#กูติดยังวะ ไม่ได้เขียน blog นาน เพราะส่วนใหญ่ไปเขียนสั้นๆ อยู่บนเฟซบุ๊ก หรือไม่ก็หนักไปทางแชทคุยกับเพื่อนทั้งที่ไม่ค่อยมีเพื่อนให้คุยด้วย ทำให้ blog ร้างมานาน ทั้งที่มีเวลาเหลือเฟือมาก ตั้งแต่ที่ทำงานห้ามเข้าที่ทำงานตั้งแต่เมื่อวันจันทร์ที่แล้ว เวลาว่างเยอะมากถึงมากที่สุด #กูติดยังวะ เป็นแฮชแท็กยอดฮิต เราไม่ถามตัวเองนะว่าติดหรือยัง แต่เราเชื่อว่าเราติดแล้วแน่ๆ เพราะต้นเดือนมีนาเราเดินทางไปหลายสนามบิน แล้วจบที่สุวรรณภูมิซึ่งมีนักท่องเที่ยวต่างชาติอยู่บ้าง และตอนนั้นไทยสไมล์ก็ยังไม่ได้จัดให้นั่งห่างกัน เลยเสี่ยงมากอยู่ จึงคิดว่าติดแล้วแหละ แบบเชื้ออยู่ในร่างกายเรา แต่เราแข็งแรงมาก เราไม่มีโอกาสเป็นไข้ ภูมิต้านทานดีจัด วันนี้ผ่านมาครบ 14 วันหลังจากกลับจากสุวรรณภูมิแล้ว น่าจะหายแล้วล่ะ หรือไม่ก็พรุ่งนี้เป็นเลย 555 ถามว่าเรากลัวมั้ย เรากลัวว่าถ้าเราถูกกักตัวแล้วเราจะตายมากกว่า ใครจะมาส่งข้าวส่งน้ำเราล่ะ เพื่อนฝูงก็กลับหมดแล้ว สั่งฟู้ดแพนด้าก็ใช่ว่าจะขึ้นมาบนห้องได้ ต่อให้ไม่กักตัว เราก็เฉาได้ กิจกรรมที่เคยชอบอย่างเย็บผ้าหรือวาดรูปก็ไม่สามารถทำได้ เบื่อทุกวันนี้เราออกจากบ้านทุกวัน อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมมันน่าเบื่อ ยิ่งตอนบ่ายแก่ๆ นะ นรก ชัดๆ เพราะอากาศร้อนมากๆ ห้องเราแดดเข้าเต็มๆ แล้วความว่างมากก็ไปซื้อต้นไม้มา ปลูกที่ระเบียง ก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก แต่ช่วยทำให้มีภาระมากขึ้นนิดนึง จะว่าไปก็สงสารมัน เพราะตอนบ่ายก็รับแดดเต็มๆ แล้ว กลางคืนยังต้องเหนื่อยกับคอมเพรสเซอร์แอร์เป่าใส่ทั้งคืนยันเช้า ไม่เหี่ยวไม่ตายก็เก่งมากล่ะ work from home ก็แค่ตรวจงานเด็ก แป๊บเดียวก็เสร็จ วันๆ ต้องรอให้ถึงห้าโมงเย็น จะได้ไปออกกำลังกายข้างนอกสักแป๊บ กลับมากินข้าว ดูข่าว นอน อาทิตย์หน้าว่าจะเริ่มทำตารางชีวิตใหม่ว่าจะเอาไงดี ทำไรบ้างในแต่ละวัน เพราะเราต้องอยู่บ้านถึงสิ้นเดือนเมษา หรืออาจจะนานกว่านั้น ไม่งั้นเงินหมดแน่ๆ ไม่ช้อปออนไลน์ก็ออฟไลน์ และโรคประสาทก็จะตามมา Create Date : 29 มีนาคม 2563 Last Update : 29 มีนาคม 2563 14:20:31 น. 0 comments Counter : 692 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก