บริการสมราคา

วันนี้นั่งรถทัวร์กลับอีสาน ปกติชาญทัวร์จะให้ผ้าห่มอยู่แล้ว แต่เที่ยวนี้กลับไม่ให้แฮะ ตอนแรกเราก็ไม่ค่อยซีเรียส เพราะคิดว่าอากาศคงร้อน แต่ปรากฏว่าพี่แกเปิดแอร์แรงมาก เราใส่เสื้อบางก็ชักหนาว เลยอยากได้ผ้าห่ม ไม่งั้นฉี่ราดแน่นอน

ไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่รู้พนักงานหายไปไหน อยู่ตรงไหนก็ไม่แน่ใจ เลยอาศัยปุ่มแดงแสลงใจนี่แหละ เกิดมาไม่เคยกดนะ แต่ในเครื่องบินมีไว้เรียกพนักงาน รถทัวร์วีไอพีก็น่าจะเหมือนกัน



เราก็เลยกด กดที่แรกมันบุ๋มลงไปเลยเหมือนเปิดไฟ ก็งงสิตกใจ นึกว่ากดแล้วจะเด้ง แต่ไม่เด้ง รีบกดคืน ยังไงวะ? เอาใหม่ คราวนี้กดแช่เลย ปรากฏว่าสักพัก ดวงไฟที่เรามันขึ้น ไม่นานนักพนักงานชายก็มา

แต่ไม่ยักกะถามอะไรเราสักคำ เดินมาถึงกดปุ่มแดงให้อยู่สภาพเดิม แล้วทำท่าจะเดินกลับ ทำหน้าเหวี่ยงเหมือนเราไปกดเล่นงั้นแหละ อ้าว...เฮ้ย! เราไม่ได้กดเล่นนะเว้ย กดจริง จะไม่ถามอะไรหน่อยเหรอ เราเลยดึงเสื้อไว้ เขาหันมาทำหน้าไม่พอใจ

เราก็เลยบอกว่า “ขอผ้าห่มหน่อย” เขาก็ลงไปเอามายื่นให้ ไม่พูดอะไรสักคำ เราก็เลยขี้เกียจขอบคุณ

นึกในใจ เออ... กูมันจน กูต้องนั่งรถทัวร์ กูเลยได้รับบริการเช่นนี้ !!!

Create Date : 21 เมษายน 2556		1 comments
Last Update : 21 เมษายน 2556 19:57:12 น.
Counter : 2547 Pageviews.
Share Tweet