เป็นอีกวันที่ทรมานกับการนั่งประชุมทั้งวันตั้งแต่เก้าโมงเช้าถึงห้าโมงเย็น ขนาดแว๊บๆ มั่งแล้วนะ แต่มันก็รู้สึกว่าน๊านนาน ตอนเช้ายังพอทนได้ แต่พอตกบ่าย เจอคนหนึ่งพูดนานและลีลามากเกินไป จนน่าเวียนหัว น้ำเสียงฟังแล้วรุกเร้า แถมด้วยศัพท์เทคนิคในวงการวิชาการมากมายที่เราไม่เข้าใจ เล่นเอามึนไปเลย อยากจะลุกจากที่นั่งจะแย่ แต่ทำไม่ได้ เพราะมีเรื่องสำคัญต้องแจ้งให้ที่ปรึกษาทราบในเรื่องของหลักสูตร (ที่เพิ่งได้รับข่าวร้าย---อีกแล้ว)

 เราทนจนคนสุดท้ายพูดจบ หันไปดูเพื่อนร่วมงานในคณะ แทบจะไม่มีใครอยู่ฟังแล้ว หนักกว่านั้นเพื่อนในสาขาเราเองไม่อยู่สักคน เวรจริง ปกติแล้วมันต้องเป็นเราต่างหากที่ไม่อยู่นี่นา (จริงๆ แล้วกะชิ่งตั้งแต่บ่ายแล้ว แต่พอโทรไปสอบถามเรื่องหลักสูตรเท่านั้นแหละ---ลนลานเลยเรา) กว่าจะเสร็จสิ้น ทำเราไมเกรนขึ้นเลย นี่แหละเป็นเหตุผลที่ทำให้เราเกลียดการประชุมทุกชนิด ไม่ว่าเราจะเป็นคนพูดหรือเป็นคนฟัง โอ๊ยยยยยยยยยย จะอ้วกว่ะ กินยาแล้วนอนให้ฉ่ำปอดเลยคืนนี้ ^o^

Create Date : 23 มีนาคม 2555
Last Update : 23 มีนาคม 2555 21:16:26 น.		1 comments
Counter : 1639 Pageviews.
Share Tweet