BlogGang.com : : Alex on the rock : 17 วันที่ฉันเป็นครู : นั่นแหละตัวเธอ

17 วันที่ฉันเป็นครู : นั่นแหละตัวเธอ

ตอนเช้าของวันที่สอง ฉันเล่าเรื่องนี้ให้ป้าซึ่งเป็นครูมาก่อนฟัง ป้าแนะนำมาเราจะต้องเบี่ยงเบนความสนใจของเด็กให้ได้ก่อนที่จะถลำมากไปกว่านี้ ป้าของฉันสันนิษฐานว่าเธอคงถูกพี่เลี้ยงหลอกผีจึงศึกษาซะเลยว่าผีมันเป็นยังไง แต่ฉันว่าไม่น่าจะใช่

            เพราะเมื่อไปสอนวันที่สอง พี่เลี้ยงของเธอบอกว่าเธอชอบพูดแต่เรื่องผี ทุกๆเรื่องโยงเข้าเป็นเรื่องผีได้หมด ภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ก็เอาเรื่องผีมาใช้ได้ ก่อนนอนถ้าไม่ได้เล่าเรื่องผีจะนอนไม่หลับ เอ้อ อันนี้ก็แปลกมีแต่เล่าเรื่องผีแล้วนอนไม่หลับ ฉันถามเธอว่าเคยเก็บไปฝันหรือเปล่า เธอบอกว่าฝันเหมือนกันแต่ฝันว่าเธอสู้ผีชนะ เธอจึงไม่กลัวมัน สรุปว่าพี่เลี้ยงของเธอปกติดี ฉันว่าเธอได้รับอิทธิพลมาจากเพื่อนๆที่โรงเรียนมากกว่า เพราะเธอเคยอยู่โรงเรียนประจำ แล้วที่นั่นคงมีการเล่าเรื่องผีและหลอกผีกันเอง ตอนนี้ไม่ได้อยู่แล้วเนื่องจากเงินหายบ่อย แต่จับขโมยไม่ได้ จึงสันนิษฐานกันว่าคงเกิดจาพี่สิงจากการเล่นผีถ้วยแก้ว และเทพประจำตัวชื่อ แองเจิล เธอว่าอย่างนั้นนะฉันไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้หรอกที่นั่น หน้าตาเธอจริงจังมากเวลาเล่า ฉันจึงต้องพยายามทำหน้าตาเชื่อเธอตามไปด้วย จนพี่เลี้ยงบอกว่าถ้าเธอไม่หยุดพูดเรื่องผีจะฟ้องแม่ เธอรีบบอกว่าห้ามบอกนะ ถ้าบอกเธอต้องโดนแน่ๆ ยังดีที่รู้ตัวว่ามันไม่ควร

            เรียนอยู่ดีๆ เธอก็เกิดคัดจมูกน้ำมูกไหลขึ้นมา แล้วลุกขึ้นไปเอาวิคที่ใช้ทาแก้หวัดมา แต่ของเธอไม่ใช่ยี่ห้อวิคหรอก เธอเอามาป้ายมาเหนือริมฝีปาก บริเวณหนวดจนเปียก ฉันอำว่าระวังนะ ทามากๆเดี๋ยวหนวดเฟิ้ม เธอเถียงว่าไม่หรอกถ้าไม่ทาก็ไม่หาย ฉันเห็นว่าเธอทามากเกินไปจนเยิ้มแล้วจึงหยิบมาอ่านฉลากให้ฟัง “ทาบริเวณหน้าอก หลัง และคอ” ไม่มีคำว่าเหนือริมฝีปาก (บริเวณหนวด)สักคำ ฉันเลยชี้ไปตรงที่เธอทาจนเยิ้มเป็นมันวับ แล้วถามว่าตรงนี้เรียกว่าคอเหรอ เธอหัวเราะและตอบว่าไม่ใช่ ฉันถามอีกว่าหน้าอกหรือ เธอตอบว่าไม่ใช่อีก แล้วฉันถามต่อว่างั้นคงเป็นหลังล่ะมั้ง เธอส่ายหน้าอมยิ้ม ฉันถามว่าแล้วมันเรียกว่าอะไร เธอตอบว่า “เหงือก !!!!”

            มันคงจะเป็นเหงือกแน่ถ้าเธอยังขืนทาแบบนี้อยู่อีก ฉันอำเธอต่อไปว่าถ้าทามันนานๆ มันก็จะกัดจนทะลุเห็นเหงือกเห็นฟัน และกลายเป็นคนที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลาเลย ได้ผลทันทีเธอรีบเอาทิชชูเช็ดออกจนเกลี้ยง

            พูดถึงเรื่องหวัดก็ทำให้ฉันนึกขึ้นมาได้ เธอเป็นเด็กที่เป็นน้ำมูกบ่อย มักจะหายใจไม่ออกอยู่เสมอๆ ชอบเอานิ้วถูสันจมูก ฉันถามว่าทำอะไร เธอบอกว่า “หนูจะรูดน้ำมูกมันออกมา” พูดหน้าตายแบบนี้ฉันก็ขำสิคะ

            วันนั้นฉันพยายามดึงความสนใจจากเรื่องผีๆ แต่ก็ยังไม่วายที่จะแวะไปเรียบๆเคียงๆ อยู่บ้าง ซึ่งบางบทเรียนมันก็ช่างเป็นใจเหลือเกิน เช่น มีแบบฝึกให้แต่งเรื่องจากคำที่กำหนดให้ โดยคำที่ให้มาก็มีคำว่า ระงม โหวกเหวก หายใจ ใจหาย นอน จำวัด วางใจ ไว้ใจ เธอเลยจัดการแต่งเป็นเรื่องผีหมากินคนเสร็จสรรพ ต่อมาเป็นเรื่องสำนวนเปรียบเทียบ ฉันให้เธอยกตัวอย่างมา ทีแรกเธอนึกไม่ค่อยออก ฉันจึงใบ้ให้ว่าเหม็นเหมือน…..เธอก็เติมว่าเหมือนอึ สูงเหมือน………..เธอเติมว่าเหมือนเปรตลงไป ก็เริ่มเข้าเค้าแล้ว คราวนี้เธอถามมาบ้าง เธอถามว่า แล้วกลัวเหมือนอะไร เออ ฉันก็นึกไม่ออกเหมือนกันนะ ตอบไม่ได้ เธอถามอีกว่าแล้วตายเหมือนอะไร ฉันบอกว่าตายจะเหมือนอะไรล่ะ ก็มันตายไปแล้ว คงเหมือนเกิดใหม่มั้ง

            วันนี้ฉันยังได้สอนเรื่องคำขวัญด้วย ฉันก็ยกตัวอย่างคำขวัญประเภทต่างๆ เช่น คำขวัญวันเด็ก คำขวัญของโรงเรียน เป็นต้น ฉันถามเธอว่าโรงเรียนมีคำขวัญหรือเปล่า น้องผึ้งรีบตอบทันที “มีค่ะ แต่ไม่ค่อยมีคนทำตาม หนูก็ไม่ทำ” ฉันชักสงสัย เพราะคำขวัญประจำโรงเรียนมักจะเป็นคำที่แสดงถึงศักยภาพของโรงเรียนนั้น ไม่ใช่คำสั่งหรือกฎระเบียบของโรงเรียน จึงถามต่อ “มีว่ายังไงคะ” เธอไม่ลังเลที่จะตอบว่า “ห้ามกินขนมในห้องเรียน!!!!!”

Create Date : 26 มกราคม 2564

Last Update : 28 มกราคม 2564 11:31:31 น.

3 comments

Counter : 590 Pageviews.