ทำสมาธิแล้วได้ยินเสียงสวดมนต์  ตามที่เขาเล่า  -> เมื่อถึงเวลาที่ต้องนั่งสมาธิ เกิดปวดขาอย่างมาก แต่ก็ไม่ยอมแพ้ ทนนั่งจนหมดเวลา (ซึ่งเป็นครั้งแรกค่ะเนื่องจากไม่เคยทนได้เลย) ระหว่างที่ปวดมากๆ ก็นึกถึงพระพุทธเจ้าตลอดเวลา และสู้เนื่องจากเคยได้ยินว่า "ไม่เคยมีใครตายจากการนั่งสมาธิ" รวมทั้งประโยคที่ว่า "นิพพานอยู่ฝั่งตาย" (จำไม่ได้ว่าเป็นของหลวงพ่อท่านไหนค่ะ) และคิดว่าตายเป็นตายแต่จะไม่ลืมตาเปลี่ยนอิริยาบถก่อนหมดเวลาแน่นอน (ใจก็นึกถึงแต่พระพุทธเจ้าตลอดเวลาค่ะ) เมื่อนาฬิกาดังหมดเวลา  เราก็ลืมตาเปลี่ยนอิริยาบถ เพื่อคลายอาการปวดขา แต่เรารู้สึกว่า ... ทันทีที่เราลืมตา เราก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังอยู่ในหู ทั้งๆที่เวลานั้นไม่ได้มีพระสวดมนต์อยู่ใกล้ๆค่ะก่อนหน้านี้ ... เมื่อครั่งที่เราไปปฏิบัติธรรมครั้งแรก และเมื่อกลับมาถึงบ้าน เราก็สวดแผ่เมตตาและอุทิศส่วนกุศลที่บ้าน เราก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังอยู่ในหูอีกเหมือนกัน ทั้งๆที่ใกล้ๆบ้านก็ไม่มีวัดและไม่มีใครเปิดวิทยุค่ะ (ตอนแรกนึกว่ามีพระสวดทำวัตรเย็นอยู่ใกล้ๆ แต่บ้านก็ไม่ได้อยู่ใกล้วัด ) แล้วก็เคยมีอีกครั้งนึง เราคุยกับแม่ แนะนำแม่เรื่องการไปปฎิบัติธรรม และชวนแม่ให้ไปปฏิบัติธรรมด้วยกัน ก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังแว่วในหูอีก เสียงสวดมนต์ที่ได้ยิน 2 ครั้งแรก จะได้ยินเพียงช่วงเวลาสั้นๆไม่ถึง ชม.ค่ะ แต่ครั้งล่าสุดได้ยิน (หลังจากนั่งสมาธิ) ดังนานหลายชม.ตั่งแต่ประมาณเกือบ 4 โมงเย็น จนถึงเวลานอนตอน 4 ทุ่มเลยค่ะ เสียงสวดมนต์ดังกล่าว เป็นเสียงเหมือนพระสวดมนต์ ฟังจับใจความได้เป็นบางคำ แต่ไม่รู้ว่าเป็นบทสวดอะไร บางครั้งก็จะได้ยินเป็นเสียงดนตรีไทยบรรเลงอยู่ ระหว่างสวดมนต์และตอนเดินจงกรม ทั้งที่วัดและที่บ้าน ถามเพื่อนที่ไปด้วยกันว่าได้ยินไหม เค้าบอกว่าไม่เห็นได้ยินอะไรเลย เราก็เลยไม่กล้าถามเค้าต่อ กลัวเขาว่าเราสติไม่ดี เลยอยากถามผู้มีความรู้หรือผู้ที่เคยมีประสบการณ์ว่าเคยมีใครได้ยินเป็นลักษณะนี้บ้างหรือไม่ แล้วเป็นเสียงของใครเหรอคะ หรือว่าเราคิดมากไปเอง  ปัญหามีสาระพัด แต่ผู้ปฏิบัติไม่กำหนดอารมณ์ที่เห็น ที่ได้ยิน ที่ได้กลิ่น .... ที่คิดนั่นนี่ ต้องกำหนดทุกๆขณะ เมื่อกำหนดตามสภาพแล้วปล่อย อย่าจมอยู่กับมัน ขณะนั้นๆ กำลังทำอะไรอยู่ก็ตาม ดึงจิตมารับรู้สิ่งกำลังทำสะ มันแว้บไปอีก กำหนดอีกๆ ตัวอย่างนี้ ได้ยินเสียง ให้กำหนดจิต (ปักจิตที่หู) เสียงหนอๆๆๆๆ กำหนดแล้วปล่อย ไม่จมแช่กับมัน เรากำลังซักผ้าอยู่ ก็ดึงจิตมารับรู้สิ่งที่ทำเสีย ได้ยินอีก กำหนดอีก เสียงหนอๆๆๆ แล้วปล่อย ดึงจิตมาอยู่กับสิ่งที่ทำอีก การปฏิบัติธรรมหรือจะตั้งชื่อเรียกกันยังไงไม่ใช่สาระ แต่ถ้าทำแล้ว ต้องมีสัมมาปฏิบัติ (มีวิธีแก้) ส่วนผู้ตั้งตนสอนเค้า ไม่รู้จริงอย่าทำได้ไม่คุ้มเสีย เรื่องเวลา แรกๆจากน้อยไปก่อนที่ ๑๐ นาที (คนสูงอายุ ๑๐ นาที ก็มากแล้ว วัยหนุ่มสาวเริ่มที่ ๓๐ นาทีไป จนสุดที่ ๖๐ นาที) จงกรม ๑๐ นาที นั่งกำหนดอารมณ์ ๑๐ นาที ทำไป จนร่างกายเส้นเอ็นปรับตัว เป็นเดือนจึงปรับเวลาขึ้นอีก ๑๐ นาที เป็น ๒๐ นาที (เรื่องนี้ยาว) จงกรม ๒๐ นาที นั่งกำหนดอารมณ์ ๒๐ นาที ทำไปเป็นเดือน ไม่ใช่โผล่มานั่งเป็นชั่วโมงๆเลย ไม่ได้ ปวดแข้งปวดขา (ทุกขเวทนาเกิดขึ้นมา) ปักจิตตรงใต้ราวนมข้างซ้ายแนวหัวใจ กำหนดปวดหนอๆๆ ไม่ใช่นึกถึงใครต่อใคร มีพระพุทธเจ้า เป็นต้น ถ้าเหลือกำลังจริงๆ ลืมตากำหนดได้ปวดหนอๆๆ ไม่ไหวอีกค่อยๆคลายการนั่งขัดสมาธิขยับขา กำหนดรู้อาการที่เคลื่อนไหว ทำอย่างรู้เนื้อรู้ตัวที่ว่า ->เสียงสวดมนต์ที่ได้ยิน 2 ครั้งแรก จะได้ยินเพียงช่วงเวลาสั้นๆไม่ถึง ชม. ค่ะ แต่ครั้งล่าสุดได้ยิน (หลังจากนั่งสมาธิ) ดังนานหลาย ชม. ตั่งแต่ประมาณเกือบ 4 โมงเย็น จนถึงเวลานอนตอน 4 ทุ่มเลยค่ะ เกี่ยวกับสมาธิ ถ้าสมาธิแรงสภาวะก็คงอยู่นาน เราต้องปรับอินทรีย์ (อินทรีย์ ๕ ) ให้สม่ำเสมอกัน ถ้าสมาธิแรง ก็เดินจงกรมระยะต่ำๆ ระยะที่ ๑-๓ เดินให้มากกว่านั่ง (เรื่องนี้ยาว)  
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [