:: ลูกรัก รักลูก 22 ::
:: ลูกรัก รักลูก 22 ::
: การสึกษา* :
ได้ยิน ได้ฟัง เรื่องความคาดหวังของพ่อแม่ ที่รักลูกอย่างมีข้อแม้ แต่ทำให้เด็กย่ำแย่ด้วยความกดดัน
ต้องเรียนให้เก่งจนเป็นที่หนึ่ง ต้องพูดได้หลากภาษา ต้องเก่งให้หมดทั้งดนตรีกีฬา วิชาการกี่สาขาต้องช่ำชอง
ถ้าพ่อแม่เก่ง ลูกต้องเก่งกว่าพ่อแม่ ต้องสร้างสังคม เครือข่ายที่ยิ่งใหญ่ ต้องคบเพื่อนฝูงรวยๆมากมาย ต้องไม่น้อยหน้าใครๆเรื่องชื่อชั้น
ถ้าพ่อแม่เคยอ่อนด้อยในอดีต ลูกต้องเป็นตัวแทนแห่งความหวัง ต้องเร่ง ต้องเรียน อย่างจริงจัง ต้องขึงขัง มุ่งมั่น ใจเกินร้อย
แพ้ใครเขาไม่ได้นะลูก เพราะลูกคือยอดมนุษย์ ต้องเก่งแสนเก่งให้สุดๆ อย่าหยุด อย่ายอม อย่าถอย
สุดท้ายลูกจะไหวหรือไม่ไหว เรียนหนักแค่ไหนพ่อไม่สน เกิดเป็นลูกของแม่ต้องอดทน เรียนเถอะเรียน อย่าบ่น อย่าทดท้อ
เชื่อสิ --- สุดท้ายแล้วลูกจะสบาย ไม่เข้าใจความหมายชีวิตก็ช่างเหอะ !!! ใครจะว่าลูกพ่อแม่นั้นเรียนเยอะ ก็ช่างเถอะ อย่าไปสน อย่าไปฟัง
เป็นลูกของพ่อแม่ต้องเหนื่อยหน่อย ถอยไม่ได้ แพ้ไม่เป็นนะลูกจ๋า เรียนไปเถอะ ถึงเหนื่อยหนักเสียน้ำตา การศึกษา คือ การศึก ของลูกเอย
* ผมตั้งใจเขียนคำนี้ว่า การสึกษา
เนื่องจากรู้สึกว่าการเรียนรู้ในยุคนี้ไม่ได้ทำให้เด็กงอกงาม และเติบโตอย่างแท้จริงเลย หากแต่กำลังกัดกร่อน ทำชีวิตเด็กให้แหว่งวิ่น และความสุขร่อยหรอลงไปเรื่อยๆ การเรียนรู้และการสอบแข่งขันคล้ายการศึกสงครามเข้าไปทุกที
Create Date : 03 ตุลาคม 2558 |
|
21 comments |
Last Update : 20 มีนาคม 2559 19:56:11 น. |
Counter : 969 Pageviews. |
|
|
|
เลยครับ
ผมก็รู้สึกเช่นนั้นบาง ข้อ เช่นพ่อแม่มีปมด้อย ตอน
เด็ก ไม่อยากให้ลูกเป็นเช่นนั้น
เลยชักจูง โน้มน้าว หรือบังคับให้ลูกเรียน หรือเข้าไป
อยู่ในแวดวง ที่ตนเองไม่อาจจะกระทำได้ในตอนเด็ก
เคยสังเกตนะครับ เป็นการให้เด็กเรียนรู้เยอะ ๆ ตาม
แบบที่ พ่อแม่คนอื่นเขากำลังทำอยู่
เรื่องนี้จะเหมาะหรือไม่เหมาะ ผมคงให้ความเห็นด้าน
นี้ว่า ดีหรือไม่ดี นะครับ 555