สร้างภาพ

วันนี้ต้องบอกว่าสร้างภาพเป็นคุณครูผู้แสนดีมากกกกกกกกกค่ะ บังเอิญไปรับโทรศัพท์ที่เข้ามา โป๊ะเช๊ะ เข้ากับพ่อลูกศิษย์ เค้าไม่ได้ขอสายเราหรอก ขอสายอาจารย์ที่ปรึกษา แต่บังเอิญว่าไม่อยู่ ด้วยความสาระแนของเราเอง อยากรู้ว่าเกิดไรขึ้นกับอีตาลูกศิษย์คนนี้ ก็เลยเสนอตัวรับรู้เรื่องราวเองซะเลยว่าดิฉันเป็นอาจารย์ที่สอนเค้าค่ะ หาเรื่องค่ะหาเรื่อง

เท่านั้นแหละ คุณพ่อผู้น่าสงสารก็พรั่งพรูความในใจเกี่ยวกับลูกชายตัวแสบ เด็กนรกคนนี้ออกมาเลย มันโกหกเราไม่พอ มันโกหกพ่อมันด้วย โกหกชนิดที่พ่อก็ไม่น่าจะเชื่อมัน น่าจะถามจะซักซะหน่อย เราจำได้ว่าเราเกิดมา สมัยเรียน เราไม่เคยหลอกแม่เพื่อขอเงินมากๆ แล้วอ้างว่าใช้ในกิจกรรมการศึกษาเลย ยกเว้นบอกตรงๆว่าอยากได้อะไรเพื่อประโยชน์อะไร แล้วก็ใช้ตามจริง แต่ไอ้เด็กเวรนี่...มันหลอกพ่อ เอาเงินไปทำบ้าบอคอแตกอะไรไม่รู้ แล้วใช้ชื่อสาขาไปอ้างว่าทำโน่นทำนี่ ผู้เป็นพ่อรัก อยากให้ลูกเรียนจบ ก็ให้ๆๆๆๆ ไม่เคยถาม เอ้อ ให้มันได้อย่างนี้สิคุณพ่อ

จนตอนนี้ลูกติดโปรครั้งที่สามแล้ว จะไม่ติดได้ไง มันไม่เคยเรียนเลย บ้านก็ไม่กลับ ไม่รู้ชีวิตมันอยู่เฉยๆ ได้ยังไง โดยไม่ทำไรเลย ขอโทษนะ มันมีแฟนอีกต่างหาก ผู้หญิงก็โง่หรือบ้าก็ไม่รู้คบกับมันไปได้ อย่าหาว่าดูถูกผู้หญิงด้วยกันเลย แต่ผู้หญิงดีๆ มีความคิดที่ไหนจะเอามัน ถ้าไม่ใช่เพราะมันเลี้ยงดูเป็นอย่างดีด้วยเงินพ่อของมัน!!!

น่าสมเพชเวทนาผู้ปกครองเด็กสมัยนี้จริงๆ ถึงลูกหลอก ก็ยอมให้หลอก เพราะลูกบังเกิดเกล้า ด่าว่าไปก็กลัวลูกโกรธ ถามลูกก็กลัวลูกงอน เวรกรรมแท้ๆ

แล้วเป็นไง ตอนนี้ก็เลยต้องมารันทดสลดใจที่ลูกเป็นแบบนี้ พ่อวัย61 มาขอร้องอาจารย์คราวลูกว่าให้ช่วยสอนลูกตัวเองหน่อย ตัวเองไม่สามารถสอนได้แล้ว อ้อนวอนจนเรารู้สึกว่า...พ่อเป็นทหารเก่า หมดสภาพความแกร่งเพียงเพราะลูกจัญไรนี่คนเดียว

ภาพอดีตที่เป็นลูกรักของพ่อ ยังคงเป็นความทรงจำของพ่ออยู่ แต่พ่อขา...อยู่กับปัจจุบันเหอะค่ะ ยอมรับเสียว่ามันไม่สามารถย้อนกลับไปได้อีกแล้ว เราไม่รับปากหรือให้คำมั่นสัญญากับชายผู้เป็นพ่อได้ว่าจะทำให้ลูกเค้ากลับมาเป็นผู้เป็นคนได้ดังเดิม หรือจะทำให้เรียนให้จบให้ได้ ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับนิสิตคนเดียวเท่านั้น

พูดถึงอดีต เราก็ย้อนนึกถึงตัวเองในวัยเด็ก สมัยมัธยมเราเองก็ใช่จะธรรมดา กรรมมันอาจจะตามสนองเราอยู่ก็ได้ ตอนที่เราถูกฝ่ายปกครองทำโทษ ผู้ปกครองเราก็คงรู้สึกเช่นเดียวกับพ่อคนนี้เช่นกัน

โชคยังดีที่พระเจ้าลงโทษแล้วเราหลาบจำโดยเร็ว กลับตัวเป็นผู้เป็นคนได้ทันการณ์ พ่อแม่คงไม่กระโดดโลดเต้นดีใจหรอก แต่อย่างน้อยเค้าก็สบายใจที่ไม่ต้องอับอายไปมากกว่านี้

ลูกใคร ใครก็รัก แต่อย่ารักในทางที่ผิด เพราะความผิดนั้นมันอาจจะเรียกกลับคืนมาไม่ได้...

Create Date : 03 พฤศจิกายน 2551		0 comments
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2551 23:30:07 น.
Counter : 1541 Pageviews.
Share Tweet