเดือน บ้าชิบหาย เราก็ไม่ใช่พระหรอกนะ เพราะงั้นทำไงไว้กับเรา เราก็คงให้คืนกลับไปเช่นกัน Create Date : 24 มกราคม 2552 Last Update : 24 มกราคม 2552 22:26:05 น. 0 comments Counter : 1134 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก