ภาพเก่า...เก่า

สองสามวันก่อนเพื่อนเก่า(มาก) คนนึงเอารูปเก่าๆ สมัยป.5 หรือ ป.6 ก็จำไม่ได้แล้ว มาโพสต์ในเฟซบุค เรานั่งดูไป ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ความสุขในวัยเยาว์ถูกจุดขึ้นอีกครั้ง แม้จะเป็นความทรงจำที่เลือนลางเต็มที ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ในภาพเป็นช่วงเวลาใด

ภาพนี้เกือบสามสิบปีแล้ว เพื่อนหลายคนบอกว่าเราหน้าเหมือนเดิมมาก แต่เราก็ยังเห็นแย้งอยู่ดีว่าไม่เหมือน เราจะคิดเสมอว่าเราเปลี่ยนไปมาก หากไม่เจอกันนานต้องจำเราไม่ได้แน่ๆ แต่เพื่อนก็ยังยืนยันว่าไม่เปลี่ยนเลย เราจึงว่างั้นจะเอาไปให้คนที่ไม่เคยเห็นเราในวัยเด็ก ทายดีกว่าว่าเราคือคนไหน??? เริ่มจากใน blog นี้ก่อนละกัน ทายถูกไม่มีรางวัลแต่มีคำขอบคุณที่ให้ความสนใจ



เพื่อนคนหนึ่งบอกว่า ในวัยเด็ก (ซึ่งไม่รู้ว่าเด็กช่วงไหน) เคยชื่นชมเรามาก อยากเป็นเหมือนเรา จำชื่อและนามสกุลเราขึ้นใจจนบัดนี้ เราถามด้วยความสงสัยว่า “ชื่นชมเรื่องอะไร” เพื่อนบอกว่า “ไม่รู้เหมือน แต่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เท่โคตรๆ อยากเหมือน”

555 มันช่างเป็นเรื่องน่าขำอะไรเช่นนี้ เราไม่รู้ตัวเลยนะเหง้าหน้าอย่างนี้ มีช่วง “เท่” กับเขาด้วยเหรอ ถ้าเป็นช่วงประถม---เราเป็นหัวหน้าห้องจอมเผด็จการและเป็นอันธพาลครองเมือง ถ้าเป็นช่วงมัธยมต้น---เรายังกะทอม ขี้เกียจและสกปรกมอมแมม ถ้าเป็นช่วงมัธยมปลาย---ไม่เรียนหนังสือ แว้นทุกเย็น มันมีช่วงไหนล่ะที่ “เท่”

ที่น่าขำที่สุดคือ เพื่อนที่ชื่มชมเราคนนี้ เป็นผู้หญิงที่สวยติดอันดับต้นๆ ของโรงเรียน ฉลาด เรียนเก่งตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน พ่อแม่มีการศึกษา ปัจจุบันมีชีวิตที่เพอร์เฟ็คท์ มีทุกอย่างสมบูรณ์พร้อม เราจึงบอกกับเพื่อนว่า “ดีใจด้วยนะ ที่ไม่เหมือนเรา”

Create Date : 04 พฤศจิกายน 2556		1 comments
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2556 21:06:00 น.
Counter : 1829 Pageviews.
Share Tweet