หัวปั่น!!

พอเริ่มสอนเป็นเรื่องเป็นราว ชีวิตก็วุ่นวายเหลือเกิน

ไหนจะต้องจัดการชีวิตเด็กอยู่ในที่ปรึกษา คนหนึ่งอยากเรียนจบพร้อมเพื่อน แต่หายไปหนึ่งเทอม เพราะหยุดไปคลอดลูก พอเจออุปสรรค อาจารย์ไม่ยอมให้เรียน สาวเจ้าน้ำตาเล็ด ไม่อยากมองหน้านาน เดี๋ยวจะร้องตามไปด้วย

อีกคนมาตอนเย็นๆ เราเตรียมจะกลับบ้านแล้ว เอาหนังสือคำร้องขอย้ายสถานศึกษามา โอ๊ย ทำไมมันเป็นแบบนี้ล่ะ เหตุเกิดจากไม่ถูกกับเพื่อน พูดง่ายๆ ว่าเพื่อนไม่เอาไม่ชอบขี้หน้า จึงเกิดความกดดัน พ่อแม่ก็เลยให้ย้ายกลับไปเรียนที่บ้าน กรรมจริงๆ ปีสามแล้ว ไอ้เราก็จนปัญญา ไม่คิดว่าจะแก้ปัญหาด้วยวิธีนี้ เราเองเลยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากกับเด็กว่า "เศร้าจัง ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย" ไม่รู้เราจะมีส่วนทำให้เป็นอย่างนี้ด้วยหรือเปล่า?? อยากร้องไห้อีกแล้วเรา

อีกคนหนึ่งเกรดเหลือ 1.4 ไม่รู้ชะตากรรม จะมาขอลงทะเบียนอีก เลยบอกให้ไปรอดูเกรดตัวสุดท้ายก่อนว่า GPAX จะเหลือเท่าไหร่กันแน่

สอนไปตอนเช้า บ่ายไม่ได้ทำงานเป็นชิ้นเป็นอัน นอกจากงานที่ปรึกษาและรักษาการ พอบ่ายสามโมงโทรตามให้ไปประชุมเกรดอีก บ้าเหรอวะ นิดๆหน่อยๆ ก็ประชุม แก่ประชุมจริงเว้ย ลงไปได้ห้านาทีเสร็จ มันเกินไปมั้ยวะเนี่ย

พอประชุมเสร็จ เพื่อนสาวจะขอแก้เกรดอีก โอ๊ย อะไรกันนี่ ไม่จบซะที เบื่อแล้วนะ ไอ้ตำแหน่งนี้ เมื่อไหร่จะพ้นๆ ไปเสียที นรกชัดๆ เลย ไม่ชอบๆๆๆ!!!

Create Date : 26 ตุลาคม 2553		1 comments
Last Update : 26 ตุลาคม 2553 21:37:49 น.
Counter : 1477 Pageviews.
Share Tweet