No. 815 สุสานแห่งความคิด ตะพาบ 13.9.62 |
 |
เห็นชื่อเรื่องแล้ว ไม่ต้องกลัว ผ.สระอีนะครับ |
|
ชีวิตการทำงานของเรากับเพื่อน ๆ หลายคนมักจะเจอปัญหาที่ไม่คาดคิดว่าจะเจอ ส่วนตัวแล้วผ่านการทำงานหลายกิจการ |
พวกบริษัทการเงิน 3 แห่งการเปลี่ยนงานเกือบทุกครั้ง เกิดความวิตกนานา นอนไม่ค่อยหลับ เช่น |
ทำงานภัตตาคาร บริษัทรับเหมาก่อสร้าง |
มากเพราะต้องทำหน้าที่การเงิน ทนอยู่นาน แล้วก็โชคช่วยถูกตามตัวไปทำงาน โรงงานผลิตเฟอร์นิเจอร์ไม้ยางพารา |
ดูแลด้านบัญชีกับฝ่ายบุคคล แล้วก็ถูกเรียกตัวไปทำงานโรงงานใหญ่ในนิคม กิจการได้รับการส่งเสริมการลงทุนหรือ |
B.O.I งานหนักแต่ใช้ได้ที่นี่ทำสิบกว่าปี |
มีอยู่ระยะหนึ่งก็กว่า 3 ปีเจอเศรษฐกิจต้มยำกุ้ง |
เจอปัญหาด้านการเงินหนัก นายใหญ่เจอปัญหาเช่นเดียวกันเพราะท่านมีหลายกิจการ ผมดูแลสองบริษัท |
บางช่วง เงินหมุนไม่ทันเพราะเรียกเก็บเช็คของลูกค้าไม่ได้ตามเวลาที่กะไว้ ภาระต้องดูแลให คนงาน โฟร์แมน ช่าง สายการผลิตให้ได้รับค่าจ้างตรงเวลานี่สำคัญที่สุด ยอมรับว่า กลุ้มใจมากมายติดต่อกันเกือบสองปี จะกู้ยืมเงิน นายหรือของบริษัทในเครือ ของเก่าก็ยังไม่ได้คืน(กลุ่มนี้ทำธุรกิจใคร ยืม กู้ต้องจ่ายดอกเบี้ยเพียงแต่สะดวกไม่ต้อง ปั้นเรื่องเหมือนกู้เงินธนาคาร) |
ก็นำเงินส่วนตัวโปะเข้าบริษัทหลายเงิน เพื่อให้งานเดินต่อไป ภายหลังนายใหญ่สังเกตเห็นตัวเลขว่า เงินหมุนเวียนมา |
จากไหนเลยบอกความจริงให้ท่านทราบ |
แล้วคุณไวน์จะได้รับเงินคืนเมื่อใด |
ผมรอจังหวะถ้าการเงินหมุนเวียนปกติแล้ว ก็จะถอนเงินกลับคืนครับ |
นายใหญ่มองหน้า พยักหน้ารับทราบ |
|
การทำงานโดยไม่คิดอะไรมาก เพียงแต่ขอให้กิจการดำเนินต่อไปไม่ติดขัดและก็ทำได้ตามแผน |
จึงถูกเรียกตัวไปทำงานที่สบายขึ้น ณ ถนนสายธุรกิจของกรุงเทพเป็น |
กิจการค้าแปลกกว่าที่เคยทำ รู้สึกว่าโชคดีที่ได้เข้าเรียนรู้งานใหม่แรก ๆ ก็หนักใจนอนไม่หลับเหมือนกัน |
แต่มานึกถึงว่า เราเคยเจอปัญหาหนักกว่านี้ |
ทำต่อไป อะไรจะเกิด ผลเป็นแบบไหน ก็ทำต่อ...สลัดความคิดด้านลบ ไม่วิตกนอนหลับสบาย |
|
ชีวิตกับการทำงานเริ่มสบายขึ้นเรื่อย ๆ เริ่มมีเวลาว่างแบบคนทั่วไปบ้างแล้วได้ไปออกกำลังกายแบบเดิม |
เต้นแอโรบิค จ๊อกกิ้ง เล่นเรือใบ เล่นกระดานบอร์ดติดใบหรือ วินด์เซิร์ฟ ระยะหลังปั่นจักรยานเป็นหลัก |
 |
อยู่วันดีคืนดี เพื่อนสนิทรู้จักกันมา กว่ายี่สิบปี เขาชวนให้ไปปฏิบัติธรรม ใส่ชุดขาวทำนองนั้นแหละ |
ผมก็ตอบว่า อึ๊ ไม่เอา คร่ำครึ |
เพื่อนก็มองหน้า อมยิ้ม...ไม่เป็นไร บุญของแกมีไม่ถึงจึงต้องทนทุกข์ตลอด |
แน่ะมันว่ากระแทกให้อีก |
ปกติเมื่อก่อนผมเป็นคนแอนตี้วัด นี่เรื่องจริง ก็ไปไหนเห็นแต่ภาพคนประเคนอาหารให้ภิกษุเต็มโต๊ะ ท่านก็รับและสวดก่อนฉัน |
อาหารจนอิ่ม แล้วก็สวด ให้ศิลให้พรตามประสาแถมได้รับซองอีกต่างหาก ไม่ได้อิจฉานะครับเพียงแต่ไม่มีภาพอื่นบ้างเหรอ |
|
ผมก็เริ่มสังเกตเพื่อนคนนี้ที่ชวนปฏิบัติธรรม |
เขาเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีบ้าง ไม่ดีบ้างตามประสา |
เข้าสังคมเป็นบางครั้ง |
ไม่ค่อยออกความเห็นอะไร ไม่แสดงอากาศโกรธให้ใครเห็นมากนัก |
กินอาหารอะไรก็ได้ ร่วมงานเลี้ยงงานปาร์ตี้ กินอิ่มแล้วก็อยากกลับบ้านไม่ไปต่อเด็ดขาด |
คิดทำโน่นทำนี่มีความริเริ่มใหม่ ๆ ทดลองทำคนเดียวชอบศึกษาเองไม่ค่อยเชื่ออะไรง่าย ๆ |
ชอบอยู่คนเดียวแบบเก็บตัว (อินโทรเวิร์ต) |
ผมเริ่มสนใจ หมอนี่ชีวิตเคยลำบากมามากกว่าผม แต่ระยะหลังใบหน้าสดใส ไม่แก่แบบ แฮ่ ผม.. |
อุปนิสัยคล้าย ๆ กันหลายอย่าง |
ผมเลยเข้าวัด ลองศึกษาการทำสมาธินุ่งชุดขาวแบบคนอื่นบ้าง ภาพข้างล่างเป็น บ้านดำ ของ อ.ถวัลย์ ดัชนีศิลปินที่เชียงราย รูปบ้านคล้ายวัดดูสงบสวย |
 |
เลยได้เข้าวัดจริง พบพระอาจารย์ กับอาจารย์ที่เป็นคนธรรมดาสอนและฝึกให้ จิตสงบทำอะไรไม่ต้องรีบเร่ง เมื่อจิตสงบลงแล้ว |
ก็ให้บริกรรมบางอย่าง(สวด) ติดๆ กันนานเป็นครึ่งชั่วโมง จิตจะว่างเปล่า ลืมทุกสิ่งทุกอย่าง |
|
ที่นี่ไม่มีพิธีกรรมอะไรเลย ไม่ต้องจุดธูป ไม่จุดเทียน ไม่ถวายดอกไม้เครื่องหอม |
เพียงแต่งดพูดคุย  แต่พูดกับพระอาจารย์เพื่อสอบถามที่สงสัยได้ |
ทุกแห่งสอนให้ ทำจิตให้ว่าง ไม่คิดอะไร..ระหว่างนั่งหรือเดินเกิดคิดอะไร เช่น ตากผ้าไว้ฝนกำลังจะตก เฮ้ยลืมจ่าย |
ค่าไฟฟ้า เพื่อนคนนั้นฟ้องว่าคนนั้นไม่ดี |
ถามพระอาจารย์ทำไงดีครับ ท่านให้บริกรรมพุทโธ ๆ ๆ ถี่ ๆ เข้าไว้นะความคิดจากสมองคิดจะหายไปเอง |
ถ้าจิตนิ่งสงบ วิ๊ง..ไม่รู้สึกตัวเหมือน หลับ นั่นเท่ากับเข้าสมาธิไม่มีความรู้สึกนึกคิด |
แต่โยมอย่าตั้งใจมากนะ มันจะเป็นอุปสรรคในการเข้าสมาธิ อ้าวเป็นงั้นไป งั้นต้องศึกษาทดลองทำต่อไป |
 |
สรุปคือ นำความคิดทิ้งไป ไม่ให้อยู่กับตัวให้ความคิดไปทิ้ง ป่าเห่ว แหะ ๆ เป็นภาษาภาคเหนือแปลว่า "สุสาน" |
ท่านให้ตัดความคิดออกไปเป็นหลัก |
ขณะที่ฟังท่านสอนต่าง ๆ นัยตาผมก็มองเห็น สาวสวยเดินเฉียดศาลา |
หลับตานะโยม จะได้ไม่เห็นอะไร |
แนะท่านรู้อีก 555 |
|
ตั้งแต่เริ่มเข้าปฏิบัติธรรมในที่ต่าง ๆ ก็เริ่มเข้าใจอะไรขึ้นเยอะ มีความสุขสงบ จิตมั่นคงดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน |
โชคดีที่ผมเข้าไปวนเวียนอยู่ในสถานที่ปฏิบัติธรรม ภิกษุท่านไม่เคยชักชวน ทำบุญด้วยทรัพย์ แนะว่าไม่ควรถวายอาหาร |
หรือสิ่งที่ขบฉันในตอนบ่าย ไม่ต้องใส่ซองด้วยเงิน ขอให้ปฏิบัติถือศิล 8 เป็นหลัก |
คือท่านมิให้กักตุน สินทรัพย์ใด ๆแบบโลภมาก ควรทำบุญด้วยการปฏิบัติธรรมได้บุญที่สุด |
 |
หลังจากนั้นเลยฝึกทำสมาธิ โดยเดินจงกรม ต้องไม่มีคนอื่นนอกวงการอยู่ใกล้ (ถ้าเดินในหมู่คนอื่นจะเป็นการอวด) |
ฝึกนั่งสมาธิบ่อยเข้า จนเข้าสมาธิง่ายเหมือนเราขี่จักรยานง่าย ๆ คือไม่ต้องคิดอะไร |
ตัดความคิดทิ้งให้หมด |
|
เมื่อนั่งทำงาน จะเกิดความคิดริเริ่ม ปรับปรุงงานให้ดีขึ้น ตัดสินใจทำอะไรได้ถูกต้องกว่าเมื่อก่อนดีที่สุดก็คือ |
ล้มตัวนอนเมื่อใด หลับได้ง่าย |
ตามความคิดของผมกับหลาย ๆ คนมองว่า ป่าช้าหรือสุสานเป็นที่ไม่สวยงามไม่น่าอยู่เมื่อเข้าไปในฐานะไปส่ง เห็นอะไรเยอะปลงและรู้สิ่งใดควรทำหรือไม่ควรทำ ส่งเพื่อนคนรู้จักญาติเข้าสู่ป่าช้า แล้วรู้ว่า สบายตัว สบายใจไปมาก ละทิ้งสิ่งรัก สิ่งหวง ถ้าเรานำ ความคิดที่ดีแต่ไม่ถูกเวลาหรือความนึกคิดวิตก คิดอะไรล่วงหน้าน่าจะไม่จำเป็น ทิ้งที่สุสาน ทำให้สบายจิตเยอะมาก... ถ้าสนใจลองติดต่อดูซิครับที่ |
ติดต่อ วัดพระรามเก้ากรุงเทพ ร่มอารามธรรมสถาน คลองสิบ สำนักสงฆ์เขาพระครู ที่ศรีราชา |
หรือที่สถาบันพลังจิตตานุภาพ (มีกว่า 100 สาขาต่างจังหวัดก็มี และบางประเทศ) สอนเสาร์อาทิตย์ |
สถาบันแห่งนี้จัดตั้งโดย พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์ แห่งวัดธรรมมงคล สุขุมวิท 101 กรุงเทพ |
|
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ |
L 1,544,235 |
st.ผู้เข้าแวะเยือน 1,541,535 |
= 2,680 |
|
ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน มาเม้นท์ทิ้งร่อยรอยไว้จะได้ไปทักทายครับ |
|
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์
คนที่ไม่ชอบ ไม่เชื่อในเรื่องศาสนามาก่อน
พอมีโอกาสมักจะปฏิบัติได้ดีและต่อเนื่องนะครับ
เหมือนคนหิวน้ำมากๆ พอได้ดื่มน้ำเย็นชิื่นใจ
ดับกระหายจึงรู้ว่าน้ำเย็นชื่นใจเพียงใด
ไม่ต้องกลับไปเป็นคนเดิมที่ร้อนและกระหายอยู่ตลอดเวลา
ธรรมะจึงช่วยดับทุกข์ได้จริงๆ
พี่ไวน์โชคดีด้วยครับที่ได้เจอพระอาจารย์ที่ดี
ไม่เรียกรับสักการะจากศิษย์
ไม่หลอกลวงด้วยคำสอนที่บิดเบือน