เพราะสงสาร

หาเรื่องแท้ๆ เรา วันนี้ตอนเย็นเอารถไปล้าง ถามร้านว่านานมั้ย ร้านบอกว่าประมาณครึ่งชม. เราก็ไม่รู้จะทำไรดี ไม่ชอบนั่งรอเฉยๆ เลยไปเดินจะหาร้านนั่ง แต่ไม่มีร้านเปิด มีแต่ร้านข้าว ตอนนั้นสี่โมงกว่าๆ เกือบห้าโมง เราก็เลยตัดสินใจทานข้าวเย็นซะเลย ทั้งที่ไม่ได้หิวมาก

ระหว่างนั่งรอข้าวก็เห็นร้านข้างๆ ร้านข้าวเป็นร้านก๋วยเตี๋ยว คนขายนั่งเหงามากๆ ร้านก็ดูสะอาดสะอ้านดี แต่ไม่มีลูกค้าเลย เราทนเห็นภาพแบบนี้ไม่ได้อ่ะ เราว่าเขาประกอบอาชีพสุจริต เขาลงทุนไป เขาก็ต้องการขายได้ มีกำไรบ้าง คิดแทนเขาไปเยอะ สักพักเขาเดินไปหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน เพราะว่างมาก เราก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี

ทำไงดีน้า???

ทานข้าวเสร็จ เราจ่ายเงิน แล้วเราเดินไปหาคนขายก๋วยเตี๋ยวที่หัวกระเซอะกระเซิง “เอาก๋วยเตี๋ยวน้ำตกเส้นเล็กใส่ถุงค่ะ” เราสั่ง เขาดูกระตือรือร้นที่จะลุกขึ้นมาให้ทำให้เรามาก ดูเหมือนเราจะเป็นคนแรกล่ะมั้งที่ซื้อ เขาตั้งใจทำมากๆ เลย เห็นแล้วน้ำตาจะไหล สงสาร เราไม่รู้หรอกว่าอร่อยหรือเปล่า (แต่หวังว่าน่าจะพอทานได้) แต่เราอยากให้กำลังใจคนที่ตั้งใจทำค่ะ นึกถึงตัวเอง ถ้ามีร้านหรือมีกิจการไม่อยากเห็นตัวเองเป็นอย่างนี้ จึงต้องช่วยคนอื่นให้รอดตามกำลังที่เรามี ราซื้อก๋วยเตี๋ยวมาเพราะสงสารคนขาย ทั้งที่เราก็อิ่มแล้ว จนทุ่มกว่าก็เปิดถุงเตรียมทานอีกรอบ ไม่รู้มื้อไรแล้วล่ะ เส้นใหญ่ของเรากลายเป็นลูกบอลไปแล้ว ฮ่าๆๆ มันแห้งจนติดกันเป็นก้อน เราเลยเทน้ำใส่ แล้วเอาไปเข้าไมโครเวฟ เพื่อให้มันคลายตัวไม่งั้นทานไม่ได้จริงๆ

รสชาติก็ทานได้นะ ถ้าจะเข้มข้นกว่านี้หน่อยก็ดี เสียแต่ลูกชิ้นหมูไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่ ถ้าเป็นลูกชิ้นเนื้อคงอร่อยกว่า ที่สำคัญเราอิ่มมากกกกกกกกกกก

ถ้าเจองี้บ่อยๆ เราจะอ้วนเพราะสงสารคนขายมั้ยเนี่ย?

Create Date : 24 มีนาคม 2555		0 comments
Last Update : 24 มีนาคม 2555 20:29:51 น.
Counter : 1604 Pageviews.
Share Tweet