:: บาดแผลในใจ ::
:: บาดแผลในใจ ::
ภาพและคำ : กะว่าก๋า
นั่งอ่านหนังสือเล่มหนึ่งเพิ่งจบไป เป็นแนวจิตวิเคราะห์ ที่เขียนโดยจิตแพทย์ชาวอเมริกัน เขาเล่าถึงผู้ป่วยในแต่ละเคสที่เข้ามาปรึกษา มีตั้งแต่เด็ก 6 ขวบไปจนถึงผู้ป่วยหนักระยะสุดท้าย
เมื่ออ่านจบผมพบว่า บาดแผลในชีวิตคนเราที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน มักมาจากบาดแผลในวัยเด็ก จะโดยรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม ความเจ็บปวดนั้นฝังอยู่ในใจลึก ๆ รอวันเผยตัวเมื่อจิตใจอ่อนแอ
แล้วเราจะผ่านทุกข์นี้ได้อย่างไร ในเมื่อบาดแผลในอดีตนั้นยังอยู่ ?
---------------------------------
ผมนึกถึงบทสนทนาระหว่างผมกับอาแปะเมื่อสองสามวันก่อน ผมถามอาแปะว่า ทำไมเราต้องนั่งสมาธิด้วย นั่งไปเพื่ออะไร ?
อาแปะบอกว่าการนั่งสมาธิเหมือนการทำให้ความคิดมันนิ่ง และหยุดการคิดในชั่วขณะ
เมื่อน้ำขุ่นก็ต้องหยุดกวนน้ำ ปล่อยให้น้ำนิ่งและค่อย ๆ ตกตะกอน
พื้นดินถ้าไม่เอาอะไรไปปัด ฝุ่นก็จะไม่ฟุ้ง
สมาธิ คือ การทำให้สิ่งที่ขุ่นหรือฟุ้งอยู่นั้นสงบลง
-----------------------------------
คนที่กำลังทุกข์ใจอยู่ ต้องหาทางที่จะทำให้ฝุ่นหรือน้ำที่ขุ่นอยู่นั้นนิ่งสงบลง เพื่อให้ตนเองได้มีเวลาใคร่ครวญตรวจสอบวิธีคิดของตัวเอง
ทุกข์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เกิดจากความคิดทั้งนั้น ไม่ได้เกิดจากคนอื่น
ทุกข์เพราะคิด แต่จะไม่ให้คิดก็ไม่ได้ เพราะสมองทำหน้าที่คิดไปตามหน้าที่ สิ่งที่ทำได้ คือ "รู้ทันความคิดของตนเอง" รู้ทันอารมณ์ที่เกิดขึ้นกับตนเอง ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ด้านลบหรือบวก
เมื่อไหร่ที่รู้ทันอารมณ์ความรู้สึกนั้นได้ ก็จะรู้เท่าทันความจริงที่ว่า ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์รัก ชอบ เกลียด ชัง หึงหวง เคียดแค้น อาฆาต พยาบาท อิจฉา ริษยา ฯลฯ ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะ "ความคิด" ของเราทั้งนั้น
เมื่อนิ่ง สงบ และรู้ทันความรู้สึกเหล่านี้ได้ ก็จะเตือนตนเองได้ว่าเรากำลังทุกข์กับสิ่งที่มาแล้วไป ทุกข์กับสิ่งที่ไม่ยั่งยืน ทุกข์กับสิ่งที่เอาใจไปคิดครอบครอง แต่สุดท้ายทุกสิ่งก็ต้องจากไป ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ ความรัก ความโกรธ ความชอบ ความชัง ความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
ตัวเรายังรักษาตัวเองไว้ไม่ได้เลยเมื่อวาระความตายมาถึง ประสาอะไรจะไปรักษาสิ่งที่อยู่นอกตัวเอาไว้ได้
--------------------------------------
การรู้สึกทุกข์ไม่ใช่ความผิดบาป การรู้สึกด้านลบกับคนอื่นก็ไม่ได้เป็นสิ่งชั่วร้าย แต่ควรถามตัวเองดัง ๆ สักครั้ง ว่าเราเป็นสุขใจหรือ กับความรู้สึกด้านลบเหล่านั้น ทำไมถึงอนุญาตให้มันมามีอิทธิพลเหนือชีวิตของเรา ทำไมถึงเปิดโอกาสให้มันครอบงำความคิดของเรา จนส่งผลให้ตนเองไม่มีความสุขในชีวิต
บาดแผลในอดีตที่เคยถูกกระทำ อาจส่งผลในความทรงจำ แต่ถ้าเราไม่ตอกย้ำกับตัวเอง ปล่อยให้มันอยู่ในอดีต แล้วก้าวออกมาใช้ชีวิตในปัจจุบัน เพื่ออนาคตที่ดีกว่า
จะเจ็บปวดไปทำไม ทั้ง ๆ ที่สามารถวางอดีตที่แสนเศร้าเหล่านั้นลงได้
จะคิดถึงเรื่องราวร้าย ๆ ไปทำไม ในเมื่อทำอะไรกับมันไม่ได้อีกแล้ว
ก้าวต่อไป ไม่ใช่ใครที่ต้องก้าว นอกจากตัวเราเอง
Create Date : 07 ตุลาคม 2560 |
Last Update : 7 ตุลาคม 2560 5:58:57 น. |
|
22 comments
|
Counter : 1189 Pageviews. |
|
|
|
|
ขอบคุณที่นำเนื้อหาของหนังสือมาบอกเล่าให้ฟัง...
เป็นสิ่งที่ดี ถ้าเรากระทำตามได้..
ต้องค่อยเป็นค่อยไป...จะพยายามคะ..
ขอบคุณที่ห่วงหาอาทรกัน...
อาการเจ็บแผลเริ่มดีขึ้นคะ...ขอบคุณค่ะ