กุมภาพันธ์ 2550
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728 
16 กุมภาพันธ์ 2550

เดินเคียงกัน









นั่งคุยกับตัวเอง : เดินเคียงกัน
เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ
16 กุมภาพันธ์ 2550





เดินเคียงกัน


คุณคงไม่มีคำถาม หากคุณนั้นรักใครสักคน......ด้วยใจ
คือคนที่มีความหมาย และเขาไม่เคยจาก...คุณไปไหน

* เฝ้ารักและซื่อตรง มั่นคง เปี่ยมไปด้วยความจริงใจ
คุณอาจจะเคยล้ม คุณอาจจะเคยท้อ
แต่เขาไม่เคยจาก คุณไปไหน

ในวันที่คุณสุขสม เขาคอยรับฟัง ด้วยความปลื้มใจ
ในวันที่คุณหวั่นไหว มีมือของเขาคอยปลอบโยนคุณไว้

** ผิดพลั้ง....ให้อภัย ห่วงใย คอยอยู่และเดินเคียงข้างกัน
คำตอบคือคุณต้องรัก คนหนึ่ง คนเดียว คนนี้
เพราะเขาไม่เคยจาก...คุณไปไหน

เดิน......เคียงกัน ผูกพัน.....ด้วยหัวใจ
คำตอบคือคุณต้องรัก คนหนึ่ง คนเดียว คนนี้
เพราะเขาไม่เคยจาก....คุณไปไหน



…………………………………………


ผมนั่งเล่นกีตาร์และร้องเพลงนี้ในงานแต่งงานเพื่อนสนิทคนหนึ่งของผม
มอบเป็นของขวัญให้เพื่อน
แม้ว่าวันนั้นแดดจะร้อนจัดจนอากาศอบอ้าว
และเสียงพูดคุยจะดังจนกลบเสียงเพลงที่ผมกำลังร้องก็ตาม


..............................................



ทุกครั้งที่นึกถึงความรู้สึกในการเขียนเพลงนี้
ผมมักนั่งมองย้อนเข้าหาตัวเอง
อะไรที่เราต้องการจากคนรักมากที่สุด ?
สำหรับผมย่อมไม่ใช่การเดินนำหน้าเขา
หรือแม้แต่เดินตามอย่างเซื่องๆ
แต่ความรักน่าจะหมายความถึงการกุมมือกันเดิน
ก้าวไปพร้อมกัน มองไปในทิศทางเดียวกัน
คนที่ในวันที่เราทุกข์ใจที่สุด
เขาอาจไม่ต้องพูดถ้อยคำใดๆเลยสักคำ
แค่อยู่ข้างๆกัน...เท่านี้ก็พอแล้ว
และแน่นอน คงมีสักวันหนึ่งไม่เราก็เขาที่เดินเร็วไป
เดินนำและอาจสะดุดขาตัวเองจนล้ม
สำคัญมากที่เรายังรู้ว่ามีใครคนหนึ่งคอยช่วยประคอง
คอยดูแล คอยปลอบใจ และให้อภัยในสิ่งที่เราทำพลาดไป
คนรัก...ต้องเป็นคนสุดท้ายบนโลกนี้ที่จะเยาะเย้ยหรือสมน้ำหน้าเรา


................................................


แม้วันหนึ่งข้างหน้า
เป็นเรื่องแน่นอนที่คนรักกันต้องจากกัน
ไม่ “จากเป็น” ก็ “จากตาย”
อะไรคือสิ่งที่น่าจดจำมากที่สุดน่ะหรือ
สิ่งนั้น...อาจเป็น “รอยเท้า” ที่เราสองเดินเคียงข้างกันมาตลอดเส้นทางเดินของชีวิต
...รอยเท้าที่ไม่อาจลบลืม.



........................................


หมายเหตุ :


รักต่างวัยของเจ้าคิงคอง เฟรนช์ บูลด๊อก
กับเจ้าขาว สาวพันธ์ทาง
คิงคอง 2 ขวบ ส่วนเจ้าขาวชรามากแล้ว 7- 8 ขวบได้






Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2550 7:33:20 น. 6 comments
Counter : 1294 Pageviews.  

 

ถ้าแม้ตอนนี้ยังหา "คนรัก"
ที่จะมาเดินเคียง (แทนคนเก่า) ไม่ได้

อิอิ


แต่ความหมายที่คุณเขียนมาทั้งหมดนั้น
หากคนคนนั้น
เป็น "เพื่อนรัก" ของเรา
ก็น่าจะพอชดเชยและทดแทนกันได้เช่นกัน

เพราะถ้าคุณมี "เพื่อนรัก" แท้จริงสักคน

เขาคนนั้นก็คงเป็นคนสุดท้ายบนโลกนี้
ที่จะเยาะเย้ยหรือสมน้ำหน้าคุณ
เช่นกัน

ฉันอาจไม่ค่อยเชื่อมั่นในความรัก
แต่ฉันเชื่อมั่นในมิตรภาพของคำว่า "เพื่อน" ค่ะ











โดย: sunny-low (sunny-low ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:8:46:40 น.  

 
ดี.มาตามไปอ่านเรื่องพี่สาวน๊า


โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:18:51 น.  

 
โอว...ชบอจังเลยรูปอะค่ะรูปน้องหมา..น่ารักๆๆๆๆๆ


โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:08:44 น.  

 


ได้เวลาแวะมาเยี่ยมแล้วคร๊า ... สบายดีกันนะคะ

โดย: @ ปั๊กกาเป้า @..อิอิ วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:35:35 น.  

 
..........



ความรัก...

คือการดูแลความรู้สึกกันและด้วยความใส่ใจ
ไม่ใช่เพราะหน้าที่......
แล้วเราจะค่อย ๆ เข้าใจ ว่าทำไมเราถึงรัก คนคนนี้ (นัก)

อยากเห็น รักทุกรัก สมหวัง ค่ะ


โดย: มั บ เ มี ย ง (todayd ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:53:54 น.  

 
คนรัก...ต้องเป็นคนสุดท้ายบนโลกนี้ที่จะเยาะเย้ยหรือสมน้ำหน้าเรา


สิ่งนั้น...อาจเป็น “รอยเท้า” ที่เราสองเดินเคียงข้างกันมาตลอดเส้นทางเดินของชีวิต
...รอยเท้าที่ไม่อาจลบลืม.


Hen duay kub 2 pra-yok nii mak mak kha


โดย: CSULB@FineArt วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:2:34:52 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




[Add 's blog to your web]