✿ ถนนสายนี้มีตะพาบ กม. 151 "แกล้ง" ✿
ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วตอนนั้นฉันยังเป็นวัยรุ่นอยู่เลยอยู่ ๆ ฉันก็สะอึก สะอึก แล้วก็สะอึกดื่มน้ำก็แล้ว อะไร ๆ ที่คนอื่นว่าทำแล้วหายสะอึกฉันก็ทำหมดแล้ว แต่ก็ไม่หาย
จนฉันเริ่มรำคาญตัวเองคนรอบข้างคงจะรำคาญฉันสะอึกด้วย (มั๊ง)อยู่ ๆ น้าสะใภ้ที่นั่งอยู่ก็พูดโพล่งขึ้นมาน้องโอ... น้าเอียดเขามาเล่าว่าเงินเขาหาย และเขาสงสัยเราน่ะ
ตอนนั้นความโกรธ ความโมโห จี๊ดขึ้นสมองปฏิเสธเสียงดังฟังชัด ฉันไม่ได้ขโมยนะคนอื่น ๆ ก็ไม่มีใครฟังฉัน ทำทีว่าเชื่อน้าสะใภ้เล่าซะด้วยฉันเริ่มมีน้ำหูน้ำตาไหล ทำไมมาใส่ร้ายฉันอย่างนี้
นาทีนั้นฉันรู้สึกโกรธน้าเอียด อารมณ์พาลน้าสะใภ้ทำไมเอาเรื่องไม่จริงมาพูด ฉันถูกใส่ร้าย ฉันเสียใจได้ยินมั๊ยจากสะอึก กลายเป็นสะอื้นแต่แล้วทุกคนก็หัวเราะกันครืน
อะไรวะ คนกำลังโมโห หัวเราะอะไรกันก็เพราะว่าฉันหายสะอึกแบบทันตาเห็นเลยสิคะแต่ก็ทำฉันอายอยู่เหมือนกันนะเนี่ยโดนน้าสะใภ้แกล้งหลอกซึ่ง ๆ หน้าแบบนี้
ถูกแกล้งครั้งนั้นฉันจำได้แม่น และคิดว่าวันหนึ่งคงเป็นวันของฉันบ้างแล้ววันที่ฉันรอคอยก็มาถึง เพื่อนฉันเองนี่แหละเธอสะอึกฉันก็เลยแกล้งเธอแบบนี้เลยได้ผลแฮะ เธอก็หายสะอึกทันทีเหมือนกัน อิอิ...
Create Date : 22 มีนาคม 2559 |
|
17 comments |
Last Update : 1 เมษายน 2559 0:47:54 น. |
Counter : 1848 Pageviews. |
|
|
|