หาที่ลง
อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์แห่งความทุเรศของตัวเองมากๆ มีเรื่องที่เราอึดอัดเป็นทุกข์และเจ็บปวดเกิดขึ้นแต่ก็ไม่สามารถบอกใครได้เลย กลายเป็นความลับไปจนตายอยู่คนเดียว พอทำไรไม่ได้ มันก็เหมือนตัวเองจะบ้า เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าแล้ว เบื่อชีวิตมากๆ แล้วไม่รู้จะทำอย่างไรดี ตื่นมาแต่เช้า ก็ได้แต่ด่าตัวเอง ขับรถไปก็ด่าตัวเองไปอีก ถามเองตอบเองคุยกับตัวเอง ประสาทไปแล้ว เบื่อชีวิตจนอยากจะร้องไห้ออกมา แต่ร้องไม่ออก ไม่ได้ร้องไห้มาหลายเดือนแล้ว (หลังจากในหลวงจากไป) หาเหตุผลให้การร้องไห้ไม่ได้ว่าทำไมต้องเสียใจด้วย เลยไม่ร้อง แต่เจ็บปวดไม่น้อย
วันธรรมดายังพอมีงานทำให้วุ่นวาย ได้นินทาคนกับเพื่อนร่วมงานบ้าง แต่พอวันหยุดเท่านั้นล่ะ แทบจะบ้าจริงๆ แล้ว ไม่มีผ้าให้เย็บด้วย หาที่ลงไม่ได้ อึดอัดสุดๆ จนต้องไปลงกับนิยายแทน เขียนไปเขียนมา จะไม่ใช่นิยายแล้ว สงสารตัวละครซะเอง ไม่สามารถเขียนต่อได้ เศร้าจนง่วงนอน หลับไปงีบหนึ่งตื่นมาก็เบื่ออีก ตัดสินใจขับรถเข้าในเมือง ช้อปปิ้งบำบัดการป่วยทางจิตที่วัตสัน ออกกำลังกายให้เหนื่อย แล้วไปรื้อเสื้อผ้ามือสองที่ตลาดไนท์ ก็มีความสุขชั่วคราวได้เหมือนกัน
แล้วพรุ่งนี้จะทำอะไรดี ตื่นเร็วอีกแน่ อยากให้ถึงวันจันทร์เร็วๆ จัง อยากทำงาน ไม่อยากเป็นอย่างนี้เลย ยิ่งแก่ยิ่งเหนื่อยใจ
Create Date : 31 มีนาคม 2561 |
|
2 comments |
Last Update : 31 มีนาคม 2561 22:00:43 น. |
Counter : 1077 Pageviews. |
|
|
ได้สงบจิตใจ มีความสุขที่ไม่ต้องพึ่งพาสิ่งภายนอก
ครูบาอาจารย์ท่านจะมีพลังงานให้เย็นกายใจ
และบางทีมีกิจกรรมที่มีประโยชน์แก่สังคมด้วยค่ะ